Ηταν όπως έπρεπε στο «Ερνστ Χάπελ»

Ηταν όπως έπρεπε στο «Ερνστ Χάπελ»
Photo Credits: INTIME

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Έχοντας τώρα επιστρέψει από το άγχος και την αγωνία της Βιέννης, που με το πολικό ψύχος σε έφταναν στα όρια σου ψυχολογικά,  μπορώ με πιο καθαρό μυαλό να πω πως δεν ταιριάζει σαν περιγραφή της εικόνας στο «Ερνστ Χάπελ», το «μας βγήκε η ψυχή, αλλά τα καταφέραμε».

 Ναι, η ΑΕΚ με το αποτέλεσμα στο 0-0 σίγουρα έπαιζε στο όριο έτσι κι αλλιώς. Αν βάλουμε την πιθανή  κακή συγκυρία σαν πρώτο κριτήριο, ναι. Αλλά σαν προετοιμασία του ματς, σαν τακτική προσέγγιση, το ματς αντιμετωπίστηκε με έναν τρόπο που ταίριαζε στην περίπτωση και που εν τέλει αποδείχθηκε πετυχημένος.

Ο Χιμένεθ θα έκανε λάθος κατά την άποψη μου, αν κριτήριο για την προσέγγιση σε αυτό το παιχνίδι, έβαζε την εικόνα ανωτερότητα που έβγαλε η ΑΕΚ σε όλη την πορεία αυτού του ομίλου, σε σχέση με την Αούστρια.

Αντίθετα, σωστά έπραξε με το να βάλει σαν κριτήριο το ότι είχαμε φτάσει να παίζεται η πρόκριση σε μια ζαριά, στην έδρα του αντιπάλου. Ακόμη περισσότερο σωστά έπραξε με το να μην ξεχάσει, πως παρά την αναμφισβήτητη ανωτερότητα της ΑΕΚ και σε ομαδικό και σε ατομικό επίπεδο, όταν στην Αούστια δόθηκε το δικαίωμα στην Αθήνα, δεν το άφησαν να περάσει έτσι. Οπότε το κύριο ζητούμενο όταν φτάνεις να παίξεις την πρόκριση εκτός έδρας, είναι να μην δώσεις το ίδιο δικαίωμα.

Αρνητική συγκυρία υπήρξε, αλλά η ΑΕΚ την ξεπέρασε. Ήταν η μεγάλη χαμένη ευκαιρία του Αραούχο, όπως για μένα ήταν και το σουτ του Γαλανόπουλου, γιατί ο νεαρός χαφ είχε πάρα πολύ καλύτερες προϋποθέσεις για να απειλήσει, σε σχέση με αυτό που τελικά έκανε.

Εκεί ναι… Με το να προηγηθείς νωρίς και να βάλεις τον αντίπαλο στην διαδικασία του να ζητάει πλέον δύο γκολ, σίγουρα θα μπορούσαν να βγουν στο γήπεδο πιο εύκολα όλα τα στοιχεία της ανωτερότητας της ΑΕΚ.

Αν δεις μετά το ματς με καθαρό μυαλό και παρά την προσπάθεια της Αούστρια να πιέσει στο δεύτερο ημίχρονο, η μοναδική απειλητική περίπτωση, προκλήθηκε όταν ο Τσιντώντας δεν μπόρεσε να διώξει την μπάλα με τις γροθιές, της έδωσε εντελώς ευθεία πορεία και πήγε στο κεφάλι του Πρόκοπ.

Ο τρόπος με τον οποίο η ΑΕΚ αντιμετώπισε την πιο έντονη προσπάθεια της Αούστρια να φτάσει στην περιοχή της στο δεύτερο ημίχρονο, ήταν σχεδόν υποδειγματικά και ομαδικά και ατομικά. Τις ελάχιστες φορές που η συμπαγής διάταξη πίσω λίγο «έσπασε», ο τρόπος που αντέδρασαν ατομικά όλοι όσοι χρειάστηκε, ήταν ιδανικός.

Η Αούστρια δεν ήταν ο πιο δύσκολος αντίπαλος με τον οποίο θα μπορούσες να παίξεις μια πρόκριση, αλλά σε τέτοια ματς και ειδικά για την ΑΕΚ, μεγαλύτερος αντίπαλος είναι πάντα ο ίδιος της ο εαυτός και η ψυχολογική διαχείριση της περίστασης. Και γι’ αυτό το μέγεθος της επιτυχίας συμπληρωμένο με τον σφριγηλό για μια ακόμη φορά χαρακτήρα που έβγαλε η ομάδα, είναι πολύ σπουδαίο.

Τα κέρδη είναι πολλαπλά. Και τα οικονομικά και σε επίπεδο πρεστίζ, αλλά κυρίως στην περαιτέρω βελτίωση του χαρακτήρα αυτής της ομάδας, που δεν είχε ευρωπαϊκές παραστάσεις για τέσσερα χρόνια και που αποτελείται από παίκτες, στην μεγάλη τους πλειοψηφία επίσης χωρίς σπουδαίες παραστάσεις από ευρωπαϊκές διοργανώσεις, μέχρι σήμερα.

Όλοι τους … μεγάλωσαν με αυτή την επιτυχία, όπως «μεγάλωσε» και η ΑΕΚ του «Ερχόμαστε». Το Κύπελλο του 2016, η εξασφάλιση της συμμετοχής στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ πέρσι, οι συνεχείς νίκες επί των πιο σημαντικών αντιπάλων εντός συνόρων την τελευταία τριετία, έρχονται τώρα να συμπληρωθούν από την φετινή ευρωπαϊκή πορεία.

Και να δημιουργήσουν όλα μαζί, τον χαρακτήρα μιας ομάδας που μπορεί να κοιτάει ψηλά με μεγαλύτερη ευκολία και κυρίως που είναι σε θέση να διαχειριστεί με μεγαλύτερη ευχέρεια αυτή την διαδικασία.

Όλα αυτά τα χρόνια πολλές φορές έχω αναφερθεί στην σημασία του ρόλου του προπονητή στην διαμόρφωση του χαρακτήρα μιας ομάδας, πέρα από τις τακτικές, τις επιλογές στην ενδεκάδα κλπ. Θυμάμαι ένα άρθρο που είχα γράψει με αφορμή μια τοποθέτηση του Τραϊανού Δέλλα, σύμφωνα με την οποία ο προπονητής δεν έχει μεγάλο περιθώριο στην διαμόρφωση της ψυχολογίας ενός παίκτη.

Είχα γράψει τότε πως αδυνατούσα να το καταλάβω αυτό. Γιατί θεωρούσα και θεωρώ την δυνατότητα του προπονητή να έχει άμεση επίδραση στην ψυχολογία του παίκτη και κατ’ επέκταση της ομάδας, σαν ένα από τα πιο κομβικά στοιχεία της δουλειάς του. Πιστεύω πως εκείνη την τοποθέτηση ο Δέλλας την είχε κάνει περισσότερο από την… σκοπιά του ποδοσφαιριστή.

Ο Μανόλο Χιμένεθ έχει καλές και κακές επιλογές, οι πρώτες μακράν οι περισσότερες. Αλλά η κύρια συμβολή του ως τώρα, θεωρώ πως είναι το χτίσιμο της ψυχολογίας και του χαρακτήρα της ομάδας που διαχειρίζεται και καθοδηγεί. Από εκεί ξεκινούν όλα. Με τη σωστή ψυχολογία και νοοτροπία, οι τακτικές επιλογές χωρίς να χάνουν την σημασία τους βέβαια μπορούν να περνάνε κάπως σε πιο δεύτερη μοίρα.

Δηλαδή όταν είναι οι κατάλληλες μπορεί να μεγιστοποιείται το κέρδος, αλλά όταν  δεν είναι μπορεί να ελαχιστοποιείται η αρνητική επίδραση.

Αυτό είναι για μένα το μεγάλο «συν» του Χιμένεθ. Ακόμη και οι λίγες κακές εμφανίσεις της ΑΕΚ ως τώρα στην σεζόν, έχουν περισσότερο να κάνουν με κάποια αρνητικά στοιχεία από ψυχολογικής πλευράς, που βγήκαν πριν από κάποια ματς, παρά τελικά με τις επιλογές σε τακτική κι ενδεκάδα αυτές καθαυτές.

Έχει κι άλλη όψη η επιτυχία της ΑΕΚ στην Ευρώπη, όπως και όλη της η πορεία μέχρι τώρα στην σεζόν. Μια όψη που αφορά την εξέλιξη της σαν ομάδα σε όλα τα επίπεδα και κάποια δεδομένα που αλλάζουν και στα οποία θα κληθεί να προσαρμοστεί. Αλλά αυτό θέλει πολύ κουβέντα. Την οποία θα κάνουμε σύντομα.

Προς το παρόν, μπορούμε να απολαμβάνουμε και χαιρόμαστε για όσα καταφέρνει η ομάδα, όπως και να αισιοδοξούμε για την συνέχεια. Κανείς δεν μπορεί να το κάνει σε τόσο βαθμό, όσο έχουν το δικαίωμα να το κάνουν αυτή την περίοδο οι ΑΕΚτζήδες.

 ΥΓ1: Μεγάλη δουλειά η καθαρή εξήγηση από πλευράς Χιμένεθ για το θέμα του Ανέστη. Δικαιώνει όσα λέμε όλες τις προηγούμενες μέρες. Να τα λέμε κι αυτά…

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X