Το επικοινωνιακό και ο περιορισμός του ρίσκου, εχθροί της ΑΕΚ στο θέμα προπονητή

Γράφτηκαν όλα, ειπώθηκαν όλα σε σχέση με την χθεσινή εμφάνιση του Δημήτρη Μελισσανίδη. Την άποψη μου την διαβάσατε και στο blog που αναδημοσίευσε το enwsi.gr χθες το βράδυ. Σε δύο πράγματα θέλω να σταθώ σήμερα εδώ, πέρα πλέον απ’ όσα ειπώθηκαν από το αφεντικό της ΑΕΚ.

Το πρώτο έχει να κάνει με την επικοινωνιακή πίεση που υφίσταται η ΑΕΚ. Είναι υπαρκτή, διαμορφώνει μια δύσκολη κατάσταση, αλλά πρέπει ο σύλλογος να αποφύγει να πέσει στην παγίδα του να γίνει γνώμονας για τις κινήσεις του.

Για παράδειγμα στην περίπτωση του προπονητή και το ξεκαθαρίζω για να μη ταξιδεύει το μυαλό όποιου διαβάζει, πως δεν αναφέρομαι στην περίπτωση του Λουτσέσκου εδώ. Η ΑΕΚ στο «ζύγι» των περιπτώσεων που εξετάζει δεν πρέπει να βάζει και το επικοινωνιακό «γκελ» που θα έχει ή δεν θα έχει ο υποψήφιος. Την διέξοδο δεν θα την βρει από την επικοινωνία, θα την βρει από την ουσία. Αν πετύχει στην ουσία, θα απολαύσει κι επικοινωνιακά τα οφέλη που θα είναι να απολαύσει.

Δεν το λέω τυχαία αυτό. Πιστεύω πως στο «μέτρημα» διάφορων περιπτώσεων, μετά την μεγάλη πίεση που έχουν υποστεί όλοι στην ομάδα, ακόμη κι αν δεν το θέλουν, το μυαλό πάει στο «πως θα φανεί αυτός;». Δεν πρέπει να υπάρχει αυτό όμως. Για την ακρίβεια δεν πρέπει να έχει καμιά θέση στην αναζήτηση προπονητή, όπως και παικτών.

Τα δεδομένα της αγοράς διαμορφώνονται σκληρά κι αδυσώπητα

Και για έναν λόγο ακόμη. Η ΑΕΚ δεν είναι αυτή την στιγμή η ομάδα την οποία μα αγωνία περιμένουν όλοι στην διεθνή αγορά για το αν θα τους χτυπήσει την πόρτα. Τα δεδομένα της αγοράς διαμορφώνονται σκληρά κι αδυσώπητα, με το επίκεντρο να πέφτει όλο και περισσότερο στα πρωταθλήματα που τα «φέρνουν». Σε αυτά εκτινάσσονται συνεχώς τα ποσά στα τηλεοπτικά δικαιώματα, αυτά με όλες τις εξελίξεις χρόνο με τον χρόνο αποκτούν την πιο εύκολη πρόσβαση στο top επίπεδο των ευρωπαϊκών διοργανώσεων.

Δεν είναι καν ίδια η κατάσταση με πριν δέκα χρόνια περίπου, όταν η ΑΕΚ με τα χίλια οικονομικά προβλήματα είχε παρόλα αυτά την ευχέρεια, να περνάει ο τότε πρόεδρος της ο Σταύρος Αδαμίδης, από interview στο Λονδίνο, προπονητές όπως ο Χιμένεθ που μόλις είχε φύγει από την Σεβίλλη, ο πολύ στα πάνω του τότε Λε Γκουέν, ο Πάουλο Σόουσα ή ακόμη και ο Ντιέγκο Σιμεόνε. Αυτό πλέον δεν θα γίνει με ελληνική ομάδα με τίποτα και δεν είναι εύκολο ακόμη και για τον ΟΣΦΠ. Είναι πιο εύκολο συγκριτικά με τους υπόλοιπους, άλλα όχι εύκολο. Και θα δυσκολεύει ακόμη περισσότερο όσο γίνεται ακόμη πιο δύσβατος ο δρόμος των ελληνικών ομάδων για το Champions League.

Ο συνδυασμός ουσίας κι επικοινωνίας λοιπόν έχει γίνει πιο δύσκολος από ποτέ, οπότε είναι μονόδρομος να αφιερωθείς στο πρώτο και να κάνεις πέρα το δεύτερο. Γιατί θα χαθείς. Και η πιθανότητα λάθους θα αυξηθεί δραματικά.

Το δεύτερο σημείο που θέλω να τονίσω, είναι η έννοια του ρίσκου. Νέος προπονητής και μη ρίσκο, είναι έννοιες που δεν συναντιούνται πουθενά. Ακόμη κι αν η επιλογή σου είναι αποτέλεσμα του καλύτερου δυνατού σκάουτινγκ, της πιο λεπτομερούς και αναλυτικής παρακολούθησης επί μακρόν συγκεκριμένων στόχων, ρίσκο πάντα θα υπάρχει. Απλά το επίπεδο της οργάνωσης σου στο ψάξιμο, το μειώνει ή το αυξάνει.

Αν η ΑΕΚ ψάχνει τον προπονητή που θα την κάνει να μη νιώθει πως παίρνει ρίσκο, δεν θα τον βρει πέρα ίσως από μια δυο επιλογές, γνωστές σε όλους από παρουσία στην Ελλάδα. Όχι πως δεν υπάρχει κι εκεί ρίσκο, απλά προφανώς στην ομάδα θα νιώθουν πως ξέρουν καλά ποιον παίρνουν.

Το ελάχιστο ρίσκο με τον Χιμένεθ

Ελάχιστο ρίσκο βραχυπρόθεσμα, από την άποψη του να ξέρεις ακριβώς τι να περιμένεις, έχει μόνο ο Χιμένεθ. Το πακέτο το ξέρεις. Ξέρεις τι θα βρεις μπροστά σου, τι θα χρειαστεί να διαχειριστείς, ποια από αυτά που σου αρέσουν έχεις ελπίδες να δεις και ποια όχι. Τα έγραψα ξανά πρόσφατα. Ο Χιμένεθ δεν έχει τα χαρακτηριστικά προπονητή που μπορεί να μακροημερεύσει σε μια ομάδα. Γι΄αυτό και πουθενά από τις ελάχιστες ομάδες που τον εμπιστεύθηκαν δεν μακροημέρευσε. Αν όμως το σκεπτικό σου είναι περιορισμένο στο τι θα γίνει την επόμενη σεζόν, έχεις ελπίδες. Βεβαίως πρέπει να έχουμε και κάτι ακόμη στο μυαλό μας.

Κάθε χρόνος που περνάει, κάθε «νταραβέρι» ανάμεσα στην ΑΕΚ και τον Χιμένεθ, προκαλεί στην κάθε μία από τις δύο πλευρές και στην μεταξύ τους σχέση, φθορά που γράφει. Και γίνεται όλο και πιο δύσκολο να περιμένεις αυτό που έγινε το 2017-2018. Δεν είναι ίδια η ψυχολογία του Χιμένεθ με αυτή που είχε το 2017 όταν ήρθε μετά από καιρό στην ΑΕΚ, ούτε ίδια με όταν πιστοποιήθηκε στο τέλος της σεζόν πως θα μείνει. Και δεν είναι ίδια και η ψυχολογία του συλλόγου απέναντι στον Χιμένεθ.

Για να μη το κουράζω, το συνετό είναι να οδηγείσαι σε μια επιλογή προπονητή μέσα από μια συγκεκριμένη διαδικασία σε βάθος χρόνου. Πολλές φορές το έχω πει, πως η ΑΕΚ είναι μια ομάδα που οφείλει ακόμη κι όταν πηγαίνει «τρένο» με έναν προπονητή, να προετοιμάζεται για τον επόμενο και να έχει στην διάθεση της πλήρεις φακέλους, ψαγμένους μέσα από τα κανάλια που απαιτεί το σύγχρονο ποδόσφαιρο.

Οι μηχανισμοί που έφτιαξε στο παρελθόν, απέτυχαν να το κάνουν αυτό, να δούμε αν τώρα ο καινούργιος, στο μέλλον τουλάχιστον, θα μπορέσει να δουλέψει έτσι. Για τώρα, φαίνεται πως τέτοια δουλειά δεν έχει γίνει και δεν υπήρχε χρόνος να γίνει στο μέγεθος που απαιτείται για να είσαι απόλυτα έτοιμος. Παρόλα αυτά, η ΑΕΚ πρέπει να κάνει μια επιλογή νέου τεχνικού, με όσο το δυνατό μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας γίνεται. Και το ρίσκο δεν μπορεί να το φοβάται. Γιατί απλά αυτό δεν έχει καμιά λογική.

LIVE όλες οι ειδήσεις

Οι ειδήσεις του enwsi.gr στο Google News

• ENWSI TV: ΟΛΗ η εκπομπή AEK talk με Καζαντζόγλου-Λούπο! (VIDEO)
• Μελισσανίδης: «Θέλω μία ΑΕΚ να την χαιρόμαστε, θα δώσουμε όσα χρήματα χρειάζονται για μεταγραφές -Πόσους θα πάρουμε»
• Τα οκτώ σημεία κλειδιά της «εξομολόγησης»
• Πάνος Λούπος: «Ο Λουτσέσκου, το καυτό καλοκαίρι και η ΑΕΚ της “Αγιάς Σοφιάς”» (VIDEO)
• Στοίχημα: Οι καλύτερες προτάσεις εδώ, στο betone

• ΑΕΚ
• Δημήτρης Μελισσανίδης
• Μανόλο Χιμένεθ
• προπονητης