Κώστα Βουτσά, τα δικά μας τείχη δεν θα ξαναπέσουν ποτέ!

Κώστα Βουτσά, τα δικά μας τείχη δεν θα ξαναπέσουν ποτέ!
Photo Credits: INTIME

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Ο Κώστας Βουτσάς «έφυγε», όπως συνηθίζουμε να λέμε «πλήρης ημερών», στα 88 του χρόνια, αλλά και έχοντας ρουφήξει τη ζωή με το μεδούλι. Κι επειδή ήταν ένας άνθρωπος που αγαπήσαμε για πολλούς λόγους, αποτελεί λόγο για να χαίρεσαι που έφυγε πλήρης από όλες τις απόψεις.

Η απώλειά του ωστόσο, μας σκόρπισε μεγάλη θλίψη σήμερα το πρωί και μας έφερε δάκρυα στα μάτια. Και το κενό του θα είναι για όλους μας δυσαναπλήρωτο. Υπήρξε ένας από τους μεγαλύτερους Έλληνες ηθοποιούς, υπήρξε κι ένας σπουδαίος ΑΕΚτζής, που με την παρουσία του στο αριστουργηματικό βίντεο της «Αγιά-Σοφιάς», μας προκάλεσε έντονα, αλλά και ανεξίτηλα συναισθήματα.

Υπάρχουν κάποιες στιγμές, που σε στιγματίζουν για πάντα και που τις ξεχνάς μόνο όταν… φεύγεις. Μια τέτοια στιγμή ήταν και για μένα, εκείνη του πρωινού μιας Τετάρτης του Νοέμβρη του 2013, όταν στο «Ίδρυμα Ωνάση», παρακολούθησα μαζί με όλο τον υπόλοιπο κόσμο, το ομορφότερο βιντεάκι που έχω δει στη ζωή μου, με την παρουσίαση της «Αγιά-Σοφιάς».

Είκοσι λεπτά κυριολεκτικής ανατριχίλας σε όλο το κορμί, είκοσι λεπτά που έτρεμαν τα χείλη μου, είκοσι λεπτά που δεν σταμάτησαν να κυλάνε δάκρυα από τα μάτια μου… Κι από τότε, έχω δει αυτό το βίντεο εκατοντάδες (όχι μεταφορικά, αλλά κυριολεκτικά, φορές), όπως φαντάζομαι ότι έχουν κάνει όλοι οι «Ενωσίτες».

Κομμάτι του εαυτού μας

Μαζί με το φευγιό του Κώστα Βουτσά, δεν είναι υπερβολή να ειπωθεί ότι σήμερα «πέθανε» κι ένα κομμάτι του εαυτού μας. Ένα παζλ αναμνήσεων από τα παιδικά μας χρόνια, που περιμέναμε την ελληνική ταινία του Σαββατόβραδου) για να γελάσουμε ή μάλλον για να μας κάνουν να γελάσουμε, ο Κώστας Βουτσάς και οι υπόλοιποι μεγάλοι Έλληνες κωμικοί.

Φυσικά, αμέσως σήμερα το πρωί, με το που διάβασα για τη μεγάλη απώλεια, μαζί με τη στεναχώρια και τα δάκρυα, ήρθε και η οργή… Και το λόγο τον ξέρουμε όλοι μας. Δυστυχώς, χάσαμε όλοι μας ανθρώπους αυτά τα χρόνια, που ζούσαν και ανέπνεαν για να μπουν μέσα στην «Αγιά-Σοφιά».

Και σήμερα τα ξημερώματα χάσαμε κι εκείνον που «μπήκε» πρώτος και μας «έβαλε» κι εμάς. Και δεν μπορούμε και δεν πρόκειται να ξεχάσουμε ΠΟΤΕ τους λόγους, που του στέρησαν την ευκαιρία να έχουν γίνει ήδη τα εγκαίνια και να ήταν παρών, να ήταν δίπλα μας.

«Γιατί κλαίω; Γιατί εδώ ήταν το σπίτι μας. Ραγίζει η καρδιά μου… Ήταν κομμάτι του εαυτού μας… Εδώ ήρθαμε όταν μας έδιωξαν από τα σπίτια μας… Αυτό έγινε η πατρίδα μας… Αυτό έγινε το σημείο αναφοράς… Εδώ μεγαλώσαμε… Εδώ ακούσαμε ιστορίες… Εδώ βιώσαμε μαγικές στιγμές… Μα πάνω απ’ όλα, πάνω απ’ όλα, εδώ νιώσαμε έντονα συναισθήματα… Εδώ μείναμε όρθιοι όταν στα όρια της εξαθλίωσης, προσπαθούσαμε να κάνουμε μια νέα αρχή… Με τις αξίες και το ήθος των προσφύγων… Εδώ κρατήσαμε τη φλόγα ζωντανή… ΕΔΩ ΕΝΩΣΑΜΕ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ». Κώστας Βουτσάς. Για πάντα ΜΕΓΑΛΟΣ, για πάντα ΑΕΚΤΖΗΣ, για πάντα ΕΝΑΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ… Κώστα Βουτσά, ΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΤΕΙΧΗ ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΠΕΣΟΥΝ ΠΟΤΕ!

 

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X