Μαθήματα επιβίωσης

Ισως να είναι προσωπικό «κόλλημα». Από μικρός θυμάμαι, με ενδιέφερε πολύ να τελειώνει η 1^η αγωνιστική και να βλέπω στη βαθμολογία πως η ΑΕΚ είναι στην κορυφή. Και ειδικά τώρα, που όλοι μεγαλώσαμε και έχει ξεχαστεί πια εκείνο το αίσθημα άλλων εποχών, καλό είναι να είναι εκεί από την 1^η μέχρι την 30^η αγωνιστική. Οπότε, δεν μπορώ παρά να βλέπω με ικανοποίηση την πρεμιέρα της ΑΕΚ. Κάθε νίκη, ειδικά στο ξεκίνημα, είναι σημαντική.

Ακουσα με σεβασμό τις γνώμες αρκετών για τα προβλήματα που εμφάνισε η ΑΕΚ. Και δεν αναφέρομαι μόνο στο διάστημα μετά την αποβολή του Αλμέϊδα, όπου το ματς έγινε ροκ, αλλά κυρίως στην αρχή, όταν έπαιζαν 11 εναντίον 11. Η ΑΕΚ έδειξε να αιφνιδιάζεται, είχε μαύρη τρύπα στη μεσαία γραμμή τον Αϊντάρεβιτς, να μπλοκάρει από το πρέσινγκ που άσκησε ο Παναιτωλικός και να δέχεται φάσεις με χαρακτηριστική ευκολία. Τα πάντα άρχιζαν και τελείωναν στην κάκιστη μεσαία γραμμή.

Αυτά νομίζω πως τα είδαν άπαντες. Όπως και το πείσμα, τη νοοτροπία νικητή, το πάθος που έβγαλαν οι παίκτες της ΑΕΚ για να πάρουν τη νίκη, απέναντι σε έναν αντίπαλο που έδειξε πως θα κάνει ζημιές. Και με σωστή τακτική, η Ενωση κατάφερε να ισορροπήσει το ματς, να φτάσει σε δεύτερο γκολ, να βρίσκεται στην 1^η θέση της βαθμολογίας. Μπορεί κάποιοι να μην έμειναν ικανοποιημένοι από το θέαμα. Δεν θα διαφωνήσω.

Ωστόσο, πριν να ασχοληθείς με το ευ ζειν, πρώτιστα πρέπει να ζεις. Η ΑΕΚ κάνει (και φέτος) μαθήματα επιβίωσης. Προσπαθεί να φτιάξει ξανά το dna που χάθηκε στο πέρασμα των δεκαετιών που χωρίζουν από το τελευταίο πρωτάθλημα. Και αυτό δεν επιτυγχάνεται με λόγια, αλλά μόνο με αποτελέσματα. Νίκες, που γεμίζουν αυτοπεποίθηση. Νίκες, που κάνουν κάθε δυσκολία να αντιμετωπίζεται ευκολότερα. Και αυτό είναι το πλέον σημαντικό σε αυτήν τη φάση.

Η ΑΕΚ πρέπει πρώτα να χορτάσει. Και αυτό θα έρθει με τις επιτυχίες. Σας έλεγα πριν από λίγες ημέρες, πως υπήρχαν τέσσερις στόχοι: ΕΠΟ, Παναιτωλικός, πρόκριση με Μπριζ, Γιάννινα. Οι δύο πρώτοι πέρασαν με επιτυχία. Τώρα μένουν οι άλλοι δύο. Εξίσου σημαντικό και με πολλά ζητήματα. Αλλά το σημαντικό για μια ομάδα είναι να βρίσκει τρόπο να νικά, ακόμα και όταν έχει αγωνιστικά προβλήματα, ακόμα και όταν ένα παιχνίδι στραβώνει, όπως το χθεσινό.

Δείτε τι συνέβη στη Λιβαδειά και στα Χανιά. Την ώρα που όλοι πίστευαν πως ο ΠΑΟΚ θα έβρισκε τον ένα ή τον άλλο τρόπο για να περάσει, πως ο Λουτσέσκου θα ήταν λύση σε όλα, έμεινε και ευχαριστημένος που δεν έχασε από την…αρμάδα του Κομπότη. Ο Παναθηναϊκός με τον Μαρίνο που έχει λύσεις για όλα, την πάτησε ξανά με τον ίδιο τρόπο και ετοιμάζεται να πουλήσει τα τελευταία…ασημικά του (Ζέκα, Μολέντο). Και ο Ολυμπιακός, έκανε τάμα στον Καπίνο που κράτησε το 2-1 με τη Λάρισα και δεν είχε άλλα για να τρέχει.

Θα πει κάποιος, πως οι δύο έπαιζαν εκτός έδρας. Ναι, αλλά με κόσμο. Ενώ η ΑΕΚ έπαιζε στο άδειο και παγωμένο μέσα στο κατακαλόκαιρο ΟΑΚΑ. Επαιζε και ο Ολυμπιακός κεκλεισμένων, αλλά με την ομάδα του Κούγια, που ήδη «καθάρισε» τέσσερις για παραδειγματισμό και τη φτιάχνει ξανά από την αρχή. Και στο κάτω κάτω, το σημαντικό είναι πως η ΑΕΚ νίκησε.

Η ΑΕΚ έχει υλικό. Χθες έπαιξε με τη μισή 11άδα (5/11) διαφορετική συγκριτικά με εκείνην του Μπριζ, με άλλη διάταξη, με δύο επίσης εντελώς νέα πρόσωπα να έρχονται από τον πάγκο. Εάν προσθέσουμε και τους τραυματίες (Γιακουμάκη, Λαμπρόπουλο, Μπάρκα, Τζανετόπουλο), συζητάμε για μια ομάδα που σε δύο επίσημα ματς μέσα σε τέσσερις μέρες χρησιμοποίησε 18 ποδοσφαιριστές και έχει ακόμα και άλλες επιλογές.

Ο επόμενος στόχος είναι η πρόκριση επί της Μπριζ. Οποιος περιμένει να δει μεγάλη μπάλα και να τους βάλει η ΑΕΚ στα δίχτυα, ας διαλέξει άλλη διασκέδαση για την Πέμπτη. Αυτό που περιμένω είναι προσεκτικό ματς, ανάλογο με εκείνο του Βελγίου, πίεση ψηλά στην αντίπαλη άμυνα, αντιστροφή του χάντικαπ της έλλειψης φορ με κάποιον τεχνίτη και γρήγορο στην κορυφή (Λάζαρος, Κλωναρίδης).

Το θέμα είναι η ΑΕΚ να πάρει την πρόκριση, να παραμείνει στην κορυφή και μετά τα Γιάννινα. Και μετά, υπάρχει χρόνος για να γίνουν προσθαφαιρέσεις. Υπάρχουν δουλεμένες υποθέσεις, υπάρχουν ζητήματα που είναι έτοιμα και μένει να ενεργοποιηθούν. Αλλά είναι λάθος εάν πιστεύει κάποιος πως η ΑΕΚ δεν έχει παίκτες. Αρκεί να πιστέψει σε αυτούς και να μην τους απαξιώνει με σαδιστικό τρόπο.

• ΑΕΚ
• Μπριζ
• Παναιτωλικός