Η ομάδα, οι αρχές, οι αξίες, το «γαμώτο» και το όνειρο που δεν είναι πια όνειρο!

Η ομάδα, οι αρχές, οι αξίες, το «γαμώτο» και το όνειρο που δεν είναι πια όνειρο!
Photo Credits: INTIME

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ! ΜΟΝΟ ΥΓΕΙΑ ΘΑ ΕΥΧΗΘΩ! Τίποτα άλλο. Τα άλλα, ας τα βρούμε μόνοι μας. Μπήκαμε λοιπόν και στο 2020! Αλλά μπήκαμε και σε νέα δεκαετία! Ω Χριστέ μου! Τι το σκέφτηκα τώρα αυτό; Για να μελαγχολήσω για το πώς περνάνε τα ρημάδια τα χρόνια;

Άστο καλύτερα! Ας κάνω μια ανασκόπηση της δεκαετίας που έφυγε για την ΑΕΚ, καλύτερα! Πλάκα κάνω! Δεν είμαι και τόσο… μαζοχιστής! Άλλωστε για να κάνεις ανασκόπηση της τελευταίας δεκαετίας για την ΑΕΚ, θες βιβλίο ίσο με αυτό που εκδόθηκε για τα 90χρονά της!

Συν τοις άλλοις, δεν γίνεται να ξεχαστεί και κάτι από τα όσα βιώσαμε στην ΑΕΚ την περασμένη, από χθες, δεκαετία. Και δεν πρέπει και να ξεχαστεί. ΠΟΤΕ! Αυτό που χρειαζόταν να γίνει – και έγινε – ήταν να ξεπεραστεί και όχι να ξεχαστεί.

Αν εστιάσουμε στη χρονιά που έφυγε πάντως, θα δούμε ότι για την ποδοσφαιρική ΑΕΚ ήταν η πιο «νεκρή» από πλευράς συναισθημάτων. Είναι τρομερό, αλλά επί της ουσίας δεν έχεις να σταθείς σε κάτι. Κι αυτό είναι κάτι που θα πρέπει να προβληματίσει πολύ τους ανθρώπους της ομάδας. Μιλάω πάντα για το αγωνιστικό κομμάτι φυσικά, που δεν γίνεται να μην το βλέπουμε κι αυτό.

ΑΥΤΟ ΛΕΝΕ ΟΙ «ΕΝΩΣΙΤΕΣ»

Για την ΑΕΚ μιλάμε. Και μάλιστα για μια ΑΕΚ με ισχυρή διοίκηση, που της εγγυάται όλα όσα δεν μπορούσε να της εγγυηθεί κανείς πριν από το 2013. Κι εκεί είναι – όπως έχω ξαναγράψει – το μεγάλο και το λογικό «γαμώτο» για κάθε «Ενωσίτη». Που για να μην το πολυκουράζουμε, σου λέει… «Έχω Μελισσανίδη και είμαι δύο χρόνια εκτός πρωταθλήματος από τον Νοέμβρη. Είναι δυνατόν;».

Φυσικά, αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία είναι ότι η ΑΕΚ έχει τις βάσεις, έχει τα εχέγγυα, έχει την οργάνωση για να λύσει το αγωνιστικό της πρόβλημα. Νοικοκυρεμένο «μαγαζί» είναι, γηπεδάρα φτιάχνει, εκσυγχρονίζει το προπονητικό της κέντρο, διακατέχεται από σοβαρότητα σε όλα τα εξωαγωνιστικά επίπεδα.

Γι’ αυτό και τρελαίνεσαι όταν βλέπεις ότι λάθη και παραλείψεις του τελευταίου 1,5 έτους, την κράτησαν πίσω από τους δύο βασικούς και ισχυρούς ανταγωνιστές της. Δεν είναι το θέμα να κατακτήσεις σώνει και καλά τον τίτλο.

Αλλά να είσαι ανταγωνιστικός και να έχεις 33,3% για να τον κατακτήσεις, όσο δηλαδή θα έπρεπε να είχαν οι άλλοι δύο ισχυροί ανταγωνιστές σου. Που μακάρι να ήταν δυνατός και ο ΠΑΟ και να είχαν όλοι από 25%. Και μακάρι να υπήρχαν κι άλλες ομάδες τύπου Λέστερ ή Λάρισας στα τέλη της δεκαετίας του ’80.

Αυτό είναι το πρωτάθλημα που θέλουμε επιτέλους να δούμε, γι’ αυτό παλέψαμε για πάρα πολλά χρόνια, γι’ αυτό πάλεψε και η σημερινή διοίκηση της ΑΕΚ. Η μοναδική που αποδεδειγμένα το ήθελε αυτό. Και το βλέπει αυτό πολύ καλά, ο κάθε υγιώς σκεπτόμενος φίλαθλος.

ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ «ΓΑΜΩΤΟ»

Κι αυτό κάνει ακόμα μεγαλύτερο το «γαμώτο» της αγωνιστικής αδυναμίας της ομάδας. Που γέννησε και κέρδισε νέους φιλάθλους το 2018, όχι μόνο επειδή πήρε το πρωτάθλημα, όχι μόνο επειδή είχε ανίκητη ομάδα σε Ελλάδα και Ευρώπη, αλλά γιατί διαπίστωσε ο κάθε φίλαθλος που δεν διακατέχεται από τυφλό φανατισμό, πως ότι πέτυχε, το πέτυχε με τις αρχές της, με τις αξίες της, με τα ιδανικά της και κόντρα σε οποιαδήποτε μορφής κατεστημένου και πολιτικών επιθυμιών. Και πάνω εκεί που θα μπορούσε να «χτίσει» και να συνεχίσει να δημιουργεί κι άλλους νέους φιλάθλους, το έχασε. Από μόνη της κιόλας…

Φυσικά, θα επαναλάβω ότι είναι προτιμότερο το να χάνεις τον αγωνιστικό σου προσανατολισμό από το να χάνεις την ψυχή σου. Είναι προτιμότερο χίλιες φορές να κάνεις λάθη στον αγωνιστικό σχεδιασμό κι ας σου στοιχίζουν και τρόπαια, από το να γελάει ο κόσμος μαζί σου ή να σε σιχαίνεται για τον τρόπο και τις μεθόδους που χρησιμοποιείς.

Και είναι λυπηρό αυτό και για όσους θεωρούν ή επιμένουν να θεωρούν ότι ο σκοπός αγιάζει τα μέσα αλλά και για το ίδιο το ελληνικό ποδόσφαιρο που δεν μπορεί να ανασάνει, είτε από εκείνους που αναπολούν τις παλαιές… παράγκες, είτε από εκείνους που ορέγονται νέες.

Για γέλια και για κλάματα είναι και οι μεν και οι δε. Αλλά, αν είχε και η ΑΕΚ την ομάδα που θα έπρεπε και που θα μπορούσε, τουλάχιστον το γέλιο θα το απολαμβάναμε περισσότερο. Αυτή είναι η πραγματικότητα…

ΚΟΙΤΑΜΕ ΜΠΡΟΣΤΑ…

Τα λάθη καταγράφηκαν. Όπως πρέπει να γίνεται σε μια κανονική ΑΕΚ. Κοιτάμε όμως μπροστά. Τι έχει η ΑΕΚ με το που μπαίνει το 2020; Το πιο βασικό είναι ότι εξακολουθεί να έχει τα δύο βασικά και πιο δυνατά της «στηρίγματα», δηλαδή τον κόσμο της και την πιο ισχυρή διοίκηση που εγγυάται και το παρόν αλλά και το μέλλον της.

Τι ακόμα έχει η ΑΕΚ με το που μπαίνει το 2020 και που δεν είχε όταν έμπαινε το 2019; Κανονικό και ικανό τεχνικό διευθυντή μαζί με έναν νέο, κανονικό και ικανό προπονητή. Βασικά πράγματα.

Τι εξακολουθεί να της λείπει; Η ομάδα! Πως θα ξαναφτιάξει ομάδα η ΑΕΚ; Με μεταγραφές, θα πείτε. Ναι και με μεταγραφές. Αλλά όχι μόνο με μεταγραφές. Γιατί, ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι έρχονται τρεις πολύ καλοί παίκτες μέσα στο μήνα, που προφανώς και θα ανεβάσουν επίπεδο – τόσο αγωνιστικά, όσο και ψυχολογικά – την ΑΕΚ και συνολικά τον «οργανισμό» της, δεν θα είναι αρκετό για να έχεις ΟΜΑΔΑ με όλα τα γράμματα κεφαλαία, όπως είχες μέχρι τον Μάη του 2018.

Θα πρέπει να υπάρξουν και αποχωρήσεις. Ποιων; Εκείνων που πολύ απλά δεν κάνουν για την ΑΕΚ, αλλά και εκείνων που για τον άλφα ή βήτα λόγο, είτε δεν θέλουν, είτε νιώθουν πως έκαναν τον κύκλο τους στην «Ένωση». Χωρίς δίψα, χωρίς κίνητρο, χωρίς πάθος, δεν φτιάχνεται ομάδα. Ξεκάθαρα πράγματα.

Είναι εύκολο να γίνουν όλα αυτά μέσα στον Ιανουάριο; Όχι. Αλλά πρέπει από σήμερα κιόλας, να αρχίσουν να γίνονται κινήσεις προς αυτή την κατεύθυνση. Να φύγουν δέκα και να έρθουν άλλοι δέκα, σαφέστατα και δεν γίνεται Γενάρη μήνα.

Αλλά μια πώληση, μια-δύο αποδεσμεύσεις (όταν για παράδειγμα είναι ξεκάθαρο ότι δεν υπολογίζεις στον Ζεράλδες και στον Σιμάο), τρεις δυνατές προσθήκες. Αυτά μπορούν να γίνουν. Θυμίζω μάλιστα ότι τον Γιόχανσον, Γενάρη τον είχε πάρει η ΑΕΚ. Όπως και τον Αραούχο, βεβαίως βεβαίως!

ΤΟ ΕΧΕΤΕ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙ;

Πάμε και στο πιο σημαντικό απ’ όλα! Το έχετε συνειδητοποιήσει ότι είναι η τελευταία χρονιά που ευχόμαστε «του χρόνου σπίτι μας»; Δεν το έχετε συνειδητοποιήσει, είμαι σίγουρος. Ούτε κι εγώ! Αλλά δεν είναι όνειρο πια! Είναι μια ορατή πραγματικότητα! Συμβαίνει καθημερινά στα πάτρια εδάφη, εκεί στα Φιλαδέλφεια. Και ναι, είναι η τελευταία φορά που λέμε: ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ!

Του χρόνου τέτοια μέρα, θα μετράμε αντίστροφα. Όχι πια τα χρόνια, αλλά τους μήνες! Και μάλιστα λίγους μήνες! Πολύ λίγους! Ίσως και… έναν! Ίσως να μετράμε και σε εβδομάδες, σε μέρες! Αλλά τα χρόνια, όλα τα χρόνια θα είναι πίσω μας! Δεκαοχτώ ολόκληρα χρόνια η ΑΕΚ χωρίς το σπίτι της! ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ! Αλλά και τα δεκαοχτώ θα είναι πίσω μας και κανένα μπροστά μας!

ΚΑΛΗ ΑΕΚΟΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X