Άλλαξε ο Πογιέτ, άλλαξε και η ΑΕΚ...

Η διευκρίνιση για τη μεταγραφική δήλωση του Πογιέτ
Photo Credits: INTIME

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Ο Πάνος Λούπος γράφει στο προσωπικό του blog για όλα εκείνα τα στοιχεία που δεν υπάρχουν στην ΑΕΚ του τελευταίου 1,5 μήνα, εστιάζει στον Πογιέτ και προειδοποιεί ενόψει των ημιτελικών με τον Ατρόμητο…

Κι αν έχουμε περάσει στην ΑΕΚ, όχι δύσκολες, αλλά μαύρες μέρες… Αλλά, αυτό το ψυχολογικό άδειασμα που αισθανθήκαμε το σαββατοκύριακο που μας πέρασε είναι από τα μεγαλύτερα. Γιατί εδώ μιλάμε για μια ΑΕΚ ισχυρή πλέον, χωρίς οικονομικά προβλήματα, από την οποία υπάρχουν, πρέπει να υπάρχουν και λογικά υπάρχουν, μεγάλες απαιτήσεις. Και ξενερώνει τον κόσμο της, με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο, σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ.

Μετά από τέτοιες ξεφτίλες όπως αυτή στη Λιβαδειά, άλλη επιλογή πέρα από την πολύ σκληρή κριτική δεν υπάρχει. Αν θέλουμε να προχωρήσει η ΑΕΚ μπροστά και να φτάσει ψηλά, απαγορεύονται τα «δεν πειράζει». Με τα «δεν πειράζει» το ένα και «δεν πειράζει» το άλλο, έπεσε η ΑΕΚ, κι ευθύνη γι’ αυτό είχαμε όλοι μας. Κανείς πλέον δεν δικαιούται να ξεχνά καμία κακιά στιγμή. Να τις ξεπερνά ναι, αλλά όχι να τις ξεχνά.

Το ότι ο τρόπος με τον οποίο προήλθε η ξεφτίλα στη Λιβαδειά, ήταν από τους πιο γελοίους στην ιστορία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, είναι μια αλήθεια. Γιατί, γκάφες, μπορεί να συμβαίνουν στο ποδόσφαιρο, αλλά η ίδια γκάφα μέσα σε μισό λεπτό δεν πρέπει να έχει συμβεί ποτέ… Εξίσου αλήθεια όμως είναι – κι αυτό έχει μεγαλύτερη σημασία και πρέπει να εστιάσουμε – ότι η ΑΕΚ έχει τα χάλια της τα μαύρα, εδώ κι ενάμιση μήνα περίπου.

Αύριο ξεκινά για την ΑΕΚ ένα πρόγραμμα-Γολγοθάς, στην προσπάθειά της να πετύχει τους δύο βασικούς στόχους που είχε θέσει από την αρχή της σεζόν. Και το χαρακτηρίζω ως Γολγοθά, όχι επειδή η ομάδα έχει να δώσει συνεχόμενα παιχνίδια (ας μου επιτρέψει ο αδερφός Κώστας Τσίλης, να μην θεωρώ δικαιολογία για καμία ομάδα το να παίζει αγώνα κάθε τρεις μέρες), αλλά επειδή με αυτή την εικόνα που παρουσιάζει τον τελευταίο μήνα η ΑΕΚ, δηλαδή από την ήττα στο Αγρίνιο και μετά, τα χειρότερα μπορεί να μην έχουν έρθει ακόμα…

Διαβάζω κατά κόρον τα τελευταία 24ωρα, ότι δεν έχει αλλάξει κάτι, ότι την ίδια κακή μπάλα παίζει η ΑΕΚ, απλά πλέον δεν είναι τυχερή, αλλά άτυχη, κι έτσι αντί να νικά, χάνει. Διαφωνώ κατηγορηματικά. Σαφώς και η ΑΕΚ δεν έχει παίξει φέτος καμία σπουδαία μπάλα. Πολύ απλά, δεν  έχει την ποιότητα για να αποδώσει θελκτικό ποδόσφαιρο.

Ήταν όμως μια ομάδα σοβαρή, συγκεντρωμένη στο στόχο, πειθαρχημένη στο όποιο πλάνο του προπονητή από τη μέρα που ανέλαβε ο Πογιέτ. Οι παίκτες τα έδιναν όλα και αυτό ακριβώς εκτιμούσε και ο κόσμος της ΑΕΚ, που ξέρει να κρίνει, γιατί έχει δει την «Ένωση» να παίζει από απαίσιο έως το καλύτερο ποδόσφαιρο που έχει παίξει ποτέ ελληνική ομάδα. Εκτιμούσε ο κόσμος δηλαδή ότι αυτοί οι παίκτες έκαναν αυτό που μπορούσαν και ίσως και ακόμα περισσότερα από όσα μπορούν.

Και ξαφνικά, μετά από τις τρεις νίκες στα ντέρμπι και πέρα από μια φυσιολογική κόπωση κάποιων συγκεκριμένων μονάδων που διαφαινόταν από την περίοδο κιόλας των σερί νικών, μια ΟΜΑΔΑ με όλα τα γράμματα κεφαλαία, δεν είναι πια ομάδα. Με νοοτροπία απαράδεκτη, με παντελή έλλειψη συγκέντρωσης, χωρίς πάθος και νεύρο, δίχως πλάνο…

Κι από που ξεκινάνε όλα αυτά; Μα από εκεί που ξεκινούσαν και όλα τα θετικά της εποχής των σερί νικών και των θριάμβων στα ντέρμπι. Από τον προπονητή. Ο Πογιέτ της εποχής μετά τα ντέρμπι είναι ένας άλλος Πογιέτ. Δεν εννοώ φυσικά ως προπονητής. Ο ίδιος προπονητής είναι…

Αλλά στην αίσθηση που μου δίνει εμένα προσωπικά ως προς το πως βλέπει την ΑΕΚ. Η έλλειψη συγκέντρωσης στο στόχο, αλλά και η έλλειψη πάθους ξεκινάνε από αυτόν. Το μάτι του Πογιέτ δεν γυαλίζει πλέον. Άλλαξε γνώμη και δεν θέλει να μείνει; Έχει ξενερώσει με πρόσωπα και καταστάσεις; Έχει αλλού το μυαλό του; Ειλικρινά δεν το ξέρω.

Απλά καταγράφω, αυτό που βλέπω. Μετά την ήττα από το Αγρίνιο, βγήκε και είπε «καλύτερα που συνέβη τώρα αυτό παρά να συμβεί μετά». Μετά την ισοπαλία στην Καλλονή, βγήκε και είπε «αν έμπαινε ένα γκολ από αυτά που χάθηκαν στα πρώτα λεπτά, πιθανότατα να έληγε το ματς 0-6». Την Κυριακή, η πρώτη του αντίδραση ήταν να πει στην κάμερα του συνδρομητικού «ήταν μια μέρα που ήταν για να χάσουμε, κάποια στιγμή θα συνέβαινε κι αυτό».

Ο Πογιέτ που γνωρίσαμε από το πρώτο κιόλας παιχνίδι του στην ΑΕΚ, ήταν σκασμένος από την ισοπαλία της ομάδας στην Λεωφόρο. Ο Πογιέτ που βλέπαμε και που ξέραμε πριν από τον τελευταίο 1,5 μήνα, ζούσε όλα τα συναισθήματα, θετικά και αρνητικά, με ένταση. Ο Πογιέτ σήμερα δεν έχει καμία σχέση με εκείνον τον Πογέτ.

Δεν ξέρω τι μπορεί να συμβεί μέχρι αύριο. Μπορεί η ομάδα να βρει τη χαμένη της ταυτότητα, το χαμένο της πλάνο, το πάθος, την ψυχή της; Μπορεί να βρει ο Πογιέτ και να ανάψει ξανά τη σπίθα που είχε για την ομάδα και να την περάσει και στους παίκτες του, ώστε κι αυτοί με τη σειρά τους, να ξαναβρούν τον εαυτό τους; Ειλικρινά δεν ξέρω… Σίγουρα δεν είναι εύκολο… Πρέπει όμως να το κάνουν…

Η ΑΕΚ έχει χάσει πολλά για πολλούς λόγους τα τελευταία χρόνια. Ήταν όμως αδύναμη και ανίσχυρη. Δεν μπορεί και τώρα που είναι ισχυρή και που τα προβλήματά της είναι το απόλυτο μηδέν σε σχέση με τα όσα πέρασε, να χαρίζει νίκες, τίτλους, επιτυχίες… Αν το κάνουν, αρχής γενομένης από τα δύο παιχνίδια με τον Ατρόμητο, θα είναι όλοι ασυγχώρητοι…

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X