Η ΑΕΚ δεν έχει ανάγκη «αφεντικό» στον σχεδιασμό

Η αποχώρηση και του Βλάντιμιρ Ματιάσεβιτς, συνεχίζει απλά την κουβέντα για το πότε και πως θα διαμορφωθεί ένα λειτουργικό μοντέλο στον αγωνιστικό σχεδιασμό της ΑΕΚ.

Ο Δημήτρης Μελισσανίδης είπε πρόσφατα πως «και είκοσι να χρειαστεί να αλλάξω θα το κάνω», ωστόσο κι εκείνος θα συμφωνεί σίγουρα πως κάποια στιγμή πρέπει να βρεθεί το σχήμα που θα κάνει την δουλειά.

Σαφές είναι πως ο Ματιάσεβιτς ήρθε εδώ θεωρώντας πως θα είναι το «νούμερο ένα» στον σχεδιασμό. Ωστόσο η αλήθεια είναι πως στην ΑΕΚ δεν μπορεί να υπάρξει τεχνικός διευθυντής ή αθλητικός διευθυντής, όπως θέλετε πέστε το, που να είναι το «νούμερο ένα».

Δεν είναι περίεργο αυτό. Ούτε στον ΟΣΦΠ υπάρχει «νούμερο ένα». Κι εκεί δοκιμάστηκαν και πέρασαν πολλοί και τώρα έχουν καταλήξει σε ένα σχήμα με επιμερισμό τομέων ευθύνης. Λίγο Μοντεστό, λίγο Καρεμπέ, λίγο κάποιος άλλος.

Στην ΑΕΚ για να υπάρξει κάποιος που μόνος του θα αναλάβει «εν λευκώ» τα πάντα στον σχεδιασμό και θα μιλάει μόνο με τον Μελισσανίδη, πρέπει να είναι πρόσωπο που για κάποιο λόγο θα έχει 1000% την εμπιστοσύνη του «Τίγρη» για τις ικανότητες του να το πάρει πάνω του κι αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο.

Μετά από τις πολλές εναλλαγές, πιστεύω πως έχει πλησιάσει σε αυτό που έχει στο μυαλό του, πλην όμως λείπει ακόμη ένα κρίσιμο κομμάτι. Κι αυτό τελικά αποδεικνύεται και το πιο δύσκολο.

Δηλαδή, έχει τον Νίκο Λυμπερόπουλο που απολαμβάνει της εμπιστοσύνης του σε συγκεκριμένους τομείς, έχει τα στελέχη στα οποία επίσης έχει απόλυτη εμπιστοσύνη σε ακόμη περισσότερους τομείς και πάντα τους θέλει μέσα στην ιστορία γιατί ξέρει πως εξασφαλίζουν την φιλοσοφία που θέλει εκείνος στην εκτίμηση των υποθέσεων και στην διαπραγμάτευση.

Επίσης, με τον Λυμπερόπουλο υπάρχει ικανοποιητικός για τις απαιτήσεις της ΑΕΚ έλεγχος της… εγχώριας κίνησης.

Τι συνεχίζει να λείπει; Ο άνθρωπος που θα έχει τα στοιχεία που λείπουν από τους υπόλοιπους κι αφορούν κυρίως την διασύνδεση με την διεθνή αγορά. Και κυρίως την διάρκεια σε αυτή την διασύνδεση. Το σημειώνω αυτό, γιατί για την ΑΕΚ του Μελισσανίδη (και το είδαμε και το καλοκαίρι αυτό), είναι εύκολο ανάλογα με τη συγκυρία να κάνει μια δυο κινήσεις προσωπικές ο ίδιος και να βρεθούν οι λύσεις. Η μόνιμη και σταθερή επαφή είναι αυτό που φαίνεται να λείπει.

Δεν ψάχνει λοιπόν «αφεντικό» στον σχεδιασμό η ΑΕΚ. Ψάχνει το κρίσιμο κομμάτι του «παζλ», όπως το έχει στο μυαλό του ο Μελισσανίδης. Κι ως τώρα αυτό αποδεικνύεται το πιο δύσκολο.

Γιατί είναι δύσκολο; Γιατί αυτός που θα έρθει, εκτός από τους τομείς ευθύνης που θα επιφορτιστεί, θα πρέπει να προσαρμοστεί και στο πως λειτουργούν τα πράγματα στην ΑΕΚ.

Εκτός από την δύσκολη αποστολή της διαχείρισης της σχέσης του με τον ίδιο τον Μελισσανίδη που και ο ίδιος το ανάφερε στο πρόσφατο δείπνο στους ρεπόρτερ πως «δεν είμαι ο πιο εύκολος σε τέτοιες συνεργασίες», πρέπει να βρει και τον κώδικα επικοινωνίας με τους υπόλοιπους.

Για την ΑΕΚ είναι θα είναι λάθος λοιπόν να ψάχνει στην αγορά κάποιο στέλεχος που έχει συνηθίσει εκεί που έχει δουλέψει να έχει καθαρά τον πρώτο λόγο.

Δεν μπορείς να πάρεις ένα τέτοιο στέλεχος και να του ζητήσεις να μπει σε ένα μοντέλο που απαιτεί συνεννόηση με δύο και τρία πρόσωπα από τα οποία ο λόγος του δεν θα μετράει περισσότερο και βέβαια μετά από αυτό και με τον ίδιο τον Μελισσανίδη. Πόσο μάλλον αν πιθανότατα είναι και ξένος.

Μοντέλα σαν αυτό της ΑΕΚ υπάρχουν κι αλλού. Κι ανάμεσα σε ανθρώπους που έχουν συνηθίσει να δουλεύουν έτσι, πρέπει να ψάξει το κομμάτι που της λείπει. Είτε σε ανθρώπους που έχουν προϋποθέσεις, αλλά δεν έχουν δοκιμαστεί ακόμη σε κάποιο σοβαρό project και είναι διατεθειμένοι να ξεκινήσουν με …το κεφάλι χαμηλά.

Αν μου έλεγες πως η ΑΕΚ θέλει έναν άνθρωπο να γίνει το «αφεντικό» του σχεδιασμού και να δίνει κατευθύνσεις και στους άλλους, θα ήταν κάτι διαφορετικό. Αλλά δεν ψάχνει κάτι τέτοιο. Το λάθος είναι στα κριτήρια της αναζήτησης, να αγνοείς αυτή την πραγματικότητα.

Και το ότι της λείπει κομμάτι δεν το αποκαλύπτω εγώ. Το λέει η ίδια όταν μέσα σε μεταγραφική περίοδο, παίρνει κι άλλο στέλεχος στον σχεδιασμό, όπως έγινε το καλοκαίρι με τον Ματιάσεβιτς.

Αλλά είπαμε. Οι παραπάνω προϋποθέσεις κάνουν την συμπλήρωση αυτού του κομματιού, την πιο δύσκολη υπόθεση. Πλην όμως, πιστεύω πως αργά ή γρήγορα αυτό που λείπει θα βρεθεί. Γιατί εδώ και μήνες είναι διαπιστωμένη η ανάγκη να βρεθεί και είναι πάντα στο πρόγραμμα.

ΥΓ1: Αλήθεια είναι πως το τελευταίο μοντέλο που προσαρμοσμένο στα δεδομένα που υπάρχουν στην ΑΕΚ, έβγαλε αποτέλεσμα, ήταν αυτό με τον Μαϊστόροβιτς μέσα.

Ο Σουηδός χωρίς να μπορεί να πει κανείς αν ήταν καλύτερος ή χειρότερος από αυτούς που διαδέχθηκε ή τον διαδέχθηκαν, σίγουρα παρουσίασε έναν αξιοσημείωτο για στέλεχος που ήρθε από το εξωτερικό, βαθμό προσαρμοστικότητας στον τρόπο που λειτουργούν τα πράγματα στην ΑΕΚ.

Βρήκε – όχι χωρίς δυσκολίες στην αρχή – κώδικα επικοινωνίας με τους ανθρώπους που έπρεπε να συνεργαστεί κι αυτό το συνδύασε με την ευχέρεια του στις επαφές εκτός Ελλάδας. Νομίζω αυτό αποτυπώθηκε στο πόσο γρήγορα και πόσο αποτελεσματικά ολοκληρώθηκε ο σχεδιασμός το καλοκαίρι του 2017.

Μια περίοδος που ξεχωρίζει από όλα τα υπόλοιπα μεταγραφικά «παράθυρα» της τελευταίας πενταετίας. Ανάλογος συνδυασμός… ταχύτητας κι αποτελεσματικότητας, σημειώθηκε μόνο στην δημιουργία της ομάδας της Β΄Εθνικής, με τον Λύμπε τεχνικό διευθυντή, αλλά φυσικά τότε οι ανάγκες ήταν διαφορετικές και το βάρος σχεδόν στο 100% ήταν στην ελληνική αγορά.

Δεν μπορώ να εκφράσω γνώμη για τον λόγο που δεν ανανεώθηκε η συνεργασία με τον Μαϊστόροβιτς, γιατί προφανώς και υπάρχουν πράγματα που εμείς δεν μπορούμε να γνωρίζουμε και τα οποία σίγουρα έπαιξαν ρόλο. Και εικασίες δεν θέλω να κάνω.

Αλλά να μην είμαστε υπερβολικοί. Έφυγε τότε ένα στέλεχος που τα είχε πάει γενικά καλά, εντάξει, αλλά δεν έφυγε και … ο σούπερ αναντικατάστατος. Δεν δημιουργήθηκε ένα κενό δηλαδή που δεν μπορεί να καλυφθεί, με τα δεδομένα της ΑΕΚ.

Ο Σουηδός σίγουρα λόγω της εμπειρίας του πλέον από την Ένωση, δείχνει μια επιλογή με θετικές προϋποθέσεις γι’ αυτό που ζητά η ομάδα. Ωστόσο για να έχει διαψευστεί δύο φορές το ενδεχόμενο νέας συνεργασίας μαζί του, κάποιος λόγος υπάρχει και ίσως δεν ωφελεί να το συζητάμε.

ΥΓ2: Και η σημερινή κατάσταση στον σχεδιασμό λειτουργεί ομαλά και μια χαρά όσον αφορά την μεταξύ τους συνεννόηση, αλλά και στην επικοινωνία με τον Δ. Μελισσανίδη. Το ζήτημα αφορά την παραγωγικότητα αυτή τη στιγμή και την πρόσθεση στοιχείων που λείπουν.

Κατά τη γνώμη μου δεν είναι σωστό να κάνουμε …τους υπέρτατους κριτές και να λέμε τότε ήταν καλά τώρα δεν είναι, με βεβαιότητα μάλιστα.

Και στην προηγούμενη μεταγραφική περίοδο ήρθαν καλοί παίκτες στην ΑΕΚ. Αυτό που μπορείς να επισημάνεις ως διαφορά, είναι πως ήρθαν μέσα από πολύ πιο δύσκολες διαδικασίες σε σχέση με το προηγούμενο καλοκαίρι κι αυτό αποτυπώθηκε και χρονικά, αλλά και στις συμφωνίες για την απόκτηση τους.

Επιπλέον κι αυτό που είπε ο Μελισσανίδης πως «δεν βρήκαμε αυτούς που θέλαμε», για το τέλος των μεταγραφών, δεν είναι κάτι απλό. Το «θέλαμε αλλά δεν βρήκαμε», πρόβλημα σηματοδοτεί.

Κι επαναλαμβάνω για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις, δεν λέμε εμείς πως κάτι λείπει. Το έχει δείξει η ζωή, με την προσπάθεια να βρεθεί αυτό το κάτι, όπως αποτυπώθηκε με την καλοκαιρινή επιλογή του Ματιάσεβιτς.

Αν τώρα στην πράξη φανεί πως πλέον δεν υπάρχει αναζήτηση, αλλά σίγουρα προχωράμε όπως είμαστε, φυσικά και πάλι θα το καταγράψουμε.

• ΑΕΚ
• Δημήτρης Μελισσανίδης
• λυμπερόπουλος
• μαϊστόροβιτς
• ματιάσεβιτς