Γλυκόπικρο Σάββατο, αλλά Σάββατο γεμάτο… ΑΕΚ, άρα όμορφο!

Είναι πάντα όμορφα όταν είσαι δίπλα στην ΑΕΚ. Ακόμα κι όταν η κατάληξη είναι πικρή, πάλι όμορφα είναι γιατί είσαι δίπλα στην ομορφότερη ομάδα κι έχεις ζήσει κάθε συναίσθημα, με ένταση.

Παρά το γεγονός ότι αναγκάζομαι να τρέχω πανικόβλητος ως τα… ξημερώματα για το αυριανό φύλλο της «ΩΡΑΣ», επέλεξα να δω από κοντά σήμερα και τον δεύτερο ευρωπαϊκό ημιτελικό του χάντμπολ και το μισό παιχνίδι μπάσκετ με τον Προμηθέα και τον τρίτο και τελευταίο τελικό των κοριτσιών στο βόλεϊ. Για να ακριβολογώ, δεν το επέλεξα. Απλά, θεώρησα ότι δεν είχα άλλη επιλογή.

Μια φορά μάγκες, για πάντα μάγκες, τα παιδιά της ομάδας χάντμπολ, που είναι πανέτοιμα να γράψουν ιστορία, κατακτώντας ευρωπαϊκό τίτλο για την ΑΕΚ. Μην περιμένετε φυσικά αναλύσεις. Δεν έγινα ξαφνικά… ειδήμων του αθλήματος. Απλά, όποτε βρίσκω την ευκαιρία, βλέπω από κοντά την ομάδα, μόνο και μόνο επειδή είναι η ΑΕΚ.

Το πάθος ωστόσο και η ψυχή, φαίνονται και ξεχωρίζουν. Ακόμα κι όταν δεν γνωρίζεις καλά το αντικείμενο. Με 1000 «Ενωσίτες» δίπλα τους, που κατέκλυσαν την αίθουσα «Γ. Κασιμάτης» του ΟΑΚΑ, η υπόθεση-πρόκριση κρίθηκε με το… καλημέρα. Βασικά, είχε κριθεί στην Πορτογαλία, αλλά χρειαζόταν σοβαρότητα και ψυχραιμία και σήμερα το μεσημέρι. Αυτά τα στοιχεία υπήρξαν και τώρα, περιμένουμε το Κύπελλο το ευρωπαϊκό, κι ας μην καταλαβαίνουμε και πολλά-πολλά! Γκολ εμείς, σέντρα οι άλλοι! Αυτό, μας αρκεί!

Στο μπάσκετ, έφυγα στο ημίχρονο, για να προλάβω το βόλεϊ. Δεν μπορώ να κρίνω αν είναι περισσότερο σοβαρό απ’ ότι φαίνεται, αλλά νομίζω πως είναι φανερό ότι εδώ και καιρό, το μυαλό της ομάδας είναι στο final-4. Πιθανότατα κακώς, αλλά επειδή και το δικό μου το μυαλό στο final-4 είναι, όπως και όλων μας πιστεύω, δεν θεωρώ δίκαιο να κακολογήσω την ομάδα.

Από εκεί και πέρα, η βαθμολογική συγκομιδή της ΑΕΚ στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος δεν είναι καλή και δικαίως θα καταλήξει εκτός τετράδας, άρα και με μειονέκτημα έδρας σε όλα τα play offs. Από απόψε κιόλας, η αγωνία μας έχει να κάνει με το να μην είναι σοβαρός ο τραυματισμός του αρχηγού, αν και θα στοιχημάτιζα πολλά λεφτά ότι πολύ απλά δεν γίνεται να χάσει ο Ντούσαν τον ημιτελικό της Παρασκευής με τη Μούρθια.

Η ομάδα μπάσκετ ή μάλλον και η ομάδα μπάσκετ, πάει να γράψει ιστορία (ξανά) και όλοι μας, είτε από το γήπεδο, είτε από την τηλεόραση, είμαστε ήδη ψυχή τε και σώματι μαζί της. Τελεία και παύλα!

Τα κορίτσια της ΑΕΚ δεν τα κατάφεραν. Τα κορίτσια του Ηλυσιακού, τα κατάφεραν. Και αξίζουν ένα πολύ μεγάλο μπράβο, γιατί τα κατάφεραν σε μια κολασμένη από τους «Ενωσίτες» ατμόσφαιρα και κάνοντας ανατροπή της εις βάρος τους κατάστασης, από το 1-0 και το 2-1 της ΑΕΚ. Όσον αφορά στα δικά μας, τα κορίτσια, όταν παίζεις πάντα στο όριο των πέντε σετ, τότε στο τάι μπρέικ, είναι πιθανό να δεις και την αρνητική όψη του νομίσματος.

Είναι το μοναδικό τμήμα, αυτό το γυναικείου βόλεϊ, που δεν τα κατάφερε φέτος, που απέτυχε στο στόχο του και το μοναδικό που θα το βρει, η επόμενη σεζόν, σε χαμηλότερη κατηγορία, από αυτή που ανήκει η ΑΕΚ. Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Δεν σημαίνει ωστόσο ότι τα κορίτσια δεν το πάλεψαν όσο μπορούσαν και μέχρι τέλους, όπως και όσοι παλεύουν από την Ερασιτεχνική να τρέχουν το τμήμα. Προφανώς, έγιναν λανθασμένες επιλογές.

Το ζήτημα είναι να διορθωθούν, αλλά πάνω απ’ όλα, να υπάρξει μια λύση προοπτικής ώστε το γυναικείο βόλεϊ να ανέβει του χρόνου… αέρα, όπως έγινε φέτος με το ανδρικό τμήμα, αλλά και να έχει επόμενη μέρα που να αρμόζει στην ΑΕΚ, με την επιστροφή της στην Α1. Μπράβο σε όσα κορίτσια από την ομάδα, έκλαψαν, έσκασαν από τη στεναχώρια τους και δεν θα μπορέσουν να κοιμηθούν…

Το απόγευμα, η πανέμορφη Κέρκυρα υποδέχθηκε και τους πρωταθλητές Ελλάδας. Θα έχει ενδιαφέρον να δούμε την ομάδα του Μανόλο, αύριο, σε τι αγωνιστική κατάσταση βρίσκεται. Και φυσικά, το αποτέλεσμα παραμένει αδιαπραγμάτευτο. Νίκη!

ΑΕΚ πάντα και παντού! Προχωράμε! Είναι πάντα όμορφα να είσαι δίπλα της… Όπου χτυπά η καρδιά της, ακόμα κι όταν σε πληγώνει…

• ΑΕΚ
• γυναικείο βόλει
• μπάσκετ
• χάντμπολ