Γι’ αυτό παίζουμε, παιδιά…

Γι’ αυτό παίζουμε, παιδιά…
Photo Credits: INTIME

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

«Όταν βλέπω το χαμόγελο στα πρόσωπα των παιδιών, ξέρω ότι είναι έτοιμα να μου ορμήσουν», έλεγε ο Χόμερ Σίμπσον (χαρακτήρας καρτούν). Προφανώς, δεν νομίζω ότι αμφιβάλλει κανείς για το ότι ο Όγκνιεν Βράνιες είναι ένα μικρό παιδί.

Κι από το χαμόγελό του, στη φωτογραφία, αντιλαμβάνεται εύκολα ο καθένας, πόσο πολύ χαρούμενος είναι που θα φορέσει ξανά τη φανέλα της ομάδας που αγάπησε και που απέδειξε με πράξεις ότι δεν μπορεί μακριά της. Μόνο που… «πίσω από κάθε χαμόγελο, υπάρχουν δόντια», που έλεγε και ο Κομφούκιος. Και ο Βράνιες είναι έτοιμος να «δαγκώσει» ξανά κάθε αντίπαλο μέσα στους αγωνιστικούς χώρους.

Αφήνω τα αποφθέγματα μεγάλων ανδρών και περνάω στις ταινίες! «Γι’ αυτό παίζουμε παιδιά, γιατί ανάμεσα στη νίκη και στην ήττα, κρύβονται στιγμές που πρέπει να ειπωθούν». Είναι μια από τις πολλές ατάκες που ακούγονται στην ταινία-σταθμός «1968» του Τάσου Μπουλμέτη.

Ατάκα στην οποία αποτυπώνεται αυτό που συνειδητοποιεί και που βιώνει, μόνο ένας οπαδός της ΑΕΚ, ότι δηλαδή αυτή η ομάδα, όταν παίζει, διηγείται παράλληλα και την ιστορία της. Κι ανάμεσα στις νίκες και στις ήττες, στις επιτυχίες και τις αποτυχίες, η ΑΕΚ έχει άπειρες επιμέρους ιστορίες να διηγείται.

Μια από αυτές είναι και του Όγκνιεν Βράνιες. Που ανάμεσα στις νίκες και στις επιτυχίες της σεζόν 2017-2018 και στις ήττες και στις αποτυχίες της σεζόν 2018-2019, έγραφε τις δικές του μικρές ιστορίες σε ένα μεγάλο βιβλίο που είχε τίτλο «Το μόνο που θέλω είναι να γυρίσω στην ΑΕΚ».

Ανεξαρτήτως του αν είναι καλός παίκτης, ανεξαρτήτως του τι προσέφερε και του τι μπορεί να προσφέρει με την επιστροφή του στην ΑΕΚ, είναι πολύ όμορφο να ζεις γύρω από έναν σύλλογο, τέτοιες ποδοσφαιρικές ιστορίες. Ειδικά όταν αυτές συμβαίνουν εν έτει πια 2019, όπου τα πάντα γύρω μας, μετριούνται αποκλειστικά με το χρήμα.

Θα δούμε μέσα στο γήπεδο, αν αυτός ο «σκύλος» θα είναι το ίδιο… λυσσασμένος με εκείνον που έφυγε από την ΑΕΚ πριν από ένα χρόνο και κατά πόσον τον έχει επηρεάσει το διάστημα αποχής του, από τους αγωνιστικούς χώρους.

Προσωπικά, έβγαλε… μαλλιά η γλώσσα μου να το λέω, αλλά και τα… χέρια μου να το γράφω, τόσες πολλές φορές μέσα στην περασμένη σεζόν, ότι ο νούμερο-ένα λόγος, για τον οποίον είδαμε την αγωνιστική μετάλλαξη της ΑΕΚ προς το αρνητικό, από τη μια σεζόν στην άλλη, ήταν η αρνητική μεταμόρφωση της αμυντικής της λειτουργίας.

Η άμυνα που ήταν φόβος και τρόμος για κάθε αντίπαλο σε Ελλάδα και Ευρώπη, πλην 2-3 εξαιρέσεων σε όλη την πρωταθληματική σεζόν, μετατράπηκε σε άμυνα που ήταν η χαρά κάθε σοβαρού και καλού αντιπάλου την τελευταία σεζόν. Δεν ήταν μόνο ότι «μάτωνε» ο κάθε αντίπαλος για να σκοράρει, αλλά ότι «μάτωνε» ακόμα και για να πατήσει στην περιοχή της ΑΕΚ.

Ε, νομίζω ότι η έλλειψη Βράνιες αποτέλεσε το 60% αυτής της αρνητικής μεταμόρφωσης. Για να το κάνω ακόμα πιο λιανά, μου έλειψε το ξύλο του Βράνιες, μου έλειψε να βλέπω να βάζει το κεφάλι του στις τάπες των παπουτσιών του αντιπάλου για να προλάβει την μπάλα, μου έλειψαν και οι τσαμπουκάδες του, η αλητεία του, η τρέλα του. Για μπάλα μιλάμε και όχι για… μπαλέτο!

Θα τα δούμε όμως, όλα αυτά μέσα στο γήπεδο και μακάρι πέρα από το όποιο αγωνιστικό προφίλ θα έχει η ΑΕΚ του Καρντόσο, να ξαναβρεί το μάτι που γυαλίζει, το μάτι που είχε πρόπερσι και έχασε πέρυσι. Και μάτι που γυαλίζει, έχουν οι τρελοί! Και ο Βράνιες έχει μπόλικη τρέλα!

Χθες, είδαμε και τη νέα εμφάνιση της ομάδας. Σε κανέναν δεν μπορείς να τους πεις να του αρέσει ή να μην του αρέσει. Για τον Θεό δηλαδή. Γούστα είναι αυτά. Αντικειμενική άποψη δεν υπάρχει εκ προοιμίου σε τίποτα. Υποκειμενικές είναι οι απόψεις όλων μας.

Δύο είναι τα… σιγουράκια. Το ένα ότι είναι η πρώτη φορά στην ιστορία του συλλόγου, που θα φορέσει φανέλα με πλάγια ρίγα. Και το δεύτερο ότι είναι η τελευταία φανέλα, που θα βρει την ΑΕΚ μακριά από το σπίτι της. Ακόμα κι αν του χρόνου τέτοιο καιρό που θα παρουσιάζεται η επόμενη, η ΑΕΚ δεν θα μπαίνει αμέσως στην «Αγιά-Σοφιά», το βέβαιο είναι ότι θα μπει μέχρι τα μέσα της σεζόν.

Ως εκ τούτου, έχουμε δύο λόγους για τους οποίους, η φανέλα που παρουσιάστηκε χθες, καθίσταται από τώρα συλλεκτική. Και μακάρι να είναι γούρικη, που είναι πιο σημαντικό από το αν αρέσει ή δεν αρέσει, για να προστεθούν κι άλλοι λόγοι που θα την καταστήσουν συλλεκτική στο μέλλον.

Σήμερα, έχουμε και την παρουσίαση των εισιτηρίων διαρκείας. Συλλεκτικής αξίας και αυτά αφού θα είναι της τελευταίας ολόκληρης σεζόν στο παγωμένο και αχανές ΟΑΚΑ. Στο ποδοσφαιρικό «Νταχάου» της ΑΕΚ και του κόσμου της. Ακόμα και σε αυτό όμως, όσα χρόνια μείναμε, με όλα όσα ζήσαμε, από τα πιο ονειρικά έως τα πιο εφιαλτικά, το πρώτιστο που είχε σημασία ήταν να είμαστε δίπλα της.

Και πάλι όμως, σε κανέναν δεν μπορείς να πεις να πάρει διαρκείας. Στο πρόσφατο δείπνο που είχε παραθέσει ο Δημήτρης Μελισσανίδης στους δημοσιογράφους της ΑΕΚ, είχε ερωτηθεί αν τον ενόχλησε που κόπηκαν λίγα εισιτήρια την προηγούμενη σεζόν, παρά το γεγονός ότι η ομάδα προερχόταν από πρωτάθλημα.

Και σχολιάζοντας με αφοπλιστική ειλικρίνεια, είχε πει: «Γιατί να με ενοχλήσει; Πιθανότατα να μην πήγαινα ούτε κι εγώ στη θέση τους, στο συγκεκριμένο γήπεδο. Θεωρώ όμως ότι στο σπίτι μας, θα είμαστε συνέχεια sold out».

Το έχω γράψει αρκετές φορές στα προηγούμενα χρόνια, όταν υπάρχουν σχόλια και άρθρα γνώμης σχετικά με τα λιγότερα εισιτήρια που κόβει η ΑΕΚ σε σχέση με τον ΟΣΦΠ και τον ΠΑΟΚ. Να το δούμε αυτό, όταν και οι τρεις – και μακάρι και ο ΠΑΟ – θα μπορούν να συγκριθούν από την ίδια βάση, παίζοντας δηλαδή πια όλοι τους, στο δικό τους γήπεδο.

Η ΑΕΚ είναι η μοναδική ομάδα που μέσα στις τελευταίες δεκαετίες, γέμισε το ΟΑΚΑ και για ευρωπαϊκά παιχνίδια, αλλά και σε ελληνικά ντέρμπι. Κι επίσης, δεν νομίζω ότι έχει δει άλλη ομάδα, 30.000 κόσμο σε φιλικό προετοιμασίας στα μέσα Αυγούστου ή ότι θα έβλεπε 30.000 κόσμο αν ήταν στη θέση της ΑΕΚ, όταν έπαιζε με την Θύελλα Ραφήνας.

Ας μην μιλήσουμε καλύτερα για μαζική και παθιασμένη στήριξη οπαδών σε ομάδα, είτε αναφερόμαστε στο ποδόσφαιρο, είτε σε οποιοδήποτε άλλο άθλημα. Γιατί sold out, μπορώ κάλλιστα να θυμηθώ ότι έχουν κάνει οι «Ενωσίτες» και στο ποδόσφαιρο και στο μπάσκετ και στο χάντμπολ και στο γυναικείο βόλεϊ. Ξέφυγα όμως από την ουσία του θέματος.

Το θέμα μου είναι ότι η ΑΕΚ ύστερα από μια απόλυτα αποτυχημένη αγωνιστικά σεζόν, στα βασικά αθλήματα, σε αυτά δηλαδή που έχει ισχυρούς «μπροστάρηδες», κάνει ολικό… λίφτινγκ και ζεσταίνει τις… μηχανές της, για την επόμενη σεζόν. Μια μεταβατική σεζόν, που θα είναι η τελευταία που η ομάδα θα έχει για θεωρητικά έδρα της, το ΟΑΚΑ.

Σε αυτή τη μεταβατική σεζόν, λοιπόν, προσωπικά θεωρώ ότι όσοι έχουν τη δυνατότητα, θα πρέπει να αφήσουν στην άκρη, το αν τους αρέσει η πλάγια ρίγα στη φανέλα, το αν γουστάρουν τον αδερφό του οποιουδήποτε προπονητή (που και γαμπρό μας να τον κάναμε και να τον βάζαμε σπίτι μας, δεν θα έπρεπε να μας απασχολεί ο αδερφός του), το αν θα μπει ρήτρα δανεισμού στο συμβόλαιο του οποιουδήποτε παίκτη και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο και να στηρίξουμε την ΑΕΚ.

Να δώσει ώθηση στον «δικέφαλο αετό», την ώρα που θα μπαίνει στην τελική ευθεία, το χτίσιμο των «αετοφωλιών» του σε όλα τα αθλήματα, το διαχρονικά μεγαλύτερο στήριγμα του, που δεν είναι άλλο από τον κόσμο του.

Η ΑΕΚ έχει διοικήσεις σε όλα τα τμήματα, που κάνουν σωστά πράγματα, που κάνουν λάθη, αλλά που τιμάνε το ποδόσφαιρο, το μπάσκετ, το χάντμπολ, όλα τα αθλήματα, που τιμάνε τις αρχές και τις αξίες που πρεσβεύει η ΑΕΚ και η ιδρυτική της διακήρυξη. Κι αυτά είναι ακόμα πιο σημαντικά κι από τους τίτλους, που ούτως ή άλλως, έγινε τα τελευταία χρόνια ο στόχος, πολύ απλά επειδή η ΑΕΚ έχει όλα εκείνα τα εχέγγυα για να τους διεκδικεί.

Μη μιζεριάσουμε, μην γκρινιάξουμε, μην γρουσουζέψουμε, μην γκρεμίσουμε ότι χτίσαμε με τόση πολλή υπομονή, ένα χρόνο πριν γίνει πραγματικότητα, το μεγαλύτερο όνειρο των απανταχού «Ενωσιτών» και κυρίως εκείνων που δεν είναι πια ανάμεσά μας.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X