Γιατί θα πάω κι απόψε στο ΟΑΚΑ

Δεν θέλω να μπω στην κουβέντα του πόσα διαρκείας έχει πουλήσει η μπασκετική ΑΕΚ, αν ο κόσμος ανταποκρίνεται στην προσπάθεια του Μάκη Αγγελόπουλου ή αν ουσιαστικά την ακυρώνει με τη στάση του απέναντι στην ομάδα. Που για μένα το δεύτερο συμβαίνει, αλλά δεν έχει σημασία.

Ούτε οι προτροπές έχουν καμιά ουσία. Το μπάσκετ της ΑΕΚ είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα, για το πόσο τζάμπα χαλάει κάποιος φαιά ουσία, αν μπει στο τριπάκι να θέλει να ικανοποιήσει τα «θέλω» του κόσμου σώνει και ντε, έτσι όπως αυτά εκφράζονται στην εποχή μας δημόσια.

Ο κόσμος της ΑΕΚ δεν ανταποκρίνεται, όπως δεν ανταποκρίθηκε ούτε στην εποχή που η ομάδα χτυπούσε στα ίσια ΠΑΟ και ΟΣΦΠ, έπαιζε Ευρωλίγκα, είχε κάποιους από τους καλύτερους παίκτες στην Ευρώπη. Και σε πολύ καλύτερες οικονομικά εποχές.

Αυτή η στάση του κόσμου, είναι και ο λόγος που μετά από ένα σημείο σταμάτησα να μπαίνω στον πειρασμό να σχολιάζω ζητήματα της μπασκετικής ΑΕΚ, προπονητές, παίκτες, διοικητικές επιλογές κλπ. Το είδα περίπου σαν ύβρι να το κάνω αυτό, ειδικά από τη στιγμή που δεν είναι το μπάσκετ και το ρεπορταζιακό μου αντικείμενο.

«Ύβρις» είναι γιατί δεν μπορείς να σχολιάζεις οτιδήποτε για μια τεράστια προσπάθεια, στα όρια της επιστημονικής φαντασίας, που γίνεται ουσιαστικά χωρίς ανταπόκριση.

Όταν …μυρίστηκαν κούπες, μαζεύτηκαν δυο μέρες πέρσι στο ΟΑΚΑ κι αυτό ήταν. Από την στιγμή που δεν πείθονται πως μπορεί η ΑΕΚ να μπει σφήνα στους άλλους δύο, παραγνωρίζοντας πόσα μειονεκτήματα έχει απέναντι τους όση προσπάθεια και να κάνει, δεν πάνε στο γήπεδο.

Δεν τους ενδιαφέρει η ΑΕΚ αυτή καθαυτή, αλλά η ΑΕΚ ως επίδοξη ανταγωνίστρια του ΠΑΟ και του ΟΣΦΠ. Και πάλι δηλαδή, κάτι άλλο θα βρεθεί να το επικαλούνται οι περισσότεροι ως ανασταλτικό παράγοντα. Γνωστή είναι αυτή η ψυχοσύνθεση σε μεγάλο κομμάτι του κόσμου της συγκεκριμένης ομάδας. Από πέντε – έξι χρονών μου το έλεγε συνέχεια ο πατέρας μου. «Δεν υπάρχουν χειρότεροι από μας τους ΑΕΚτζήδες, δεν μπορείς να βγάλεις άκρη ποτέ με μας».

Πάνω σε αυτή την βάση, μου προκάλεσαν ακόμη μεγαλύτερο εκνευρισμό οι κρίσεις για την ήττα της ΑΕΚ στο Περιστέρι. Και νομίζω πως αυτός είναι ο μεγάλος κίνδυνος. Να παρασυρθούν όσοι παίρνουν τις αποφάσεις για την ομάδα, από τα σχόλια και τις κρίσεις, όσων δεν τους στηρίζουν και είναι εδώ μόνο για να βρουν λόγο για γκρίνια κι από την ομάδα μπάσκετ.

Στην ΑΕΚ έκαναν μια επιλογή με δικά τους μπασκετικά κριτήρια στο πρόσωπο του Μπάνκι. Αυτό που καταλαβαίνω εγώ είναι πως μετά την κατάκτηση δύο τίτλων πέρσι, είναι δεδομένο και για τον Μάκη Αγγελόπουλο, πως πολύ δύσκολα η ομάδα φέτος θα κατάφερνε κάτι περισσότερο ή έστω κι αυτό το ίδιο που πέτυχε πέρσι.

Οπότε ο νέος προπονητής έρχεται με βασικό ζητούμενο τη δημιουργία μιας ομάδας με συγκεκριμένη αγωνιστική ταυτότητα και πιστεύω και για να γίνει η πρώτη σοβαρή προσπάθεια να αρχίσει η ομάδα να δημιουργεί ένα κορμό, με βάση Έλληνες παίκτες. Κι όταν μιλάμε για Έλληνες παίκτες, μιλάμε για τους νεαρούς που μαζεύει τα τελευταία τέσσερα χρόνια η ομάδα.

Εμένα προσωπικά αν έχω δίκιο και είναι έτσι, αυτό μου αρέσει. Μου άρεσε που ξεκίνησε στο Περιστέρι ο Ρογκαβόπουλος, που έπαιξε αρκετή ώρα ο Μωραΐτης. Η ΑΕΚ το αποφασιστικό βήμα μπροστά που θα την βάλει για τα καλά στο προσκήνιο και στον εγχώριο ανταγωνισμό, θα το καταφέρει μόνο αν μπορέσει να βγάλει έναν τέτοιο ελληνικό κορμό.

Η ΑΕΚ του Ιωαννίδη, του Ίβκοβιτς, του Σάκοτα μετά που πήρε το πρωτάθλημα, ήταν κυρίως η ΑΕΚ τον «χρυσών εφήβων» που αποκτήθηκαν το καλοκαίρι του 1995 και συμπληρώθηκαν στην συνέχεια και με άλλους πολύ καλούς νεαρούς Έλληνες. Σε αυτούς πάνω ήρθαν να δώσουν το κάτι παραπάνω είτε ο Μπούι, είτε ο Κουτλουάι, είτε ο Χόλντεν ή όποιος καλός ξένος φόρεσε την φανέλα της Ένωσης.

Η μεγαλύτερη ζημιά που μπορεί να πάθει τώρα η ΑΕΚ, είναι να επιτρέψει να κρίνεται ως άμεση ανταγωνίστρια των ΠΑΟ και ΟΣΦΠ. Το άγχος έφυγε με τις κούπες, νομίζω πως κανονικά πρέπει να αφαιρέσουν αρκετή από την πίεση που δημιουργεί το μέγεθος της ομάδας. Και πλέον πρέπει να προχωρήσουμε με γνώμονα την δημιουργία της ομάδας, που θα γίνει σημείο αναφοράς για τα επόμενα χρόνια.

Αυτός είναι και πιο ασφαλής δρόμος πιστεύω για να συνεχίσει να βρίσκει κίνητρο να στηρίζει μόνος του το μπάσκετ της ΑΕΚ, ο Μάκης Αγγελόπουλος. Το χτίσιμο μιας κατάστασης, που θα πείθει και θα εμπνέει πρώτα απ’ όλα το ίδιο.

Κι αυτό δύσκολα θα το καταφέρει, αν νιώθει πάντα υποχρεωμένος να ικανοποιεί μια απαίτηση πολλές φορές παράλογη, που εύλογα πρέπει να αναρωτηθεί από που επιτέλους προέρχεται, εκτός από το όνομα της ομάδας και το μέγεθος της. Το οποίο όμως εκτός από την ιστορία, το καθορίζει και ο κόσμος της…

Θα είναι λάθος πιστεύω να μην παίζει για παράδειγμα ο Ρογκαβόπουλος, επειδή η ΑΕΚ έχασε στο Περιστέρι ή αύριο μπορεί να χάσει στην Λέσβο ή στην Χαλκίδα και δεν ξέρω κι εγώ που αλλού. Είναι παγίδα, στην οποία πολλοί προσπαθούν και θα συνεχίζουν να προσπαθούν να την ρίξουν την ΑΕΚ, αλλά στην οποία πρεπει με κάθε τρόπο να προσπαθήσει να μην πέσει.

Σε ποιον δίνει λογαριασμό άλλωστε η σημερινή μπασκετική ΑΕΚ, ο Μάκης Αγγελόπουλος, εκτός από τον εαυτό τους;

Πλεονέκτημα είναι αυτό στην παρούσα φάση. Τουλάχιστον αν θέλεις να λειτουργήσεις με μακροπρόθεσμο κριτήριο. Και πιστεύω πως έχει μακροπρόθεσμο κριτήριο ο Αγγελόπουλος κι απλά ως νέος παράγοντας, ένιωσε την ανάγκη να διαχειριστεί και την πίεση της άμεσης επιτυχίας με την οποία πάντα είναι συνδεδεμένη η ΑΕΚ. Να μη στενοχωριέται θα του έλεγα μόνο, να κάνει αυτό που του αρέσει, όπως του αρέσει και κάθε μέρα γράφει ιστορία. Κάθε μέρα. Όπως ιστορία γράφεται και κάθε μέρα στο ποδόσφαιρο, άσχετα πόσοι είναι σε θέση να το βλέπουν καθαρά, έτσι γράφεται και στο μπάσκετ.

Εμένα η ομάδα που είδα το Σάββατο στο κλειστό του Περιστερίου που βρέθηκα, μου άρεσε σαν εικόνα, σαν εντύπωση, παρά το ότι δεν της πήγε το παιχνίδι στο πιο μεγάλο του διάστημα. Έχει να βγάλει πράγματα πιστεύω και με τους παίκτες που λείπουν και θα επιστρέψουν και κυρίως έχει το περιθώριο να αρχίσει να παίρνει πλέον πράγματα κι από τους νεαρούς της Έλληνες.

Θα πάω στο ΟΑΚΑ για να δω το μεγάλο ματς με την Χάποελ, με καλή προδιάθεση, επειδή μου αρέσει η εικόνα της σημερινής ΑΕΚ και πιστεύω πως αργά ή γρήγορα θα μας δείχνει κάτι που θα μας αρέσει και θα μας εμπνέει. Μακάρι να είναι ο Μπάνκι αυτός που θα μπορέσει να το φτιάξει. Αλλά γενικά η φιλοσοφία δεν χρειάζεται πιστεύω να είναι διαφορετική από αυτό που περιγράφω. Και πιστεύω πως θα κερδίσει η ΑΕΚ απόψε. Για να μη ξεχνιόμαστε…

• Basketball Champions League
• αγγελόπουλος
• ΑΕΚ
• μπανκι
• χαποελ ιερουσαλημ