Δεν είναι η 2η θέση το ζήτημα & δεν ήταν ποτέ

Photo Credits: INTIME

13/02/2019 | 22:22

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Με μια απολύτως πρακτικού τύπου προσέγγιση, το διακύβευμα για την ΑΕΚ στο ντέρμπι της Κυριακής, είναι η δεύτερη θέση. Και το εισιτήριο που οδηγεί στα προκριματικά του Τσου – Λου. Παρά τα χαστουκάκια που έπεσαν φέτος στον όμιλο με το σεντόνι, ποιος μπορεί να πει ότι δεν απόλαυσε αυτό το μαγικό ευρωπαϊκό ταξίδι; Με τρεις χιλιάδες κόσμο στο Άμστερνταμ, τέσσερις χιλιάδες στο Μόναχο και δυο χιλιάδες στην Λισσαβόνα σε αδιάφορο ματς, φυσικά και δεν υπάρχει ουδείς που θα το πει.

Αν μάλιστα είχε έρθει ο Κρίστιτσιτς από το καλοκαίρι, αν δεν είχε τσιμπήσει ο Λιβάγια με τις ψευτομαγκιές του Λάζοβιτς και αν είχε δώσει την πάσα ο Κλωναρίδης στον Γιακουμάκη, ίσως η συζήτηση που θα κάναμε τώρα για την φετινή ιστορία της Ευρώπης, να ήταν διαφορετική. Σε κάθε περίπτωση όμως, μια ομάδα που έπαιξε φέτος στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, οφείλει να πάρει και το καλοκαίρι το δικαίωμα να διεκδικήσει και πάλι την παρουσία της. Κάτι που μπορεί να το κάνει μόνο μέσω της κατάκτησης της δεύτερης θέσης.

Θα μου επιτρέψετε ωστόσο να είμαι ολίγον αιρετικός. Το πραγματικό διακύβευμα για την ΑΕΚ στο ντέρμπι της Κυριακής μέσα στο Καραϊσκάκη, δεν είναι η δεύτερη θέση.

Ποτέ δεν ήταν. Με εξαίρεση το 1999 και την προπέρσινη σεζόν, που για διαφορετικούς λόγους, ήταν ζωτικής σημασίας να διεκδικήσει ένα εισιτήριο για τους ομίλους του Τσου – Λου, όλες τις άλλες χρονιές, μια τέτοιου είδους διεκδίκηση, δεν έψηνε τον οργανισμό της ΑΕΚ. Σκεφτείτε για παράδειγμα, πως το 2005, το πέναλτι μαρς που δεν δόθηκε στον Μπούρμπο μέσα στην Λεωφόρο, είχε στερήσει στην ΑΕΚ απευθείας εισιτήριο για τους ομίλους. Αλλά το μεγάλο μαράζι τότε, ήταν για την απώλεια του πρωταθλήματος από το καταραμένο γκολ του Νατσούρα στο ματς με τον Ιωνικό.

Και τώρα, για να είμαστε και ειλικρινείς, εκείνο που καίει περισσότερο απ’ όλα την ΑΕΚ, ως προς το να σώσει ότι σώζεται απ’ αυτή τη σεζόν, είναι το κύπελλο. Και τίποτε άλλο.

Διότι μια χρονιά χωρίς πρωτάθλημα είναι για την ΑΕΚ προβληματική και αποτυχημένη, αλλά χωρίς κανέναν τίτλο είναι εντελώς χαμένη. Όσο για το κυριακάτικο ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, υπάρχουν σημαντικά διακυβεύματα. Το να μπορέσεις να κάνεις για τρίτη συνεχόμενη χρονιά διπλό μέσα στο σπίτι ενός από τους πιο βασικού σου ανταγωνιστές, είναι τεράστια υπόθεση. Και ας επιμένουν κάποιοι πως οι παραδόσεις δεν παίζουν μπάλα. Η αύρα που δημιουργεί μια ομάδα απέναντι σε μια άλλη, σε τέτοιο επίπεδο, μια χαρά μπάλα παίζει.

Επίσης έχει τεράστια σημασία, να ξαναμπεί επιτέλους στο γήπεδο, σε τέτοιου είδους ματς, μια ΑΕΚ που θα μασάει σίδερα. Που θα ξαναβγάλει επιτέλους στο γήπεδο, αυτή την περιβόητη γυαλάδα στο μάτι, για την οποία λέμε και ξαναλέμε από την αρχή της σεζόν, αλλά έχουμε να την δούμε από τα προκριματικά του Αύγουστου. Συμπτωματικά αλλά όχι τυχαία, του τελευταίο στόχου που πέτυχε η ΑΕΚ. Και μην το συνδέετε με το Τσάμπιονς Λιγκ αυτό καθ’ αυτό, διότι αν ήταν έτσι, δεν θα εξαφανιζόταν αυτή η γυαλάδα στα ματς των ομίλων. Έχει να κάνει με το πάθος και τη νοοτροπία refuse to lose, που λέμε και στην Αίγινα. Στοιχεία που έδιναν στην ΑΕΚ τα τελευταία χρόνια και ειδικά πέρυσι, νίκες, προκρίσεις, κύπελλο και πρωτάθλημα. Και η έλλειψη τους, στέρησε από την φετινή ΑΕΚ, μέχρι τώρα, τόσο τις νίκες στα ντέρμπι, όσο και την δυνατότητα να υπερασπιστεί αυτό που κατέκτησε πέρυσι.

Το πρώτο ζητούμενο για την Κυριακή, είναι να μπει η ΑΕΚ στο γήπεδο και να πολεμήσει. Από τους έντεκα που θα ξεκινήσουν, μέχρι όσους μπουν αλλαγή και όσους μείνουν στον πάγκο, να μπει ψυχή και καρδιά.

Και πως το έλεγε ο Χιμένεθ; Όλοι στο τέλος να είναι νεκροί, να μην μπορούν να περπατήσουν.

Ας μπουν έτσι στο Καραϊσκάκη και ας μην πάρουν το αποτέλεσμα. Αρκεί να ξαναβγάλουν στο γήπεδο το τσαγανό τους. Αυτό που τους έσπρωχνε πέρυσι, όταν ισοφάρισαν στο 80…φεύγα, να τρέχουν να στήσουν την μπάλα στην σέντρα, για να κυνηγήσουν την ανατροπή. Και τελικά να την πετυχαίνουν. Ας δείξουν ίδια ψυχή και ίδιο πάθος και ας μην την κάνουν φέτος την ανατροπή. Τώρα άλλωστε, δεν παίζεται το πρωτάθλημα. Παρόλο που δεδομένα αν βγάλουν στο γήπεδο την περυσινή νοοτροπία, το αποτέλεσμα θα το πάρουν.

Και για να ξέρουμε και τι λέμε, δεν μιλάμε και για πολύ διαφορετικό ρόστερ. Παιδιά όπως ο Μάνταλος, όπως ο Μπακασέτας, όπως ο Σιμόες, όπως ο Μπακάκης, όπως ο Λιβάγια, όπως ακόμα και ο Τσιγκρίνσκι που δείχνει τέρας επαγγελματισμού, έχουν δείξει και πως είναι να γυαλίζει το μάτι τους και τι μπορούν να πετύχουν όταν αυτό συμβαίνει. Και από κοντά και ο Πόνσε, που για να είμαστε τίμιοι, το μάτι του γυαλίζει ήδη εδώ και πολύ καιρό. Ας πάει λοιπόν η ΑΕΚ την Κυριακή στο Καραϊσκάκη, να βγάλει ψυχή βαθιά και ότι είναι να γίνει, θα γίνει.

Όσο για το αγωνιστικό κομμάτι, είναι μεγάλη ζημιά που δεν παίζει ο Χουλτ, διότι δεν υπάρχει η δυνατότητα να παίξει αριστερό στόπερ ο Μπακάκης. Θα είναι και ζημιά να μην παίξει ο Τσιγκρίνσκι. Έχει σημασία που ξεκουράστηκε ο Πόνσε. Κλειδί μπορεί να γίνει το δίδυμο Σιμόες και Κρίστιτσιτς στα χαφ.