Κοντοές: «Ο κόσμος της ΑΕΚ σε απογείωνε»

Συνέντευξη στο SDNA έδωσε ο άλλοτε ποδοσφαιριστής της ΑΕΚ, Γιάννης Κοντοές. Ο 33χρονος πλέον ακραίος αμυντικός αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στο πέρασμά του από την Ενωση, αποθεώνοντας τον κόσμο των “κιτρινόμαυρων”.

Ο Κοντοές μίλησε παράλληλα για τα προβλήματα του ελληνικού ποδοσφαίρου και θυμήθηκε το σύνθημα που του φώναξε η εξέδρα για τον Τζιμπρίλ Σισέ.

Αναλυτικά όσα είπε ο Γιάννης Κοντοές:

Ξεκινώντας, το πρωτάθλημα που τελείωσε τι αίσθηση σου άφησε;

«Ήταν δύσκολο γιατί ήταν η πρώτη φορά στην καριέρα μου που υποβιβάστηκε η ομάδα μου. Κάποια στιγμή μέσα στη σεζόν ένιωσα πάρα πολύ πιεσμένος. Έβαζα τον εαυτό μου στη θέση των ανθρώπων της ομάδας. Κάποια στιγμή μέσα από όλο αυτό σκέφτηκα πως το σημαντικό είναι να ξέρουμε γιατί έπεσε η ομάδα και πως θα την ανεβάσουμε και πάλι. Σίγουρα έτσι είναι το ποδόσφαιρο και σε μία ήττα δεν πρέπει να βρίσκεις δικαιολογίες, αυτό είναι το πιο εύκολο. Υπάρχουν πολλές ευθύνες και εκτός ομάδας».

Θεωρείς πως η διαφορά των μεγάλων ομάδων από τις υπόλοιπες είναι καθαρά θέμα οικονομικό;

«Όχι. Σίγουρα οι μεγάλες ομάδες και με τον κόσμο παίρνουν πιο εύκολα παιχνίδια και με το βάθος του ρόστερ. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό, υπάρχουν ομάδες που έχουν χρήματα αλλά δεν πάνε ψηλά».

Τι σε έχει μάθει περισσότερο το ελληνικό πρωτάθλημα;

«Μου έχει διαμορφώσει χαρακτήρα, έχω γνωρίσει πάρα πολλούς ανθρώπους. Ανθρώπους όπως ο Γουνδουλάκης, ο Ρεκόμπα, ο Δέλλας και ο Λυμπερόπουλος. Με έχουν μάθει να διαχειρίζομαι χρήματα και δημοσιότητα. Πολλές φορές έχω ζητήσει τη συμβουλή αυτών των ανθρώπων. Έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους που με έχουν βοηθήσει για το πως θα πορευτώ στη ζωή μου».

Σε ποια ομάδα αισθάνθηκες καλύτερα από όσες αγωνίστηκες και που ήταν πιο δύσκολα;

«Ένα μήνα πριν μιλούσα με τους ανθρώπους του Αστέρα, μία εβδομάδα πριν με τον Σπανό στον Ατρόμητο. Έχω περάσει σε όλες τις ομάδες πάρα πολύ καλά. Σίγουρα όταν λέμε ΑΕΚ, Αστέρα, Ατρόμητο ξέρουν όλοι τα πρόσωπα που βγαίνουν προς τα έξω. Πραγματικά μιλάω με όλες τις ομάδες που έχω περάσει και θέλω να τις βλέπω να προοδεύουν».

Αν γυρνούσες τον χρόνο πίσω θα έκανες κάτι διαφορετικά;

«Δεν νομίζω, γενικά νιώθω πολύ γεμάτος. Ένα προσόν μου ήταν πάντα πως όταν κάποιος μου έλεγε κάτι, μου έμενε αν με ενδιέφερε».

Εμπιστεύθηκες ανθρώπους που δεν έπρεπε;

«Σίγουρα αυτό έχει συμβεί σε όλους. Εμπιστευόμαστε ανθρώπους και κάνουμε λάθους, αλλά και άλλους που μας βοηθάνε».

Το μεγαλύτερο πρόβλημα του ελληνικού ποδοσφαίρου ποιο είναι;

«Δεν υπάρχει αρχή, μέση και τέλος. Δεν υπάρχει μηχανισμός να εντάξει τον αθλητή από το ερασιτεχνικό επίπεδο στο επαγγελματικό. Δεν υπάρχουν οι βασικές αρχές της οργάνωσης. Οι συζητήσεις που γίνονται είναι σε καφενειακό επίπεδο. Δεν μπορούμε να συζητήσουμε για Ακαδημίες ή για εγκαταστάσεις. Από εκεί και πέρα δεν μπορεί να παίρνει αποφάσεις για το ποδόσφαιρο μία κυβέρνηση που είναι για τέσσερα χρόνια. Αυτό πρέπει να είναι μόνο υπό την αιγίδα της UEFA. Ακόμα και οι μεγάλες ομάδες δεν προσέχουν τις Ακαδημίες τους όσο θα έπρεπε».

Οι διαιτητές είναι πρόβλημα;

«Οι διαιτητές είναι σαν τους δημοσιογράφους, υπάρχουν καλά παιδιά αλλά είναι απροστάτευτα. Καλοί διαιτητές υπάρχουν αλλά δεν τους προστατεύει κανείς. Ξέρουν όλοι που μένουν, ποια είναι τα τηλέφωνά τους. Δεν γίνεται όλο αυτό να δουλέψει».

Έχεις περάσει από ομάδες που αντιμετώπισαν οικονομικά προβλήματα. Πόσο δύσκολο είναι αυτό για έναν παίκτη;

«Αυτό έγινε κυρίως στην ΑΕΚ που είχαμε μεγάλα συμβόλαια. Αλλά συμβαίνει όπως συμβαίνει και στη ζωή. Εγώ στην ΑΕΚ πέρασα πολύ καλά και ειδικά όταν είσαι σε μικρή ηλικία δεν βιώνεις το πρόβλημα τόσο έντονα. Εγώ έχω πολύ καλές αναμνήσεις να θυμάμαι. Πρέπει όμως σε κάθε περίπτωση ο ποδοσφαιριστής να προστατεύεται από ένα νομικό πλαίσιο».

Τι σου έχει μείνει πιο έντονα χαραγμένο από εκείνη την περίοδο στην ΑΕΚ;

«Αυτό που μου έχει μείνει είναι ο κόσμος της ΑΕΚ, σε απογείωνε. Είμαι παίκτης που ο κόσμος του αναπτερώνει το ηθικό και για μένα τότε ήταν κάτι πολύ σημαντικό».

Οι Έλληνες οπαδοί βοηθούν πάντα την ομάδα τους ή κάποιες φορές δημιουργούν πρόβλημα;

«Δεν ευχαριστιούνται το ποδόσφαιρο οι Έλληνες οπαδοί. Στο εξωτερικό ένα παιχνίδι είναι γιορτή. Εδώ περισσότερο κυριαρχεί το μίσος παρά η διασκέδαση. Βέβαια αυτό είναι κάτι που το καλλιεργεί το περιβάλλον».

Πάμε όμως και στο άλλο άκρο. Το γήπεδο φέτος στον Απόλλωνα ήταν κάθε Κυριακή άδειο;

«Για εμάς είναι στενάχωρο το να μην υπάρχουν φίλαθλοι, ειδικά όταν γνωρίζεις ότι η ομάδα έχει πολύ κόσμο. Από την άλλη το ποδόσφαιρο είναι μέσα στην κοινωνία και δεν είναι εύκολο Σάββατο παρά Σάββατο να πληρώνεις για να πας στο γήπεδο. Όταν βλέπεις έναν άνθρωπο σαν τον Μονεμβασιώτη να προσπαθεί για την ομάδα, θέλεις να κάνεις το καλύτερο».

Η άποψή σου για τους Έλληνες παράγοντες;

«Θέλουν πάντα άμεσα αποτελέσματα. Αυτό συμβαίνει σχεδόν σε όλες τις ομάδες. Χρειάζονται να έχουν μεγαλύτερη υπομονή και όταν εμπιστεύονται κάποιον, να το κάνουν για μεγαλύτερο διάστημα».

Από τους προπονητές που συνεργάστηκες ξεχωρίζεις κάποιον;

«Ξεχωρίζω πολλούς, άλλους για την προσωπικότητά τους, άλλους για τις γνώσεις τους».

Πως φαντάζεσαι τον εαυτό σου όταν σταματήσεις το ποδόσφαιρο;

«Δεν είναι εύκολο να τον φανταστώ τώρα γιατί θέλω να παίξω κι άλλα χρόνια. Θέλω τώρα να μιλήσω για τα διπλώματα της UEFA, θέλω να πάρω το μεταπτυχιακό μου στη Σπάρτη. Κάνω μία συνεργασία με ένα ΙΕΚ που διδάσκω προπονητική και αθλητική ψυχολογία. Θα έλεγα συνολικά πως είμαι ενεργός άνθρωπος».

Τι θα συμβούλευες ένα παιδί που θα ξεκινούσε τώρα το ποδόσφαιρο;

«Θα συμβούλευα πρώτα τους γονείς του. Θα εξηγούσα πως δεν υπάρχει συνταγή για να γίνει κάποιος ποδοσφαιριστής. Δεν υπάρχουν πράγματα που πρέπει να κάνει κανείς, αλλά πράγματα που βγαίνουν σε έναν άνθρωπο. Το σημαντικό είναι να μορφωθούν για να είναι έτοιμοι να αντιμετωπίσουν κάθε δυσκολία».

Η πιο παράξενη ιστορία που θυμάσαι από αυτή την πορεία σου;

«Είναι το πως ξεκίνησα να παίζω. Φεύγουμε για ένα φιλικό με τον Πανιώνιο οι «κομμένοι» κόντρα στη Νυρεμβέργη επί Λίνεν. Όχι μόνο δεν χωρούσα στους «κομμένους» αλλά έπαιξα σε άλλη θέση, στόπερ. Από τότε δεν ξαναβγήκα από την ενδεκάδα».

Θυμάσαι κάποια μεταγραφή σου που δεν έγινε την τελευταία στιγμή και θα μπορούσε να σου αλλάξει την καριέρα;

«Όλοι είχαμε την ελπίδα και μας είχαν πει πως θα μπορούσε κάτι να έχει γίνει. Όνειρό μου ήταν πάντα να πάω στο εξωτερικό για να δω διαφορετικά πράγματα. Μετά την ΑΕΚ υπήρχε πιθανότητα να πάω στην Κρίσταλ Πάλας αλλά δεν πήγα λόγω δικαστηρίων. Δεν μου έχει μείνει όμως απωθυμένο. Απλά θα ήθελα να έχω δει κάτι διαφορετικό».

Ο πιο δύσκολος αντίπαλος που έχει βρει απέναντί σου;

«Δεν θα σου πω έναν αντίπαλο, θα σου πω δύο συνδυασμούς. Ο Ιμπαγάσα με τον Μιραλάς και ο Κατσουράνης με τον Σισέ. Ο Ιμπαγάσα μπορούσε να σου στείλει την μπάλα όπου ήθελες και ο Μιραλάς ήταν εκρηκτικός. Από την άλλη ο Κατσουράνης έβρισκε εκπληκτικά τον Σισέ. Υπήρχαν φοβεροί αυτοματισμοί τότε».

Θυμάσαι τότε που σου φώναζαν το σύνθημα για τον Σισέ;

«Ήταν ωραίο σύνθημα, μου άρεσε πάρα πολύ. Ο Σισέ ήταν τότε ένας παίκτης, αλτικός, γρήγορος και ογκώδης. Εγώ ήμουν πιο μαζεμένος αλλά το χαρακτηριστικό μου ήταν το πάθος. Αναρωτιόντουσαν όλοι πως του έπαιρνα κεφαλιά. Έτσι βγήκε το σύνθημα. Είχα αισθανθεί σίγουρα πολύ ωραία τότε».

Φανταζόσουν όταν ξεκινούσες το ποδόσφαιρο ότι θα έκανες αυτή την καριέρα;

«Υπάρχει ένα συναίσθημα που το θυμάμαι ακόμα. Από την μία να σκέφτεσαι πως δεν μπορείς να φτάσεις κάπου, από την άλλη να λες πως αποκλείεται κάτι να μην το καταφέρω».

Για το άμεσο μέλλον τι θα ήθελες;

«Θα ήθελα να προχωρήσει μία επαφή που έχω κάνει με το εξωτερικό. Από εκεί και πέρα θα πρέπει εφόσον μπαίνουμε στον Αύγουστο να σκεφτώ και τις επιλογές που έχω στην Ελλάδα. Το καλύτερο πάντως θα ήταν να πάω στο εξωτερικό. Αν όχι όμως όπου και αν πάω θα δώσω το καλύτερο που μπορώ. Το πιο ωραίο που κρατάω από την καριέρα μου είναι ότι τις ομάδες μου τις διάλεγα εγώ, δεν με διάλεγαν εκείνες».

Κλείνοντας, ποια η άποψή σου για τους δημοσιογράφους;

«Οι δημοσιογράφοι είναι μέρος της δουλειάς μας. Όπως υπάρχουν κακοί ποδοσφαιριστές, υπάρχουν κακοί δημοσιογράφοι. Υπάρχουν παιδιά που θέλουν να εξελιχθούν και είναι πολύ καλά. Υπάρχουν παιδιά που έχουν όρεξη να δουλέψουν, αλλά σίγουρα υπάρχουν και άλλοι».