Καλή ΑΕΚοχρονιά!

Καλή χρονιά με ΥΓΕΙΑ πάνω από όλα! Τα υπόλοιπα εύκολα ή δύσκολα θα τα βρούμε στην πορεία.

Το 2018 το αποχαιρετήσαμε αλλά θα μείνει για πάντα χαραγμένο στο μυαλό και τις καρδιές μας. Πρωτάθλημα στο ποδόσφαιρο, Ευρωπαϊκή κούπα και Κύπελλο στο μπάσκετ, ευρωπαϊκό τελικό και φιναλίστ στο πρωτάθλημα στο χάντμπολ και άνοδο για τους άνδρες στο βόλεϊ. Δίχως καμία δόση υπερβολής πρόκειται για μία από τις κορυφαίες ημερολογιακές χρονιές στην ιστορία του συλλόγου.

Η «Ένωση» μας χάρισε απίστευτες στιγμές χαράς και ευτυχίας, αλλά και κάποιες δόσεις πίκρας.

έτσι είναι η ζωή. Έχει τα πάνω της και τα κάτω της. Και η χρονιά που πλέον ανήκει στο παρελθόν «σημαδεύτηκε» από τις εξελίξεις στην κατασκευή της «Αγιά Σοφιάς».

Είχα την τιμή να είμαι ο πρώτος που μπήκε στα «ιερά χώματα» για να κάνει αφιέρωμα για την υπό κατασκευή «Αγιά Σοφιά» πέρσι τον Μάρτιο. Αυτό που είχαν δει τότε τα μάτια μου αλλά και τα δικά σας -μέσα από το συγκεκριμένο αφιέρωμα- σε σχέση με αυτό που αντικρίζουμε τώρα κάθε φορά που κάνουμε βόλτα στα «ιερά χώματα» είναι ένα θαύμα.

Δεν πάνε πολλοί μήνες από τότε που ακούγαμε ότι πηγαινοφέρνουν τα χώματα δεξιά και αριστερά. Και αυτά δεν τα έλεγαν μόνο… αλλόθρησκοι, αλλά υποτίθεται και «δικοί» μας.

Και αυτό ήταν το πιο λυπηρό. Αλλά η απάντηση στέκει μπροστά σε όλους αυτούς που δεν μπορούσαν να δούνε αλλά κυρίως δεν ήθελαν την ΑΕΚ ξανά στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Το «αντίο» στο 2018 δεν ήταν έτσι όπως το θέλουμε. Ήταν αυτός ο «καταστροφικός» Νοέμβριος που τίναξε πολλά στον αέρα. ΑΕΚ όμως σημαίνει δεν εγκαταλείπω και δεν απογοητεύομαι. Έχουμε περάσει όλοι πολλά και πολύ χειρότερα για να πετάξουμε λευκή πετσέτα. Δεν το κάναμε το 2013 θα το κάνουμε τώρα; Ο ΑΕΚτζής έχει βιώσει όσες χαρές και πίκρες μαζί δεν έχει βιώσει κανένας άλλος.

Ξέρετε ποια είναι η πιο ουσιαστική διαφορά μας με όλους τους άλλους; Δεν έχει μάθει να κερδίζει με κάθε τρόπο όπως στο λιμάνι και δεν είναι αλαζόνας.

Δεν έχει τουπέ και δεν ζει με περασμένα μεγαλεία που διηγώντας τα θα κλαις όπως σε μία κεντρική λεωφόρο. Ούτε βέβαια έχει αυτό το τεράστιο κόμπλεξ κατωτερότητας το οποίο για να το αποτινάξει πρέπει να πατήσει επί «πτωμάτων».

Έχουμε και εμείς τα κουσούρια μας. Γκρίνια με την πρώτη στραβή και ανελέητη μουρμούρα 24 ώρες το 24ωρο για να μη χαρακτηριστείς Μελισσανιδικός, Μπαγεβιτσικός, Ντεμικός ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο. Αλλά αυτό είναι σταγόνα στον ωκεανό μπροστά στους άλλους. Χαίρομαι γιατί δε θα μπω ποτέ στη λογική «να κάνω ότι μου έκαναν». Θα φάω τα χαστούκια μου, θα πιω όσες πίκρες έρθουν και θα είναι από τα δικά μου λάθη, αλλά δε θα γίνω σαν τους άλλους!

Το 2019 ελπίζω ότι θα είναι μία χρονιά που θα δούμε την αγαπημένη μας ομάδα και υψώνει και πάλι το ανάστημά της σε όλα τα επίπεδα.

Δε θα… πεθάνω αν δεν πάρω το φετινό πρωτάθλημα. Εδώ περίμενα 24 χρόνια.

Φτάνει να γίνουν όλες αυτές οι κινήσεις για να μπορέσει η ομάδα να «χτίσει». Να γίνει ότι έγινε και το ’89 και μετά από δύο σερί πρωταθλήματα του Παναθηναϊκού είδαμε τη σπουδαιότερη ΑΕΚ όλων των εποχών κατά γενική ομολογία.

Θέλω να δω την ομάδα του μπάσκετ και του βόλεϊ να γίνονται ακόμα πιο ανταγωνιστικές. Να προσπαθήσουν να μπούνε σφήνα στο δίπολο όσο δύσκολο και αν είναι αυτό. Αν προσπαθήσει από εμένα θα πάρει το χειροκρότημα. Και θέλω να δω ξανά τους μάγκες του χάντμπολ να διεκδικούν το πρωτάθλημα.

Επίσης δε θέλω επ ουδενί να ξαναδω την ΑΕΚ να παίζει μπροστά σε άδειες κερκίδες. Ειδικά λόγω βλακείας.

Αυτό που θέλω όμως πιο πολύ από όλα είναι να δω μέσα στο 2019 να ξεμπερδεύουμε με την υπογειοποίηση και να συνεχιστεί με τους ίδιους και ακόμα ταχύτερους ρυθμούς η κατασκευή του μεγαλύτερού μας ονείρου. Του γηπέδου μας. Να ξεκινήσει επιτέλους αυτή η αντίστροφη μέτρηση μέχρι να μπούμε στο Ναό μας ξανά. Εκεί όπου όλα θα είναι μαγικά και το σκορ θα είναι 2-0 από τη Δεκελείας.

Καλή χρονιά σε όλους…

• blog
• ΑΕΚ