Δεν ξεχνώ

Ένα χρόνο πριν. Να συζητάμε από νωρίς με τον Τσίλη και να περιμένουμε το παιχνίδι. Με τον κόμπο στο στομάχι που μας συντρόφευε πριν από τα ντέρμπι. Και όμως, παίζαμε απλά με τον Πανθρακικό. Η ΑΕΚ έδινε αγώνα επιβίωσης. Ντρεπόμουν και μόνο στη σκέψη, είχα στο πίσω μέρος του μυαλού πως δεν έπρεπε να συνεχιστεί αυτός ο κατήφορος, αλλά από την άλλη δεν μπορούσα να συμβιβαστώ με την ιδέα του υποβιβασμού.

Το ματς τραγωδία, όπως όλη η χρονιά. Οσα ακολούθησαν, ακόμα χειρότερα. Μαχαιριά στην καρδιά, βαθιά πληγή που θα μείνει χαραγμένη. Οι κλωτσιές στην πόρτα του Τριτσώνη, το κλάμα του πιτσιρικά, η επιστροφή στο σπίτι. Η απέραντη θλίψη που μου έδωσε ο Αγγελάκος, όταν τραγουδούσε «Ενωση όλε», δίχως να μπορεί να αντιληφθεί όσα συνέβησαν. Ο κόσμος έδειχνε να σταματά.

Συνεχίστηκε. Η ΑΕΚ βγαίνει από το τούνελ. Για πρώτη φορά, υπάρχει προσδοκία και συγκεκριμένη ελπίδα για το μέλλον. Το γήπεδο, η παρουσία ενός μεγάλου οικονομικά παράγοντα που μπορεί να εγγυηθεί την επιτυχία. Η συνεχόμενη πάλη με το χθες, η ανάγκη να ξεπεραστεί κάθε ειρωνεία και κάθε σκέψη. Κυρίως, να μην ξεχάσει κανείς όσα συνέβησαν. Και ποιοι έφεραν την καταστροφή.

Οσα συνέβησαν πέρυσι με αποκορύφωμα τη σημερινή ημέρα, πρέπει να είναι οδηγός στη σκέψη όλων. Να θυμάται ποιοι διαχειρίστηκαν για ίδιον όφελος την κατάσταση, ποιοι απομύζησαν κάθε σταγόνα της ΑΕΚ, ποιοι προσπάθησαν να τη διαλύσουν. Δεν κρύβω, πως περίμενα να μην εμφανιστούν ποτέ ξανά, αλλά αρκετοί εξ αυτών συνεχίζουν να ζουν ανάμεσα μας.

Η ΑΕΚ θα βρει ξανά τον δρόμο της. Η 14^η Απριλίου όμως, θα πρέπει να μένει βαθιά χαραγμένη. Ως παράδειγμα προς αποφυγή. Για να ξέρουμε τι συνέβη. Ποιοι έφεραν την ΑΕΚ από τα μεγαλεία στην απαξίωση. Ποιοι έβαλαν το χεράκι τους για να συρρικνωθεί ένα μέγεθος που δεν μπορούσαν να χειριστούν, απλά επειδή προσπάθησαν να το φέρουν στα δικά τους μέτρα.

Ελπίζω. Ζω. Ολη η ΑΕΚ συνεχίζει να υπάρχει. Ελπίζω οι τραγικοί τύποι που συνεχίζουν να χειρίζονται κομβικά ζητήματα όπως η εκκαθάριση, να μην οδηγήσουν τον σύλλογο σε νέο πισωγύρισμα. Ελπίζω η συνέχεια να περιλαμβάνει πρόσωπα από το χρυσό παρελθόν της ΑΕΚ και νέους, άφθαρτους και με ικανότητες δίπλα τους. Ως τότε, δεν ξεχνώ. Και δεν συμβιβάζομαι με τίποτε που θυμίζει τους εγκληματίες που έκαναν το κακό.

ΣΤΑΥΡΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΟΓΛΟΥ