Αν πάρει το κύπελλο θα ξεχαστούν όλα

Από τη στιγμή που τελείωσε ο β’ ημιτελικός κυπέλλου της ΑΕΚ με τον Ολυμπιακό, διαβάζουμε και ακούμε συνεχώς αντικρουόμενες απόψεις σχετικά με τον τρόπο που αγωνίστηκε η Ένωση. Για το αν και κατά πόσο μπήκε στο ματς με πρωταρχικό στόχο τη νίκη ή για να διαχειριστεί το υπέρ της αποτέλεσμα από τον α’ ημιτελικό, αλλά και για τις κινήσεις του Χιμένεθ κατά τη διάρκεια του ματς.

Η αλήθεια είναι ότι στις περιπτώσεις που διακυβεύεται μια πρόκριση σε τελικό και δεν είναι απλώς ένα παιχνίδι που δίνει τρεις βαθμούς, το πιο βασικό για μια ομάδα είναι να πετύχει τον στόχο της. Να πάρει δηλαδή το εισιτήριο και να διεκδικήσει το τρόπαιο. Μ’ αυτό το δεδομένο η ΑΕΚ είναι αυτή τη στιγμή απόλυτα επιτυχημένη, αφού για δεύτερη διαδοχική σεζόν δηλώνει “παρών” στον τελικό και θα υπερασπιστεί τον τίτλο της. Άρα “τέλος καλό, όλα καλά”.

Κατά την ταπεινή μας άποψη πάντως, παρά την επίτευξη του στόχου, αυτό δε σημαίνει απαραίτητα ότι η Ένωση αντιμετώπισε όπως έπρεπε το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό. Θυμηθείτε πως μπήκε η ΑΕΚ στο γήπεδο στον αγώνα πρωταθλήματος κόντρα στους Πειραιώτες και κάντε συγκρίσεις με τον ημιτελικό. Οι ποδοσφαιριστές του Δικεφάλου έδιναν την εντύπωση ότι περισσότερο είχαν στη σκέψη τους πως θα διαχειριστούν το αβαντάζ που τους έδινε η νίκη μέσα στο Φάληρο, παρά πως θα μπουν για να νικήσουν και πάλι τον Ολυμπιακό, εκμεταλλευόμενοι τα τρανταχτά κενά στην άμυνα των “ερυθρόλευκων”. Το αποτέλεσμα τους δικαίωσε, αλλά όπως είδατε, η επιλογή αυτή εμπεριείχε αρκετή δόση ρίσκου, αφού ήταν δεδομένο ότι οι φιλοξενούμενοι θα πιέσουν.

Όσο για τις αλλαγές του Χιμένεθ, με την είσοδο του Γαλανόπουλο θέλησε να προσθέσει έναν επιπλέον χαφ για να κόψει τον ρυθμό που πήγε να επιβάλλει στο κέντρο ο Ολυμπιακός. Τα κατάφερε αφού, αν δεν γινόταν το λάθος στην άμυνα, το ματς πήγαινε …σβηστό για 0-0. Με τον Αλμέιδα, ο Χιμένεθ ήξερε ότι o Πορτογάλος βγαίνει στα άκρα εκτός περιοχής και με τον τρόπο αυτό θα “τραβούσε” μαζί του κάποιον αντίπαλο. Άρα έτσι ενδεχομένως να έβρισκαν παραπάνω κενό χώρο για να απειλήσουν ο Αραούχο με τον Μάνταλο που σχεδόν πάντα (στο 4-3-3) συγκλίνουν προς τον άξονα. Η αλήθεια είναι ότι δεν του βγήκε στην πράξη κι ενδεχομένως αν είχε μπει νωρίτερα στο παιχνίδι ο Βάργκας να έδινε περισσότερη βοήθεια με το κράτημα της μπάλας και την πολύ καλή τεχνική του κατάρτιση.

Όλα αυτά όμως είναι συζητήσεις εκ του ασφαλούς, που γίνονται μετά το φινάλε του αγώνα, όπου όλα έχουν τελειώσει και ο στόχος έχει επιτευχθεί. Σίγουρα τα όσα έγιναν στο ΟΑΚΑ πρέπει να γίνουν μαθήματα για την επόμενη μέρα, αλλά μην ξεχνάμε ότι η ΑΕΚ πήρε αυτό που ήθελε και δικαιότατα δίνει το “παρών” στον τελικό της 6ης Μαίου. Αν μάλιστα σηκώσει ξανά την κούπα (έχει όλες τις προϋποθέσεις για να το κάνει), κανένας δεν θα θυμάται αυτές τις λεπτομέρειες.

Υ.Γ: Επειδή γίνεται μεγάλη κουβέντα για τον Ανέστη. Είναι άδικο για τον τερματοφύλακα της ΑΕΚ να “σβήνονται” από κάποιους οι εξαιρετικές του εμφάνισεις στους δύο ημιτελικούς με τον Ολυμπιακό, λόγω μιας αποβολής στις καθυστερήσεις, την οποία βέβαια εννοείται πως θα μπορούσε να έχει αποφύγει, για να μη βάλει την ομάδα του σε περιπέτειες.

• blog
• k;ypello
• ΑΕΚ
• αλμέϊδα
• Ανέστης
• βάργκας
• βογιατζάκης
• γαλανοπουλος
• ολυμπιακος'
• Χιμένεθ