Στις 15 του Νοέμβρη θα συμπληρωθούν είκοσι χρόνια από τη «βραδιά του Δημητρόπουλου». Σας τρέλανα, ε; Τι… επέτειο πήγα και θυμήθηκα τώρα κι εγώ! Κι όμως, δεν το θυμήθηκα τυχαία.
Κι εξηγούμαι. Μέχρι εκείνο το βράδυ, η ΑΕΚ ήταν η μοναδική ομάδα που είχε το πάνω χέρι στις αναμετρήσεις της με τον ΟΣΦΠ. Στις συνολικές αναμετρήσεις της, έτσι; Σε κάθε γήπεδο, εντός κι εκτός, για οποιαδήποτε επίσημη διοργάνωση κι αν είχαν συναντηθεί ποτέ οι δύο μεγάλες αυτές ομάδες, από τότε που αντιμετώπισαν η μια την άλλη για πρώτη φορά.
Η «παράγκα Νο 1» βέβαια είχε ξεκινήσει τρία χρόνια νωρίτερα από τη «βραδιά Δημητρόπουλου», αλλά η ΑΕΚ άντεχε, νικούσε τον ΟΣΦΠ και τον είχε από… κάτω. Από εκείνη τη βραδιά όμως και μετά, άρχισαν οι βαριές… πιστολιές.
Και το τι έγινε στις αναμετρήσεις μεταξύ των δύο ομάδων, αλλά και γενικότερα στο ελληνικό ποδόσφαιρο, είναι κάτι που δεν χρειάζεται να το υπενθυμίσεις σε κάποιον που είναι σήμερα άνω των 35 ετών. Αλλά και που για να τα υπενθυμίσεις δεν σου φτάνει ούτε ένα βιβλίο.
Η ΑΕΚ έφτασε και από τα δικά της λάθη φυσικά, αλλά και από τον βρώμικο πόλεμο, τις σφαγές και τις κλοπές, στην πτώση και εν συνεχεία στην αναγέννηση από τις στάχτες της. Κι όταν είχε πέσει, είχε υποσχεθεί ότι θα γυρίσει πιο δυνατή και θα εκδικηθεί. Αγωνιστικά πάντα.
Επέστρεψε λοιπόν κι από τη στιγμή που το έκανε, όχι απλά «τιμώρησε» τον ΟΣΦΠ και τον ταπείνωσε επτά φορές μέσα σε μια διετία, αλλά ήταν αυτή που του τσάκισε το όνειρο για να πάρει αήττητο πρωτάθλημα, ήταν αυτή που του πήρε Κύπελλο στον τελικό, ήταν αυτή που του σταμάτησε το σερί παίρνοντάς του πρωτάθλημα και αποκλείοντας τον στο Κύπελλο σε μια σεζόν που του έκανε τρεις νίκες και μια ισοπαλία σε τέσσερα ματς, ήταν αυτή με λίγα λόγια που γκρέμισε ένα ποδοσφαιρικό Κατεστημένο κοντά δύο δεκαετιών.
Η ΑΕΚ από τη Β’ Εθνική κιόλας, είχε αρχίσει το «ξεβράκωμα» του ΟΣΦΠ και των «προστατών» του, όταν τον αντιμετώπισε στο Κύπελλο, έφερε το 1-1 στο Φάληρο κόντρα σε μια διαιτησία (Λαμπρόπουλου και βοηθών) που τα έβλεπε όλα… κόκκινα και με δοκάρι και κλασσικές ευκαιρίες για τη νίκη και ηττήθηκε στη ρεβάνς από το γκολ με χέρι του Χάρα σε ένα ματς ρεσιτάλ ερυθρόλευκου αίσχους και προκλήσεων.
Την επόμενη σεζόν, όπως προανέφερα, του έσπασε το αήττητο με το γκολ του Βάργκας (1-0) στο ΟΑΚΑ και από τότε άρχισαν τα «κιτρινόμαυρα» γλέντια. Νίκη στον τελικό Κυπέλλου με 2-1 με Μάνταλο και Τζιμπούρ. Νίκη και για το επόμενο πρωτάθλημα με το γκολ του Αϊντάρεβιτς με 1-0 σε ένα παιχνίδι, όπου κάλλιστα θα μπορούσε να λήξει με 3-0.
Κάπου εκεί συμπληρώθηκαν τρεις σερί ήττες για τους «ερυθρόλευκους» στο ΟΑΚΑ. Για ποιο λόγο; Επειδή πολύ απλά, οι διαιτησίες είχαν παίξει τα ματσάκια αυτά «50-50» και έτσι, επιτράπηκε στην «Ένωση» να κερδίσει, προκαλώντας παράλληλα γραφικές αντιδράσεις στους «ερυθρόλευκους» που είχαν συνηθίσει… αλλιώς!
Τα καλύτερα βέβαια για την ΑΕΚ και αντιστοίχως τα πιο πικρά για τον ΟΣΦΠ ήταν στη συνέχεια! Με τις δύο ομάδες να τίθενται αντιμέτωπες και στο Κύπελλο, όπου άρχισαν τα… γλέντια και μέσα στο Φάληρο με τη νίκη της «Ένωσης» με 2-1 από τα γκολ των Αραούχο και Πατίτο και την ήττα που ισοδυναμούσε με νίκη (0-1) αφού σήμανε πρόκριση στο ΟΑΚΑ, με τον Αλμέιδα… τερματοφύλακα στα τελευταία λεπτά.
Την επόμενη δε σεζόν, νίκη για την ΑΕΚ με 3-2 στο ΟΑΚΑ, νίκη για την ΑΕΚ με 2-1 πάλι μέσα στο Φάληρο, ισοπαλία στο πρώτο ματς Κυπέλλου στο Φάληρο (0-0) και νίκη της «Ένωσης» (τρίτη μέσα στη σεζόν) στο ΟΑΚΑ με 2-1.
Φυσικά, μέσα σε αυτά τα χρόνια από την επιστροφή της ΑΕΚ στην κανονικότητά της, υπήρξαν και τρία πικρά βράδια στο Φάληρο σε ματς πρωταθλήματος, ένα με τον Δέλλα στον «κιτρινόμαυρο» πάγκο, ένα με τον Κετσπάγια κι ένα πέρυσι με τον Χιμένεθ.
Η ΑΕΚ συνολικά μπορεί μεν να υπερτερεί αυτά τα τελευταία χρόνια επί του ΟΣΦΠ, αν συνυπολογίσουμε πρωτάθλημα και κύπελλο, αλλά σημασία δεν έχει να καταμετράται μόνο αυτό που σε συμφέρει. Η «Ένωση» μέσα στο ΟΑΚΑ έχει το προβάδισμα και ο ΟΣΦΠ υπερτερεί μέσα στη δική του έδρα.
Και στο κανονικό ποδόσφαιρο, αλλά και ιστορικά, μιλάμε για ένα μεγάλο ντέρμπι ανάμεσα σε δύο μεγάλες ομάδες, με τον ΟΣΦΠ όταν παίζει στον Πειραιά να έχει τον πρώτο λόγο και να είναι το φαβορί και την ΑΕΚ όταν έπαιζε στο «Νίκος Γκούμας» να ήταν αυτή το «αφεντικό», όπως θα είναι και στην «Αγιά-Σοφιά».
Αύριο στο «Γ. Καραϊσκάκης» είναι λογικό να υπάρχει φαβορί στη θεωρία και αυτό να είναι ο ΟΣΦΠ, αλλά στην πράξη θα κριθούν τα πάντα. Για τους παίκτες της ΑΕΚ είναι πολύ σημαντικό – αν και δεν μπορούν να το καταλάβουν γιατί πολύ απλά δεν το έζησαν – ότι θα ξεκινήσουν με το πούλμαν να πάνε στο Φάληρο χωρίς να είναι σίγουροι ότι θα τους… πιστολιάσει η διαιτησία και ότι με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, θα ηττηθούν.
Γι’ αυτό και δεν έχουν καμία δικαιολογία για να αισθανθούν φόβο, για να αισθάνονται ότι πάνε στο συγκεκριμένο γήπεδο και με τον συγκεκριμένο αντίπαλο σαν πρόβατα επί σφαγή. Η ΑΕΚ μπορεί να είναι το αουτσάιντερ, πάντα σε θεωρητικό επίπεδο, αλλά στην πραγματικότητα πάει αύριο στον Πειραιά για να διεκδικήσει με ίσους όρους, αυτό που θέλει και αυτό που έχει τις δυνατότητες να πάρει.
Σε μια μάχη όπου ανεξαρτήτως συνθηκών, ανεξαρτήτως της όποιας αγωνιστικής κατάστασης βρίσκονται οι δύο ομάδες, ανεξαρτήτως του ότι δεν ζούμε πια στις… «μέρες των Δημητρόπουλων», θα αποτελεί για πάντα τη μάχη δύο εντελώς διαφορετικών κόσμων.
Η νίκη με τρόπο που πείθει και οι… απίθανοι!
Η τεράστια μαγκιά του Ματίας Αλμέιδα
Στην τελική ευθεία, η ΑΕΚ θέλει περισσότερους πρωταγωνιστές
5:00 | Γενικές ΕιδήσειςΤο enwsi.gr συμμετέχει στην 24ωρη απεργία της ΕΣΗΕΑ
4:59 | ΑΕΚ ΠοδόσφαιροΕσείς ρωτάτε, ο Αρναούτογλου σας απαντά – Οι κορυφαίοι αρθρογράφοι του enwsi.gr απαντούν στα ερωτήματα σας για την ΑΕΚ!
4:59 | ΑΕΚ ΠοδόσφαιροΗ νίκη με τρόπο που πείθει και οι… απίθανοι!
4:57 | ΣτοίχημαΜε γκολ και κόρνερ στη Βαρκελώνη
4:56 | ΑφιερώματαΟ Ατματσίδης στα… κάγκελα με τον κόσμο, η ΑΕΚ κυπελλούχος Ελλάδας ξανά! (VIDEO)
