ΑΕΚ (είσαι) είναι…

Η αλήθεια είναι πως ποτέ κανείς δεν έβαλε το χέρι του στην φωτιά πως η ημερομηνία που ξημερώνει είναι η γενέθλια ημερομηνία της ΑΕΚ. Διότι υπάρχει τουλάχιστον ακόμα μια μέσα στον χρόνο, που πληροί τις προϋποθέσεις για έναν τέτοιο εορτασμό. Είναι βλέπετε και αυτή η περιβόητη κατάθεση του καταστατικού που περιπλέκει την κατάσταση.  Από την άλλη μεριά η γέννηση της ιδέας πολλές φορές είναι σημαντικότερη από την υλοποίηση της. Έτσι κι αλλιώς εξάλλου, στην ΑΕΚ ποτέ  κάτι δεν ήταν μόνο αυτό. Πάντα ήταν και κάτι άλλο. Η ΑΕΚ ποτέ δεν ήταν μόνο κάτι. Ήταν και κάτι άλλο. Αυτή είναι η μαγεία, το μεγαλείο και πολλές φορές το δράμα αυτής της ομάδας. Αν νομίζετε πως υπερβάλλω, σκεφτείτε μόνο τι είναι (ίσως και τι δεν είναι) ΑΕΚ και θα καταλάβετε. Βάζω πρώτος σκέψεις ατάκτως ερριμμένες και οι περισσότερες εξ αυτών γραμμένες προ τριετίας, ένα βραδάκι στην λεωφόρο Ιστικλάλ στην Πόλη. Εκεί που ασχέτως γενεθλίων (πολλώ δε μάλλον ανήμερα τέτοιας μέρας), πάντα έρχεται στο νου τι είναι (ίσως και τι δεν είναι), η ΑΕΚ.

ΑΕΚ σίγουρα δεν είναι τα πρωταθλήματα. Όποιος ήθελε πρωταθλήματα μπορούσε να γίνει Ρεάλ Μαδρίτης αλλά όχι ΑΕΚ. Την ίδια στιγμή η ΑΕΚ ήταν πάντα και παραμένει υποχρεωμένη, σχεδόν καταδικασμένη από την φτιαξιά της, από το dna της να έχει ως υποχρέωση της τα πρωταθλήματα. Σαν αυτό που θα (ξανά) πάρει φέτος. Τίποτε λιγότερο.

ΑΕΚ είναι η ομάδα που έχει κερδίσει ένα κύπελλο στα χαρτιά διότι ο αντίπαλος έτρεμε να κατέβει στο γήπεδο. Αλλά είναι και η ομάδα από την οποία έχουν αρπάξει ένα πρωτάθλημα και κάμποσες νίκες στα χαρτιά. Πάλι επειδή την έτρεμαν.

ΑΕΚ είναι ένας οπαδός του Άρη που έφτασε να βάλει υποθήκη το σπίτι του για να κτίσει την σκεπαστή εξέδρα στο γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας και που έδωσε την ζωή του για μια μεγάλη ΑΕΚ.

ΑΕΚ είναι ο κορυφαίος Έλληνας ποδοσφαιριστής του 20ου αιώνα σύμφωνα με την παγκόσμια αρχή στατιστικής και ιστορίας του ποδόσφαιρου. ΑΕΚ είναι που επικοινωνιακά αυτό δεν το εκμεταλλεύτηκε ποτέ. Αν τον αντίστοιχο τίτλο τον είχε πάρει παίκτης του ΟΣΦΠ ή του ΠΑΟ,  από την διαφήμιση και υπερέκθεση, θα το είχαν εμπεδώσει ως σπουδαίο επίτευγμα ακόμα και οι πιγκουίνοι στην Αλάσκα.

ΑΕΚ είναι η ανατροπή με την ΚΠΡ και ΑΕΚ είναι η αλλαγή τερματοφύλακα μόνο για τα πέναλτι.

ΑΕΚ είναι ο Μαύρος που έφευγε προς την εστία του ΟΣΦΠ και ο κόσμος πανηγύριζε το γκολ πριν καν σουτάρει. ΑΕΚ δεν είναι ο Αλέφαντος που έδιωξε τον Μαύρο. ΑΕΚ είναι η γεμάτη Φιλαδέλφεια που αποθέωσε τον Μαύρο όταν στην επιστροφή του σκόραρε με την φανέλα του Πανιωνίου.

ΑΕΚ είναι η πρώτη ελληνική ομάδα που έχει κερδίσει την Ρεάλ και η μοναδική ελληνική που παραμένει αήττητη στο Μπερναμπέου. Αλλά ΑΕΚ είναι και η ομάδα που έχασε από την Διασταύρωση Ραφήνας.

ΑΕΚ είναι ο Καραγκιοζόπουλος που έβαλε γκολ – τίτλο με το κακό του πόδι και το πανηγύρισε μέσα στην έδρα του ΟΣΦΠ με κόκκινο μπλουζάκι. Πρόκειται ίσως για το κορυφαίο τρολάρισμα, πριν ανακαλυφθεί καν το ίντερνετ πολλώ δε μάλλον η έννοια του όρου «τρολάρω».

ΑΕΚ είναι να κατακτάς το Λιγκ Καπ και μετά να καταργείται η διοργάνωση αλλά να μένει ένα τρόπαιο που καμία άλλη ελληνική ομάδα ούτε έχει, ούτε θα κατακτήσει ποτέ.

ΑΕΚ είναι η λατρεία, το μίσος, η αποθέωση, η διχόνοια, το πάθος, το λάθος και όλα αυτά σ’ ένα και για ένα πρόσωπο μαζί με τίτλους, χρυσές αλλά ζόρικες στιγμές.

ΑΕΚ είναι το όχι στο συμβόλαιο μαμούθ του Ολυμπιακού, για το σκαρφάλωμα στην Σκεπαστή και το όχι στην Ατλέτικο για το σκαρφάλωμα στη θέση του προέδρου.

ΑΕΚ δεν είναι να γκρεμίζεις το γήπεδο που έχεις. ΑΕΚ είναι μόλις γκρεμίσεις το γήπεδο που έχεις, να σηκώνει τα χέρια ψηλά από αδυναμία και μετά να γίνεται Λούης, εκείνος που το γκρέμισε και υποσχέθηκε να το κτίσει ξανά. ΑΕΚ είναι μόλις γκρεμίσεις το γήπεδο που έχεις, να  βγαίνει το νέο γήπεδο από το φάκελο των Ολυμπιακών Αγώνων και να μπαίνει το Καραϊσκάκη.

ΑΕΚ είναι το ταξίδι ειρήνης ανάμεσα στις νατοϊκές βόμβες στο Βελιγράδι. ΑΕΚ είναι ο προπονητής της Παρτιζάν σ’ εκείνο το φιλικό να έρχεται ως προπονητής της ΑΕΚ και να φεύγει νύχτα.

ΑΕΚ είναι η απώλεια ενός τίτλου σε τελικό με τον Ολυμπιακό και η κατάκτηση ενός τίτλου σε τελικό με τον Ολυμπιακό με απόσταση μιας εβδομάδας μεταξύ τους.

ΑΕΚ είναι το φουντάρισμα στο απόλυτο κενό με απόλυτη αξιοπρέπεια. ΑΕΚ είναι και το αγέρωχο αλλά στο απόλυτο κενό βλέμμα του Δέλλα ένα απόγευμα στο Περιστέρι.

ΑΕΚ είναι ο «Τίγρης» που άφησε την ΑΕΚ πρωταθλήτρια και Ευρωπαία για να την ξαναπάρει όταν είχε φτάσει στο σημείο μηδέν. Και μέσα σε πέντε χρόνια να καταφέρει να την ξανακάνει και πρωταθλήτρια και Ευρωπαία.

ΑΕΚ είναι ο Μάνταλος, ο Μπακάκης, ο Λαμπρόπουλος, ο Ανέστης, που τσαλαβουτήχτηκαν στις λάσπες της Β’ εθνικής και τρία χρόνια μετά ετοιμάζονται να “πετάξουν” στην κορυφή του πρωταθλήματος μετά από 24 χρόνια.

ΑΕΚ είναι το ολοκαίνουργιο σπίτι που σηκώνει ξανά τα πιο ψηλά και άπαρτα τείχη του. Είναι να κτίζονται οι κερκίδες της Αγιά Σοφιάς, με καθημερινή… κερκίδα από οπαδούς της ΑΕΚ.

ΑΕΚ είναι το Καλλιμάρμαρο, η Λοζάνη αλλά και το Σπόρτιγκ, οι Μοϊκάνοι, το Μόσχος. Είναι ακόμα και τα Λιόσια ένα καταραμένο απόγευμα Μεγάλης Τετάρτης.

ΑΕΚ είναι να διεκδικείς κούπα στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ και να πρόκειται για μπάσκετ.

ΑΕΚ είναι να φωνάζει «γκολ» ο κόσμος στο κατάμεστο κλειστό των Λιοσιών σε κάθε πόντο της ΑΕΚ στο φαιναλ φορ ευρωπαϊκού κυπέλλου.

ΑΕΚ είναι ο Μπακαούκας (αγάπη μου) που όταν τελείωνε την δουλειά στα Ναυπηγεία πήγαινε και σήκωνε τις κούπες σωρό.

ΑΕΚ είναι δάκρυα. Δάκρυα χαράς, έντασης, απογοήτευσης, απόγνωσης, ανείπωτης ευτυχίας, απόλυτου δεσίματος. Όλα τα δάκρυα που μπορεί να παράξει ανθρώπινη καρδιά και να κατεβάσει ανθρώπινο μάτι.

ΑΕΚ είναι μουσικές. Από το Ν. Γκούμας μέχρι το ΟΑΚΑ. Από την αετοφωλιά του Καμπ Νου μέχρι το πέταλο της Τούμπας. Από κάθε γωνιά της Ελλάδας, μέχρι κάθε άκρη της Ευρώπης.

ΑΕΚ είναι τα 94 χρόνια ένας προς ένα, λεπτό προς λεπτό.

ΑΕΚ είναι ότι δεν μπορεί να είναι κανείς άλλος. Γι αυτό και ΑΕΚ είναι να είσαι ΑΕΚ.  Από τον βυθό (όπως στην φωτό) μέχρι και τον ουρανό. Χρόνια πολλά…