Αντίδραση ή λευκή πετσέτα

Ο Δημήτρης Μελισσανίδης είναι υπεύθυνος γι’ αυτό το αγωνιστικό φιάσκο. Είναι το αφεντικό, παίρνει τις αποφάσεις κι αναλαμβάνει την ευθύνη των συνεπειών τους. Συνέπειες που προήλθαν από μία διοίκηση, στο ποδοσφαιρικό παράρτημα του οργανισμού, που έδρασε με βιασύνη κι εξαρτήθηκε από το θυμικό της στιγμής σε πολλές περιπτώσεις.

Φοβισμένα παιδάκια με κατάθλιψη

Μία τεσσάρα εδώ κι εκεί θα διώξει προπονητές, ένα άσχημο αποτέλεσμα παραδίπλα θ’ απαξιώσει ποδοσφαιριστές… Η ΑΕΚ δεν χρειάζεται πια τεχνικούς διευθυντές και προπονητές, αλλά ψυχολόγους και τρελογιατρούς! Τ’ αποδυτήρια από μπαρούτι και μέταλλο, γέμισαν με φοβισμένα παιδάκια γεμάτα ευαισθησίες και καταθλιπτική συμπεριφορά! Φοβούνται όταν κερδίζουν, δεν έχουν αυτοπεποίθηση όταν χάνουν… Κι αυτά τα ακούς από τους πρωταθλητές του 2018!

Οι τεχνικοί διευθυντές ήρθαν, κάθησαν λίγο, αποχώρησαν αλλά δεν εξυπηρέτησαν έναν ευρύ σχεδιασμό. Ο Μαϊστόροβιτς ανεκτός στα παζάρια των ατζέντηδων, ο Μιλοβάνοβιτς εξαντλήθηκε στα πέρα δώθε του Αραούχο, ο Ματιάσεβιτς έφτασε για δύο κλήσεις του Λιβάια στην εθνική Κροατίας κι ο Λύμπε σκόρπισε ανάμεσα στα ταξίδια γνωριμίας κι εκπαίδευσης.

Ομάδα φτιαγμένη χωρίς σχέδιο

Τι απέμεινε στην ΑΕΚ απ’ όλο τον συρφετό; Μία ομάδα φτιαγμένη κάθε φορά με διαφορετική φιλοσοφία να ψάχνει πως να ταιριάξει τ’ ασύνδετα. Ο λαός λέει πως όλοι οι καλοί χωράνε αλλά κάτι τέτοιο δεν βρίσκει εφαρμογή στις ποδοσφαιρικές κοινωνίες που δεν σέβονται την συνοχή τους. Το AEKfamily κάνει πια μόνο για hashtag στα σόσιαλ…

Λογικά, η ευθύνη μετατοπίστηκε στους προπονητές. Καλός ο Μανόλο που έφερε τίτλο αλλά γεμάτος ιδιοτροπίες, καλός ο Πογιέτ με τα bad boys αλλά ήθελε deal επιπέδου Πρέμιερ, δικό μας παιδί ο Δέλλας, ο Κετσπάγια αλλά στην πορεία πιάστηκαν λίγοι σε αξιολόγηση, διαχείριση, αντίληψη καταστάσεων και συνθηκών. Ο Μοράις δούλεψε με Μουρίνιο, δεν μπορεί κάτι θ’ απέμεινε στην σκέψη κι ο Καρντόσο ένας Γκουαρδιόλα του Ατλαντικού!

Ακατάλληλα κριτήρια στην στελέχωση

Κριτήρια ακατάλληλα για την στελέχωση ομάδας σε παιχνίδι football manager πόσο μάλλον στην πραγματικότητα ενός οργανισμού με την βαρύτητα της ΑΕΚ. Οι επιλογές προπονητών έγιναν χωρίς ξεκάθαρο project κι αταλάντευτη φιλοσοφία. Σε κάθε άρνηση Μοντανιέ ξεπηδούσε ένας Κετσπάγια ως plan b. Για κάθε Κωστένογλου καιροφυλακτεί ο… τρόμος της άφιξης ενός Παντελίδη…

Γιατί συμβαίνει; Επειδή οι αλλαγές στο σύγχρονο ποδόσφαιρο γίνονται άμεσα, ακαριαία… Απαιτείται εξειδίκευση, τεχνογνωσία για ν’ αντιληφθεί ένας οργανισμός τις εξελίξεις. Τώρα πια δεν αρκούν οκτώ Έλληνες, τρεις ξένοι κι ένας Μπάγεβιτς. Ούτε ένας υπερ-πρόεδρος… Κι αν πετύχεις μία φορά την συνταγή, όπως έγινε το2018, δεν σημαίνει πως η εφαρμογή της στο μέλλον θα έχει την ανάλογη επιτυχία! Πόσο μάλλον όταν έχουν απαξιωθεί οι συντελεστές της…

Το μεγαλύτερο παραγοντικό κεφάλαιο

Παρά τα λάθη του, ο Δημήτρης Μελισσανίδης παραμένει για την ΑΕΚ το μεγαλύτερο παραγοντικό κεφάλαιο της σύγχρονης εποχής. Όσα υποσχέθηκε από το 2013 και μετά, έγιναν πράξη. Μία βεβαιότητα της προφητείας “ερχόμαστε”… Εξαργυρώθηκε σε τίτλους, εγκαταστάσεις, επενδύσεις, εξυγίανση…

Όπως έχει πει ο ίδιος “αυτά μπορώ, αυτά κάνω”, αλλά δεν είναι κάποιος που τα παρατά στα δύσκολα. Σίγουρα το γήπεδο αποτελεί προτεραιότητα αλλά εκείνος πρώτος αναγνωρίζει πως αυτή η ομάδα δεν είναι εφάμιλλη ενός “τίγρη”. Ούτε αρκεί μονάχα η παρουσία ενός Ιλια Ίβιτς για να διορθωθούν όλα τα στραβά και τ’ ανάποδα. Χρειάζονται άμεσες αποφάσεις για τον προπονητή και μεταγραφές αξίας χωρίς μερεμέτια… Αλλιώς, θα είναι η πρώτη φορά που θα έχει πετάξει λευκή πετσέτα…

• ΑΕΚ
• Γιάννης Σαντοριναίος
• Δημήτρης Μελισσανίδης
• Ιλια Ιβιτς