Μάκη, (κυρίως) δικό σου είναι…

Πρώτα απ’ όλα, νομίζω ότι ο τίτλος δεν χρειάζεται καμία ιδιαίτερη επεξήγηση. Ο άνθρωπος που επανέφερε το μπάσκετ στη ζωή του ΑΕΚτζή, ο άνθρωπος που θύμισε στους παλιούς, έμαθε στους νεότερους και άφησε παρακαταθήκη για πάντα, την ιστορία της μπασκετικής ΑΕΚ με την ταινία «1968», ο άνθρωπος που δεν εγκατέλειψε ποτέ και που το μόνο που ζητάει, είναι να βλέπει περισσότερο κόσμο στο γήπεδο όταν παίζει η ομάδα, είναι αυτός στον οποίο αξίζει και ανήκει περισσότερο από κάθε άλλον, το σημερινό τρόπαιο.

Όσοι «Ενωσίτες», το χάρηκαν, το απόλαυσαν και το πανηγύρισαν με την ψυχή τους, το σημερινό Κύπελλο, βλέποντας το παιχνίδι από την τηλεόραση, ας αναλογιστούν αν είναι σωστό και δίκαιο, να αγωνίζεται αυτή η ομάδα, μπροστά σε 2000 φιλάθλους, όταν παίζει στο ΟΑΚΑ.

Από εκεί και πέρα, αυτό που με συγκλόνισε από το σημερινό παιχνίδι, δεν ήταν τόσο η νίκη της ΑΕΚ, αφού είχα πίστη ότι θα μπορούσε να το κάνει. Ακόμα όμως πιο τρομερό συναίσθημα από την πίστη, γινόταν όσο περνούσε η ώρα, η σιγουριά ότι η ΑΕΚ θα κέρδιζε.

Αυτό είναι απίστευτο πραγματικά, γιατί εδώ μιλάμε για έναν πολύ μεγάλο αντίπαλο, επιπέδου φάιναλ φορ Ευρωλίγκας, με παίκτες με μεγάλη προσωπικότητα, προεξάρχοντος φυσικά του σπουδαίου Βασίλη Σπανούλη και με μπάτζετ πολύ μεγαλύτερο από αυτό της «Ένωσης».

Και κόντρα σε αυτόν τον αντίπαλο και φυσικά κόντρα σε όλα τα προγνωστικά, η ΑΕΚ δεν… έκλεψε τη νίκη, δεν ήταν τυχερή, αλλά ήταν ανώτερη σε όλο το ματς. Ήταν «αφεντικό» της αναμέτρησης, δεν έχασε ούτε για μια στιγμή τη συγκέντρωση, το μυαλό και την αυτοκυριαρχία της και επικράτησε στο τέλος σα να συνέβη το απολύτως φυσιολογικό και όχι κάποια έκπληξη!

Κι αυτό συνέβη για δεύτερη συνεχόμενη φορά επί του ΟΣΦΠ, με την ΑΕΚ να έχει κερδίσει στον ημιτελικό του Κυπέλλου και τον ΠΑΟ, χωρίς να μπορεί να επικαλεστεί η ομάδα του Σφαιρόπουλου, τη δικαιολογία της κούρασης αφού δεν έδωσε κάποιο ματς στην Ευρωλίγκα μέσα στην περασμένη εβδομάδα.

Κι όταν το κάνεις, το ξανακάνεις και το ξανακάνεις, όπως έχεις κάνει και τόσες άλλες σημαντικές νίκες σε πολύ δύσκολο όμιλο για το Τσάμπιονς Λιγκ, αποδεικνύεις πολύ απλά ότι έχεις ΟΜΑΔΑ! Κι αυτό, ομολογώ ότι δεν το περίμενα πως θα μπορέσει να προλάβει να το δείξει η ΑΕΚ μέσα σε αυτή τη σεζόν, έτσι όπως είχε ξεκινήσει με τον Μανωλόπουλο στον πάγκο.

Αλλά, με αυτό που είδαμε σήμερα από όλη την ομάδα, πραγματικά πλέον μπορούμε να πούμε ότι στη φετινή επετειακή χρονιά του μεγαλύτερου έπους, πιθανότατα το σημερινό να μην είναι το μεγαλύτερο κατόρθωμα και η μεγαλύτερη χαρά, που μπορεί να δώσει η συγκεκριμένη ομάδα στον κόσμο της. Μπράβο σε όλους μέσα στην ομάδα, με πρώτο τον Μάκη! Τίποτα άλλο!

Υ.Γ.: Νωρίς το μεσημέρι, βρέθηκα κι εγώ, στο «Γ. Κασιμάτης» του ΟΑΚΑ και έζησα από κοντά, τη σπουδαία πρόκριση της ομάδας χάντμπολ επί της Τουρκικής Γκέζτεπε, που έχει μπάτζετ, πενταπλάσιο της ΑΕΚ! Δεν σκαμπάζω και πολλά από χάντμπολ για να κρίνω, αλλά η καρδιά αυτής της ομάδας και η ώθηση που παίρνει όταν έχει τον κόσμο της στο γήπεδο, είναι πάνω από κάθε μπάτζετ, είναι πάνω απ’ όλα. Μπράβο, λοιπόν, και στα παιδιά του χάντμπολ!

Υ.Γ.2.: ΟΛΟΙ ΟΑΚΑ ΑΥΡΙΟ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑ! Να πάρουμε τη νίκη και τρώμε ταραμοσαλάτα μεθαύριο…

• ΑΕΚ
• Μάκης Αγγελόπουλος
• ΟΣΦΠ
• Σάκοτα
• Σπανούλης