Έφυγε «κυνηγημένος» κι όχι παραιτημένος

Καλά, υπάρχουν τόσο αφελείς, ειδικά συνάδελφοι μου, να πιστεύουν πως στο πρόσωπο του Καλφόγλου, βρέθηκε «επιτέλους ένας που έχει ευθιξία και παραιτήθηκε»;

Μη τρελαθούμε. Παραιτήθηκε χθες ( ή Πέμπτη αργά το βράδυ σύμφωνα με κάποιες πληροφορίες ), ο άνθρωπος που εμφανίστηκε να μιλάει την Πέμπτη μέσω του περιβάλλοντος του στα «Νέα» και στην ΕΡΑσπορ και να βγάζει τους ανθρώπους της ΑΕΚ ψεύτες και μετά να λέει πως δεν είπε πως θα παραιτηθεί και το σκέφτεται γιατί τον στηρίζει όλη η Ηγουμενίτσα!

Έριξε άδεια για να πιάσει γεμάτα ο συγκεκριμένος κύριος, που αλλοίωσε το αποτέλεσμα, σημάδεψε ανεξίτηλα, έγραψε ιστορία σε έναν μεγάλο τελικό κυπέλλου. Δεν ξέρω αν έψαχνε κάποιους είδους προστασία, κι από ποιόν, για να μείνει στους πίνακες. Το θεωρώ πολύ πιθανό. Αλλά το σίγουρο είναι πως γρήγορα συνειδητοποίησε πως δεν θα έβλεπε ξανά γήπεδο, οπότε προτίμησε την παραίτηση. Έχοντας κάνει όσα έκανε με τις δηλώσεις τις έμμεσες πριν βέβαια.

Μέχρι που είπε πως είχε παίκτες μπροστά του, όταν όλα τα ριπλέι δείχνουν πως κανείς δεν του έκρυβε τον Ενρίκε, τον οποίο έβλεπε, γιατί ήταν στην ευθεία, να γυρίζει πίσω για να καλυφθεί, αλλά δεν σήκωσε την σημαία. Κι άρχισε κάτι περίεργα, πως ο Λάζαρος στο πρώτο ημίχρονο έκανε κίνηση προς τα μπρος και του ήταν πιο εύκολο να το δει, ενώ ο Ενρίκε πήγαινε… με την όπισθεν και τον μπέρδεψε. Αστειότητες.

Τέλος πάντων, είναι πολύ σημαντικό, είναι κορυφαίας σπουδαιότητας, πως ο άνθρωπος που ταύτισε το όνομα του με ένα από τα μεγαλύτερα «χειρουργεία» που έχουμε δει σε τελικό κυπέλλου, σε βάρος της ΑΕΚ ειδικότερα, αποτέλεσε άμεσα παρελθόν για την διαιτησία. Τέλος. Σπίτι του.

Γιατί δεν πάνε παρά τέσσερα χρόνια μόνο, που άλλοι έκαναν κάτι ανάλογο στο Τρίπολη – ΟΣΦΠ και συνέχισαν και την σεζόν που ακολούθησε… Γιατί τότε δεν υπήρχε κανείς να επιβάλλει με την παρουσία του δικαιοσύνη. Φώναζε ο κόσμος, αλλά το σύστημα ποτέ δεν έδωσε δεκάρα για το κοινό αίσθημα. Τώρα αλλάξανε τα πράγματα.

Μια ηθική αποζημίωση έστω, για όσα ζήσαμε και αισθανθήκαμε, εξαιτίας του συγκεκριμένου ανθρώπου.

Δεν περνάνε απαρατήρητες φυσικά οι χθεσινές δηλώσεις του υπεύθυνου επικοινωνίας του ΠΑΟΚ, του κ. Κυριάκου, όσον αφορά την ΑΕΚ. Βέβαια, πρώτα απ’ όλα αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα, ως προς την διαφορά της ΑΕΚ με τους άλλους δύο.

Μόνο που κάποιος θα μπορούσε να πει πως τα λόγια είναι ωραία. Στην πράξη είναι το θέμα τι γίνεται. Και στην πράξη αυτά που συνέβησαν στον Βόλο είναι απογοητευτικά.

Όταν στην εφημερίδα για την οποία έχουμε την ευθύνη με τον Πάνο,  ανήμερα του ματς, βάλαμε μπροστά για την ανάγκη και των δύο ομάδων και των οπαδών τους να κάνουν τα πάντα για να πάει καλά αυτός ο τελικός για πολύ συγκεκριμένους λόγους που ειδικά όσοι ξέρουν την από κοινού προσπάθεια κατά της διαφθοράς, το καταλάβαιναν ακόμη περισσότερο, απηχούσαμε και την ατμόσφαιρα που παίρναμε από την ΑΕΚ, μέσα από το ρεπορτάζ.

Ατμόσφαιρα που επιβεβαιώθηκε και με την στάση της ΑΕΚ στο Πανθεσσαλικό. Πήγε η ομάδα, πήγε η διοίκηση, να δώσουν το ματς ήσυχα και ομαλά στο γήπεδο και να προσπαθήσουν να το κερδίσουν. Χωρίς καμιά διάθεση για πρόκληση προβλημάτων με τον ΠΑΟΚ.

Τι είδαμε από την άλλη πλευρά;  Έναν στρατό «διαπιστευμένων» σε κάθε σημείο του ματς, καμιά κατοσταριά από αυτούς στα επίσημα μόνο, οπαδούς ακόμη και μέσα στα δημοσιογραφικά, «σεκιούριτι» μέσα στον αγωνιστικό χώρο, ακόμη και προσπάθεια να μην παίξει η ΑΕΚ με κιτρινόμαυρα, έγινε ανήμερα του ματς! Τα λέω πολύ χονδρικά.

Γιατί όλα αυτά, απέναντι στην ΑΕΚ; Κι όταν ξέρεις πως η ΑΕΚ δεν θα ασχοληθεί με αυτή την πτυχή;

Αυτό είναι το ερώτημα, που δεν μπορεί να απαντηθεί. Και με προβληματίζει και το τέλος των δηλώσεων του Κ. Κυριάκου. Που λέει, προφανώς απευθυνόμενος στο εσωτερικό του ΠΑΟΚ, πως μπορεί να μην ακούγεται ευχάριστο, αλλά για να απαιτούμε οι άλλοι να είναι τίμιοι απέναντι μας, πρέπει να είμαστε κι εμείς τίμιοι απέναντι τους. Τι σημαίνει αυτό…;

Αυτό, όπως το άκουσα κι όπως το διάβασα, μου φάνηκε σαν μια έμμεση παραδοχή κάποιας ευθύνης για όσα έγιναν. Τουλάχιστον κολλάει στα γεγονότα. Πραγματικά κάποιοι δεν φέρθηκαν τίμια. Κι επαναλαμβάνω, αφήνω έξω τα διαιτητικά.

ΥΓ: Πικράθηκα με το ματς στο μπάσκετ. Πικράθηκα πρώτον για την αχαρακτήριστη συμπεριφορά της διαιτησίας. Σα να μην υπάρχει η ΑΕΚ, σα να μην έχει καμιά σημασία στα μάτια τους. Αυτό είναι το χειρότερο. Όποτε παίζεις με ΠΑΟ ή ΟΣΦΠ, σα να σου λένε «μεγάλε, στοπ εδώ».

Παρόλα αυτά η ΑΕΚ μπορούσε να το χτυπήσει περισσότερο το ματς. Αλλά σε μόνιμη βάση σε αυτή την ομάδα βλέπεις κάποια περίεργα πράγματα. Τώρα το αν ο Ελόνου εκνευρίστηκε τόσο πολύ σε μια φάση και δεν του πέρασε ο εκνευρισμός για ένα ολόκληρο ημίχρονο, με αποτέλεσμα να μην παίξει στην επανάληψη ούτε για ένα δευτερόλεπτο, τι να πω… Το ακούσαμε κι αυτό.

Κι εξακολουθώ να μη μπορώ να καταλάβω τι ακριβώς κυνηγάει και που στοχεύει η ομάδα για φέτος. Όχι τώρα, που είμαστε μέσα στα play offs, αλλά κυρίως από την στιγμή που έμεινε εκτός Ευρώπης και Κυπέλλου.

Σε μια νίκη στην σειρά των ημιτελικών; Που πιστεύουμε πως θα την πάρουμε βασισμένοι αποκλειστικά σε παίκτες σε μεγάλο βαθμό ταλαιπωρημένους, κάποιους από τους οποίους περιμένουμε να παίζουν μόνιμα σε ρυθμούς υπέρβασης, κάποιους άλλους  «σκιές» του εαυτού τους, που φαίνεται απελπισμένα να περιμένουμε να μας δώσουν κάτι, αλλά… δεν;

Εγώ είδα δυνατότητες να γίνει πιο ντέρμπι το προχθεσινό ματς. Που δεν τις εκμεταλλεύθηκε η ΑΕΚ, υπό περίεργες συνθήκες. Πέρα από την διαιτησία, μην ξεχνάμε πως και με αυτή την εικόνα, ήσουνα στο μείον έξι  τρία λεπτά πριν την λήξη. Τόσο… επιρρεπής ήταν στην γκέλα προχθές ο σαφώς ανώτερος έτσι κι αλλιώς ΠΑΟ. Κι εσύ;

Μια ομάδα που της λείπει η ενέργεια και η φρεσκάδα εδώ και πολύ καιρό και που σαν οργανισμός πλέον (γιατί το βλέπουμε με κάθε προπονητή), αρνείται να δώσει χώρο στους πιο νεαρούς, φαίνεται να είναι προσκολλημένη στο να αποδείξει κάτι μέσω μιας και μόνο νίκης πάση θυσία, χωρίς αυτό να κρύβει κάτι άλλο χρήσιμο για την συνέχεια πίσω του. Γιατί στα μάτια μου αυτό συμβαίνει τώρα. Εδώ και καιρό, από την στιγμή των αποκλεισμών από το κύπελλο κι από την Ευρώπη.

Θεωρώ πιο σημαντικό να βλέπω μια ομάδα που σε εμπνέει, που σε «φτιάχνει» για να την στηρίξεις, με ενέργεια και φρεσκάδα μέσα στο γήπεδο, από ένα σύνολο που βασίζεται εμμονικά σχεδόν σε κάποιες φιγούρες που δείχνουν «τσακισμένες», – άσχετα αν κάποιοι προσπαθούν πραγματικά φιλότιμα – για να πετύχει … μια νίκη κάποια στιγμή, απέναντι σε έναν από τους ΠΑΟ ή ΟΣΦΠ.

Στο τέλος της τρίτης σεζόν με τον Μάκη Αγγελόπουλο στα ηνία, να έχει νεκραναστήσει την μπασκετική ΑΕΚ, αν υπάρχει κάτι που πρέπει να τον προβληματίσει, πιστεύω πως είναι ότι  πάει να τελειώσει κι αυτή, χωρίς να αφήνει πίσω της κάτι για την επόμενη.

Το αναπτυξιακό κομμάτι, ένα βασικότατο αναγκαστικά κομμάτι του πλάνου για την μπασκετική ΑΕΚ, δεν είπε κανείς πως είναι εύκολη υπόθεση. Ειδικά όταν έχεις να καλύψεις πολύ μεγάλη απόσταση στον ανταγωνισμό, εντός κι εκτός συνόρων. Κι ανταγωνισμό σκληρό, ακόμη και στο να βρεις τους παίκτες που θα μπορέσεις να δώσεις βάση στην ανάπτυξη τους, με προοπτική για υψηλό επίπεδο.

Αλλά χρόνο με τον χρόνο, να κάνεις κι ένα βήμα μπροστά στον αναπτυξιακό τομέα. Δεν είπαμε να βγάλεις από την μια μέρα στην άλλη την φουρνιά που θα σε απογειώσει. Ένα βήμα όμως τουλάχιστον κάθε χρόνο, μικρότερο ή μεγαλύτερο, πρέπει να είναι το ζητούμενο.

Τελειώνει τρίτη σεζόν στην Α1, μετά τον υποβιβασμό,  και η ΑΕΚ παίκτη δικό της, έναν νεαρό Έλληνα ή ξένο που να παίρνει την ευκαιρία του στην Ένωση, δεν έχει καθιερώσει ακόμη. Δεν έχει καν βάλει έναν έστω και συμπληρωματικά στο rotation.

Εδώ και μήνες, νεαροί που θεωρήσαμε το καλοκαίρι πως θα είναι μέσα στον σχεδιασμό της ομάδας, απλά ανταγωνίζονται για το ποιος θα βρει θέση σαν 12ος, όταν βρίσκει κάποιος,  αλλά κι όταν βρίσκει, χωρίς καθόλου χρόνο συμμετοχής τελικά.

Θα πει κάποιος και που ξέρεις πως κάνουν; Δεν ξέρω, αλλά δεν θα μάθω και ποτέ όπως φαίνεται. Γιατί όταν δεν μπορείς να το μάθεις, ακόμη και την περίοδο που στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν πλέον σοβαρές απαιτήσεις από πλευράς στόχων, πότε θα το μάθεις;

• αγγελόπουλος
• ΑΕΚ
• ελονού
• καλφόγλου
• μανωλόπουλος
• ΠΑΟΚ