ΑΕΚ! Και είχα αρχίσει να ανησυχώ…

Είχε περάσει παραπάνω από 1,5 μήνας, που δεν υπήρχε ίχνος γκρίνιας και όλα ήταν φουλ της ευφορίας. Πρόκριση σε ομίλους, μεταγραφή Αραούχο, πρωτιά στο πρωτάθλημα. Επίσης υπήρξαν ματς που μύριζαν κηδεία από χιλιόμετρα μακριά. Ξέρετε αυτά για τα οποία υπάρχει γενικώς ξεσηκωμός και που εμφανίζονται και στο γήπεδο ακόμα και τα φαντάσματα αλλά και αυτοί θα κάνουν μια φορά μέσα στη σεζόν το κομμάτι τους και τα στάτους τους στο facebook. Αλλά και αυτά τα ματς που συνήθως καταλήγουν σε κηδείες, η ΑΕΚ τα κέρδισε. Πρώτη στην Ελλάδα, σε τροχιά πρόκρισης στην Ευρώπη, κανένα πρόβλημα, καμία γκρίνια.

Άρχισα να μην αναγνωρίζω την ΑΕΚ, να ανησυχώ. Όμως τα πράγματα ξαναμπήκαν στην θέση τους από την Κυριακή. ΑΕΚ είμαστε και ότι κτίζουμε, δεν αφήνουμε κανέναν να το γκρεμίσει. Το κάνουμε μόνοι μας με τεράστια δεξιοτεχνία και κυρίως επιτυχία. Δεν ήταν απλώς μια ήττα στην Τρίπολη. Είναι βγάζω μόνος μου τα μάτια μου, για να γουστάρω. Η ΑΕΚ έπαιξε μ’ έναν αντίπαλο που στήθηκε για να πάρει την ισοπαλία και θα την πανηγύριζε σαν θρίαμβο και τελικά έχασε. Η ΑΕΚ είχε την ευκαιρία να πάρει αέρα οκτώ βαθμών από τον Ολυμπιακό, κάτι που είχε να συμβεί από την προ Κόκκαλη εποχή, είχε την ευκαιρία να αφήσει τέσσερις βαθμούς πίσω τον ΠΑΟΚ και να στείλει μήνυμα πως όσο εσείς πετάτε βαθμούς εγώ δεν θα χάνω πουθενά. Και τελικά κινδυνεύει ακόμα και να μην είναι πρώτη, αν ο Πανιώνιος κερδίσει στην Λαμία. Με λίγα λόγια, αυτή είναι συμπυκνωμένη, ολόκληρη η σύγχρονη ιστορία της ΑΕΚ, από το 1994 και μετά.

Βεβαίως για να πάμε και στα σοβαρά, η ΑΕΚ φέτος μπορεί να αλλάξει την μοίρα της και την ιστορία της. Και το γεγονός πως έχασε στην Τρίπολη μια τεράστια ευκαιρία, δεν σημαίνει πως δεν θα το κάνει κιόλας. Η ΑΕΚ φέτος έχει μια εξαιρετικά καλή ομάδα. Ότι και να πει ο καθένας για τον Βινίσιους ή τον Αϊντάρεβιτς, που θα έχει και δίκιο, το φετινό ρόστερ είναι πολύ καλό. Κυρίως διότι έχει παίκτες που μπορούν να κάνουν την διαφορά μέσα στο γήπεδο. Και όχι έναν ή δυο. Αλλά περισσότερους. Μόνο που είναι ξεκάθαρο, πως αυτοί οι παίκτες που μπορούν να κάνουν την διαφορά, δεν γίνεται να βγαίνουν από το γήπεδο. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και για την τωρινή ΑΕΚ. Για κάθε ΑΕΚ που είχε παίκτες κλάσης και που κυνηγούσε να πετύχει κάτι.

Εννοείται πως δεν μπαίνω σε καμία διαδικασία σύγκρισης του Αραούχο και του Λιβάγια και του Μάνταλου και του Λάζαρου, με Ντέμης, με Τσάρτες, με Κωστήδες. Αλίμονο. Όμως για να θυμόμαστε λίγο και τι συνέβαινε, κανείς απ’ αυτούς δεν έβγαινε από την ενδεκάδα, εκτός αν υπήρχε θέμα τραυματισμού. Και κάποιες φορές μάλιστα, έπαιζαν ακόμα και αν υπήρχε θέμα τραυματισμού. Όπως ο Ντέμης σ’ εκείνο το ντέρμπι με τον Ολυμπιακό, που μπήκε στο γήπεδο με κομμένη μέση και μόλις και μετά βίας έκανε γρήγορο περπάτημα και για τρέξιμο ούτε λόγος. Αλλά κρατούσε γύρω του, όλη την άμυνα του Ολυμπιακού. Γι αυτό και μπήκε και έπαιξε. Μια τεράστια υπέρβαση έκανε. Και έτσι μόνο άλλωστε, γίνεται δουλειά. Με υπερβάσεις. Έτσι θα διεκδικήσει η ΑΕΚ το πρωτάθλημα μέχρι τέλους. Με παίκτες που θα κάνουν υπερβάσεις και θα φτάσουν στα όρια τους. Δεν είναι βόλτα στο πάρκο η μάχη του πρωταθλήματος, ούτε αγώνες επίδειξης. Ούτε είναι η ΝΒΑ να παίζουμε για την πλάκα και το θέαμα, μέχρι να έρθουν τα πλέι οφ. Εδώ χρειάζονται μάχες και υπερβάσεις. Και οι ποιοτικοί παίκτες, έστω και κουρασμένοι, δεν γίνεται να βγαίνουν από την ενδεκάδα, ειδικά όταν μιλάμε για ένα κρίσιμο ματς και όχι ένα χαλαρό στο ΟΑΚΑ.

Ιστορικά αυτό δεν γινόταν ποτέ και δεν πρέπει να γίνει ούτε και τώρα. Θα μου πείτε ότι κάποτε το ποδόσφαιρο ήταν αλλιώς και τα παιχνίδια ήταν λιγότερα. Σύμφωνοι. Όμως δεν γίνεται διαφορετικά. Ορισμένα πράγματα στο ποδόσφαιρο  είναι απλά και δεν είναι περίπλοκα. Ο Λιβάγια, ο Αραούχο, ο Μάνταλος και ο Λάζαρος, δεν γίνεται να βγαίνουν από την ενδεκάδα. Τουλάχιστον όχι, σε ματς που είναι κομβικά. Καταλαβαίνω πως ο Λάζαρος ήταν στα κόκκινα και στα όρια του. Καλώς λοιπόν έμεινε εκτός. Μα και ο Λιβάγια το ίδιο; Δεν γίνεται. Μου το θύμισε ένας φίλος και είχε δίκιο. Αυτό που έκανε ο Χιμένεθ στην Τρίπολη, ήταν περίπου ανάλογο μ’ αυτό που είχε κάνει ο Φερέρ στο ίδιο γήπεδο και με τον ίδιο αντίπαλο. Που είχε την έμπνευση να αφήσει εκτός του Μπλάνκο και να παίξει με φορ τον Μαντούκα. Και η ΑΕΚ έκανε μια ήττα που, αν δεν την είχε κάνει, ίσως να μην χρειαζόταν καν να κουβεντιάζουμε για Βάλνερ.

Για να μην υπάρχει παρεξήγηση, προφανώς και δεν απαξιώνω κανέναν από το φετινό ρόστερ. Προφανώς και θα παίξουν όλοι. Θα χρειαστούν όλοι και είναι δεδομένο. Όταν όμως συντρέχει λόγος. Εννοώ όταν υπάρχουν υποχρεωτικές απουσίες. Κατά τα άλλα, οι παίκτες που κάνουν την διαφορά, πρέπει να παίζουν συνεχώς. Και η διαχείριση στην κούραση τους, να γίνει αφού έχουν καθαρίσει κρίσιμα παιχνίδια και όχι πριν. Η ΑΕΚ έχει φέτος μια τεράστια ευκαιρία. Ιστορική θα την χαρακτήριζα. Για να μπορέσει να την εκμεταλλευτεί αυτή την ευκαιρία, πρέπει αφενός να πάει με υπερβάσεις μέχρι τέλους του πρωταθλήματος και αφετέρου μ’ όσο το δυνατόν πιο ποδοσφαιρικά ορθολογικές επιλογές. Αλλιώς δεν γίνεται.

Ορθολογική επιλογή, είναι να παίζουν πάντα και κυρίως στα κρίσιμα ματς, τα πιο βαριά όπλα. Ορθολογική επιλογή είναι να μην εγκλωβίζεται στα άκρα ο Μάνταλος, παρά μόνο όταν το απαιτούν οι συνθήκες λόγω της παρουσίας στην ενδεκάδα και του Λιβάγια και του Αραούχο και με συγκεκριμένο σχηματισμό. Ορθολογική επιλογή είναι να σταματήσει πλέον το αστείο με τον Μπακασέτα εξτρέμ, διότι είναι κρίμα και για την ομάδα και για τον ίδιο τον ποδοσφαιριστή. Ορθολογική επιλογή είναι να μην κουνιέται από την ενδεκάδα, ο τερματοφύλακας που παίζει στην εθνική. Ορθολογική επιλογή είναι όταν χρειάζεται η ομάδα εξτρέμ, να παίζει ο Τρίστασον που είναι εξτρέμ.  Ορθολογική επιλογή είναι να μην ξαναδούμε τον Βινίσιους στο αριστερό άκρο της άμυνας και τον Γενάρη να πάρει η ΑΕΚ παίκτη εκεί. Ορθολογική επιλογή, είναι να μην αλλάζεις τίποτα απ’ όσα λειτουργούν καλά. Διότι, μεταξύ άλλων, δεν υπάρχει λόγος.

Για να το κλείσω. Δεν ήρθε η συντέλεια του κόσμου. Είναι μια ευκαιρία που χάθηκε. Μια τεράστια ευκαιρία. Αλλά είναι, τουλάχιστον στα μάτια μου, τόσο προφανή αυτά που δεν έγιναν σωστά στην Τρίπολη, που αυτοί που πρέπει μπορούν να τα δουν, να τα διορθώσουν και να μην τα επαναλάβουν. Ο Χιμένεθ έλεγε όταν κέρδιζε η ΑΕΚ, πως δεν έχει γίνει ξαφνικά η καλύτερη ομάδα του κόσμου, ούτε όταν θα χάσει θα είναι η χειρότερη. Ισχύει. Το ίδιο ισχύει και για τον Χιμένεθ. Ούτε ήταν ο καλύτερος του κόσμου όταν κέρδιζε, ούτε τώρα έγινε ο χειρότερος, μετά από ένα πραγματικά πολύ κακό βράδυ του. Αν τώρα τα άσχημα βράδια γίνουν συνεχόμενα, άλλο καπέλο. Κινδυνολόγος όμως ούτε υπήρξα, ούτε θα γίνω ποτέ.