Ενας τρελός είναι στην πόρτα σου

Θα μπορούσε να είναι μια ταινία. Καλογυρισμένη, καλοστημένη. Από αυτές που σε πάνε στα σινεμά και φεύγεις «γεμάτος». Αλλά δεν μπορεί να είναι ταινία. Είναι τόσα συναισθήματα, τόσα πέρα δώθε από την λύπη στην χαρά, από την παγωμάρα στην τρέλα που δεν χωράνε σε ταινία. Ολα αυτά έχουμε ζήσει φέτος σε ποδόσφαιρο-μπάσκετ και η αλήθεια είναι ότι ακόμη δεν τελείωσε τίποτε. Ούτε στο ποδόσφαιρο, ούτε στο μπάσκετ.

Ούτε καν ο Μπουλμέτης θα τα κατάφερνε, που τα κατάφερε με το 1968. Ακόμη δεν μπορώ να τα βάλω κάτω για μια σοβαρή και ψύχραιμη καταγραφή. Θα γίνει αυτό όταν τελειώσει η σεζόν και πάνε οι παίκτες διακοπές. Τότε θα κάνουμε την σούμα γενικώς και ειδικώς και θα κριθούν άπαντες.

Μέχρι σήμερα η τρέλα έχει γίνει σύντροφος αυτής της παρέας των Σπάτων που έχει βαλθεί να σαρώσει τα πάντα στην Ελλάδα αφού ξαναέβαλε στον ευρωπαϊκό χάρτη τον σύλλογο.

Έτσι τους βλέπω εγώ, μια παρέα. Με μπροστάρη τον Μανόλο και από κοντά τους παίκτες με τα… παράξενα τους, τις ιδιορρυθμίες τους, τα… περίεργα τους και μια διοίκηση διακριτικά να στέκεται δίπλα στο έργο τους και στα δύσκολα να κλείνει την τρύπα. Όπως θα έπρεπε να γίνεται παντού. Να μην «καπελώνει» η διοίκηση την ομάδα, διότι τότε κάτι δεν πάει καλά. Και εκεί παίρνει άριστα η διοίκηση της ΑΕΚ. Οπως και στη διαχείριση της υπόθεσης μετά τα όσα έγιναν στην Τούμπα. Και η εικόνα του γεμάτου ΟΑΚΑ την Κυριακή, όπως και της φιέστας για το πρωτάθλημα θα τους ανταμείψει όλους. Παίκτες, Μανόλο και διοίκηση.

Αν και η κοντινή προοπτική για ένα ιστορικό νταμπλ, μετά από 40 χρόνια, που για τους περισσότερους θα είναι η… πρώτη φορά, δεν μπορεί να προσπεραστεί από κανέναν. Και είμαι σίγουρος ότι η Πρωταθλήτρια ΑΕΚ στις 12 Μαΐου θα μπει με το μαχαίρι στα δόντια για να αποδείξει για ακόμη μια φορά ότι είναι καλύτερη στο τετ α τ με τον ΠΑΟΚ. Διότι σε όλες τις προηγούμενες φέτος ήταν. Και η τρίτη θα φέρει και κούπα που θα είναι για αρκετούς εντός ΑΕΚ… εκδίκηση για τα περσινά στο Βόλο.

Που ελπίζω να μην έχει ξεχάσει κανείς από παίκτες, Χιμένεθ και διοίκηση.

Εκεί που δεν παίρνει άριστα η διοίκηση της ΑΕΚ είναι στην υπόθεση Χριστοδουλόπουλου. Μια εύκολη υπόθεση, σε… άδειο τέρμα για γκολ. Και η ΑΕΚ ακόμη δεν σκοράρει. Η ΑΕΚ έχει στις τάξεις της τον καλύτερο Ελληνα ποδοσφαιριστή του πρωταθλήματος. Τον άνθρωπο που με ένα του άγγιγμα αλλάζει την ροή αγώνων, την μοίρα ομάδων, τα συναισθήματα εκατομμυρίων οπαδών. Ο Λάζαρος δεν είναι ΑΕΚ από μικρός. Ευτυχώς γιατί κρίνεται μόνο μέσα στο γήπεδο και όχι για αυτά που κάνει… εκτός. Ο Λάζαρος δεν έχει μάθει να πουλάει τον εαυτό του με δηλώσεις, social media και σαλιαρίσματα. Ευτυχώς γιατί θα… πούλαγε και την ομάδα και θα την έκανε από… προπονήσεις, όταν δεν του άρεσε το συμβόλαιο του.

Μην ψάχνεστε. Το έκανε ο Βράνιες και συμμαζεύτηκε γρήγορα από τον Μελισσανίδη.

Ο Λάζαρος είναι ο πρώτος σκόρερ αυτής της ομάδας, ο άνθρωπος των μεγάλων αγώνων. Ευτυχώς. Διότι θα τον βλέπαμε μόνο με τον υποβιβασμένο Πλατανιά. Αλλά αυτός το κάνει και απέναντι στον πρωταθλητή Ολυμπιακό και σε ημιτελικούς και σε ευρωπαϊκά ματς και… παντού. Και αυτό δύσκολα το βρίσκουν στην αγορά άλλες ομάδες και συνήθως το πληρώνουν… χρυσάφι. Οχι στην ΑΕΚ που κλείνει η δουλειά με ένα 100αρικο παραπάνω.

Ολα αυτά πρέπει να μείνουν στην ΑΕΚ. Δεν με ενδιαφέρει πως και με πόσα χρήματα.

Ας βρει τον τρόπο η διοίκηση για το καλύτερο δυνατό deal. Αυτή είναι η δουλειά της. Ανέστησε τον Λάζαρο, αυτός όσο έχει συμβόλαιο το τιμά και με το παραπάνω και τώρα πρέπει να ανανεωθεί αυτό. Πως; Δεν με ενδιαφέρει, δεν είμαι ο λογιστής της ΠΑΕ ΑΕΚ. Η ουσία είναι ότι ο Λάζαρος πρέπει να μείνει. Όχι απλά να μείνει για να… μείνει. Αλλά να είναι ευχαριστημένος, «φτιαγμένος» για να συνεχίσει τα φετινά σπουδαία επιτεύγματα, να βγει μπροστά και για την νέα ΑΕΚ που θα φτιαχτεί. Και όλα αυτά επιτρέψτε μου, αλλά δεν έχουν τιμή. Είτε με ένα ευρώ, είτε με την μισή Aegean.

Η ΑΕΚ βλέπω έχει έναν τρελό για να προσφέρει, να παίξει ποδόσφαιρο, να φτάσει με την ομάδα ψηλά, στην πόρτα της. Ας τον κρατήσει μέσα από την πόρτα.

• blog
• ΑΕΚ
• λαζαρος χριστοδουλοπουλος
• Τάσος Καπετανάκος