Δέκα μέρες σιωπής
Photo Credits: INTIME

Ο Κώστας Τσίλης (υποχρεωτικά) γράφει για μια κατάσταση και μια στιγμή που δεν έχουν νόημα τα λόγια

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Αρκετή ώρα μετά το ματς με τον ΠΑΟΚ, ένας φίλος έλεγε τα εξής: «Παρακολουθώ την ΑΕΚ 50 χρόνια. Έχω πλαντάξει στο κλάμα, έχω τσαντιστεί και ήθελα να σπάσω ότι έβρισκα μπροστά μου, έχω επίσης βρίσει όποιον έβρισκα μπροστά μου. Πρώτη φορά σ’ αυτά τα 50 χρόνια, δεν νιώθω απολύτως τίποτα. Δεν θέλω να βλέπω τίποτα, δεν θέλω να ξέρω τίποτα. Κενό και αποστροφή μόνο».

Αυτή είναι η πραγματικότητα. Αυτό δυστυχώς εκπέμπει πλέον η ΑΕΚ και φοβούμαι πως είναι πολύ χειρότερο και από την στεναχώρια και από την οργή και απ’ όλα. Μια ομάδα που κάποτε έμπαινε στο γήπεδο και κέρδιζε επειδή δεν γινόταν να χάσει, τώρα μπαίνει και χάνει επειδή δεν γίνεται να κερδίσει. Αβάσταχτο και απάλευτο. Και αυτή την στιγμή, τουλάχιστον μέχρι να τελειώσει όλο αυτό το μαρτύριο σε δέκα μέρες, δεν υπάρχει κανείς και τίποτα που να μπορεί να κάνει κάτι, προκειμένου να το αλλάξει.

Σε μια τέτοια κατάσταση, αφού δεν μπορούν να γίνουν πράξεις, τουλάχιστον ας σταματήσουν τα λόγια. Τουλάχιστον μέχρι να υπάρξουν (αν υπάρξουν) πράξεις. Ούτε εξηγήσεις, ούτε αναλύσεις. Έχει περάσει προ πολλού το τάιμινγκ που όλα αυτά, θα είχαν νόημα και ίσως θα ήταν χρήσιμα. Όχι απλώς δεν έχουν να προσφέρουν απολύτως τίποτα στην δεδομένη χρονική στιγμή τα λόγια, αλλά προκαλούν και την πιο χαμηλή ποδοσφαιρική νοημοσύνη. «Πυρπολούν» και τα τελευταία εγκεφαλικά κύτταρα του κόσμου της ΑΕΚ, που ακόμα δεν έχουν καεί.

Και μέσα σ’ όλο αυτό, βάζω πρώτα την αφεντομουτσουνάρα μου. Σε πολλές εκτιμήσεις έπεσα χιλιόμετρα έξω, σε κάποιες αναλύσεις η πραγματικότητα έδειξε πως τελικά μπουρδολόγησα. Ενώ στην φάση που είμαστε, η επανάληψη χιλιογραμμένων και χιλιοειπωμένων “πρέπει” για την επόμενη μέρα της ομάδας, δεν νομίζω πως έχει νόημα. Δυστυχώς όμως, η δουλειά μου είναι να γράφω στο σαιτ και την εφημερίδα και να λέω στο ράδιο, επομένως πρακτικά δεν γίνεται να το βουλώσω, παρόλο που, επαναλαμβάνω, στην δεδομένη στιγμή αυτό θα έπρεπε να γίνει.

Όμως όλοι όσοι βρίσκονται μέσα στον οργανισμό της ΑΕΚ, δεν είναι η δουλειά τους να μιλάνε. Είναι να φτιάχνουν και να παράγουν ποδόσφαιρο, είναι να παίζουν ποδόσφαιρο. Είναι να πράττουν. Αφού την δεδομένη χρονική στιγμή, πολύ προφανώς, δεν μπορούν να πράξουν για να αλλάξουν την κατάσταση, ας αποφύγουν τα (πολλά και παράλογα) λόγια.

Δηλαδή ρε Μάνολο, τι το ήθελες αυτό το «όσο έχουμε δυνάμεις, δεν είμαστε κατώτεροι από κανέναν;» μετά την τέταρτη συνεχόμενη ήττα από τον ΠΑΟΚ μέσα σ’ έναν μήνα. Δηλαδή στην Τούμπα την πρώτη αγωνιστική των πλέι οφ, που η ΑΕΚ έφαγε το γκολ στο πρώτο πεντάλεπτο, για πόσο είχε δυνάμεις; Με τον ΟΣΦΠ που δέχθηκε τέσσερα γκολ στο πρώτο ημίχρονο, μπήκε στο ματς χωρίς καθόλου δυνάμεις;

Και για να πάμε και στο ματς της Τετάρτης με τον ΠΑΟΚ, η ΑΕΚ δέχθηκε γκολ στο 47’ και στο 51’. Πότε πρόλαβε να ξεμείνει από δυνάμεις, βγαίνοντας για το δεύτερο ημίχρονο; Ή μήπως στην ανάπαυλα αντί να ξεκουραστούν στα αποδυτήρια, έριχναν τσιμέντο για να κάνουν μερεμέτια στους τοίχους του ΟΑΚΑ; Και αφού, Μανόλο μου, ξέρεις πως η ομάδα δεν έχει δυνάμεις (που μεταξύ μας δεν είναι λογικό να το ξέρεις και να μην έχεις κάνει κάτι όταν εσύ είσαι προπονητής από τον Δεκέμβρη), γιατί άραγε έβαλες την άμυνα στην σέντρα;

Ο Κρμιέτσικ που είναι δυο μέτρα μπόι αλλά παίζει να είναι και ο πιο αργός φορ του πρωταθλήματος, έφευγε στην πλάτη της άμυνας, με ταχύτητα Κλωναρίδη στα καλά του. Άσε που η τρύπα από την πλευρά του Νταντσένκο, θα πρέπει να φαινόταν ακόμα και από τον διαστημικό σταθμό ΜΙΡ, για να την δει ο Γκαρσία και να ρίξει εκεί τον Ουάρντα. Και αφού, Μανόλο μου, η ομάδα ξέρεις πως δεν έχει δυνάμεις, γιατί έβγαλες άρον – άρον τον Γαλανόπουλο, που είναι ίσως ο μοναδικός παίκτης με τόσο πολλή ενέργεια και που ήταν και πάλι ο μοναδικός που σκεφτόσουν πως ίσως και να μπορούσε να σκοράρει;

Και στην τελική Μανόλο μου, αν δεν μπορείς στην πράξη, στο γήπεδο, να φτιάξεις τις δυνάμεις, να διορθώσεις τα λάθη που συνεχώς λες πως γίνονται (και όντως γίνονται), να βρεις τρόπο να κάνεις τις ευκαιρίες γκολ, τουλάχιστον μην τα παρουσιάζεις δημοσίως, σαν να είναι δουλειά κάποιου άλλου να τα κάνει. Διότι πραγματικά δεν βοηθάει σε τίποτα όλο αυτό και μόνο ζημιά κάνει. Ένα «είμαστε στεναχωρημένος», που σίγουρα ισχύει γιατί κανείς δεν θέλει να χάνει, θα αρκούσε. Ίσως πολύ περισσότερο και ένα «αναλαμβάνω την ευθύνη», αλλά αυτό μάλλον δεν το νιώθεις, οπότε άστο να πάει στα κομμάτια.

Επίσης, ρε Μουαμέρ μου Τάνκοβιτς, τι το ήθελες αυτό το «είναι τελικός τώρα με τον ΠΑΟ και θα πάμε για να το κερδίσουμε»; Μα έχουν περάσει ήδη φέτος τόσα ματς με τον χαρακτήρα τελικού, τα οποία όχι απλώς δεν έχετε κερδίσει, αλλά ήσασταν και πολύ κατώτεροι των περιστάσεων. Μετράτε ήδη 16 συνεχόμενα ντέρμπι (και άρα «τελικοί), που δεν τα έχετε κερδίσει. Και αν ψάξω και τις δηλώσεις πριν απ’ όλα αυτά τα ματς, «πάμε για να κερδίσουμε», θα βρω. Τώρα λοιπόν, εδώ που έχει φτάσει το πράγμα, δεν έχουν νόημα τα λόγια. Αν όντως το βλέπετε σαν τελικό την Κυριακή και αν όντως θεωρείτε πως μπορείτε να τον κερδίσετε, πηγαίνετε και κάντε το.

Φυσικά και όλο αυτό δεν πηγαίνει στον Τάνκοβιτς. Αλλά σ’ όλους. Εξάλλου ο Σουηδός είναι και από τους τελευταίους που φταίνε για την εικόνα. Είναι από τις πολλές περιπτώσεις ποδοσφαιριστών, που η ΑΕΚ έχει κακοποιήσει αγωνιστικά. Και η εικόνα του Τάνκοβιτς στο ΟΑΚΑ στο ματς με τον ΠΑΟΚ, δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτή του Τάνκοβιτς της Χάμαρμπι, με τα 25 γκολ και τις 8 ασίστ μέσα σε 1,5 χρόνο. Βεβαίως στην ΑΕΚ φέτος ο Σουηδός έχει κάνει φέτος 35 ματς σε Ελλάδα και Ευρώπη, αλλά έχει παίξει μόλις ένα 90άλεπτο. Ενώ μόλις μια ακόμα φορά, έχει μείνει στο γήπεδο σε ματς μετά το 80ο λεπτό. Αλλά παρόλα αυτά έχει 8 γκολ και 7 ασίστ. Και μακάρι να μην έχει ήδη «καεί».

Αλλά το θέμα μας δεν είναι ο Τάνκοβιτς. Επιστρέφω στο θέμα και το κλείνω, γιατί θα φτάσω να μιλάω τρεις ώρες, για να αποδείξω την αξία της σιωπής. Προς αποφυγή οποιασδήποτε παρεξήγησης, είμαι ο τελευταίος άνθρωπος στον κόσμο που θα ζητήσω από κάποιον, όποιος και αν είναι αυτός, να μην εκφράσει δημοσίως γνώμη και άποψη. Αλίμονο μου. Εκείνο για το οποίο επιμένω, είναι πως εδώ που έχουμε φτάσει και μέχρι να τελειώσει το φετινό μαρτύριο, μέχρι να (αν) αποφύγει η ΑΕΚ την τορπίλη του εκτός Ευρώπης, τα λόγια δεν είναι απλώς περιττά. Λειτουργούν επιβαρυντικά σε μια έτσι κι αλλιώς επιβαρυμένη από τα πεπραγμένα κατάσταση. Ειδικά αν τσουγκρίζουν με τα πεπραγμένα και με την κοινή ποδοσφαιρική λογική. Δέκα μέρες σιωπής, υπομονής και ότι σωθεί. Όχι από φέτος, που όλα έχουν χαθεί. Το να σωθεί η ζημιά του αποκλεισμού από την Ευρώπη, αφορά την επόμενη χρονιά.

LIVE όλες οι ειδήσεις

Οι ειδήσεις του enwsi.gr στο Google News

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X