Η σημασία της ταυτότητας!

Το ξεκίνημα του 2020, ήταν όπως ακριβώς θέλει κάθε Ενωσίτης. Με νίκες παντού. Με μέρες γεμάτες ΑΕΚ, που σε κάνουν να δένεσαι ακόμα περισσότερο μαζί της. Οσα συνέβησαν την Κυριακή, αποτελούν ένα διδακτικό μάθημα για όλους. Για το πώς πρέπει να λειτουργεί ένας οργανισμός, για τη σημασία της ύπαρξης ενός «αφεντικού» μέσα στο γήπεδο, για την ανάγκη δημιουργίας αγωνιστικής ταυτότητας. Η ΑΕΚ – ως γνήσιος δικέφαλος – μπορεί να βλέπει και τις δύο όψεις του νομίσματος, μέσα σε λίγες ώρες.

Αυτό που νομίζω αντιλαμβάνονται όλοι είναι πως στο μπάσκετ η ΑΕΚ κατάφερε και απέκτησε ταυτότητα. Ακόμα και σε παιχνίδια που δεν εφαρμόζει το πλάνο της – ο Λάνγκφορντ εκτός για ενάμιση ημίχρονο, άμυνα που δέχτηκε 97 πόντους – βρίσκει σταθερές και στηρίζεται στην ομοιογένεια και το κλίμα αυταπάρνησης, για να καλύπτει τα κενά. Η ΑΕΚ δεν νίκησε απλά τον Παναθηναϊκό, αλλά το έκανε με τον τρόπο παιχνιδιού που αρέσκεται να χρησιμοποιεί ο Πιτίνο.

Οι νίκες ήρθαν μέσα από δουλειά

Για να συμβεί αυτό, αλλά και συνολικά η απόλυτα πετυχημένη πορεία των τελευταίων εβδομάδων, υπάρχει η καταλυτική παρουσία του Ηλία Παπαθεοδώρου και των συνεργατών του. Επιτελείο υψηλού επιπέδου, που παίρνει άριστα στη διαχείριση της ομάδας, στην ανάλυση του αντιπάλου, στο μοίρασμα του χρόνου συμμετοχής. Αναλογιστείτε μόνο, πως έχοντας ουκ ολίγους παίκτες μεγάλης ηλικίας και σε πρωταγωνιστικούς μάλιστα ρόλους – Λάνγκφορντ, Σλότερ, Ματσιούλις – η ΑΕΚ δεν βγάζει τραυματισμούς και αυτό είναι απόρροια της δουλειάς του γυμναστή, Νίκου Παπαβασιλείου.

Καλά οργανωμένο σύνολο. Τεχνικό τιμ με συγκεκριμένες αρμοδιότητες. Όχι το μπάχαλο που υπήρξε το καλοκαίρι στο ποδοσφαιρικό τμήμα με τους περίεργους που κουβάλησε ο προφέσορας Καρντόσο. Ακόμα και η συνέχεια ήταν προβληματική. Ηρθε ο Παναγιώτης Βούλγαρης, γυμναστής με εμπειρία και δουλειά υψηλού επιπέδου και απομακρύνθηκε δίχως καμία ουσιαστική αιτία. Αλλά αυτά συμβαίνουν, όταν δεν υπάρχει ξεκάθαρος προσανατολισμός για το που είσαι και που θέλεις να φτάσεις.

Επένδυση στον ένα

Αυτό που μπορώ να πιστώσω στον Αγγελόπουλο, είναι πως εξ αρχής κατάλαβε μια βασική αρχή του αθλητισμού. Πως όταν δεν μπορείς να επενδύσεις όσα οι ανταγωνιστές σου, δεν μπορείς να έχεις 10 παίκτες τοπ επιπέδου, τότε πρέπει να έχεις έναν προπονητή που θα κάνει τη διαφορά και θα είναι καλύτερος από των υπόλοιπων ομάδων. Με εξαίρεση την ευκαιρία στον Μανωλόπουλο, αναλογιστείτε ποιοι ήταν οι άλλοι προπονητές της ΑΕΚ: Σάκοτα (τελευταίο πρωτάθλημα, κύπελλο και ευρωπαϊκό), Μπάνκι (προπονητής Ευρωλίγκα, πήρε το Διηπειρωτικό), ακόμα και Ζντοβτς, που τη σεζόν που ήρθε στην ΑΕΚ ήταν στα τοπ ονόματα της Ευρώπης.

Ετσι προέκυψε ο Παπαθεοδώρου. Με εκτεταμένο σκάουτινγκ και «φλερτ» που κράτησε για περισσότερο από ένα χρόνο. Προπονητής που έκανε το αγροτικό του και είναι έτοιμος να κάνει το μεγάλο βήμα. Τα αποτελέσματα ορατά. Δημιουργήθηκε μια ομάδα με δικές του επιλογές και με σκληρές αποφάσεις. Εφυγαν παίκτες αγαπητοί στην εξέδρα, ήρθαν άλλοι που είχαν αμφισβήτηση στο ξεκίνημα. Κανείς βέβαια μεγαλύτερη από εκείνη που βίωσε ο ίδιος. Αλλά με στήριξη από τη διοίκηση και σκληρή δουλειά, τα αποτελέσματα είναι ορατά.

Συζητούσαμε με τον Θάνο Τσίμπο στην εκπομπή του ENWSI TV για τον πήχη της φετινής ΑΕΚ. Προσέξτε: συζητάμε για μια ομάδα που ήδη μέσα στο μήνα περιμένει να βάλει στο δυναμικό της Γιάνκοβιτς και Γκραντ. Να δυναμώσει ακόμα περισσότερο δηλαδή κοντά στο καλάθι, να βρει παίκτες που θα είναι σκληροί στην άμυνα, περισσότερες επιλογές όταν «στραβώνει» κάποιο παιχνίδι. Αυτήν την ομάδα που μπήκε με το μαχαίρι στα δόντια κόντρα στον Παναθηναϊκό και δεν κατάλαβε ούτε από κόντρα διαιτησία. Φάουλ και βολές εσείς, τρίποντα και πάθος εμείς.

Η ανάγκη για σχέδιο

Για να είμαστε δίκαιοι. Η ΑΕΚ επιχείρησε το περασμένο καλοκαίρι και στο ποδόσφαιρο να επενδύσει στον προπονητή. Μόνο που αυτοί που ανέλαβαν να θέσουν τα κριτήρια και οδήγησαν στην επιλογή, αποδείχθηκε πως δεν είχαν ιδέα για τη ζημιά που θα προκαλούσαν. Και τώρα η ΑΕΚ πρέπει να βρει ξανά τις συνθήκες που θα μπορεί να αναλάβει ένας προπονητής, να «καθαρίσει» το ρόστερ και να δημιουργήσει μια ομάδα που θα καταλαβαίνει και ο πλέον αδαής πως μπορεί να φτάσει ψηλά.

Το κακό για την ΑΕΚ είναι πως ακόμα και στις νίκες της, περισσότερο μπορείς να στηριχθείς σε ατομικές ικανότητες και στοιχεία, παρά στην ομαδική δουλειά. Κόντρα στον Παναιτωλικό για παράδειγμα, υπήρχε ο Λιβάγια του δευτέρου ημιχρόνου, ο Βέρντε, ο θετικός Σαμπανάτζοβιτς του πρώτου μέρους, ο σοβαρός Βράνιες. Σε σύνολο ομάδας, λίγα πράγματα. Λίγες ώρες μετά, δεν ήξερες ποιον να πρωτοεπιλέξεις για MVP: τον καθοριστικό Λάνγκφορντ στο φινάλε; Τον πρώτο σκόρερ Γιαννόπουλο; Τον τρομερό Χρυσικόπουλο; Τον τεράστιο Σλότερ; Τον εκπληκτικό Ρέι; Τον Σαντ Ρος που παίζει ασταμάτητα; Τον απίθανο Γκίκα; Η απάντηση είναι κανέναν από αυτούς. Πρώτα και μόνο την ομάδα.

Γι’ αυτό και φτάσαμε στο σημείο όπου ένα παιχνίδι μπάσκετ σε ίδια μέρα με το ποδόσφαιρο, είχε περισσότερο κόσμο. Γι’ αυτό υπήρξαν Ενωσίτες – έχω προσωπικά παραδείγματα – που επέλεξαν να πάνε μόνο σε ένα ματς και αυτό ήταν του μπάσκετ. Το ζήτημα είναι, ειδικά τώρα που προετοιμαζόμαστε για δύο νέα γήπεδα και στα δύο αθλήματα, πως θα μπορέσει η ΑΕΚ να βρει ταυτότητα σε όλα τα επίπεδα. Πριν ξεκινήσουμε να συζητάμε για χρήματα και κινήσεις, θα επιμείνω σε μια βασική αρχή. Πρώτα πρέπει να αποφασίσεις ποια ομάδα θέλεις και μετά να βρεις ποιοι θα τη φτιάξουν. Επειτα, όλα θα πάρουν σταδιακά το δρόμο τους.

• ΑΕΚ
• Ηλίας Παπαθεοδώρου
• Μάκης Αγγελόπουλος
• μαρκο λιβαγια
• Παναθηναικός
• Παναιτωλικός