Από Γενάρη, καλοκαίρι

Όταν τα ματς με ΠΑΟΚ, ΟΣΦΠ και ΠΑΟ (που όπως και να έχει λένε πολλά) είναι μπροστά και κυρίως όταν δεν έχει γίνει «ταμείο» για την φετινή σεζόν, είναι προφανές πως δεν μπορούν να παρθούν οριστικές αποφάσεις για το μέλλον του Πογιέτ στον πάγκο. Από την άλλη μεριά, η αξιολόγηση ενός προπονητή δεν μπορεί να γίνει (μόνο) από ένα χαμένο ντέρμπι, ούτε (μόνο) από τη δεύτερη ή την τρίτη θέση. Επομένως θαρρώ πως είναι πολύ υγιές το γεγονός πως ήδη από τώρα έχει ανοίξει μια κουβέντα, εντός της ΑΕΚ και μέχρι και τα υψηλότερα κλιμάκια της ιεραρχίας, για την παραμονή του Πογιέτ.

Αντιλαμβάνομαι πως η υπόθεση δεν περνά ούτε αποκλειστικά μέσα από την επιθυμία της ΑΕΚ, όπως συνέβαινε σ’ άλλες περιπτώσεις κατά το παρελθόν. Ούτε όμως και αποκλειστικά μέσα από την επιθυμία του προπονητή, όπως επίσης συνέβαινε σ’ άλλες περιπτώσεις κατά το παρελθόν. Η παραμονή ή όχι του Πογιέτ στον πάγκο και μετά το καλοκαίρι, θα είναι προϊόν συναπόφασης. Κάτι που έχει τεράστια σημασία. Ειδικά, αν αυτή η (συν)απόφαση, είναι να προχωρήσουν μαζί οι δυο πλευρές.

Αν τώρα η ερώτηση είναι αν πρέπει ή όχι να συνεχίσει ο Πογιέτ στον πάγκο της ΑΕΚ, η απάντηση είναι έτσι κι αλλιώς δύσκολη. Και ενδεχομένως θα είναι και άδικο να δοθεί την συγκεκριμένη χρονική στιγμή. Μετά από τρεις μήνες στον πάγκο της ομάδας, λίγο εως πολύ, όλοι έχουμε καταλάβει τι (προπονητικό) καπνό φουμάρει ο Πογιέτ. Ο ποδοσφαιρικός κυνισμός που έχει βάλει στην ομάδα, ήταν κάτι που έλειπε και κάτι που ήταν απολύτως απαραίτητο. Είναι ο (μόνος) δρόμος για να αποκτήσει η ΑΕΚ τον χαρακτήρα νικητή που απώλεσε όχι τόσο στην περιπέτεια της Γ’ και Β’ εθνικής, αλλά στα χρόνια της παρακμής που προηγήθηκαν. Η ΑΕΚ πριν μάθει να (ξανά) παίζει ωραία μπάλα, θα πρέπει να (ξανα) μάθει να κερδίζει. Με κάθε (ποδοσφαιρικό) τρόπο και κόστος.

Κάποιοι υποστηρίζουν πως αυτό τον κυνισμό ο Πογιέτ τον βγάζει, προκειμένου να κάνει την δουλίτσα του μέχρι το καλοκαίρι, να φτιάξει ακόμα περισσότερο το βιογραφικό του και να βρει πιο εύκολα δουλειά στην Πρέμιερ Λιγκ. Ίσως. Όμως σκεφτείτε πως την ίδια στιγμή ο Πογιέτ κάνει έναν μεταγραφικό σχεδιασμό στον οποίο ζητά να μην αποκτηθούν παίκτες μόνο μέχρι το τέλος της σεζόν για να καλύψουν κάποια κενά, προκειμένου να μην ψάχνει το καλοκαίρι ξανά μεταγραφές για τις ίδιες θέσεις. Ενώ θα μπορούσε να φέρει δυο δανεικούς και να κάνει την δουλίτσα του.

Ο Πογιέτ έχει δείξει πως αντιλαμβάνεται το ποδόσφαιρο αλλά και την διαχείριση ενός παιχνιδιού. Να πω την αλήθεια, με εντυπωσιάζει η τάξη που έχει στον πάγκο και ο τρόπος που αρμονικά δουλεύει σαν ομάδα με τους συνεργάτες του. Ο Ταρίκο θα πάει πολλές φορές στον Πογιέτ και θα τον βοηθήσει ψιθυριστά στα αφτί, ο Ότγουεϊ θα σηκωθεί μόνο για να χειροκροτήσει και να εμψυχώσει, αλλά στους παίκτες θα φωνάξει μόνο ο προπονητής. Όχι όπως γινόταν επί Λίνεν ή επί Βλάχου ή και πιο παλιά, που όλος ο πάγκος ούρλιαζε με το μακρύ του και το κοντό του με αποτέλεσμα οι ποδοσφαιριστές αντί για οδηγίες να ακούν μια εκνευριστική βαβούρα.

Δεν πιστεύω πως ο Πογιέτ έχει πρόβλημα με τους Έλληνες παίκτες. Άλλωστε ένα από τα αγαπημένα του εργαλεία (και απολύτως δικαίως) είναι ο Αραβίδης. Όμως από την άλλη, δεν αντιλαμβάνομαι γιατί πρέπει να παίζει ο Άρθο, ακόμα και όταν δεν είναι σε φόρμα. Ούτε αντιλαμβάνομαι γιατί έχει αδικήσει τόσο πολύ τον φορμαρισμένο Μπακάκη, την στιγμή που ο Γκάλο έχει ζητήματα στα ανασταλτικά του καθήκοντα και θα μπορούσε να είναι ένας εξαιρετικός εξτρέμ. Ούτε γιατί ο Πλατέλλας έπαιξε, σκόραρε, χάθηκε. Και προφανώς δεν αντιλαμβάνομαι την επιμονή για απόκτηση εξτρέμ, ενώ υπάρχουν λύσεις αλλά και ανάγκη για στόπερ.

Προφανώς η κουβέντα για τον Πογιέτ είναι τεράστια. Διότι σ’ αυτή πρέπει να μπει και η παράμετρος της φιλοσοφίας του. Ιδιοσυγκρασία λατίνου έχει, «τρέλα» Ουρουγουανού έχει, αλλά η νοοτροπία που κουβαλά είναι αυτή που πήρε από το αγγλικό ποδόσφαιρο. Και για μένα ΠΑΝΤΑ, οι Άγγλοι ως προς την μπάλα, ξέρουν καλύτερα από κάθε άλλον στον πλανήτη. Για παράδειγμα, έχει γίνει μεγάλος ντόρος για τις άδειες και τα ρεπό που δίνει ο Πογιέτ. Αλλά ο προπονητής της Άστον Βίλα, μετά τα συνεχόμενα ματς στις γιορτές, έδωσε τριήμερο ρεπό στους παίκτες του, παρόλο που ακολουθούσε παιχνίδι κυπέλλου.

Το κλείνω εδώ. Είπαμε, η κουβέντα είναι μεγάλη. Και θα κρατήσει μέχρι και το καλοκαίρι. Αλλά κάτι τελευταίο. Ο Πογιέτ είχε πρόταση από την Άστον Βίλα, αλλά υπέγραψε στην ΑΕΚ. Είχε πρέσινγκ από την Σουόνσι και παρέμεινε στον πάγκο της ΑΕΚ. Δεν είναι και λίγο πράγμα, τον προπονητή της ΑΕΚ να τον θέλουν ομάδες της Πρέμιερ Λιγκ και να μην τον έχουν. Χωρίς βεβαίως να προβλέψω τι θα γίνει, αν ανάλογο πρέσινγκ δεχθεί και το καλοκαίρι.

• ΑΕΚ
• Βασικό
• μπλογκ
• πογιέτ
• Τσίλης