Πως ξεχωρίζεις αυτό που συμβαίνει τώρα στην ΑΕΚ, από το μετά;

Πως ξεχωρίζεις αυτό που συμβαίνει τώρα στην ΑΕΚ, από το μετά;
Photo Credits: INTIME

Ο Τάσος Τσατάλης στο blog του στο enwsi.gr για την σύνδεση της φετινής ΑΕΚ με αυτήν της επόμενης χρονιάς

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Όλοι συμφωνούμε στο τι θα πρέπει να γίνει στην ΑΕΚ εν όψει της επόμενης σεζόν.

Να πάρουμε πολλούς καλύτερους παίκτες, καλύτερο προπονητή και να γίνουμε καλύτερη ομάδα. Να φύγουν αυτοί που δείχνουν να μη μπορούν να ανταποκριθούν κλπ. Αυτονόητα πράγματα.

Το πράγμα μπλέκει όμως, αν κάτσεις να σκεφτείς αναλυτικά πως έχουμε φτάσει ως εδώ, τι συμβαίνει και σήμερα που μιλάμε και γιατί συμβαίνει και πως όλο αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει με ασφάλεια σε αυτό που «πρέπει να γίνει». Εκεί μπλέκει πολύ.

Ο οργανισμός φέρεται σαν αυτό που διαδραματίζεται με την ομάδα στο επίκεντρο, να είναι κάτι διαφορετικό από το… όλον ΑΕΚ. Σα να έχουμε από την μια πλευρά μια ΑΕΚ που ασυγκράτητη κοιτά προς την επόμενη σεζόν, την διόρθωση όλων των λαθών και στις κινήσεις που θα αλλάξουν τα πράματα. Κι από την άλλη πλευρά, μια άλλη ΑΕΚ, του ποδοσφαιρικού της τμήματος, που πρέπει αναγκαστικά να συνεχίζει να παίζει μέχρι το τέλος της σεζόν και «τι να κάνουμε, υπομονή…».

Νομίζω δεν χρειάζεται και ιδιαίτερη σκέψη για να καταλάβει κανείς, πως κάτι τέτοιο δεν μπορεί να συμβαίνει σε καμιά περίπτωση. Δεν είναι δυνατό να αποσυνδεθεί αυτό που συμβαίνει και τώρα, από αυτό που θα πρέπει να συμβεί μετά.

Η ΑΕΚ περιμένει απλά να τελειώσει τη σεζόν

Δεν μπορείς να πεις πως υπάρχει «μια ΑΕΚ» που από τις αρχές Φλεβάρη διαλύεται μέρα με τη μέρα, αλλά κανείς δεν μπορεί κάνει τίποτα για να το αλλάξει αυτό ή έστω να το μετριάσει τόσο καιρό. Και μια «άλλη ΑΕΚ» που ανανεωμένη, με φρέσκιες ιδέες και διάθεση, προχωρά ακάθεκτη προς το νέο πεπρωμένο της, περιμένοντας απλά να πάρει την σκυτάλη, την στιγμή που θα σφυρίξει ο διαιτητής την λήξη του αγώνα με τον Άρη στο ΟΑΚΑ, την μεθεπόμενη Κυριακή.

Μια είναι η ΑΕΚ. Και είναι η ίδια που βρίσκεται σε κατάσταση διάλυσης χωρίς φρένο εδώ και μήνες και η ίδια είναι που μετά την λήξη του αγώνα με τον Άρη θα κληθεί να αλλάξει την μοίρα της. Ο ίδιος μηχανισμός που δεν μπορεί να προβεί σε καμιά ουσιαστική παρέμβαση, τουλάχιστον από τις αρχές του Φλεβάρη που το πράγμα έχει ξεφύγει τελείως, είναι ο ίδιος μηχανισμός από τον οποίο περιμένουμε πως θα αλλάξει τα πάντα μετά το τέλος της μαρτυρικής σεζόν.

Αυτό από μόνο του αρκεί για να καταλάβει όποιος εξακολουθεί να έχει λίγο καθαρό μυαλό, πως η κατάσταση παραμένει εξόχως προβληματική, ακόμη κι όταν στρέψεις το βλέμμα προς την επόμενη μέρα.

Πρέπει να πειστούμε όλοι, περίγυρος της ομάδας και οπαδοί για το εξής: Ένα σύστημα που έχει πείσει τον εαυτό του ότι δεν μπορεί να κάνει καμιά παρέμβαση εδώ και 3,5 μήνες ενώ η κατάσταση εντός και γύρω από την ομάδα είναι επιεικώς πρωτόγνωρη για τα δεδομένα της ΑΕΚ και πως μόνη επιλογή είναι να σταυρώσεις τα χέρια και να περιμένεις να περάσει ο καιρός για να τελειώνουμε, είναι το ίδιο σύστημα που είναι πανέτοιμο να άρει τα αδιέξοδα.

Ενας θεμελιώδης στόχος στο τραπέζι για την ΑΕΚ

Και προσέξτε. Η προσέγγιση που βλέπουμε όλοι, δηλαδή της απόλυτης απραξίας εδώ και τόσο καιρό, υπάρχει ενώ διακυβεύεται μέχρι και το τελευταίο σφύριγμα, ένας θεμελιώδης στόχος. Η ευρωπαϊκή συμμετοχή για την σεζόν που έρχεται.

Ο ΟΣΦΠ το 17-18 για παράδειγμα, δεν είχε καν τέτοιο θέμα. Ευρώπη θα συμμετείχε έτσι κι αλλιώς, όποια τροπή και να έπαιρνε η σεζόν του. Παρόλα αυτά άλλαξε Χάσι, Λεμονή, Γκάρθια, Κόντη, σε μια προσπάθεια παρέμβασης για να βγει η χρονιά όσο καλύτερα γινόταν. Ενώ ήταν εκτός πρωταθλήματος και κυπέλλου από τις αρχές του Φλεβάρη, μετά τις ήττες από την ΑΕΚ! Ενώ παράλληλα βέβαια είχαν αποφασίσει από πολύ νωρίς με ποιον θα προχωρούσαν από την επόμενη σεζόν και τον είχαν βάλει ήδη στην ομάδα ουσιαστικά, πριν κλείσει η επόμενη.

Η ΑΕΚ δεν περιμένει καν απλά να τελειώσει μια σεζόν χωρίς ενδιαφέρον από ένα σημείο και μετά. «Καίγεται» για την επίτευξη ενός σημαντικού, έστω και μίνιμουμ στόχου. Που έχει σημαντική πτυχή και όσον αφορά το ευρωπαϊκό της ranking και οικονομικά, καθώς τα έσοδα από πιθανή συμμετοχή σε όμιλο της νέας διοργάνωσης, κάθε άλλο παρά αμελητέα θα είναι. Ειδικά σε μια σεζόν που θα είναι η δεύτερη συνεχόμενη, χωρίς τα προβλεπόμενα έσοδα από εισιτήρια.

Κι όμως, εκεί που ο ΟΣΦΠ πριν τρία χρόνια τέτοιο καιρό προσπαθούσε λυσσασμένα με κάθε ορθόδοξο και ανορθόδοξο τρόπο να αλλάξει κάτι στην σεζόν του, έστω κι αν από νωρίς βρέθηκε μακριά από τους βασικούς στόχους, η ΑΕΚ την αντιμετωπίζει σα να μην έχει καμιά σημασία πλέον. Και σα να μην υπάρχει κανένας τύπος παρέμβασης που να μπορούσε να γίνει. Κι όσο για την προετοιμασία της επόμενης; Ας το αφήσουμε καλύτερα. Γιατί κατά πάσα πιθανότητα, προς το παρόν είναι αυτό που φαίνεται…

Ο τζόγος της ΑΕΚ και μια… ευχή

Ό,τι και να συμβεί ως το τέλος, στα τρία ματς που απομένουν, θα είναι αποτέλεσμα της συγκυρίας. Ένας ιδιότυπος τζόγος. Ιδιότυπος, γιατί στον τζόγο κάνεις μια κίνηση και περιμένεις το αποτέλεσμα της. Εδώ δεν υπάρχουν κινήσεις, απλά περιμένεις να δεις τι θα γίνει.

Με μια ευχή: Όπως από το πουθενά αυτό το γκρουπ με τον συγκεκριμένο προπονητή, μετά τον διασυρμό με τον ΟΣΦΠ πήρε 7 πόντους σε τρία ματς, να γίνει το ίδιο τώρα. Οι αντίπαλοι στα τρία επόμενα ματς είναι οι ίδιοι. Με μια διαφορά βέβαια. Πως τότε είχες Λιβάι Γκαρσία, Ολιβέιρα και Μάνταλο. Που τώρα υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες για τουλάχιστον τους δύο από τους τρεις, μάλλον δεν θα τους έχεις στην τριάδα των αγώνων που έρχονται.

Για να επιστρέψω σε αυτό με το οποίο ξεκίνησε το blog, δηλαδή τις «δύο ΑΕΚ», θα πω και πάλι πως φυσικά αυτό δεν υφίσταται. Αυτό που βλέπουμε στο γήπεδο δεν είναι ανεξάρτητο από αυτό που υπάρχει και γύρω από την ομάδα. Όλα είναι ένα πακέτο, σε όλα αντανακλάται κάποιο υφιστάμενο επιμέρους πρόβλημα, που παίζει τον ρόλο του για να φτάνει η ομάδα στους αγώνες στην κατάσταση που φτάνει.

Και στο τέλος, κάτι για τον προπονητή. Όσες δικαιολογίες και να ψάξεις να βρεις (που υπάρχουν) είναι αστείο να προσπαθείς να διαχωρίσεις τον προπονητή μιας ομάδας από την εικόνα που παρουσιάζει η ομάδα του στο γήπεδο. Το να έχουμε φτάσει να υπάρχει κόσμος που θεωρούν πως γι’ αυτό που βλέπουμε στο γήπεδο, δεν φταίει καθόλου ο προπονητής, αλλά …η ποιότητα των παικτών, δείχνει πόσο έχουμε χάσει όλοι το μυαλό μας με αυτά που συμβαίνουν.

Φτάνουμε να θεωρούμε πως ο ρόλος του προπονητή είναι μόνο να καθοδηγεί ένα ρόστερ πλήρες και ποσοτικά και ποιοτικά. Και πως δεν έχει ρόλο όταν αυτό στο μυαλό μας δεν συμβαίνει. Δηλαδή πως αν το ρόστερ δεν ανταποκρίνεται σε αυτό που εμείς θέτουμε ως ιδανικό στο μυαλό μας, τότε ο προπονητής είναι δικαιολογημένος να παρουσιάζει μια ομάδα ανίκανη και για τα βασικά. Αυτό σκεφθείτε μόνο και θα πάρετε την απάντηση.

Τα ελαφρυντικά του Χιμένεθ είναι δύο: Πρώτον, πως δεν ήρθε μόνος του. Δεύτερον, πως δεν μένει με το ζόρι και δεν το επιβάλλει αυτός. Η κατάσταση που βρίσκεται η ΑΕΚ, από τις αρχές του Φλεβάρη, θα δικαιολογούσε ακόμη και να είχε φτάσει ήδη στον τέταρτο προπονητή μέσα στην σεζόν, αν χρειαζόταν. Ούτε καν μόνο στον τρίτο. Ακόμη και στον τέταρτο.

LIVE όλες οι ειδήσεις

Οι ειδήσεις του enwsi.gr στο Google News

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X