Η ΑΕΚ αρχίζει κι αυτό από μόνο του, είναι υπέροχο!

«Εφόσον η ΑΕΚ καταφέρει να αποκλείσει τους πρωταθλητές Σκοτίας, ο δρόμος για τους χρυσοφόρους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, στρώνεται με ροδοπέταλα. Και η ΑΕΚ, που πριν από πέντε χρόνια, έπαιζε στα χωράφια του ερασιτεχνικού πρωταθλήματος και που από πέρυσι, ξεκίνησε κυριολεκτικά από το μηδέν να χτίζει τον ευρωπαϊκό της συντελεστή, έχει μπροστά της, την τεράστια ευκαιρία να αφήσει οριστικά πίσω της, αυτό που το προηγούμενο καλοκαίρι, μετά την ΤΣΣΚΑ και πριν από την Μπριζ, φαινόταν – και ήταν – βουνό».

Αυτό γράφαμε στο προηγούμενο blog και μετά από τη διπλή κλήρωση στη Νιόν, η τεράστια ευκαιρία που λέγαμε, επιβεβαιώθηκε και επίσημα. Σύμφωνοι, καμία κλήρωση δεν είναι εύκολη και όλα αυτά είναι θεωρίες που θα πάνε… περίπατο αν δεν είσαι σοβαρός. Κι επίσης, έχουμε δει ουκ ολίγες φορές την ΑΕΚ να περνάει αντιπάλους που δεν περίμενε κανένας να περάσει, αλλά και να πέφτει θύμα αποκλεισμού από ανίσχυρες ομάδες. Και όχι μόνο την ΑΕΚ…

Αλλά, ας είμαστε ειλικρινείς. Η ομάδα που ξεκίνησε από το απόλυτο μηδέν, με τα ευρωπαϊκά μεγαλεία να φαντάζουν όνειρο, όχι μακρινό, αλλά απατηλό, θα έχει να αντιμετωπίσει για να παίξει σε όμιλο Τσάμπιονς Λιγκ, την Μάλμε ή την Βιντεότον. Αν βέβαια περάσει την Σέλτικ, που είναι θεωρητικά το φαβορί για την πρόκριση και δεν πρέπει να το ξεχνάμε.

Όπως και να το κάνουμε, αν μέχρι το πρωί της Δευτέρας, μας… έφτιαχνε μια φορά, η ιδέα να δούμε την ΑΕΚ ύστερα από 12 ολόκληρα χρόνια σε όμιλο Τσάμπιονς Λιγκ, μετά την κλήρωση, μας… φτιάχνει δέκα φορές.

Παρεμπιπτόντως, είναι η πρώτη φορά που κληρωτίδα έκανε τα κέφια της ΑΕΚ, κάτι που προσωπικά με… ανησυχεί γιατί θα πρόκειται για επικό τρολάρισμα, σε περίπτωση που συμβεί το απευκταίο. Να έχουμε χαρεί δηλαδή κι εμείς μια φορά, ακούγοντας τα ονόματα αντιπάλων από κλήρωση, αλλά να μην παίξουμε ποτέ μαζί τους!

Όπως και να ‘χει, ξημερώνει η μέρα που η ΑΕΚ αρχίζει τη σεζόν. Κι αυτό από μόνο του, είναι υπέροχο, μόνο και μόνο για τα έντονα συναισθήματα που σου προσφέρει αυτή η ομάδα.

Το δύσκολο του εγχειρήματος στη Γλασκώβη, το κάνουν ακόμα πιο δύσκολο, οι απουσίες του Τσιγκρίνσκι και του Μάνταλου. Σε ένα υποθετικό ερώτημα του τύπου… «πες μου τέσσερις παίκτες που δεν θα ήθελες με τίποτα να λείψουν από τη Γλασκώβη», θα απαντούσα, ο Τσιγκρίνσκι, ο Μάνταλος, ο Σιμόες και ο Λιβάγια. Ε, οι δύο από αυτούς τους τέσσερις, τραυματίστηκαν. Αλλά η ΑΕΚ τα κατάφερε πέρυσι, για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς αυτούς (αλλά και άλλους), σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Από εκεί και πέρα, τις αναλύσεις τις κάναμε όλοι μας και με το παραπάνω. Και για την ΑΕΚ και για την Σέλτικ. Αναλύσεις, που έχουν μια βάση, μέχρι να έρθει μια καλή στιγμή για μια ομάδα και αντιστοίχως κακή για την άλλη και να τις στείλει… περίπατο. Είπαμε, η τύχη παίζει το ρόλο της στο ποδόσφαιρο και σε ματς που παίζονται προκρίσεις, ακόμα μεγαλύτερο.

Δεν είναι «μαραθώνιος» όπως το πρωτάθλημα για να έχεις δεύτερη ευκαιρία. Εδώ είναι δύο παιχνίδια. Κι όταν το πρώτο είναι εκτός έδρας, το βασικό ζητούμενο για τον φιλοξενούμενο, είναι όταν τελειώσει, να έχεις τουλάχιστον 50% πιθανότητες πρόκρισης.

Ανατρέχοντας στη μνήμη μας, τα περσινά παιχνίδια της ΑΕΚ στην Ευρώπη, από το πρώτο με την ΤΣΣΚΑ έως και το τελευταίο με την Ντιναμό στο Κίεβο, το συμπέρασμα που εξάγουμε είναι ότι η κατάληξή τους, είτε ευτυχής, είτε ατυχής, ήταν εξάρτηση του πως εμφανιζόταν σε αυτά, η «Ένωση» καθώς και ο προπονητής της.

Ήταν ανέτοιμη η ΑΕΚ και φοβισμένος ο Μανόλο; Έχανε από την ΤΣΣΚΑ στο ΟΑΚΑ και τελείωνε η πρόκριση από το πρώτο ματς. Ήταν συγκεντρωμένη και είχε αυτοπεποίθηση η ΑΕΚ και τρομερά διαβασμένος ο Μανόλο; Έκανε δύο άψογα ενενηντάλεπτα η ομάδα και «καθάριζε» την Μπριζ.

Όποτε (σπανίως) η ΑΕΚ έχανε τον έλεγχο της κατάστασης, τη συγκέντρωσή της και την αυτοκυριαρχία της, όπως για παράδειγμα στο πρώτο ημίχρονο του εντός έδρας αγώνα με την Ριέκα, είχε πρόβλημα. Όταν είχε καθαρό μυαλό και ήταν απόλυτα προσηλωμένη στο πλάνο της, δεν την λύγιζε κανείς και με τίποτα.

Η μοναδική εξαίρεση που παρά το γεγονός ότι η ΑΕΚ είχε τον έλεγχο, αλλά δεν της έφτασε, ήταν με την Ντιναμό Κιέβου. Εκεί «μίλησαν» οι κακές στιγμές, του Μπακάκη στο πρώτο ματς για να σκοράρουν οι Ουκρανοί και του Μασούντ στη ρεβάνς για να μην σκοράρει και να μην προκριθεί η ΑΕΚ.

Ωραίες, λοιπόν, οι αναλύσεις για τη Σέλτικ, αλλά είναι πολύ βασικό το πως θα εμφανιστεί η ΑΕΚ, αύριο βράδυ στο «Σέλτικ Παρκ». Μια ομάδα που οι εννέα της παίκτες από την αρχική ενδεκάδα, θα είναι από την περσινή ομάδα.

Για να είμαι ειλικρινής, αισθάνομαι ότι δεν έχουν και πολύ νόημα, τα όσα γράφει αυτή τη στιγμή, ο καθένας από εμάς, από τη στιγμή που φτάσαμε στην παραμονή του πρώτου σκέλους της τεράστιας ευκαιρίας. Τα δίνει όλα η ΑΕΚ, αύριο στη Γλασκώβη και σε μια εβδομάδα στο ΟΑΚΑ, για να περάσει τη Σέλτικ. Αν τους περάσουμε, αγγίζουμε ομίλους Τσάμπιονς Λιγκ.

Και πέντε χρόνια από τότε που 30.000 «Ενωσίτες» τραγουδούσαν συνθήματα στα ημίχρονα των αγώνων με τις Θύελλες Ραφήνες και τους Μανδραϊκούς, με μοναδική αγωνία να περάσει η ώρα, να περάσει το ματς, να περάσει η χρονιά και να περάσει ο εφιάλτης, στο ίδιο γήπεδο θα περιμένουν 70.000 «Ενωσίτες» τις Ρεάλ, τις Μπαρτσελόνες και τις Γιουβέντους… Μέχρι να τους περιμένουμε στην «Αγια-Σοφιά»…

Πάμε γερά, ρε ΑΕΚάρα!

• ΑΕΚ
• λιβάγια
• Μάνταλος
• Σέλτικ
• Σιμόες
• τσιγκρίνσκι