Επικίνδυνα παιχνίδια στην άμυνα

Όπως και στην πρώτη φάση των ευρωπαϊκών αγώνων των ελληνικών ομάδων στο τέλος Ιουλίου, έτσι και στην πρεμιέρα του πρωταθλήματος, η ΑΕΚ είχε το πιο δύσκολο ματς από τους τέσσερις.

Η Ξάνθη μια ομάδα με περίπου τον ίδιο κορμό την τελευταία τριετία και καλές προσθήκες όπως είδαμε και το απόγευμα της Κυριακής, δεν έχει καμιά σχέση με την χαμηλών δυνατοτήτων Βέροια που φανερά έπαιζε με διαλυμένη την ψυχολογία αφού πάει φουλ για αποκλεισμό από το πρωτάθλημα. Ούτε με τον Λεβαδειακό της πρεμιέρας που θύμιζε ομάδα της οποίας οι παίκτες μαζεύτηκαν πρώτη φορά για να παίξουν. Ούτε με τον μέτριο από πέρσι Παναιτωλικό, που αν δείξει βελτίωση στην πορεία, αυτό φαίνεται κάπως μακριά ακόμη.

Αυτή η πραγματικότητα αποτυπώνεται στο ότι το ματς της ΑΕΚ ήταν ξεκάθαρα το πιο ανταγωνιστικό από τα τέσσερα, παρά το μεγάλο σκορ, που θα μπορούσε μάλιστα να ήταν και μεγαλύτερο. Αυτό οφείλεται στο ότι πλέον η Ένωση έχει στην σύνθεση της παίκτες που πραγματικά μπορούν να κάνουν την διαφορά και να καθορίσουν την τύχη ενός ματς. Ειδικά ματς με τις ομάδες της δεύτερης ή της τρίτης ταχύτητας της Σούπερ Λίγκα.

Αντίστοιχα το ότι το ΑΕΚ – Ξάνθη ήταν το πιο ανταγωνιστικό ματς από αυτά των τεσσάρων μεγάλων στην πρεμιέρα, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό και στην ίδια την Ένωση.

Για μεγάλο διάστημα του ματς έδωσε απίστευτα πολύ χώρο στον αντίπαλο. Κάτι που συμβαίνει σταθερά σε όλα τα φιλικά μετά την Σεντ Ετιέν. Μπορούμε να πούμε πλέον πως η ΑΕΚ στα δύο ματς με τους Γάλλους πήγε με την αγωνιστική ταυτότητα που είχε φτιάξει από πέρσι, ακόμη περισσότερο επειδή με εξαίρεση τον Τσιγκρίνσκι ήταν η ίδια ομάδα με πέρσι.

Από εκεί και πέρα βλέπουμε μια ΑΕΚ που έχει τα χαρακτηριστικά που είχα περιγράψει στο σχόλιο μετά το φιλικό στο Περιστέρι, για όποιον το θυμάται. Δίνει πάρα πολύ χώρο. Βλέπεις να ξεκινάει το μαρκάρισμα δέκα και δεκαπέντε μέτρα κάτω από την μεσαία γραμμή προς την περιοχή της. Και αυτό από μόνο του δεν είναι αναγκαστικά κακό. Είναι μια επιλογή. Γίνεται κακό και επικίνδυνο, όταν συνδυάζεται με έλλειψη οργάνωσης στο μαρκάρισμα. Πολύ περισσότερο όταν λείπει ένας παίκτης που είναι και τακτικά άρτιος, όπως ο Σιμόες.

Ο τρόπος με τον οποίο έφταναν οι Ξανθιώτες κοντά στην περιοχή, η ευκολία για να το πω καλύτερα, κάποιες στιγμές σε εκνεύριζε. Βαρέθηκε να βλέπω τον Τσιγκρίνσκι και κατά δεύτερο λόγο τον Λέσκοτ, να διώχνουν την μπάλα. Οι αμυντικές λύσεις για την ΑΕΚ έρχονταν στο όριο της περιοχής.

Ο Λαμπρόπουλος για να παίξει την θέση, χρειάζεται τακτική βοήθεια. Με την Ξάνθη για όποιον τον παρατηρούσε ήταν φανερό πως συνεχώς ψαχνόταν για την σωστή τοποθέτηση, την σωστή κίνηση για την θέση του. Πολλές φορές παρασυρμένος από την αγωνιστική του ταυτότητα σαν στόπερ, επέλεγε ίσως και από ένστικτο να πάρει αντίπαλο σε προσωπικό μαρκάρισμα. Για να αλλάξεις θέση σε έναν παίκτη, δεν αρκεί να του πεις «παίζεις εκεί». Πρέπει και να τον κατευθύνεις.

Ο δε Γιόχανσον πρώτον φαίνεται πολύ επηρεασμένος όταν δεν έχει τον Σιμόες μαζί και δεύτερον χάνει την μισή δυναμική του, όταν η ομάδα παίζει τόσο πίσω. Ο Σουηδός δεν είναι κεντρικό χαφ για ομάδα που αμύνεται στο ένα τρίτο του γηπέδου, όπως η ΑΕΚ του Κετσπάγια ως τώρα. Όταν παίζεις έτσι, θέλεις δυο καθαρούς «κόφτες». Ο Γιόχανσον δεν είναι τέτοιος, παρότι ξέρει να μαρκάρει και να κλέβει μπάλες.

Από την άλλη με την ομάδα τόσο πίσω, οι μέσο – επιθετικοί πρέπει να είναι συνεχώς έτοιμοι, από την χαμηλή ένταση της κάλυψης χώρων μπροστά από τους ανασταλτικούς παίκτες, να αλλάξουν αμέσως σε φουλ ρυθμό για να βγουν γρήγορα μπροστά όποτε δοθεί η ευκαιρία. Ούτε αυτό είναι μια εύκολη διαδικασία.

Συνοπτικά, αν θέλουμε να λέμε την αλήθεια, σκεφθείτε το ενδεχόμενο ο Αλμέιδα να μην είχε εκμεταλλευθεί την λάθος πάσα από αντίπαλο και δεν είχε πετύχει την γκολάρα για το 3-1. Έχει κανείς αμφιβολία πως με το σκορ στο 2-1 και την ΑΕΚ να παίζει έτσι, αρκετά πριν από την ανάπαυλα θα είχαμε «σφυρίγματα»;

Η μεγάλη ποιότητα θα δώσει πάρα πολλές φορές τις λύσεις. Έχει παικταράδες η ΑΕΚ και θα το δούμε πολλές φορές το σκηνικό που καθόρισε την εξέλιξη του ματς με την Ξάνθη. Ανά πάσα στιγμή όμως θα κινδυνεύει να χάσει αυτό το πλεονέκτημα, αν δεν αλλάξει ο τρόπος που αμύνεται.

Το λέω ξανά. Δεν με ενοχλεί τόσο το να δίνει πολύ χώρο, όσο η έλλειψη οργάνωσης στο μαρκάρισμα. Δεν είναι επαρκώς δουλεμένο το ανασταλτικό παιχνίδι της ΑΕΚ και αυτό το καταλαβαίνει κανείς πολύ εύκολα στην διάρκεια του παιχνιδιού.

Θα ανησυχούσα περισσότερο βέβαια, αν μετά το ματς άκουγα τον Κετσπάγια να δηλώνει απόλυτα ικανοποιημένος. Επεσήμανε όμως την πραγματικότητα. Και πως η ΑΕΚ δεν ήταν καλή για μεγάλα διαστήματα του ματς και την αξία της ποιότητας σε προσωπικό επίπεδο.

Θέλω να πιστεύω πως τα επίσημα ματς που πλέον ξεκίνησαν, θα τον βοηθήσουν να επισημάνει πιο εύκολα τα προβλήματα και να δουλέψει σε αυτά. Όπως και να γίνει πιο εύστοχος στις επιλογές για την ενδεκάδα.

Όλοι στην ομάδα λένε για παράδειγμα, πως ο Πατίτο είναι ακόμη στο 60%. Πιστεύω πως θα μπορούσε να ήταν ακόμη πιο πάνω, αν είχε περισσότερο χρόνο συμμετοχής με το βασικό σχήμα στα φιλικά, όπου για ένα ακατανόητο λόγο βλέπαμε τον Πλατέλλα να ξεκινάει συνέχεια βασικός. Ενώ πέστε μου ποιος πίστευε στ’ αλήθεια πως θα μπορούσε να συνεχιστεί αυτό και στο πρωτάθλημα.

Ακόμη και στην ρεβάνς με την Σεντ Ετιέν, δεν καταλαβαίνω γιατί ο Αλμέιδα που ήρθε το ίδιο διάστημα με τον Ροντρίγκες και υπέρβαρος, κρίθηκε πως μπορούσε να παίξει 20-25 λεπτά, ενώ ο Αργεντινός όχι. Και ενώ η ΑΕΚ υποχρεώθηκε να κυνηγάει στην τελική ευθεία του ματς την ανατροπή για την πρόκριση, με δεξί εξτρέμ τον Πλατέλλα και αριστερό τον Αραβίδη. Με Βάργκας και Μπαρμπόσα έξω!

ΥΓ1: Ο Σιμόες έχει το πρόβλημα που τον κράτησε εκτός προπονήσεων για σημαντικό διάστημα, την ίδια στιγμή που ο Κετσπάγια θέλει να «δημιουργήσει» άλλη μια επιλογή σε αμυντικό χαφ, στο πρόσωπο του Λαμπρόπουλου. Όλα αυτά δίνουν μια ας πούμε επαρκή εξήγηση για την επιλογή να μείνει στον πάγκο ο Πορτογάλος με την Ξάνθη. Όμως ας μην ξεχνάμε, πως με την Σεντ Ετιέν, ο Σιμόες αντικαταστάθηκε και ο Λαμπρόπουλος έμεινε στο γήπεδο, νωρίς στο δεύτερο ημίχρονο. Απλά το σημειώνω και περιμένω με ενδιαφέρον την συνέχεια.

ΥΓ2: Οι πλούσιες και σε αριθμό και σε ποιότητα μέσο – επιθετικές επιλογές, δίνουν στην ΑΕΚ την δυνατότητα να δουλέψει πολλά εναλλακτικά σχήματα. Αρκετά για να μην αφήνουν μοναδική επιλογή όταν θέλεις να έχεις τον Μπακασέτα στην ενδεκάδα, να τον βάζεις σε μια θέση που δεν μπορεί να είναι παραγωγικός, τουλάχιστον με βάση όσα βλέπουμε ως τώρα.

Όμως για να μπορέσει η ΑΕΚ να εκμεταλλευτεί αυτό το στοιχείο, δηλαδή την δυνατότητα να δοκιμάσει διάφορα σχήματα ειδικά από το κέντρο και μπροστά, πρέπει η ομάδα κάποια στιγμή να πείσει τον Μάνταλο πως σημασία δεν έχει που προτιμά ο ίδιος να παίζει, αλλά που μπορεί να αξιοποιείται καλύτερα για να βοηθάει και την ομάδα να αξιοποιεί όσους περισσότερους και από τους άλλους ποιοτικούς παίκτες που διαθέτει.

Συμφωνώ απόλυτα με αυτό που είπε την Παρασκευή ο Ντέμης Νικολαϊδης. Πως δηλαδή ο Μάνταλος είναι βασικά ένα «αμυντικό» χαφ, που ξέρει πολύ μπάλα και μπορεί από πιο πίσω να γίνει ο οργανωτής, ο «εγκέφαλος» του παιχνιδιού της ΑΕΚ.

• ΑΕΚ
• κετσπάγια
• λαμπρόπουλος
• Ξάνθη
• Σιμόες