«Ήμουν ΑΕΚ, είμαι ΑΕΚ και θα είμαι ΑΕΚ»

enwsi.gr

01/07/2016 | 15:50

0

Ο Μιχάλης Κακιούζης αποσύρθηκε από την ενεργό δράση φέτος και μίλησε για πολλά θέματα της καριέρας του, ενώ στάθηκε αρκετά και στην ΑΕΚ, όπως είναι φυσικό.

Ο παλαίμαχος πλέον άσος, ξεκαθάρισε ότι ήταν, είναι και θα συνεχίσει να είναι οπαδός της «Βασίλισσας», ενώ τόνισε ότι ο Μάκης Αγγελόπουλος έχει την διάθεση και την οικονομική ευχέρεια να κάνει ξανά μεγάλη την ΑΕΚ. Επίσης, συμπλήρωσε ότι αν του ζητηθεί, είναι θετικός στο να αναλάβει έναν ρόλο στην «κιτρινόμαυρη» ΚΑΕ. Αναλυτικά, μέρος της συνέντευξης του Μιχάλη Κακιούζη στην ιστοσελίδα «contra.gr» έχει ως εξής:

-Τη νέα προσπάθεια της ΑΕΚ με μπροστάρη τον Μάκη Αγγελόπουλο πώς την βλέπεις;

«Θα δείξει… Όλα κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Δείχνει πως είναι ένας άνθρωπος που έχει τη διάθεση και την οικονομική ευχέρεια κάνει την ΑΕΚ ξανά μεγάλη. Πιστεύω πως μόνο μέσα από τα λάθη αποκτάς εμπειρίες. Η περυσινή χρονιά ήταν ιδιαίτερα διδακτική. Πρέπει να υπάρξει ένας κορμός κι από εκεί και πέρα χρειάζεται υπομονή. Οι ομάδες δεν χτίζονται από τη μία ημέρα στην άλλη. Τόσο ο Ολυμπιακός όσο κι ο Παναθηναϊκός είναι έτη φωτός μπροστά. Πρέπει να γίνουν αργά και σταθερά βήματα, όπως συνέβη και στην εποχή του Φιλίππου».

-Θα ήθελες να αποτελέσεις μέρος αυτής της προσπάθειας;

«Αμέ, γιατί όχι; Εγώ θα ήθελα, άλλοι δεν ξέρω… (σ.σ. γέλια) Στο ξαναλέω: Ήμουν και είμαι ΑΕΚ. Όμως, στο κομμάτι της δουλειάς είμαι κι επαγγελματίας. Αν μου ζητηθεί, σαφώς κι είμαι θετικός να προσφέρω στην ΑΕΚ. Αλλά, δεν εξαρτάται μόνο από εμένα. Δεν παίρνω εγώ τις αποφάσεις».

«Η ΑΕΚ είναι η ομάδα μου»

-Αισθάνεσαι δικαιωμένος που επέλεξες τότε την ΑΕΚ, παρότι σε ήθελαν κι άλλες μεγάλες ομάδες;

«Η ΑΕΚ είναι η ομάδα μου. Ήμουν ΑΕΚ, είμαι ΑΕΚ και θα είμαι ΑΕΚ. Αυτό δεν αλλάζει. Η επιθυμία μου ήταν να μεταγραφώ στην ΑΕΚ, αλλά δεν εξαρτιόταν από εμένα. Θεωρώ πως καθοριστικό ρόλο έπαιξε η επίσκεψη της Original στα γραφεία του Ιωνικού. Τότε αποφασίσαμε πως θα πάω στην ΑΕΚ. Όπως προείπα, δεν ήταν επιλογή μου, αλλά απόφαση της ομάδας. Ήμουν ανάμεσα στην ΑΕΚ, τον Πανιώνιο, αλλά και σε άλλες ομάδες. Πιστεύω πως καταλυτικό ρόλο έπαιξαν οι οπαδοί της ΑΕΚ. Θυμάμαι πως από πολύ μικρός πήγαινα με τον πατέρα μου και βλέπαμε την ΑΕΚ στο ποδόσφαιρο. Μάλιστα, μία φορά είχα φύγει κρυφά από το σπίτι και είχα πάει στην Τούμπα, στο 2-2 με τον ΠΑΟΚ το 1992, όταν είχαμε πάρει το πρωτάθλημα! Βέβαια, μετά έγινε… μπάχαλο στο σπίτι (σ.σ. γέλια)».

-Τελικά το να αγωνίζεσαι στην ομάδα της καρδιάς σου είναι ευχή ή κατάρα;

«Και τα δύο. Άλλωστε, τα… έζησα. Τη λέξη “κατάρα” όπως και τη λέξη “πόλεμος” τις θεωρώ πολύ άσχημες για να τις χρησιμοποιούμε τόσο εύκολα. Γενικά, η λέξη “πόλεμος” για εμένα συνεπάγεται με απώλεια ζωής, πίκρα, στεναχώρια… Επομένως, το να λέμε “πάμε να πολεμήσουμε” σε έναν αγώνα μπάσκετ ή ποδοσφαίρου θεωρώ πως είναι ηλίθιο. Είναι κλισέ εκφράσεις, αλλά επειδή το λεξιλόγιό μας είναι τόσο πλούσιο, θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε άλλες λέξεις.

Όσον αφορά στην ΑΕΚ, ένιωθα να πετάω στα σύννεφα εκείνη την περίοδο, καθώς αγωνιζόμουν στην ομάδα που λάτρευα από μικρό παιδί. Ο κόσμος μ’ αγαπούσε, αλλά κι εγώ τον αγαπούσα. Όπως σου είπα, ήμουν ΑΕΚ και είμαι ΑΕΚ. Και τώρα πηγαίνω στο γήπεδο και βλέπω τους αγώνες με τα πιτσιρίκια. Αλλά έζησα και μεγάλη στεναχώρια. Φαντάσου, έζησα την απόλυτη χαρά και την απόλυτη στεναχώρια την ίδια στιγμή. Όταν πήραμε το πρωτάθλημα είχα αποφασίσει την ίδια ώρα πως θα φύγω».

«Φυσικά και μιλούσαμε με τον Χατζή»

-Οι σχέσεις σου με τον Νίκο Χατζή ήταν λίγο… Γκάλης-Γιαννάκης; Τελικά, μιλούσατε ή όχι;

«Μιλούσαμε, αλλά εγώ προσωπικά δεν ήμουν ποτέ εξωστρεφής. Ήμουν ψυχρός. Για παράδειγμα, όταν κάναμε ασκήσεις με βάρη, ενώ κάποιοι έκαναν χαβαλέ, εγώ ήμουν απόλυτα συγκεντρωμένος επειδή τη θεωρούσα πολύ σημαντική προπόνηση. Γινόμουν αγενής, δεν ήθελα να μου μιλάει κανένας. Έκανα πλάκα κατά τη διάρκεια της προπόνησης, αλλά παράλληλα ήμουν και απόμακρος, επειδή θεωρούσα πως έπρεπε να υπάρχει ένα όριο. Σε ό,τι αφορά στον Νίκο, απλά ήμασταν διαφορετικοί χαρακτήρες. Εννοείται πως μιλούσαμε. Είναι δυνατόν να μην μιλάμε; Απλά, τα ενδιαφέροντά μας ήταν διαφορετικά. Επειδή ήρθαμε την ίδια εποχή στην ΑΕΚ μάς θεωρούσαν… Διόσκουρους. Δεν γινόταν να είχαμε κακή σχέση. Μπορεί να είχαμε εντελώς διαφορετική αντίληψη των πραγμάτων, αλλά φυσικά και μιλούσαμε. Από εκεί και πέρα το τι γράφει ο καθένας δεν με αφορά. Έχω την άποψή μου για κάποια πράγματα που έγιναν στην ομάδα, όμως ότι γίνεται μέσα στην ομάδα μένει εκεί».

-Σ’ είχε ενοχλήσει που δεν έγινες εσύ αρχηγός, τότε, στην ΑΕΚ;

«Δεν ήταν επιλογή μου, αλλά παρόλα αυτά δεν με είχε πειράξει. Είναι τυπικό το θέμα του ποιος θα είναι αρχηγός σε μία ομάδα».

-Δεν είναι σημαντικό όμως για έναν παίκτη να γίνεται αρχηγός;

«Εξαρτάται πώς λειτουργεί κάποιος σε μία ομάδα. Μπορεί να είναι αρχηγός, αλλά κάποιος άλλος να έχει ηγετικό ρόλο στην ομάδα και να λειτουργεί ως τέτοιος. Δεν αναφέρομαι μόνο στην ΑΕΚ. Γενικά, δεν έχω τέτοια κολλήματα. Προσωπικά, έζησα το “απόλυτο” ως αρχηγός της Εθνικής ομάδας. Στην ΑΕΚ γνωρίζω πολύ καλά τι έκανα τόσο μέσα στο παρκέ όσο κι εκτός. Ειδικά όταν είχαμε τα τεράστια οικονομικά προβλήματα».

«Απίστευτος ο Ιωαννίδης, εξελίχτηκα με τον Ίβκοβιτς»

-Πώς ήταν η συνύπαρξή σου με τον Γιάννη Ιωαννίδη;

«Όταν είσαι μόλις 19 ετών δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα. Ο κόουτς Ιωαννίδης είχε έναν ιδιαίτερο τρόπο να σου μεταδίδει τις πληροφορίες. Σου φώναζε και παράλληλα σου περνούσε κι αυτά που ήθελε. Ο κάθε προπονητής έχει τον τρόπο του, κι εγώ, όταν γίνω προπονητής θα έχω τον δικό μου. Εγώ απομόνωνα τα άσχημα και κρατούσα μόνο αυτά που αφορούσαν το μπάσκετ. Όσα με ενδιέφεραν προκειμένου να γίνω καλύτερος στο μπάσκετ.

Άλλωστε, οι οδηγίες του Ιωαννίδη για το πώς θα ακολουθήσω έναν παίκτη στην άμυνα ή πώς θα παίξω μπάσκετ ήταν απίστευτες. Απίστευτες. Και είχα την τύχη στην αρχή της καριέρας μου να έχω τον Τζούροβιτς, τον Ιωαννίδη και τον Ίβκοβιτς. Ήμουν τρομερά τυχερός γιατί κι οι τρεις μου μετέδωσαν σημαντικά πράγματα, τα οποία έβαλα στη συνέχεια στο παιχνίδι μου».

-Πως ήταν ο Ίβκοβιτς ως προπονητής;

«Θεωρώ πως με τον Ίβκοβιτς έγινε το “μπαμ” στην καριέρα μου. Δούλεψα όλο το καλοκαίρι, πίστεψε πάρα πολύ σ’ εμένα και εξελίχθηκα σημαντικά. Μην ξεχνάς πως όταν άρχισα την καριέρα μου έπαιζα στο “4” και μέσα σε δύο καλοκαίρια, ύστερα από παρότρυνση και εντολή του Ιωαννίδη, μετατράπηκα σε “3άρι”».

-Είχες πει πως ο μεγαλύτερος συλλογικός τίτλος που κατέκτησες ήταν με την ΑΕΚ; Γιατί;

«Γιατί ήταν το πρώτο πρωτάθλημα που κατέκτησα στη ζωή μου. Κι αναφέρομαι στο πρωτάθλημα, γιατί πριν είχαμε κατακτήσει το Σαπόρτα και το Κύπελλο Ελλάδας. Ο πρώτος τίτλος είναι πάνω απ’ όλα, όμως το πρωτάθλημα και συγκεκριμένα ο τρόπος με τον οποίο ήρθε, το μετέτρεψαν σε κάτι ξεχωριστό».

«Κανείς δεν θέλει περισσότερο από εμένα, τη νίκη»

-Ενοχλήθηκες μ’ όσα γράφτηκαν κατά τη διάρκεια των τελικών με τον Ολυμπιακό;

«Όταν ολοκληρώνεται το πρωτάθλημα, πας στη συνέντευξη Τύπου κι ενώ όλοι είναι χαρούμενοι, εσύ λες πως θέλεις να φύγεις, κάτι σημαίνει… Γενικά, δεν δίνω δικαιώματα. Όταν θέλω να πω κάτι το λέω στα ίσα. Το έχω αποδείξει όλα αυτά τα χρόνια. Επειδή δεν διαβάζω γενικά εφημερίδες, έπαθα σοκ όταν μου το είπε ο Βασίλης (σ.σ. Κικίλιας) στο γήπεδο. Εκείνη την περίοδο ήμασταν εφτά μήνες απλήρωτοι. Μου λέει: “Τα έμαθες”; Η πρώτη σκέψη μου ήταν να κοιτάξω τριγύρω μήπως έφυγε κάποιος, γιατί είχα φθάσει σε σημείο να πηγαίνω στο αεροδρόμιο και να… μαζεύω τον Χόλντεν και τον Μπιλμπά!

Γι’ αυτό το λόγο σου είπα και πριν πως δεν παίζει ρόλο ο τίτλος του αρχηγού, αλλά τι κάνεις γενικά. Μου εξηγεί τι είχε γραφτεί για έμενα, τον Τζέι Αρ (σ.σ. Χόλντεν) και τον κόουτς (σ.σ. Ντράγκαν Σάκοτα), αλλά μου λέει να μην ασχοληθώ γιατί είναι η “Ώρα”. Όμως επειδή γνώριζα ποιος ήταν στη συγκεκριμένη εφημερίδα αμέσως μπήκε… μαύρο! Μαύρισαν τα πάντα γύρω μου. Ήταν η στιγμή, ανεξάρτητα με το αν θα παίρναμε το πρωτάθλημα, που αποφάσισα ότι θα φύγω από την ομάδα».

-Τα οικονομικά προβλήματα έπαιξαν ρόλο στην απόφασή σου;

«Ήταν σημαντικός παράγοντας, αλλά δεν έπαιξε ρόλο στην απόφασή μου. Στο ξαναλέω: Ήμουν ΑΕΚ και παραμένω ΑΕΚ. Ακόμα κι όταν έφυγα χάρισα χρήματα στην ομάδα. Απλά ήθελα να φύγω. Νομίζω πως αυτό τα λέει όλα. Γιατί αν έπαιζε ρόλο το οικονομικό κομμάτι θα μπορούσα να είχα κυνηγήσει τα χρήματα δικαστικώς και στο τέλος να τα είχα πάρει κιόλας. Αλλά δεν με ένοιαζε. Χάρισα ένα συμβόλαιο κι ήθελα απλά να φύγω».

-Στην ανακοίνωση αποχώρησης από την ενεργό δράση ανέφερες πως “βίωσες προδοσία και πίκρα στην ΑΕΚ”. Ποιοι θεωρείς πως σε πρόδωσαν; Ήταν οι φίλαθλοι, η διοίκηση, οι δημοσιογράφοι;

«Δεν έχω κανένα παράπονο από τον κόσμο της ΑΕΚ. Μάλιστα, όταν αποχώρησα οι φίλαθλοι έφτιαξαν ένα τεράστιο πανό με τη φανέλα μου στον αγώνα με το Ηράκλειο. Πειράχθηκα, πικράθηκα μ’ όσα γράφτηκαν. Δεν μπορείς να συμπεριφέρεσαι έτσι σ’ έναν αθλητή που έχει παίξει με ενέσεις, σπασμένα χέρια και σπασμένα πόδια. Δείχνεις πως δεν σε νοιάζει ο εκάστοτε “Μιχάλης”. Ο Τζούροβιτς, ο Ιωαννίδης και ο Ίβκοβιτς μου έμαθαν πως “ποτέ κανένας δεν πειράζει την ομάδα του”. Θυμάμαι πως ο Ιωαννίδης μπορεί να μας έβριζε στην προπόνηση, να μας πίεζε, αλλά πάντα μας προστάτευε. Υπήρχαν περιπτώσεις σε συνεντεύξεις Τύπου που όταν κάποιος δημοσιογράφος επιχειρούσε να πει κουβέντα για παίκτη ορμούσαν για να τον… αρπάξουν! Επειδή είχα μάθει έτσι, θεώρησα πως ήταν τρομερά στενάχωρο η εφημερίδα της ομάδας σου, κι ο άνθρωπος που είναι Υπεύθυνος Τύπου της ομάδας να βγάζει τέτοια πράγματα για εσένα.

Δεν το έβγαλε για κάποιον ξένο, που ακόμα και σε αυτή την περίπτωση θα ήταν λάθος, γιατί κι οι ξένοι παίκτες ήταν απλήρωτοι. Για ποιον λόγο δεν προστατεύεις την ομάδα σου που χάνει 2-0; Κι ύστερα ήρθε η ηλίθια δικαιολογία πως “θέλαμε να σας χτυπήσουμε στον εγωισμό”. Λες κι εγώ χρειαζόμουν παρακίνηση για να κατακτήσω ένα πρωτάθλημα. Το έχω πει άπειρες φορές: Ο πιο φανατικός οπαδός, ο πιο βλαμμένος δημοσιογράφος, γιατί για εμένα αυτός που τα έγραψε ήταν καραγκιόζης, δεν μπορεί να θέλει περισσότερο από εμένα να κερδίσω ένα παιχνίδι ή να πάρω ένα πρωτάθλημα. Εγώ είμαι μέσα στο γήπεδο, εγώ χάνω από τον Ολυμπιακό και είμαι στα… πατώματα δύο ημέρες, εμένα βρίζει ο προπονητής μου που έχω χάσει το ματς, εγώ πονάω ψυχικά και σωματικά και θα μου πεις εσύ το οτιδήποτε;

Ήταν πράγματα που δεν λέγονται και δεν λέγονται ειδικά για την ομάδα σου. Ήταν μεγάλο καραγκιοζιλίκι αυτό που είχε γίνει τότε. Μέσα μου “έσπασα”. Ειδικά απ’ την στιγμή που δεν υπήρξε προστασία από την ομάδα. Όχι προσωπικά σ’ εμένα, ως Μιχάλη, αλλά γενικότερα στην ομάδα, η οποία κυνηγάει εκείνη την στιγμή έναν τίτλο. Άλλωστε, στη συνέχεια έδειξαν πως δεν ήθελαν και να μείνω. Γιατί όταν τους χάρισα τα λεφτά, αμέσως έμεινα ελεύθερος. Γι’ αυτούς είχαν σημασία τα λεφτά, για εμένα όχι».

«Θα παίρναμε την Ευρωλίγκα»

-Αν είχαν κάνει κίνηση να σε κρατήσουν, θα σκεφτόσουν να παραμείνεις;

«Αν είχαν κάνει έστω μία τυπική κίνηση δεν θα μπορούσα να φύγω, αφού είχα συμβόλαιο. Δεν τους ενδιέφερε. Όταν κατέθεσα προσφυγή έλεγαν: “Εντάξει μωρέ και τι έγινε;”. Μόνο όταν πήγε το χαρτί από τη FIBA άρχισαν τις διαδικασίες συμβιβασμού. Όμως, είχαν περάσει ήδη δύο μήνες… Εγώ παρέμενα επαγγελματίας. Παρόλα αυτά, οι κινήσεις τους μου επιβεβαίωναν κάθε ημέρα την ορθότητα της απόφασής μου.

Μόλις τους είπα: “Παιδιά, δεν θέλω τα χρήματα, θέλω απλά την ησυχία μου” σε πέντε λεπτά ήμουν ελεύθερος. Οι ομάδες είναι πάνω απ’ όλους. Από τον Μιχάλη, τον Ντέμη, τον Δημήτρη (σ.σ. Διαμαντίδη). Ο Παναθηναϊκός είναι πάνω από τον Δημήτρη. Υπάρχει και θα υπάρχει. Πριν τον Διαμαντίδη ήταν ο Μποντιρόγκα, μετά τον Διαμαντίδη θα υπάρξει κάποιος άλλος. Αυτές οι ομάδες είναι πάνω από προέδρους, πάνω από παίκτες, πάνω απ’ οτιδήποτε».

-Θεωρείς πως αν ο κορμός εκείνης της ομάδας είχε παραμείνει θα μπορούσε να κάνει το βήμα παραπάνω;

«Πιστεύω πως αν ο κορμός ήταν ο ίδιος θα είχαμε πάρει τα επόμενα χρόνια την Ευρωλίγκα. Ειδικά αν σκεφτείς την εξέλιξη που είχαν τόσο οι Έλληνες όσο και οι ξένοι παίκτες εκείνης της ομάδας. Είμαι πεπεισμένος πως θα παίρναμε την Ευρωλίγκα. Γενικώς, ως φίλαθλοι έχουμε την τάση της… αυτοκαταστροφής. Πάντα υπάρχει ένα “γιατί” κι ένας διχασμός δυστυχώς».

«Στον Ολυμπιακό απλά έκανα προπονήσεις»

-Πάντως, το 2013, η συμμετοχή σου στην προετοιμασία του Ολυμπιακού προκάλεσε αντιδράσεις στον κόσμο της ΑΕΚ.

«Την προηγούμενη χρονιά, το 2012, είχα κάνει προετοιμασία με την ΑΕΚ. Παλαιότερα είχα κάνει με την Μπαρτσελόνα. Το 2013 στον Ολυμπιακό ήταν ο Γιώργος Μπαρτζώκας, τον οποίο εκτιμώ απεριόριστα. Ήξερα πως οι προπονήσεις θα ήταν κορυφαίου επιπέδου. Αντίθετα, η ΑΕΚ ήταν στην Α2. Ήθελα να προετοιμάσω το κορμί μου για το υψηλότερο επίπεδο. Έτσι το σκέφτηκα. Απ’ την στιγμή που δεν μπορούσα να πάω στην Μπαρτσελόνα ο Ολυμπιακός ήταν η κατάλληλη επιλογή. Ήταν στη χώρα μου, δεν θα χρειαζόταν να “ξενιτευτώ” για 1,5 μήνα και να μείνω μακριά απ’ την οικογένειά μου. Μίλησα με τον Μπαρτζώκα, ο οποίος μου είπε χαρακτηριστικά πως είναι τιμή τους να συμμετέχω στις προπονήσεις. Απλά έκανα προπονήσεις, τίποτα παραπάνω».

-Όλα αυτά τα χρόνια σκέφτηκες την επιστροφή στην ΑΕΚ;

«Διαρκώς, αλλά η ΑΕΚ ήταν σε χαμηλό επίπεδο. Ούτως ή άλλως δεν μου κατατέθηκε ποτέ πρόταση για να επιστρέψω στην ομάδα. Άλλωστε, δεν σου κρύβω πως κι εγώ ήμουν απόλυτα ικανοποιημένος στις ομάδες που αγωνιζόμουν. Εκείνη την εποχή η ΑΕΚ, δυστυχώς, ήταν μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας. Ακόμα κι όταν, επί Δρόσου, ακούστηκε πως υπήρχε ενδιαφέρον, εγώ δεν είχα καμία επίσημη κρούση, ούτε πρόταση. Τα έβγαζαν απλά για να κοροϊδεύουν τον κόσμο».

-Για την απόφαση να ονομαστεί το κλειστό του ΟΑΚΑ “Νίκος Γκάλης”, ποια είναι η άποψή σου;

«Προσωπικά, εξαιτίας του Νίκου Γκάλη και της επιτυχίας του ’87 άρχισα να παίζω μπάσκετ. Θεωρώ πως η τιμή που πρέπει να γίνεται σε έναν αθλητή όπως ο Γκάλης πρέπει να είναι η μεγαλύτερη. Από εκεί και πέρα για το ΟΑΚΑ δεν έχω άποψη. Επειδή έχει δοθεί το όνομά του στο γήπεδο που μεγαλούργησε, το Αλεξάνδρειο, ίσως δεν χρειαζόταν να ονομαστεί έτσι και το ΟΑΚΑ. Όπως και να έχει προσκυνάμε τον Νίκο Γκάλη! Δεν θεωρώ πως είναι κακό να δοθεί το όνομά του, απλά πλέον είναι δύο τα γήπεδα».

-Ο καλύτερος προπονητής;

«Ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς. Η καλύτερη… εξάδα προπονητών, με τους οποίους συνυπήρξα είναι οι: Τζούροβιτς, Ιωαννίδης, Ίβκοβιτς, Σάκοτα, Ρεκαλκάτι και Ιβάνοβιτς. Ήμουν τυχερός γιατί δούλεψα με προπονητές που είχαν απίστευτη εμπειρία, απίστευτες γνώσεις και ήταν εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες. Έχω πάρει τα πάντα απ’ αυτούς».

-Πώς θα ήθελες να σε θυμάται ο κόσμος;

«Όπως θέλει…. Δεν έχω τέτοια κολλήματα. Με ρωτούν για τα παιδιά μου αν θα παίξουν μπάσκετ. Δεν με ενδιαφέρει. Θέλω απλά να είναι ευτυχισμένα. Δεν με νοιάζει επειδή έπαιξα εγώ μπάσκετ να παίξουν κι αυτά. Ας κάνουν ό,τι θέλουν. Εγώ θα είμαι εκεί, δίπλα τους και θα τους στηρίζω. Ο καθένας μπορεί να με θυμάται όπως επιθυμεί. Οι ΑΕΚτζήδες μπορεί να με θυμούνται ως φίλαθλο της ομάδας, άλλοι ως… προδότη επειδή έκανα προετοιμασία με τον Ολυμπιακό. Ακόμα κι εγώ, κάθε ημέρα, με θυμάμαι με διαφορετικό τρόπο. Σημασία έχει πώς αισθάνομαι εγώ και πώς νιώθω για όλα αυτά που έχω κάνει».

• ΑΕΚ
• Μιχάλης Κακιούζης