Ας μιλήσουμε για τελικούς κυπέλλου

Για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλο μας, είναι πολύ προφανές πως όλη αυτή η σκέψη περί απόφασης για τελικό κεκλεισμένων των θυρών, έχει μπει στα υψηλά κυβερνητικά κλιμάκια εδώ και πολύ καιρό. Πρόκειται για ζήτημα αμιγώς πολιτικό και προεκλογικό. Προέκυψε μετά από ζύγισμα στο πολιτικό κόστος. Προεκλογικά τι θα στοιχίσει περισσότερο; Απόφαση για τελικό χωρίς κόσμο ή επεισόδια και αίμα στον τελικό; Φαίνεται πως βάρυνε το δεύτερο και τέλος. Όλα για τα ψηφαλάκια. Και για να ξέρουμε και τι μας γίνεται, όλη αυτή η διαδικασία με το προεκλογικό ζύγι, δεν είναι μια και έξω. Οι συνθήκες και τα δεδομένα που διαμορφώνουν, μπορεί και να αλλάξουν τα αποτελέσματα. Αφήστε που υπάρχουν και αυτοί που υποστηρίζουν, πως μπορεί όλες αυτές οι διαρροές περί κεκλεισμένων των θυρών, να ήταν ο… λαγός που θα βοηθούσε στην διαδικασία του ζυγίσματος του πολιτικού κόστους. Κάτι που είναι και σοβαρό και γελοίο μαζί. Και δεν χρειάζεται καν να εξηγήσω το γιατί.

Σε κάθε περίπτωση, το πρόβλημα είναι πως η οψιόν να γίνει τελικός με κόσμο και χωρίς επεισόδια, δεν υπήρχε ούτε καν στο μυαλό εκείνων που αποφασίζουν. Παρόλο που μιλάμε για τη συντεταγμένη πολιτεία αλλά και τους ίδιους ανθρώπους που πριν από δυο μήνες διατυμπάνιζαν την πρόθεση τους, να επαναφέρουν τις μετακινήσεις οπαδών στο πρωτάθλημα. Βεβαίως όταν η αστυνομία προσέρχεται σε σύσκεψη για τα μέτρα ασφαλείας, με την θέση πως δεν έχει εξουσιοδότηση να τοποθετηθεί, τότε καληνύχτα και καλή τύχη. Είτε η πολιτεία πάει σε τελικό κεκλεισμένων των θυρών για να αποφύγει επεισόδια, είτε πάει σ’ έναν τελικό με σχέδιο που θα μπάζει τόσο πολύ από παντού, που θα γίνει σουρωτήρι από τους χούλιγκαν, φιάσκο θα είναι.

Όλο αυτό με τον τελικό, είτε έτσι, είτε γιουβέτσι, είναι μια πολύ προφανής ομολογία αποτυχίας και ανικανότητας. Όχι φυσικά μόνο της παρούσας κυβέρνησης, διότι δεν είναι και δεν ήταν ποτέ θέμα προσώπων, αλλά του συστήματος συνολικά. Όπως ισχύει και για όλους τους τομείς και του ποδοσφαίρου και της κοινωνίας. Μπορεί ο καθένας να έχει την άποψη του και την προσέγγιση του για την κοινωνία και το πολιτικό σύστημα που θέλει, όμως στη Σοβιετική Ένωση, στο ποδόσφαιρο και γενικά στον αθλητισμό, δεν υπήρχαν ποτέ τέτοιου είδους προβλήματα. Και όχι φυσικά λόγω ικανότητας προσώπων, αλλά φύσης συστήματος. Κλείνω το πολιτικό κομμάτι.

Είναι ωραία να κουβεντιάζουμε για τελικούς του κυπέλλου και ειδικώς, αλλά και γενικώς. Από τότε που η ΑΕΚ χρησιμοποιεί το ΟΑΚΑ ως έδρα, κάτι που αφενός δεν επέλεξε και αφετέρου δεν την έχει ωφελήσει σε απολύτως τίποτα, πάντα ανοίγει η ίδια συζήτηση όταν φτάνει μέχρι τον τελικό του κυπέλλου. Φυσικά εκείνοι που ανοίγουν τη συζήτηση είτε αγνοούν, είτε αποκρύπτουν πως στην περίπτωση της έδρας του τελικού του κυπέλλου, είναι η μοναδική φορά που η Ελλάδα ακολουθεί τις πρακτικές ολόκληρης της ποδοσφαιρικής Ευρώπης. Στην Ιταλία, για παράδειγμα, ο τελικός γίνεται πάντα στο Ολίμπικο στην Ρώμη, ακόμα και αν φιναλιστ είναι η Ρόμα ή η Λάτσιο, που χρησιμοποιούν το συγκεκριμένο γήπεδο ως έδρα. Στην Αγγλία δεν υπήρξε απολύτως καμία σκέψη να φύγει από το Γουέμπλει ο ημιτελικός και ο τελικός του κυπέλλου, παρόλο που η Τότεναμ βρέθηκε να χρησιμοποιεί το συγκεκριμένο γήπεδο, μέχρι να πάει από Γουαίτ Χαρτ Λέιν στο καινούργιο.

Κυρίως ο ΠΑΟΚ είναι αυτός που φωνάζει, όταν χρειαστεί να κατέβει στο Ολυμπιακό Στάδιο. Βεβαίως ακόμα και αυτό, το θυμήθηκε εσχάτως να το κάνει, όταν του προέκυψε η ΑΕΚ ως αντίπαλος. Διότι θυμάμαι πως όταν είχε γίνει ο τελικός με αντίπαλο τον Παναθηναϊκό, μια χαρά την απολάμβαναν την εκδρομούλα και την είχαν δει και ως πρόκληση για να κατεβάσουν τον ίδιο ή και περισσότερο κόσμο από τον Άρη. Υπάρχει το αντεπιχείρημα, πως το ΟΑΚΑ δεν ήταν τότε έδρα του Παναθηναϊκού, ενώ της ΑΕΚ είναι.

Αφού όμως γίνεται κουβέντα για έδρες, για να θυμηθούμε ορισμένα πράγματα. Η φυσική έδρα της ΑΕΚ, είναι το γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας. Παρόλο που είχαν γίνει πολλοί τελικοί στο συγκεκριμένο γήπεδο, σε κανέναν εξ αυτών, δεν ήταν παρούσα η ΑΕΚ. Περίεργο έτσι; Αντίθετα με τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό, αλλά ακόμα και τον ΠΑΟΚ, η ΑΕΚ δεν έχει παίξει ποτέ τελικό στη Νέα Φιλαδέλφεια. Και την ώρα που ο Παναθηναϊκός σήκωνε κύπελλα στην Λεωφόρο, ο Ολυμπιακός στο Καραϊσκάκη και ο ΠΑΟΚ στην Τούμπα, η ΑΕΚ τα σήκωνε πάντα εκτός Φιλαδέλφειας.

Στο Ολυμπιακό Στάδιο, η ΑΕΚ έχει σηκώσει έξι κύπελλα. Απ’ αυτά όμως, μόνο στα δυο, χρησιμοποιούσε εκείνη τη σεζόν το ΟΑΚΑ ως έδρα. Ήταν το 2011 με τον Ατρόμητο και το 2016 με τον Ολυμπιακό. Μάλιστα το δεύτερο ήταν κεκλεισμένων των θυρών. Όπως θα είναι και αυτός ο τελικός. Και αν σκεφτεί κανείς πως οι παίκτες της ΑΕΚ λένε «Νταχάου» το ΟΑΚΑ ακόμα όταν έχει λίγο κόσμο, φανταστείτε πως αισθάνονται όταν είναι εντελώς άδειες οι εξέδρες. Σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον και σ’ ένα τέτοιο γήπεδο το οποίο η ΑΕΚ χρησιμοποιεί αναγκαστικά ως έδρα και επί της ουσίας είναι φιλοξενούμενη, αλήθεια καταβάλλω προσπάθειες να βρω το πλεονέκτημα που μπορεί να έχει, σε σχέση με οποιονδήποτε αντίπαλο.

Το ΟΑΚΑ εξακολουθεί να είναι το καταλληλότερο γήπεδο για να διεξαχθεί ο τελικός του κυπέλλου, έστω και χωρίς να έχει οπαδούς στις εξέδρες. Ένας απ’ αυτούς τους λόγους, είναι το VAR. Ήμουν και είμαι επιφυλακτικός μ’ όλη αυτή την ιστορία του VAR στη ζωή του ποδοσφαίρου. Όμως αφού μιλάμε για τελικούς κυπέλλου, υπάρχουν ορισμένα δεδομένα. Αν υπήρχε VAR στον τελικό του κυπέλλου του 2017, η ΑΕΚ δεν θα είχε χάσει το κύπελλο με το γκολ οφσαιντ του Ενρίκε. Αν υπήρχε VAR στον περυσινό τελικό, ο Μπορμπαλάν θα είχε δει πως ο Βράνιες δεν είχε κάνει τίποτε απολύτως για να αποβληθεί. Και επομένως ο ΑΕΚ θα είχε περίπου 15 αγωνιστικά λεπτά να ισοφαρίσει τον τελικό με παίκτη παραπάνω. Αν δε, πάμε ακόμα πιο πίσω, με VAR δεν θα είχε χάσει η ΑΕΚ το κύπελλο του Μπάκα.

Αν θυμάμαι καλά, ο ΠΑΟΚ είναι αυτός που εδώ και πολύ καιρό, χρησιμοποιεί κατά κόρον στην επικοινωνιακή του πολιτική, την υπόθεση του VAR. Επομένως είναι περίεργο που όταν φτάνουμε στο δια ταύτα, το αίτημα του ΠΑΟΚ είναι να διεξαχθεί ο τελικός μακριά από το μοναδικό γήπεδο που μπορεί να γίνει προς το παρόν χρήση του VAR. Την ίδια στιγμή η ΑΕΚ κατέθετε ως αίτημα να διεξαχθεί ο τελικός με τους οπαδούς των δυο ομάδων να παίρνουν από οκτώ θύρες όπως πέρυσι. Βεβαίως για να τα λέμε όλα όπως είναι, η ομολογία αποτυχίας της ΑΕΚ στην διαχείριση της συμπεριφοράς μερίδας οργανωμένων, χάρισε ένα ισχυρό επιχείρημα στην προσπάθεια της Πολιτείας να βάλει σε πλαίσιο λογικής μια εντελώς παράλογη απόφαση. Αυτή όμως είναι μια διαφορετική και τεράστια κουβέντα, η οποία όμως κάποια στιγμή επείγει να γίνει.

Για να το τελειώνουμε με τον τελικό. Κεκλεισμένων; Κεκλεισμένων. Με VAR; Με VAR. Η ΑΕΚ οφείλει να μπει στο γήπεδο όπως ακριβώς μπήκε στον τελικό του 2016, που είναι και ο τελευταίος που είχε κερδίσει. Και να πάρει το κύπελλο από την ομάδα που κατέκτησε το πρωτάθλημα. Όπως είχε κάνει και το 2016.