Άσχετα με το που θα καταλήξει, η υπόθεση του ΟΣΦΠ είναι... ακραία σοβαρή

Photo Credits: INTIME

28/04/2020 | 20:39

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Η ιστορία με την παραπομπή του ΟΣΦΠ στο δικαστικό της Επιτροπής Δεοντολογίας, δεν είναι για πλάκα. Το γεγονός και μόνο πως έχει πάρει τέτοια έκταση στον διεθνή Τύπο, το αποδεικνύει.

Αλλά δεν είναι μόνο οι εντυπώσεις. Και στην ουσία της κάθε άλλο παρά για πλάκα είναι η ιστορία.

Στην εισήγηση της πρωτοδίκη Παναγιώτας Σπανού, μέσα σε αυτές τις 29 σελίδες, περιγράφεται όσο πιο συνοπτικά γίνεται, αλλά ταυτόχρονα και αρκούντως περιεκτικά, όλη η ουσία της λειτουργίας του συστήματος, που από το 2012 και την ανάδειξη του Σαρρή στην προεδρία της ΕΠΟ, ως τον Οκτώβρη του 2016 που επιτέλους η συγκεκριμένη διοίκηση αποτέλεσε παρελθόν, δημιούργησε μια ντροπιαστική κατάσταση στο ελληνικό ποδόσφαιρο.

Η συζήτηση που επικεντρώνεται στο ματς του ΟΣΦΠ με τον Ατρόμητο, είναι παραπλανητική και στόχο έχει να μειώσει το κύρος και την σημασία της διαδικασίας. Το συγκεκριμένο ματς, είναι ένα «σύμπτωμα» της όλης ιστορίας. Αυτό που περιγράφεται ως σύστημα ελέγχου και το πως λειτουργούσε αυτό, στην εισήγηση της ερευνήτριας της Επιτροπής Δεοντολογίας, είναι που έχει σημασία.

Και με βάση αυτό, εφόσον πάμε σε εκδίκαση, θα προκύψει το όποιο πλαίσιο ποινών.

Ο όρος «ακεραιότητα» είναι σχετικός

Απλά δεν είναι τα πράγματα, ούτε σε ό,τι έχει να κάνει με τις επιπτώσεις του ζητήματος σε ευρωπαϊκό επίπεδο ενδεχομένως. Έχουμε αρκετά στοιχεία βεβαίως πλεόν υπόψη μας, για να γνωρίζουμε πως ο όρος «ακεραιότητα» είναι σχετικός και σε επίπεδο FIFA – UEFA.

Αρκεί να δει κανείς, πως εξελίχθηκε η όλη μεθόδευση στην ιστορία του ΠΑΟΚ, που επέτρεψε τελικά να έχει νομική ισχύ η κυβερνητική τροπολογία.

Είναι σαφές πως οι επίτροποι των διεθνών συνομοσπονδιών στην Ελλάδα και κατ’επέκταση και οι ίδιες οι συνομοσπονδίες, είτε επειδή πιέστηκαν από παράγοντες και της προηγούμενης και της νυν κυβέρνησης, είτε για οποιονδήποτε άλλον λόγο, έχουν επιτρέψει να προχωρήσει και να ολοκληρωθεί μια διαδικασία που παραβιάζει ξεκάθαρα τις προβλέψεις των ίδιων των συνομοσπονδιών, στο ζήτημα της πολυϊδιοκτησίας.

Άρα εύλογα θα πει κανείς πως ενδεχομένως με τον ίδιο τρόπο θα πάνε άπατες και οι όποιες εξελίξεις στο θέμα του ΟΣΦΠ. Είναι όμως άλλο αυτό κι άλλο να λες πως δεν μπορεί να γίνει κάτι. Μπορεί και παραμπορεί και τίποτε δεν λέει η τύχη της προσφυγής του Παναθηναϊκού στο CAS, το 2015.

Η διαφορά ανάμεσα σε πειθαρχικά και ποινική διαδικασία

Επίσης, βλέπω πως ορισμένοι έχουν δυσκολία στο να κατανοήσουν τι ακριβώς σημαίνει το γεγονός πως για να επιβληθούν ποινές από το δικαστικό της Επιτροπής Δεοντολογίας, δεν χρειάζονται αποδείξεις πέρα από κάθε αμφιβολία. Όπως στο ποινικό.

Δεν μπορούν να καταλάβουν πως η διαφορά ανάμεσα σε μια ποινική και μια πειθαρχική διαδικασία, είναι πως στην δεύτερη δεν διακυβεύεται η ζωή κάποιου. Δεν κινδυνεύει να πάει κάποιος φυλακή.

Άρα, αυτό που καλείται να αποφασίσει το πειθαρχικό όργανο, είναι αν τα στοιχεία που υπάρχουν, υποδεικνύουν σαφώς και με βάση κάθε λογική σκέψη, πως υφίσταται ζήτημα.

Και η λογική πάνω στην οποία πατάει αυτό, είναι πως αν περιμένεις να έχεις αποδείξεις πέρα από κάθε αμφιβολία και σε πειθαρχικά ζητήματα, ειδικά σε ζητήματα ακεραιότητας, τότε το πιθανότερο είναι πως δεν θα μπορέσεις ποτέ να τιμωρήσεις κανένα.

Θέτεται σοβαρότατο ζήτημα

Για να τα βάζουμε λοιπόν σε μια σειρά, τα στοιχεία που υπάρχουν γύρω από την υπόθεση, θέτουν ευθέως σοβαρότατο ζήτημα ποινών. Και καθόλου πλάκα δεν έχουν. Πολύ περισσότερο δεν έχουν πλάκα, για όλους όσοι έχουμε ζήσει στο πετσί μας τις επιπτώσεις της δράσης αυτού του συστήματος διαπλοκής.

Φυσικά, το έγραψα και σε άλλο άρθρο πολύ πρόσφατα, αν κι έκανα μεγάλη προσπάθεια να μη μπω σε αυτό το σκεπτικό, τελικά δεν είναι δυνατό να πιστέψω πως ειδικά λίγο μετά την ιστορία με την τροπολογία του ΠΑΟΚ, θα δούμε να υπάρχουν ποινές ακραίες για τον ΟΣΦΠ. Ούτε καν ξέρω αν θα φτάσει σε εκδίκαση η υπόθεση, στο δικαστικό της Επιτροπής Δεοντολογίας. Υπάρχει νομικά η δυνατότητα να μη φτάσει.

Ωστόσο, αυτό, δηλαδή το τι ρεαλιστικά μπορεί να γίνει, θα πρέπει να το διαχωρίσουμε από το τι θα μπορούσδε να γίνει, εφόσον όλα λειτουργήσουν κανονικά και χωρίς να μετράει η επιρροή κανενός. Γιατί με βάση το δεύτερο κρίνεις την σοβαρότητα μιας ιστορίας. Κι όχι από την δυνατότητα του εκάστοτε ισχυρού να την «καθαρίσει».