Οι πληγές του φθινοπώρου

Ζητώ συγνώμη προκαταβολικά απ’ όσους θα επιθυμούσαν νέες αναλύσεις για τις μεταγραφές και τον τελικό που είναι μπροστά μας. Το κείμενο δεν είναι νέο, αλλά είναι πάντα επίκαιρο. Ετσι και αλλιώς, στη δική μου κοσμοαντίληψη, η σημερινή μέρα είναι βαριά και καταθλιπτική. Η συμπλήρωση 55 ετών από τα Σεπτεμβριανά του 1955 και την εξόντωση του ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης, αποτελεί μια πληγή. Ένα τραύμα για κάθε Πολίτη, για κάθε Ελληνα που σέβεται την ιστορία του.
Ανήκοντας στην τελευταία γενιά Ελλήνων που γεννήθηκαν στην Πόλη, δεν πρόλαβα να ζήσω σχεδόν τίποτε εκεί. Ωστόσο, κάθε κομμάτι της δείχνει τόσο οικείο. Επί χρόνια, οι κουβέντες, οι αναφορές, όλοι και όλα, οδηγούσαν εκεί. Ακόμα και η ΑΕΚ. Εκείνες οι μαζώξεις στα Φιλαδέλφεια, τα ούζα (να είναι κάνα καλό Yeni raki από την Πόλη) και οι μεζέδες. Και οι ιστορίες των μεγάλων. Να τις ακούς και να ταξιδεύεις: στα Πριγκιποννήσια, στο Πέρα, στα Ταταύλα.

Η ΑΕΚ που ενώνει

Ηταν απίστευτα. Ανθρωποι που γνωρίζονταν ή δεν είχαν καμία σχέση στην Πόλη και ήρθαν στην Αθήνα για να βρουν καταφύγιο στην ΑΕΚ. Που την έκαναν καθημερινότητα και καμάρι τους. Που συνέδεσαν την Πόλη με την Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη, την Καβάλα, την Αλεξανδρούπολη, κάθε μέρος της Ελλάδας που αναγκάστηκαν να ζήσουν έπειτα από τον βίαιο ξεριζωμό τους.
Δυστυχώς, την Ελλάδα αλλιώς την ονειρεύονταν και τη συζητούσαν και διαφορετικά τη βρήκαν. Οι παλιότεροι ίσως θυμόνται πόσο έντονα ακουγόταν το Τούρκοι σχεδόν στην καθημερινότητα. Σαν ξένοι έφυγαν από την Πόλη, σαν ξένους τους υποδέχθηκαν στην Ελλάδα. Μέχρι να αφομοιωθούν, να σταθούν στα πόδια τους και να γίνουν και πάλι ισχυροί και δυνατοί.

Η μνήμη μένει ζωντανή

Οσα έγιναν το ’55, το ’64, το ’74, όσα είχαν προηγηθεί το ’22, κατέστρεψαν τον ελληνισμό της Πόλης και της Μικράς Ασίας. Τα πράγματα δεν αλλάζουν πλέον και για αρκετούς, αποτελούν ξεχασμένες ιστορίες. Αυτό που δεν πρέπει να χαθεί είναι η μνήμη. Να μη ξεχάσουν οι παλιοί, να μάθουν οι νέοι πως η Πόλη ήταν η καρδιά του Ελληνισμού για αιώνες.
Τα χρόνια πέρασαν. Οι άνθρωποι άλλαξαν. Οι βαλίτσες έχουν μπει πια στα πατάρια και τις αποθήκες και δεν είναι έτοιμες για να γεμίσουν και να γυρίσουν πίσω στο σπίτι τους. Η Πόλη άλλαξε. 20 εκατ. και πλέον πληθυσμός, από κάθε άκρο της Ανατολής. Παραμένει μαγική, σημείο αναφοράς για όλους. Είναι τόσο μακρινή και τόσο κοντά μας. Στην καθημερινότητα, μέσα από κάθε αναφορά στην Αθλητική Ενωση Κωνσταντινουπόλεως. Που δεν είναι Κωνσταντινουπολιτών, γιατί κρατά ζωντανή την ιστορία της.