Μαυροκεφαλίδης: «Μεγάλη επιτυχία για την ΑΕΚ τα δύο τρόπαια»

enwsi.gr

21/06/2018 | 21:14

0

Μερικές ώρες μετά την επιστροφή του Λουκά Μαυροκεφαλίδη στην Ελλάδα, μετά το τέλος των τελικών της Λιέτουβος Ρίτας με τη Ζαλγκίρις, o «Λου» παραχώρησε συνέντευξη στο sdna.gr και μίλησε μεταξύ άλλων για τη φετινή σεζόν της ΑΕΚ.

Ο πρώην παίκτης της Ένωσης τα έδωσε όλα, αφού τέλειωσε τη σεζόν με πολύ καλούς μέσους όρους (12.6π., 3.8ριμπ. στο πρωτάθλημα, 14.9π., 5.2ριμπ. στο Eurocup) και… κερασάκι στην τούρτα την εξαιρετική του εμφάνιση στο Game 2 των τελικών (24π., 5ριμπ., 3ασ.), το οποίο ήταν και νικηφόρο για την ομάδα του.

Ωστόσο, εντύπωση προκάλεσαν οι απαντήσεις που έδωσε όταν ρωτήθηκε για το κεφάλαιο Εθνική, με τον Έλληνα ψηλό να δηλώνει: «πολλές φορές οι κλήσεις είναι κατευθυνόμενες και δεν αποτελούν πραγματικές αποφάσεις». Παράλληλα, τόνισε πως δεν θεωρεί τυχαία την δυσαρέσκεια που έχει εκφραστεί κατά καιρούς από Έλληνες που έμειναν εκτός «προσκλητηρίου».

Αναλυτικά όσα είπε ο Μαυροκεφαλίδης:

Έπειτα από 9 μήνες εκεί, κατέληξες στο πόσο μπασκετική είναι τελικά η Λιθουανία ως χώρα;

«Κοίτα, κι εμείς είμαστε πάρα πολύ μπασκετικοί, αλλά είμαστε πιο εκδηλωτικοί στις αντιδράσεις μας. Αν είσαι ξένος στην Λιθουανία, δεν πολυκαταλαβαίνεις πόσο αγαπούν το μπάσκετ, γιατί είναι κρύος λαός και μοιάζουν σαν να ντρέπονται να σου μιλήσουν. Ωστόσο, είναι προφανές πως όλοι παρακολουθούν, όλοι ξέρουν μπάσκετ και το τι συμβαίνει. Είναι το πρώτο άθλημα της χώρας, πάνω κι από το ποδόσφαιρο.

Φάνηκε και από το πώς ζούσαν φέτος την πορεία της Ζαλγκίρις. Με εξαίρεση τον πυρήνα των φανατικών οπαδών της Λιέτουβος, όλη η χώρα στήριζε αυτή την προσπάθεια. Μπορούμε να πούμε ότι η φετινή Ζαλγκίρις ήταν κάτι σαν τον Άρη στην Ελλάδα στα τέλη του ’80 και τις αρχές του ’90. Όλοι περίμεναν τα παιχνίδια της».

Μιας και αναφέρθηκες στην Ζαλγκίρις, μετά από τόσα παιχνίδια απέναντί της φέτος, σε τι πόρισμα έχεις καταλήξει για το προπονητικό φαινόμενο Σάρας;

«Έπαιξα 10 φορές απέναντι σ’ αυτή την ομάδα, οπότε νομίζω ότι είμαι κατάλληλος να μιλήσω και μπορώ να πω πολλά για τον Σάρας ως προπονητή. Είναι μία μικρογραφία του Ομπράντοβιτς. Μπορεί να μην το λέει δημόσια, αλλά πιστεύω πως μέσα του το παραδέχεται και το καταλαβαίνει αυτό κι ο ίδιος. Είναι το πρότυπό του άλλωστε κι όποτε μιλάει για εκείνον τον βάζει, δείχνοντας με το χέρι του, πάνω από όλους. Θέλει να εφαρμόσει όσα του έχει μάθει. Αν μπορώ να κάνω μία πρόβλεψη, μπορώ να πω ότι σίγουρα θα φτάσει σε πολύ ικανοποιητικό επίπεδο προπονητικά κι αν κάποιος μπορεί να πλησιάσει και να αγγίξει το επίπεδο του Ζοτς, τότε αυτός είναι ο Σάρας. Είχαμε παίξαμε για ένα διάστημα μαζί στην Μπαρτσελόνα και κάναμε παρέα, οπότε έχω την καλύτερη άποψη για εκείνον».

Μεγαλύτερος μπελάς είναι να προετοιμάζεσαι να τον αντιμετωπίσεις τον παίκτη Γιασικεβίτσιους ή τον προπονητή;

«Και τα δύο δύσκολα είναι, πολύ. Σαν παίκτης ήταν μοναδικός, δεν μπορεί να το αμφισβητήσει κανείς. Το ίδιο όμως ισχύει και ως προπονητής που είναι και πάλι μοναδικός. Είναι πολύ δύσκολο να αντιμετωπίζεις τις ομάδες του».

Για να περάσουμε στα της ομάδας σου, ποιο ήταν το κλίμα με το τέλος της σεζόν; Τι άποψη έχει η διοίκηση δηλαδή για την φετινή πορεία; Ήθελε κάποια υπέρβαση ή της φάνηκε αρκετή η παρουσία στους τελικούς;

«Ο στόχος ήταν να πάμε καλά στην Ευρώπη κι αυτό συνέβαινε μέχρι ενός σημείου, όταν προέκυψαν κάποιες ατυχίες που δυσκόλεψαν τον δρόμο μας. Στόχος ήταν και το Κύπελλο, όπου φτάσαμε στον τελικό, αλλά δεν τα καταφέραμε και κόντρα στην Ζαλγκίρις. Το Κύπελλο είχε στοχεύσει η διοίκηση για μία πιθανή υπέρβαση κι από εκεί και πέρα ήθελε να πάμε στον τελικό του πρωταθλήματος. Κάποια στιγμή, επειδή είχαμε κερδίσει 3-4 φορές την Ζαλγκίρις, πιστεύαμε στην έκπληξη στους τελικούς. Πράγματι, παλέψαμε όλα τα παιχνίδια κι ας τέλειωσαν κάποια με διψήφιες διαφορές. Αυτό νομίζω είναι έργο Σάρας, γιατί η Ζαλγκίρις έβρισκε πάντα τον τρόπο να κερδίζει στο τέλος και μάλιστα με μία σημαντική διαφορά. Νομίζω πάντως πως οι άνθρωποι της διοίκησης είναι ικανοποιημένοι γενικά, γιατί επιστρέψαμε μετά από πολλά χρόνια στον τελικό και φανήκαμε ανταγωνιστικοί».

Πώς κύλησε η συνεργασία σου με τον Λίνας Κλέιζα ως παράγοντα; Ήταν λίγο αμήχανο;

«Εμένα με σεβόταν και πιο πολύ λόγω του ότι ήμασταν μαζί στον Ολυμπιακό, αλλά και γιατί ήμουν από τους πιο μεγάλους της ομάδας. Έχει αυτό το πάθος, το μονοκόμματο που είχε και ως παίκτης, για τη νίκη. Νομίζω πως έκανε πολύ καλή δουλειά κι ας μην έχει εμπειρία και μπορεί να γίνει πολύ καλός GM, αν θέλει να συνεχίσει σ’ αυτόν το δρόμο. Έχω αμφιβολίες όμως αν το θέλει. Νομίζω πάντως ότι σίγουρα θα παραμείνει στο μπάσκετ και όποιο πόστο κι αν επιλέξει, θα το καλύψει με επιτυχία».

Τι αίσθηση αποκόμιζες για σένα από το κοινό της ομάδας, αλλά και γενικά από λιθουανικό μπάσκετ ως σύνολο; Εισέπραξες σεβασμό;

«Ναι, γενικά σέβονται πάρα πολύ την Ελλάδα οι Λιθουανοί, γιατί είναι μπασκετικοί και ξέρουν την παράδοσή μας και τη γνώση των Ελλήνων για το άθλημα. Από τον προπονητή μέχρι τον τελευταίο άνθρωπο της ομάδας όλοι με σεβάστηκαν, αλλά έτσι είναι και ως λαός. Εκτιμούν όσα προσφέρεις κι εγώ από την πλευρά μου προσπάθησα να τα δώσω όλα».

Θεωρείς ότι μπορούμε να το γενικεύσουμε αυτό; Ότι δηλαδή πάντα ο σεβασμός που εισπράττεις στο εξωτερικό είναι μεγαλύτερος απ’ αυτόν που εισπράττεις εντός συνόρων; 

«Αυτό είναι ξεκάθαρο. Ξέρουμε άλλωστε ότι αν κερδίζεις στην Ελλάδα, έχεις τον απόλυτο σεβασμό και την απόλυτη αποθέωση κι αν χάνεις, είσαι το απόλυτο μηδέν. Κατά κάποιον τρόπο, συμμερίζομαι αυτή την άποψη. Νομίζω μάλιστα πως και οι Έλληνες οπαδοί το ξέρουν αυτό».

Όντας ένας από τους πιο μεγάλους κι έμπειρους παίκτες της ομάδας, είχες ρόλο μέντορα και κυρίως στα παιδιά που έπαιζαν στις ίδιες θέσεις με σένα; 

«Η αλήθεια είναι ότι δεν μου αρέσει να πολυμιλάω, αλλά όταν οι νέοι με ρωτούσαν, ήταν μεγάλη χαρά μου να βοηθώ με συμβουλές. Ο Εχόντας (σ.σ. 21 ετών), για παράδειγμα, μαθαίνει και γρήγορα. Είναι… μπασκετικός όπως όλοι οι Λιθουανοί, ενώ έχει και αθλητικά προσόντα φοβερά».

Αν έπρεπε να βάλεις βαθμό στον εαυτό σου για την απόδοσή σου φέτος, τι θα έβαζες;

«Νομίζω πώς έδωσα ο,τι μπορούσα και αγωνιστικά, αλλά και από πνευματικής πλευράς με την αφοσίωση που είχα κάθε μέρα για την ομάδα. Είμαι ικανοποιημένος από τον εαυτό μου κι αυτό είναι το πιο σημαντικό»

Μιας και τα χρόνια περνούν, είσαι ευχαριστημένος από τον τρόπο που μεγαλώνεις μπασκετικά; Νιώθεις δηλαδή ότι κάθε χρόνος που περνά έχει προσθέσει κάτι στον Λουκά ως παίκτη κι ως άνθρωπο;

«Ναι, το πιστεύω. Έτσι είναι άλλωστε για όλους η μπασκετική καριέρα και γενικά η πορεία ενός αθλητή. Όταν είσαι μικρός, έχεις ζωντάνια, ενέργεια, πάθος να κερδίσεις και να κάνεις προπόνηση σαν τρελός. Δεν έχεις όμως αυτά που έχεις σε μία ηλικία μεγαλύτερη και τα οποία αποκτώνται με την εμπειρία. Σε κάθε ηλικία, όμως, κάτι κερδίζεις και κάτι χάνεις. Όταν είσαι πιο μεγάλος, κερδίζεις σε μυαλό και χάνεις σε ενέργεια. Το θέμα είναι να ισορροπείς».

Έχεις κάνει κάποια συζήτηση με την διοίκηση για την επόμενη χρονιά; Υπάρχει κάποια option;

«Όχι, το συμβόλαιό μου έχει λήξει. Αυτή την περίοδο όλοι σκέφτονται τις διακοπές. Η Λιέτουβος ανακοίνωσε νέο προπονητή, τον Αντομάιτις και ειλικρινά δεν ξέρω ποιες είναι οι σκέψεις του για την ομάδα, αλλά και για μένα. Θα δείξει, δεν μπορώ να πω κάτι άλλο. Το μπάσκετ ποτέ δεν ξέρεις πού μπορεί να σε πάει».

Σε είχε αγχώσει το περσινό καλοκαίρι απ’ τη στιγμή που έφτασε 25η Σεπτεμβρίου για να υπογράψεις με ομάδα;

«Ήταν δική μου η επιλογή. Βρήκα τις κατάλληλες συνθήκες και είμαι σε μία φάση που μετρά πλέον πολύ το οικονομικό. Η πρόταση της Λιέτουβος ήταν αυτή που με ικανοποιούσε οικονομικά και εκτίμησα ότι πρέπει να την δεχθώ στο timing που ήρθε. Έτσι γίνεται σε αυτές τις περιόδους. Ζυγίζεις τα δεδομένα και τις προτάσεις, περιμένεις κι όταν έρθει αυτό που θέλεις, το γραπώνεις. Αν δεν το γραπώσεις, μπορεί να μη σου δοθεί ξανά αυτή η ευκαιρία».

Η επιστροφή στην Ελλάδα υπάρχει στο μυαλό σου;

«Ναι, ναι. Είναι όλα ανοικτά για το μέλλον μου, αλλά όπως σου είπα πρέπει να με ικανοποιεί η πρόταση που θα μου γίνει. Ξέρω τι προσφέρω σε κάθε ομάδα κι έτσι μπορώ να ξέρω πώς αξίζω να ανταμειφθώ».

Ακούστηκε ότι λίγο πριν το τέλος της σεζόν, όταν ο Ολυμπιακός ξέμεινε από ψηλούς και δεν είχε δικαίωμα να πάρει ξένο, σε προσέγγισε. Ισχύει;

«Είχα ακούσει κι εγώ αυτή τη φήμη, κάποιος φίλος μου μού είχε στείλει ένα link. Δεν υπήρχε προσέγγιση όμως στην πλευρά μου. Ούτε ο ατζέντης μου μού είχε πει κάτι. Μόνο την φήμη γνώριζα».

Βλέποντας τις δύο μεγάλες ελληνικές ομάδες από τη μέρα που έφυγες από τον Παναθηναϊκό και μετά, έχεις πιάσει τον εαυτό σου να λέει ότι θα έπρεπε να είσαι σε μία απ’ τις δύο;

«Αυτό δεν μπορώ να το πω εγώ, αυτό το λέει κάθε προπονητής. Οι προπονητές είναι αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις σε κάθε ομάδα και είναι σε θέση να κρίνουν ποιος αξίζει να βρίσκεται σε μία ομάδα και ποιος όχι».

Θέλω να περάσουμε και στο κεφάλαιο της Εθνικής, που δεν είναι το αγαπημένο σου…

«Δεν είναι το αγαπημένο μου λόγω προσώπων, να το ξεκαθαρίσουμε αυτό. Για κανέναν άλλο λόγο, η Εθνική είναι η αγαπημένη ομάδα όλων και αποτελεί την μεγαλύτερη τιμή. Για μένα δεν είναι το αγαπημένο μου κεφάλαιο λόγω προσώπων, είναι ξεκάθαρο αυτό».

Δεν νιώθεις δηλαδή πως μπορεί αυτό το κεφάλαιο να ξανανοίξει στην καριέρα σου;

«Όχι, έχει τελειώσει αυτό. Η πόρτα έχει κλείσει εδώ και καιρό. Άλλωστε, πλέον και η ηλικία μου είναι ένας παράγοντας που με κάνει να μην μπορώ να προσφέρω».

Θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω σ’ αυτό. Δεν νομίζω πως η ηλικία σου δεν σε αφήνει να έχεις θέση στην Εθνική και ειδικά με την ιδιαίτερη υφή που έχει πλέον λόγω των προκριματικών.

«Η πόρτα είναι κλειστή. Μου έκλεισαν την πόρτα κατάμουτρα, αλλά δεν θα κλάψω γιατί αυτοί οι άνθρωποι δεν αξίζουν να είναι σε αυτή τη θέση. Άξιζαν παλιότερα, αλλά έχει περάσει ο χρόνος πια. Βλέπεις πως ανανεώνονται πολλές ομοσπονδίες σε όλο τον κόσμο και σε όλα τα αθλήματα. Ανανεώθηκε ακόμη και το ΝΒΑ, το πιο επιτυχημένο μοντέλο στην ιστορία του αθλητισμού. Τελείωσε ο χρόνος για τον Ντέιβιντ Στερν και τον διαδέχθηκε ο Άνταμ Σίλβερ. Εδώ είμαστε… ψιλό Ουγκάντα».

Μέσα στη σεζόν, δηλαδή, όταν έβλεπες πως έχουν ανακοινωθεί τα ονόματα των παικτών για τα «παράθυρα», δεν είχες μία υποψία ότι μπορεί να είναι και το δικό σου μέσα.

«Υπήρχε μία υποψία, αλλά ρεαλιστικά δεν ξεπερνούσε το 1%».

Πέρα από τη δική σου περίπτωση που είναι ιδιαίτερη λόγω εκείνης της τιμωρίας και όσων ακολούθησαν, θεωρείς γενικά ότι υφίσταται αδικία στην Εθνική; Σε ρωτάω γιατί αρκετοί παίκτες το έχουν πει εμμέσως ή φωναχτά…

«Πράγματι, το λένε πολλοί. Μάλλον υπάρχει θέμα. Πολλοί παίκτες εκδηλώνουν αυτή τη δυσαρέσκεια και δεν είναι τυχαίο. Πολλές φορές οι αποφάσεις των προπονητών και οι κλήσεις είναι κατευθυνόμενες, δεν είναι πραγματικές αποφάσεις. Κάποια στιγμή θα αλλάξει όμως, όλα αλλάζουν. Λένε ότι ο χρόνος είναι αυτός που τα γιατρεύει όλα κι ας ελπίσουμε πως θα ισχύσει και σε αυτή την κατάσταση που δυστυχώς είναι έτσι».

Έχει τύχει να μιλήσεις ποτέ με άνθρωπο από το προπονητικό επιτελείο της Εθνικής ή την ομοσπονδία και να σου πει ότι σε θέλει στην ομάδα, αλλά δεν γίνεται λόγω συνθηκών;

«Όχι. Δεν υπήρχε κάποιος να το πει στα ίσα, μπροστά στα μάτια μου. Πρέπει να έχεις χαρακτήρας για να το κάνεις αυτό. Υπάρχουν προπονητές και άνθρωποι στην ομοσπονδία που έχουν αυτόν τον χαρακτήρα, αλλά κανείς δεν μου έχει πει κάτι τέτοιο».

Αν ο Γιώργος Βασιλακόπουλος σε καλούσε στο γραφείο του για να λυθεί το θέμα που είχε δημιουργηθεί, τι θα του απαντούσες;

«Δεν υπάρχει περίπτωση να συνέβαινε αυτό, είναι επιστημονική φαντασία. Δεν ξέρω πόσων ετών είναι, αλλά ποτέ ένας άνθρωπος της ηλικίας του δεν θα πει συγγνώμη. Είναι απόλυτοι τέτοιοι άνθρωποι. Γι’ αυτό λοιπόν, μακριά και αγαπημένοι. Μάλλον, όχι αγαπημένοι. Μακριά σκέτο».

Για να το ελαφρύνουμε: πώς ένιωσες που έβλεπες παιδιά της δικής σου γενιάς, όπως ο Βασιλόπουλος, ο Σάκοτα, ο Μαυροειδής που πέρασε ο καθένας από έναν γολγοθά να φοράνε ξανά τα γαλανόλευκα;

«Καταρχάς να πω ότι φυσικά και παρακολουθούσα την ομάδα και μάθαινα τις εξελίξεις, γιατί η Εθνική θα είναι πάντα και για όλους η Επίσημη Αγαπημένη. Όσον αφορά στα παιδιά που μου αναφέρεις, αυτό είναι πράγματι το πιο βασικό, να το χαίρεσαι. Αυτοί το χάρηκαν. Είναι ευλογία να βλέπεις ότι οι παίκτες γεμίζουν χαρά παίζοντας στην Εθνική».

Και τα τρία αυτά παιδιά που σου ανέφερα έχουν κοινό παρονομαστή την παρουσία τους ΑΕΚ. Ζήλεψες, με την καλή έννοια, την πορεία της φέτος; Σε ρωτάω, γιατί είχες πρόταση για ανανέωση και θα μπορούσες να είσαι μέλος σ’ αυτή τη χρονιά.

«Ήταν μεγάλη η επιτυχία της ΑΕΚ με τα δύο τρόπαια. Ήταν πολύ περίεργη χρονιά για την ομάδα, διότι κανείς δεν την πίστευε. Τα παιδιά στο τέλος όμως απέδειξαν ότι έκαναν φανταστική δουλειά κι άξιζαν να πάρουν και τα δύο Κύπελλα. Εννοείται ότι θα ήθελα να ήμουν κι εγώ σε μία ομάδα που κατακτά τίτλους».

Με αφορμή αυτή την ερώτηση, θα σου κάνω και την τελευταία. Ποια είναι η απόφασή σου, για την οποία έχεις μετανιώσει στην πορεία της καριέρας σου;

«Έχω κάνει πολλά λάθη και πολλές φορές αυτά τα σκέφτεσαι περισσότερο από τις σωστές κινήσεις. Το πιο σημαντικό για μένα ήταν ότι έφυγα από την Ρόμα στα μέσα της χρονιάς, όταν ήμουν 22 ετών (2006/2007), και πήγα στη Βαλένθια για χαζό λόγο. Αν έμενα στην Ρόμα, ίσως και να πήγαινα στο ΝΒΑ. Δεν ξέρεις ποτέ όμως…».

• ΑΕΚ
• εθνική
• λουκας μαυροκεφαλιδης