Το «Κ» δεν σημαίνει «κομπάρσα»

Πάνω από είκοσι ημέρες πέρασαν από το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στο Φάληρο, πάνω από είκοσι από το γενικό πρόσταγμα, το πυρ ομαδόν του πειραϊκού επικοινωνιακού μηχανισμού σε βάρος της διαιτησίας, της ΕΠΟ και της άτιμης κοινωνίας, που άλλους τους ανεβάζει, άλλους τους κατεβάζει.

Η ένταση σιγά σιγά αρχίζει να κορυφώνεται. Τα βιολιά της ορχήστρας μιλούν για πανικό μπροστά στις αιτιάσεις του φοβερού και τρομερού ΟΣΦΠ, κυρίως από την πλευρά του ΠΑΟΚ, μιας και η ΑΕΚ έχει παγιώσει πλέον μία τακτική επικοινωνιακής απάθειας, η οποία άλλοτε είναι θετική, άλλοτε επιφέρει αρνητικές συνέπειες στον Δικέφαλο.

Θητεία για πέταμα, νέα σκακιέρα

Η ΕΠΟ, η επιτροπή παρακολούθησης, ο υφυπουργός Αθλητισμού, η ξενόφερτη ΚΕΔ, αντάμα FIFA και UEFA, έχουν μπλεχτεί στο γαϊτανάκι της πολιτικής των διαδρόμων και των λόμπι των ισχυρών του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο ΟΣΦΠ είναι στην επίθεση, ο ΠΑΟΚ στην άμυνα, η ΑΕΚ στην παρατήρηση. Κι όλα αυτά δέκα μήνες, χοντρά χοντρά, πριν τις εκλογές της ΕΠΟ, όπου θα σφραγίσουν την απόλυτη και παταγώδη αποτυχία, υπό την ξεκάθαρη ευθύνη του ΠΑΟΚ, της θητείας της διακυβέρνησης Βαγγέλη Γραμμένου.

Το παιχνίδι πλέον μοιάζει, μιας και δεν πρέπει να μακαρίζουμε κανέναν πριν το τέλος του, πως φεύγει από την σκακιέρα των ΕΠΣ και πως πρόκειται να μεταφερθεί σε άλλο πεδίο: Κανείς μάλλον δεν έχει την όρεξη να τρέχει ξαναμανά στα όρη και στα άγρια βουνά, σε πεδιάδες και κάμπους, σε νησιά και λιμάνια για την πατροπαράδοτη προεκλογική εκστρατεία. Για την ακρίβεια, οι φρόνιμες προβλέψεις αναφέρουν πως ο ΠΑΟΚ θα κρατήσει την πλειοψηφία των ΕΠΣ, ο ΟΣΦΠ δεν θ’ ασχοληθεί, ενώ η ΑΕΚ μάλλον θα ψάξει για να περιχαρακώσει τον σκληρό της πυρήνα. Στο τέλος θα επικρατήσει στη μάχη και όχι στον πόλεμο, αυτός που θα πείσει FIFA και UEFA να πράξει τα δέοντα και καλά και συμφέροντα ταις ψυχαίς ημών.

Έχει ξεχάσει το ρόλο της

Η ΑΕΚ έμεινε πίσω στην κούρσα. Όχι μόνο εντός του γηπέδου, αλλά και εκτός αυτού. Το στίγμα της, επειδή επικοινωνιακά είναι ασθενές θα συνεχίσει να μοιάζει με τέτοιο. Και η πραγματικότητα είναι πως για κάποιο απροσδιόριστο λόγο, ο ρόλος της στο παιχνίδι της πολιτικής παρασύρθηκε από την αγωνιστική καχεκτικότητά της. Στην ΑΕΚ οφείλουν να καταλάβουν πως η εντύπωση που δίνουν με αυτή τη συμπεριφορά είναι πως, ότι έχουν πετύχει μέχρι τώρα ήταν τυχαίο ή έστω συγκυριακό.

Η ΑΕΚ δεν είναι ούτε τυχοδιώκτης, ούτε οπορτουνίστρια. Είναι εκ φύσεως πρωταγωνίστρια και το ίδιο θα πρέπει να ισχύει και σε επίπεδο πολιτικής. Η γυναίκα του Καίσαρα πρέπει σαφώς να φαίνεται και ως τέτοια. Ποτέ δεν ήταν η κορυφή στην πυραμίδα των σαρκοβόρων, γιατί δεν είναι συγκαταλέγεται σε αυτή την οικογένεια των θηλαστικών. Είναι αναγκαία όμως η εξέλιξή της, βάσει φυσικά του DNA της.

Στην παρούσα φάση πάντως, το μαλλιοτράβηγμα και το ξεκατίνισμα των άλλων δύο, μόνο παγερά αδιάφορους μπορεί να μας αφήσει. Είναι άλλωστε κομματάκι γελοίο, ειδικότερα αν αναλογιστούμε τα όσα έχουμε ζήσει από δαύτους, παλαιόθεν και προσφάτως, αντιστοίχως. Σε καμία περίπτωση όμως, ο ρόλος της ΑΕΚ ως του κινητηρίου μοχλού της επανάστασης στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν μπορεί να εξασθενεί. Σε τέτοια ζητήματα, δεύτερη ζωή δεν έχει.

Περί φιλοσοφίας και το… κατόρθωμα

«Αν περιμένεις αρκετά στην όχθη του ποταμού, θα δεις τα πτώματα των εχθρών σου να περνούν επιπλέοντας από μπροστά σου», τονίζει μία ρήση που κατά κάποιους (δικαίως ή αδίκως) αποδίδεται στον Κινέζο στρατηγό Σουν Τσου και δεν είναι υπερβολή να πούμε πως στα υψηλά κλιμάκια της διοίκησης της ΑΕΚ εκστομίστηκε μία τέτοια ρήση πριν από κάποια χρόνια. Ο ίδιος όμως στρατηγός, ήταν αυτός που μας συμβούλεψε να φαινόμαστε αδύναμοι όταν είμαστε δυνατοί και δυνατοί όταν είμαστε αδύναμοι. Η ΑΕΚ έχει καταφέρει πλέον να μη φαίνεται τίποτα από τα δύο. Παρά το καίριο διπλωματικό χτύπημα προς την αμετροέπεια του ΠΑΟΚ στα μέσα του καλοκαιριού, παρά την ηγετική συνδρομή της στην ανατροπή του καθεστώτος, παρά τις απανωτές μικρές αλλά και αποφασιστικές νίκες σε επίπεδο Λίγκας, δείχνει να μην μπορεί να κεφαλαιοποιήσει τίποτα από τα παραπάνω.

Εδώ, δεν τίθεται ερώτημα αντίστοιχο με το αν έκανε η κότα το αυγό ή το αυγό την κότα. Μία ΑΕΚ ισχυρή και πρωταγωνίστρια εκτός γηπέδων, δεν σημαίνει πως αυτομάτως και μέσω αυτού, θα έχει και ισχυρή αγωνιστικά ομάδα. Αυτές είναι σκέψεις επικίνδυνες… ολυμπιακές. Είναι άλλο το ένα θέμα και άλλο το άλλο. Εξίσου όμως, ζωτικής σημασίας.

Η αλλαγή λοιπόν, που θα πρέπει να συντελεστεί στην ομάδα, δεν αφορά μόνο τον Ίλια Ίβιτς και το επιτελέιο (;) του. Απαιτείται βαθιά τομή σε θέματα δομής και οργάνωσης, μία εξωστρέφεια σε επίπεδο πολιτικής, που όμοιά της δεν θα έχει υπάρξει στη σχεδόν εκατόχρονη ιστορία του συλλόγου. Άλλωστε η προσπάθεια αναγέννησης ευαγγελίστηκε τον ορισμό νέων συνόρων και όχι τον περιορισμό στα παλιά πλην όμως δοξασμένα.

• ΑΕΚ
• ολυμπιακός
• ΠΑΟΚ