Η ΑΕΚ θα βγει 4η και καταϊδρωμένη, αν...

Καλώς σας βρήκα και καλό φθινόπωρο να έχουμε! Όταν αναχώρησα για την ολιγοήμερη άδειά μου, πριν από 12 μέρες, η Ελλάδα είχε κατακτήσει τα δύο μετάλλια της Άννας Κορακάκη στη σκοποβολή, το πρωτάθλημα της Σούπερ Λιγκ υποτίθεται πως θα άρχιζε κανονικά αφού δεν είχε επισημοποιηθεί η αναβολή του και η ΑΕΚ ήταν όπως είναι σήμερα αλλά είχε και τον Μπαρμπόσα.

Με αυτά – και όχι μόνο – θα ασχοληθούμε σήμερα. Για την ΑΕΚ, έχουμε φυσικά να πούμε τα περισσότερα και θα το κάνουμε παρακάτω, αλλά επιτρέψτε μου να κάνω κι ένα σχόλιο ως απολογισμό για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο. Ομολογώ ότι δεν περίμενα, την τόσο καλή συγκομιδή μεταλλίων για τη χώρα μας ήτοι τα τρία χρυσά, το ένα ασημένιο και τα δύο χάλκινα. Δίχως να έχω ασχοληθεί ιδιαίτερα, πριν από τους Αγώνες, θα πόνταρα με σιγουριά για χρυσό στον Πετρούνια, για μια θέση στο βάθρο για την Στεφανίδη και άντε για μια ακόμα περίπτωση που θα αποτελούσε έκπληξη.

Σημασία όμως, δεν έχει τι περίμενα εγώ και τι περίμενε ο καθένας. Τη μεγαλύτερη σημασία, αλλά και τη μεγαλύτερη αξία συνάμα για αυτή την πλούσια συγκομιδή, που είναι η 5^η καλύτερη της χώρας μας σε Ολυμπιακούς Αγώνες, τη δίνει το γεγονός ότι προήλθε χωρίς την παραμικρή βοήθεια από την Πολιτεία.

Και σε αυτό το σημείο, θα πρέπει να επισημανθεί η καθοριστική συμβολή, που είχε το πρόγραμμα «υιοθετήστε έναν αθλητή στο δρόμο για το Ρίο 2016», που ξεκίνησε στα τέλη του 2014 και χάρη στο οποίο, οι αθλητές της ελληνικής αποστολής, είχαν την υποστήριξη από εταιρίες, τράπεζες και ιδιώτες, στην προετοιμασία τους για τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Άκουσα σήμερα το πρωί, σε μια εκπομπή του «ΣΚΑΪ», τον πρόεδρο της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής, Σπύρο Καπράλο, που είχε την ιδέα για το πρόγραμμα «υιοθετήστε έναν αθλητή στο δρόμο για το Ρίο 2016», στην ερώτηση αν θα ήταν καλύτερα και πιο εύκολα τα πράγματα για τους Έλληνες αθλητές, αν είχαν και την οικονομική υποστήριξη από την Πολιτεία, να απαντά με περισσή ωριμότητα και σοβαρότητα, ότι σαφώς και θα ήταν, αλλά κακά τα ψέματα, στην κατάσταση που βρίσκεται η χώρα, θα ήταν γραφικός αν ζητούσε από το Κράτος, να στηρίξει οικονομικά τον υψηλό αθλητισμό, την ώρα που δεν μπορεί να στηρίξει ζητήματα πρωτίστης σημασίας, όπως είναι η υγεία. Και μπράβο του, που είπε κάτι τέτοιο…

Μακάρι, να υπάρξουν κι άλλοι ιδιώτες, που θα συνεχίσουν στον ίδιο δρόμο και θα στηρίξουν ακόμα περισσότερο, τους Έλληνες αθλητές, στο δρόμο, πλέον, για το Τόκιο το 2020. Από εκεί και πέρα, υπάρχουν τρόποι για να στηρίξει η Πολιτεία, εκτός από το να δίνει χρήμα. Όπως υπάρχει τρόπος και για εμάς, τους δημοσιογράφους, που για να είμαστε ειλικρινείς, ξεχνάμε αυτά τα παιδιά και αυτά τα αθλήματα, όταν σβήνουν τα φώτα των μεγάλων διοργανώσεων, για να τα… θυμηθούμε ξανά, στις επόμενες.

[ads1]

Πάμε στα του ελληνικού ποδοσφαίρου, που όσο βρίσκεται υπό το σημερινό καθεστώς, εννοείται ότι παραμένει, ίδιο και απαράλλαχτο, δηλαδή στον πάτο. Η μόνη διαφορά βέβαια, που είναι και η πιο σημαντική, είναι πως πλέον υπήρξαν τόσο μεγάλες αντιδράσεις, που επέφεραν και καθοριστικές εξελίξεις, ώστε να καταστεί ξεκάθαρο και κατανοητό, ότι με αυτό το καθεστώς, ποδόσφαιρο… πάπαλα!

Και δεν υπάρχει λόγος να συνεχίσει να υφίσταται αυτό το «ποδόσφαιρο», αφού πολύ απλά, δεν είναι ποδόσφαιρο. Κατά την άποψή μου και το έγραφα από πέρυσι το καλοκαίρι, αυτές οι συντονισμένες αντιδράσεις, ειδικά από τους τρεις εκ των τεσσάρων «μεγάλων», θα έπρεπε να είχαν ξεκινήσει από τότε, αλλά κυρίως κατά τη γνώμη μου λόγω της λανθασμένης αντιμετώπισης και στόχευσης που είχε ο Παναθηναϊκός, κάτι τέτοιο δεν συνέβη. Τελικά το περσινό πρωτάθλημα ξεκίνησε, παίχτηκε όπως τέλος πάντων παίχτηκε και ολοκληρώθηκε, όπως τέλος πάντων, ολοκληρώθηκε.

Νισάφι, όμως, πια… Και η κοροϊδία έχει όρια. Κι εδώ δεν μιλάμε για απλή κοροϊδία, ενώ και τα όρια έχουν ξεπεραστεί προ πολλού. Μιλάμε για κοροϊδία 20 ετών και για όρια που ξεπεράστηκαν εδώ και 6 χρόνια…

Πάμε και στα της ΑΕΚ μας. Η μικρή έστω περίοδος της θερινής μου άδειας, μου έδωσε τη δυνατότητα, να παρακολουθώ τα τεκταινόμενα στην ομάδα και γύρω από την ομάδα, χωρίς το καθημερινό άγχος, που θες, δεν θες, σε διακατέχει όταν ασχολείσαι (και) επαγγελματικά μαζί της. Αρκέστηκα στο να διαβάζω τα ρεπορτάζ, τις αρθρογραφίες, αλλά και τα σχόλια από τις όποιες αντιδράσεις των οπαδών της ομάδας.

Και το συμπέρασμα που έβγαλα δεν ήταν θετικό. Νομίζω ότι ο «οργανισμός ΑΕΚ» δεν λειτουργεί, όπως θα έπρεπε να λειτουργεί και όπως επιτάσσει το ύψος των περιστάσεων της εποχής. Κι εξηγούμαι…

Και ξεκινάω από τον φίλαθλο κόσμο. Γιατί, αυτός ήταν, είναι και θα είναι πάντα, το μεγαλύτερο και το πιο πιστό στήριγμα αυτής της ομάδας. Αλλά, δεν γίνεται μόνο να του πλέκουμε το εγκώμιο στα καλά. Ο κόσμος, αναμφισβήτητα, έχει το δικαίωμα να ασχολείται και να κριτικάρει, ότι γουστάρει και όπως του γουστάρει. Όμως, ας μου επιτραπεί κι εμένα, να έχω το δικαίωμα, να σχολιάσω ότι έλεος πια, με το να μετατρέπει σε μείζονος σημασία, καθετί δευτερεύων ζήτημα.

Έγινε της… κακομοίρας και το πόσο ωραία ή άσχημη είναι, μια μασκότ, η οποία προφανώς έγινε για να ασχολούνται μαζί της, να παίζουν και να φωτογραφίζονται, τα παιδάκια που πάνε οι μπαμπάδες και οι μαμάδες, στο παγωμένο από κάθε άποψη, ΟΑΚΑ.

Έγινε της… κακομοίρας και μεγάλος ντόρος για τη φούξια τρίτη εμφάνιση της ομάδας, ζήτημα που εν έτει 2016, το καθορίζει αποκλειστικά, ο νόμος του μάρκετινγκ και η εταιρία που ντύνει κάθε σύλλογο, κι ενώ αυτό το χρώμα, το έχουμε δει στη Ρεάλ, στην Μπαρτσελόνα, στη Σεβίλλη, στην Μπενφίκα, στη Σέλτικ, στην Έβερτον, στην Μπόκα Τζούνιορς και σε τόσες άλλες ομάδες.

Έγινε της… κακομοίρας και υπήρξαν αντιδράσεις, για το γεγονός ότι έκλεισε η ΑΕΚ το σημερινό φιλικό με τον Άρη, κάτι που προφανώς ζήτησε ο προπονητής ως ένα πολύ καλό «κρας τεστ», όπως ήταν κι εκείνα με τον Ηρακλή και τον Ατρόμητο, αφού ο Άρης επί της ουσίας έχει ομάδα και ρόστερ επιπέδου Σούπερ Λιγκ. Και φυσικά, με το να δώσει η ΑΕΚ ένα τέτοιο φιλικό ματς, δεν καθιστά, τον Άρη, φιλικό της σωματείο, όπως δεν κατέστησε ούτε τον Παναθηναϊκό όταν τον αντιμετώπισε με την ομάδα στην Β’ Εθνική, ούτε πολύ πιο παλιά, τον Ολυμπιακό.

Νέο «θέμα» για να γίνει της… κακομοίρας και να ασχολούνται πολλοί «Ενωσίτες», ο Στέλιος Μανωλάς και η «αποκάλυψη» της εμπλοκής του, στη μεταγραφή του ανηψιού του στον Ολυμπιακό, πριν από τέσσερα χρόνια. Για να μην παρεξηγηθώ, βάζοντας τη λέξη αποκάλυψη σε εισαγωγικά, δεν ειρωνεύομαι σε καμία περίπτωση, τη δημοσιογραφική αποκάλυψη της τηλεοπτικής «Δίκης», που παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον.

Αλλά, ειλικρινά, ρε παιδιά. Πόσο αφελής πρέπει να είναι κάποιος για να θεωρεί ότι θα γινόταν τότε, να μην είχε εμπλοκή ο Στέλιος, στη μεταγραφή του ανιψιού του, όντας ο μάνατζέρ του; Από εκεί και πέρα, το μόνο θέμα είναι αν ο οποιοσδήποτε ΑΕΚτζής, τον έχει συγχωρέσει ή όχι, στη συνείδησή του.

Και θεωρώ ή τουλάχιστον έτσι κατάλαβα πριν από μερικούς μήνες, στον τελικό του Κυπέλλου, ότι με τη συμβολή του στην κατάκτηση της κούπας, αλλά κυρίως με το πως βίωσε ο Στέλιος αυτή τη διαδικασία, θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία του, πως η συντριπτική πλειοψηφία των «Ενωσιτών», του το συγχώρησε. Αλλά ακόμα κι αν δεν του το συγχωρεί κάποιος «αναμάρτητος», δικαίωμά του είναι, γούστο του και καπέλο του. Θα ασχολούμαστε πάλι, καμιά 20αριά χρόνια με αυτό; Πάλι τα ίδια; Πάλι με πρόσωπα;

Θα το πω ή μάλλον θα το γράψω, όπως ακριβώς το αισθάνομαι. Αν συνεχίσει ο φίλαθλος κόσμος, αλλά κι εμείς που κινούμαστε γύρω από την ΑΕΚ, να ασχολείται και να ασχολούμαστε με μαλακίες, όχι πρωτάθλημα δεν πρόκειται να πάρει η ομάδα, αλλά θα βγει τέταρτη και… καταϊδρωμένη, χωρίς να το καταλάβουμε.

Κι εμείς θα ασχολούμαστε με τους επόμενους «Χάγκα», «φούξια εμφανίσεις», «φιλικά με Άρη», «Μανωλάδες» και δεν ξέρω ‘γω τι άλλο. Εδώ γίνεται «πόλεμος» για να ξεκινήσει ένα πρωτάθλημα, που επιτέλους, ύστερα από πολλά χρόνια, υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες να παιχτεί στα ίσα κι εμείς θα συνεχίσουμε να ασχολούμαστε μονίμως, με… φύκια για μεταξωτές κορδέλες;

Πάμε και στη διοίκηση, που επίσης, αν κρίνω από τη μεταγραφική στασιμότητα της «μετά Σεντ Ετιέν» εποχής, δεν έχει συνειδητοποιήσει πλήρως, τη σοβαρότητα της περίστασης. Και κυρίως, του πόσο τεράστιου ρίσκου περιλαμβάνει, το να μην ενισχυθεί στις θέσεις όπου υπάρχουν κενά που βγάζουν… μάτια.

Κι αν για τον κόσμο της ομάδας και για εμάς, ισχύει μια φορά, το ότι με το να δίνουμε μεγάλη σημασία σε οτιδήποτε άλλο εκτός από το Π-Ρ-Ω-Τ-Α-Θ-Λ-Η-Μ-Α, θα βρει την ΑΕΚ τέταρτη χωρίς να το καταλάβουμε, το να μην προσθέσει η διοίκηση με δυό-τρεις κινήσεις, το 10% που υπολείπεται από μια ομάδα που σε ποσοστό 90% είναι έτοιμη για να διεκδικήσει τον τίτλο, ισχύει δέκα φορές!

‘Εγραφα πριν φύγω για την άδειά μου κι επί δύο μήνες, για την αναγκαιότητα να ενισχυθεί η ομάδα με έναν κεντρικό μέσο. Ακόμα δεν έχει γίνει τίποτα. Και δεν είναι και καθόλου βέβαιο αν θα γίνει κιόλας. Ενώ φάνηκε ξεκάθαρα κι ενώ πλήρωσε η ΑΕΚ με ευρωπαϊκό αποκλεισμό, την απουσία του Γιόχανσον, ακόμα και τώρα είναι αμφίβολο, το αν θα αποκτηθεί ένα αξιόπιστο «μπακ απ» του Σουηδού. Υπάρχει ο Γαλανόπουλος. Σύμφωνοι και είναι πολύ καλός. Αλλά για αντί-Σιμόες, όχι για αντί-Γιόχανσον.

Κι εκτός από τον κεντρικό μέσο, εξίσου κι ακόμα περισσότερο πλέον – από τη στιγμή που έφυγε ο Μπαρμπόσα – επιτακτική είναι η ανάγκη για την απόκτηση ενός εξτρέμ. Πώς θα γίνει δηλαδή; Ο Κετσπάγια, μάς έχει δείξει εν πολλοίς, δείγματα της αγωνιστικής του φιλοσοφίας. Πώς θα παίζει η ΑΕΚ με διάταξη 4-2-3-1, χωρίς ταχύτητα στα πλάγια; Πώς θα «χτυπάει» στις αντεπιθέσεις, χωρίς καθαρόαιμους εξτρέμ; Υπάρχει και ο σέντερ μπακ, που ζητάει ο Κετσπάγια. Για μένα, οι δύο θέσεις που προανέφερα είναι πιο σημαντικές, αλλά από τη στιγμή που ο προπονητής θέλει κι ένα στόπερ, θα πρέπει να αποκτηθεί.

Εν κατακλείδι, μιλάμε για τρεις προσθήκες. Και σήμερα είναι 23 Αυγούστου. Ειλικρινά, το να κάνει η ΑΕΚ το ίδιο λάθος με πέρυσι, στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου, όταν και δεν κινήθηκε (ούτε καν μετά τον τραυματισμό του Τζιμπούρ) για έναν φορ, έναν στόπερ κι ένα εξτρέμ, θα είναι μεγάλο λάθος, θα είναι απίστευτο αυτογκόλ και θα το βρει μπροστά της. Δεν μπορώ να διανοηθώ ότι μπορεί να ξαναγίνει το ίδιο ακριβώς λάθος, με τη μη ενίσχυση της ομάδας, αυτή τη φορά με ένα «μπακ απ» του Γιόχανσον, έναν αντί-Μπαρμπόσα και με τον κεντρικό αμυντικό που θέλει ο Κετσπάγια…

• ΑΕΚ
• Μπαρμπόσα
• ολυμπιακοι αγωνες