Είχε και αρνητικά στην Ριέκα

Για τα πολλά καλά  της ΑΕΚ στη μεγάλη βραδιά της Κροατίας, πιστεύω  είχαμε όλοι την ευκαιρία να ακούσουμε και να διαβάσουμε πολλά. Τα πάντα. Αλλά υπήρξαν και κάποια αρνητικά. Κυρίως σε ατομικό επίπεδο κι επίσης πράγματα που δεν είναι η πρώτη φορά  που βλέπουμε.

Πάρτε για παράδειγμα τον Γιόχανσον. Ο Σουηδός διεθνής μέσος,  θα το πω όπως το νιώθω, έχει αρχίσει να με εκνευρίζει με την  παρουσία του στο  γήπεδο.

Εντάξει, ποτέ δεν ήταν ο τύπος του ποδοσφαιριστή … που ξεσήκωνε με την ένταση στο παιχνίδι του, αλλά από πέρσι , από τα μέσα περίπου  της σεζόν, έχει μια  εικόνα διεκπεραιωτή μέσα στο γήπεδο.

Είχε ένα πολύ καλό πρώτο 20λεπτο στην Ριέκα. Τόσο ανασταλτικά, όσο και στην συμμετοχή στην ανάπτυξη. Αλλά μετά από αυτό  το διάστημα, όσο περνούσε η ώρα εξελισσόταν σε «τρύπα».

Σε σημείο κάποιες φορές να δίνει εικόνα κατάρρευσης, ειδικά στο πρώτο μισό του δεύτερου ημιχρόνου. Και ο Σιμόες είχε δυσκολίες στο πρώτο  διάστημα της επανάληψης, αλλά «σηκώθηκε»  γρήγορα. Ο Γιόχανσον ποτέ.

Δεν έχω σταθεί  σχεδόν ποτέ στην δυσφορία  που για μένα έχουν δίκιο να αισθάνονται όλοι στην ΑΕΚ, για την στάση του παίκτη στις συζητήσεις  για το συμβόλαιο του.  Μάλιστα  πάντα έπαιρνα σαν δεδομένο πως λόγω ιδιοσυγκρασίας, δεν θα  επηρεαζόταν σε τίποτα η απόδοση του. Ούτε και τώρα θα επιχειρήσω να το συνδυάσω  με αυτό που βλέπουμε στο γήπεδο.

Φοβάμαι όμως, πως έστω κι ασυνείδητα, ο Γιόχανσον αρχίζει και λειτουργεί σα να έχει  στο μυαλό του πως είναι και δεν είναι κομμάτι αυτού του οργανισμού. Είναι πολύ μεγάλο το  διάστημα που παρουσιάζεται έτσι, με πολύ μικρές εκλάμψεις βελτίωσης, για να το αγνοήσει κανείς.

Σίγουρα με αυτή την  εικόνα και με τον Γαλανόπουλο διαθέσιμο, ο  Γιάκομπ δεν αξίζει να παίζει βασικός. Δεν μπορεί με  αυτή  την εικόνα παρά να λογίζεται όσο θα παραμείνει στην ΑΕΚ, σα μια εναλλακτική πρώτης γραμμής.

Το δεύτερο θέμα που είχε η ΑΕΚ, πολύ έντονο επίσης στο  πρώτο κομμάτι του δευτέρου μέρους, αλλά σε σημαντικό βαθμό και στο  υπόλοιπο κομμάτι, ήταν η παρουσία  του Ανέστη.

Έχασα το μέτρημα από τις φορές  που Τσόσιτς και Βράνιες του  έβαλαν τις φωνές. Και δίκαια.

Νομίζω πως ο Έλληνας γκολκίπερ, όλο αυτό το ζήτημα που έχει  δημιουργηθεί με την κουβέντα για τις εξόδους, δεν το διαχειρίζεται σωστά.

Παρασυρμένος ίσως από το γεγονός πως είδε στήριξη από  μεγάλο  κομμάτι  του Τύπου,  για την κριτική  που δέχθηκε, η οποία όμως σε μεγάλο βαθμό είναι από αντίδραση προσωπικά για όσους πρωταγωνιστούν στην κριτική κι επίσης επειδή είναι Έλληνας ( έχει πολλές προεκτάσεις  αυτό…), πολύ φοβάμαι πως αυτό  που είπε το εννοούσε.

Ό,τι δηλαδή μόνο ο ίδιος είναι αρμόδιος να αποφασίζει  πότε θα βγαίνει και δεν θα επηρεαστεί απ’ όσα ακούει  και διαβάζει. Αλλά μάλλον έχει πιστέψει πως όταν δεν βγαίνει…  δίνει απαντήσεις σε όσους τον κριτικάρουν ή τους δείχνει πως δεν τον επηρεάζουν.

Δεν μπορώ να εξηγήσω αλλιώς αυτό που είδα στο γήπεδο την Πέμπτη. Υπήρξαν φάσεις ειδικά λέω πάλι στις αρχές του δευτέρου μέρους, που ήταν ειλικρινά σα να σου έλεγε πως είναι αποφασισμένος να μη βγει ποτέ, όσο προφανής και να ήταν η φάση.

Μετέδωσε νευρικότητα και ανασφάλεια, που άρχισε να μεταφράζεται σε λάθη κι από τα μπακ. Εκεί μπορούσε να τιναχθεί το ματς στον αέρα για την ΑΕΚ.

Επιπλέον, βλέποντας  με καθαρό μυαλό την φάση με τον Έμπερτ στο 3’, είναι σαφές πως ο Βραζιλιάνος της Ριέκα από εξαιρετική θέση έκανε μια πολύ κακή τελική επιλογή,  με  ένα …  άψυχο πλασέ, που  αν είχε γίνει γκολ ο Ανέστης θα έφερε ευθύνη.

Δεν θα  είναι ο πρώτος Έλληνας στην ΑΕΚ από το 2013 και μετά, που μπορεί να πάθει ζημιά από μια παθογένεια που υπάρχει  γύρω από  την ομάδα. Την πάτησαν κι άλλοι, με πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα τον Πλατέλλα και τον Αραβίδη.

Που όταν κάποιοι  μεταξύ τους κι εγώ, κάναμε κριτική και επισημαίναμε πως δεν τους  κάνει καλό  η υπερβολή στην ανάδειξη της σημασίας της παρουσίας τους, μας την πέφτανε σε αρθρογραφία και προφορικά σχόλια, για λόγους άσχετους με το αντικείμενο  αυτό καθαυτό. Δηλαδή το αγωνιστικό,  την ουσία  της αγωνιστικής κριτικής.

Όταν από την μία έχεις να σε κριτικάρουν ακόμη και σκληρά κι από την άλλη κάποιοι σου λένε «μη δίνεις σημασία, σε στοχοποιούν επειδή δεν σε γουστάρουν», το  εύκολο είναι να διαλέξεις  το δεύτερο. Ο Ανέστης έχει  ακόμη πολύ μεγάλο περιθώριο να μην πάει μέχρι τέλους με αυτό το  λάθος. Και να ψάξει μόνος του που είναι το σωστό και που το λάθος στην κριτική που δέχεται. Μόνο καλό θα του κάνει αν καταλάβει για παράδειγμα, πως η εικόνα του στην Ριέκα  δεν ήταν στο επίπεδο της υπόλοιπης ομάδας.

ΥΓ: Η ιστορία με την ομάδα από την Αυστραλία που ενδιαφέρεται για τον Πατίτο, ξεκίνησε την περασμένη Δευτέρα. Από τότε ο παίκτης έχει τεθεί ουσιαστικά εκτός επιλογών, αλλά πρόοδος στο ζήτημα δεν έχει υπάρξει.

Αν και είναι δεδομένο πως στην ΑΕΚ έχουν αποφασίσει να διευκολύνουν  την αποχώρηση του και ο ίδιος, θέλει να πάει εκεί. Κανονικά θα έπρεπε να είχε  τελειώσει δηλαδή αυτή η ιστορία ήδη, με δυο πλευρές να επιδιώκουν το ίδιο πράγμα.

Αλλά αυτό  δεν έχει γίνει ακόμη και δεν υπάρχει κάποιο στοιχείο πως μπορεί να τελειώσει  έστω μέσα στις επόμενες δυο – τρεις μέρες.

Έτσι, την στιγμή που ο Χιμένεθ σίγουρα έχει ανάγκη να ανοίξει το rotation όσο το δυνατό περισσότερο,  δεν μπορεί να υπολογίζει σε έναν παίκτη που ναι μεν δεν είναι στις βασικές του επιλογές, αλλά όποτε κρίνει πως το χρειάζεται, του έχει δώσει χώρο.

• ΑΕΚ
• Ανέστης
• γιοχανσον
• πατιτο
• ριεκα