Ουίλμπεκιν: Από «λαβράκι» της ΑΕΚ, πολύτιμο εργαλείο της Μακάμπι! (VIDEO)

Δημιουργός και σκόρερ

Το μεγάλο πλεονέκτημα του Ουίλμπεκιν είναι πως όσο παίζει σε υψηλό επίπεδο, τόσο βελτιώνεται σε τομείς όπου σε μικρή ηλικία αντιμετώπιζε δυσκολία, όπως η γραμμή των βολών.

Γενικά πρόκειται για έναν γκαρντ που λύνει τα χέρια του προπονητή, αφού μπορεί να δημιουργήσει, αλλά και να σκοράρει, χωρίς να εκβιάσει πολλές προσπάθειες και εις βάρος της γενικότερης ομαδικής λειτουργίας.

Μπορεί να μην είναι πολύ ψηλός (1,88μ.) και με αθλητικά προσόντα, αλλά είναι πάντα μαχητικός, έχει γρήγορη σκέψη και εκτέλεση και γνωρίζει πότε πρέπει να αυξήσει το τέμπο και πότε να…. πατήσει φρένο και να πάει σε πιο αργό ρυθμό, κάτι που εξέλιξε ειδικά στο κολέγιο υπό τις οδηγίες του Μπίλι Ντόνοβαν.

Τα (ταραχώδη) κολεγιακά χρόνια

Ο γεννηθείς στις 5 Απριλίου 1993 το 2010 άρχισε τις σπουδές του στο πανεπιστήμιο της Φλόριντα, όντας παράλληλα μέλος των Gators του Μπίλι Ντόνοβαν, όπου είχε περάσει τα κολεγιακά του χρόνια μεταξύ άλλων και ο Νικ Καλάθης.

Ως το 2013 η άνοδος ήταν σταθερή, ωστόσο όσο άνθιζε το ταλέντο του εντός παρκέ, ο αυτοκαταστροφικός του χαρακτήρας δεν τον βοηθούσε, με αποτέλεσμα ο προπονητής του να του επιβάλλει τιμωρίες, είτε με αποκλεισμό από αγώνες, είτε έξτρα πρόγραμμα.

Κατά τη διάρκεια της τρίτης του χρονιά στους Gators, είχε τιμωρηθεί με αποκλεισμό τριών αγώνων, ενώ παραλίγο να του κοστίσει και την καριέρα του στο κολέγιο.

Ετσι, δεν άργησε να του τεθεί “τελεσίγραφο” ώστε να διορθωθεί και να ακούσει τόσο τον Μπίλι Ντόνοβαν, όσο και τον πατέρα του, Σβεντ Ουίλμπεκιν, που ήταν παλιός προπονητής, αλλά και πάστορας.

Η οριακή κατάσταση στην οποία βρέθηκε ο Ουίλμπεκιν τον βοήθησε να συνειδητοποιήσει πως είχε μονόδρομο μπροστά του για να πετύχει. Και το έκανε, αλλάζοντας πλήρως εντός κι εκτός παρκέ και έγινε ηγέτης της ομάδας του στην τελευταία του χρονιά (2013/2014), την οποία οδήγησε σε ρεκόρ 32-2, με 26 σερί νίκες και στον τίτλο της νοτιοανατολική περιφέρειας και το εισιτήριο για το Final Four, με τον τίτλο MVP για τον εαυτό του στην περιφέρεια SEC, χάρη στους 13,1 πόντους, 3,6 ασίστ, 1,6 κλεψίματα ανά αγώνα.

Η Αυστραλία και η ΑΕΚ

Το ΝΒΑ ήταν όνειρο για τον απόφοιτο πλέον του Φλόριντα, ωστόσο οι προσπάθειές του δεν τελεσφόρησαν, αφού δεν επιλέχθηκε στο draft, ενώ δεν βρήκε ανοικτή πόρτα μετά την παρουσία του στο Summer League του Λας Βέγκας με τους Σίξερς.

Η ευκαιρία που του δόθηκε ήταν Αυστραλία μεριά, στους Cairns Taipans, με τους οποίους έφτασε ως τους τελικούς του NBL, όπου ηττήθηκαν από τους Perth Wildcats, με τον Ουίλμπεκιν να μετρά 15,2 πόντους, 3,7 ριμπάουντ, 4,3 ασίστ, 1,1 κλεψίματα.

Μετά το φινάλε της σεζόν στην Αυστραλία, μπήκε στο… μάτι της ΑΕΚ, με τον Ντράγκαν Σάκοτα που είχε αναλάβει την τεχνική ηγεσία, να εισηγείται την επιλογή του κι έτσι στις 12/3/2015 ο Ουίλμπεκιν στα 22 του γινόταν παίκτης της “Ενωσης”.

Με τα κιτρινόμαυρα εμφανίστηκε συνολικά σε εννέα αγώνες στο φινάλε της σεζόν, έξι στην κανονική περίοδο και τρεις στα playoffs, με 8 πόντους, 2,3 ριμπάουντ και 3,9 ασίστ ανά αγώνα, αφήνοντας καλές εντυπώσεις.

Στη μικρή σε διάρκεια παρουσία του στο ΟΑΚΑ έδειξε πτυχές του ταλέντου του, δημιουργικά και οργανωτικά και ασφαλώς η ΑΕΚ ήθελε να τον κρατήσει. Ωστόσο το μυαλό του παίκτη ήταν στις ΗΠΑ και στον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να βρει ευκαιρία στο ΝΒΑ.

Κεφάλαιο Νταρουσάφακα

Ετσι βρέθηκε εκ νέου στο Summer League, αυτή τη φορά με τους Μάτζικ και ξανά με τους Σίξερς, οι οποίοι έδειξαν διατεθειμένοι να του δώσουν τη μεγάλη ευκαιρία. Τον Ιούλιο του 2015 έβαλε υπογραφή σε 4ετές συμβόλαιο, ωστόσο δεν πρόλαβε να το… χαρεί, αφού αποδεσμεύτηκε λίγο πριν το τζάμπολ της σεζόν στο ΝΒΑ κι αφού είχε αγωνιστεί σε πέντε αγώνες της preseason.

Κάπως έτσι στράφηκε στην Ευρώπη, με την ΑΕΚ να προσπαθεί να τον αποκτήσει ξανά, αλλά κάπου εκεί εμφανίστηκε η προοπτική της Ευρωλίγκας, με την Νταρουσάφακα να τον βάζει στο χάρτη στο υψηλότερο επίπεδο.

Η ρούκι σεζόν του στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση ήταν υπό τις οδηγίες του Οκτάι Μαχμούτι και ήταν πολύ καλή (10,3π., 2,3ασ.), ενώ εξελίχθηκε ακόμα περισσότερο τη διετία με τον νυν προπονητή του Ολυμπιακού, Ντέιβιντ Μπλατ, ο οποίος του έδειξε το δρόμο για την κορυφή.

Τη σεζόν 2016/2017 μέτρησε 11,6 πόντους, 3,2 ασίστ, με 40,4% από τα 6,75μ. στην Ευρωλίγκα, φτάνοντας με την ομάδα του ως τα playoffs της διοργάνωσης και στα… πρόθυρα του Final Four.

MVP, Τούρκος και… μήλο της έριδος

Το μεγάλο “μπαμ” ωστόσο έγινε τη σεζόν που τελείωσε. Η “Νταρού” έπαιξε στο EuroCup με πιο μαζεμένο μπάτζετ και με τον Ουίλμπεκιν σε ρόλο ηγέτη, στον οποίο ανταποκρίθηκε με το παραπάνω!

Η πορεία του, εκρηκτική, με 19,7 πόντους, 4,8 ασίστ και 42,8% στα τρίποντα. Σε 18 αγώνες στη διοργάνωση μόλις σε δύο είχε μονοψήφιο αριθμό πόντων, ενώ έσπασε τα κοντέρ στον δεύτερο ημιτελικό με την Μπάγερν, όπου είχε 41 πόντους, με το εξωπραγματικό 10/15 τρίποντα!

Αλλά δεν έμεινε εκεί, αφού στους τελικούς με την Λοκομοτίβ Κουμπάν ήταν ο κύριος λόγος που η Νταρουσάφακα έσπασε την έδρα και κατέκτησε το τρόπαιο, με 24 πόντους στο Κράσνονταρ και άλλους 28 στην Πόλη, κατακτώντας το βραβείο του MVP, έχοντας συντελέσει στην επιστροφή της ομάδας του στην Ευρωλίγκα!

Εκεί όπου έχει αποδείξει πλέον ότι ανήκει και ο ίδιος και δεν γινόταν να μην βρίσκεται ενόψει της νέας σεζόν.

Ομως, όχι στην Πόλη. Ο Αμερικανός έπειτα από μια τριετία στην Νταρουσάφακα ένιωσε ότι ο κύκλος έχει κλείσει, έχοντας πάρει πλέον στα χέρια του το τουρκικό διαβατήριο, για να… διαδεχθεί ως νατουραλιζέ στην εθνική Τουρκίας τον Μπόμπι Ντίξον.

Στους πρόσφατους αγώνες των “παραθύρων” έκανε ήδη ντεμπούτο με την Τουρκία, με την οποία θέλει να βρεθεί και στο Παγκόσμιο της Κίνας.

Οντας και διεθνής πλέον, αρχικά φαινόταν πως θα έμενε στην Τουρκία, αφού είχε συμφωνήσει με την Εφές. Ομως οι συζητήσεις με την Νταρουσάφακα “ναυάγησαν” και τις εξελίξεις εκμεταλλεύτηκε η Μακάμπι, που τον ήθελε πολύ, διέθεσε πακτωλό χρημάτων και στο τέλος δικαιώθηκε, αφού τον έκανε δικό της, ώστε να χτίσει γύρω του μια εκ νέου ανταγωνιστική ομάδα για Final Four.