Αν ήταν άλλη ομάδα, θα είχαμε αμόκ θαυμασμού και δέους

Αν ήταν άλλη ομάδα, θα είχαμε αμόκ θαυμασμού και δέους
Photo Credits: INTIME

Ο Κώστας Τσίλης πάλι ξεφεύγει από την καθημερινότητα, προκειμένου να βάλει κάποια πράγματα στην σωστή τους θέση

02/04/2021 | 1:00
Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Διάβασα εδώ στο σαιτ, το αφιέρωμα που έκαναν οι Ισπανοί για τα 1000 παιχνίδια που συμπλήρωσε ο Φλορεντίνο Πέρεθ στην προεδρία της Ρεάλ. Ένα από τα στατιστικά που παραθέτει το αφιέρωμα, είναι πως η ΑΕΚ είναι η μοναδική ομάδα, από τις 117 που αντιμετώπισε η Ρεάλ σ’ αυτά τα 1000 ματς, που έμεινε δυο φορές αήττητη. Και σε επίπεδο ομίλων Τσάμπιονς Λιγκ. Αλλά και σε μια εποχή που όχι απλώς η Ρεάλ είχε μια καλή ομάδα. Μιλάμε για τους περιβόητους Γκαλάκτικος, που ειδικά στο ματς της Νέας Φιλαδέλφειας είχαν έρθει σε απαρτία. Νομίζω μόνο ο Ρονάλντο έλειπε. Εξ ου και τρελάθηκαν όταν δεν κατάφεραν να κερδίσουν και ο Γκούτι φεύγοντας από το γήπεδο έδειχνε μέσα από το πούλμαν τέσσερα δάκτυλα στον κόσμο, για το ματς που θα γινόταν στο Μπερναμπέου.

Έτσι κι αλλιώς είναι εντυπωσιακό αυτό που είχε κάνει η ΑΕΚ τότε. Αλλά το γεγονός πως είναι η μοναδική ομάδα στον κόσμο, επί προεδρίας Πέρεθ, που το έχει πετύχει, το καθιστά ασύλληπτο. Πείτε με υπερβολικό, αλλά πώς να το κάνουμε, είναι απ’ αυτά που μπορούν να κάνουν περήφανο έναν οπαδό ομάδας. Επειδή φυσικά ισχύει το φρέσκα κουλούρια λέει ο κουλουράς, δεν είπα πως θα έπρεπε να βγούμε στον δρόμο αλαλάζοντες από ευτυχία. Αλλά αυτό που είδα είναι, πως μάλλον στα ψιλά πέρασε. Και ήμασταν από το «έλα μωρέ, πριν 20 χρόνια έγινε», μέχρι το «μόνο για μνημόσυνα είμαστε».

Χαμός μέχρι και τους Εσκιμώους

Προφανώς ο καθένας όπως το αισθάνεται. Αλλά επιτρέψτε μου να σημειώσω, πως αν το ίδιο στατιστικό, το είχαν βγάλει οι Ισπανοί για οποιαδήποτε άλλη ελληνική ομάδα, η αντιμετώπιση θα ήταν εξόχως διαφορετική. Θα μπαίναμε σε διαδικασίες τριήμερου εορτασμού με φουλ των αφιερωμάτων ακόμα και στο ύψος της κάλτσας που φορούσε η ενδεκάδα που έπαιξε στο Μπερναμπέου. Ενώ κυρίως θα είχαμε ένα αμόκ θαυμασμού και δέους για «το πόσο πολύ ανεβάζουν το ελληνικό ποδόσφαιρο τέτοιου είδους επιτεύγματα και πόσο περήφανους κάνουν τους απανταχού Έλληνες ποδοσφαιρόφιλους». Ή μήπως δεν θα γινόταν κάπως έτσι; Αφήστε που θα παρουσιαζόταν δέκα φορές πιο σημαντικό, απ’ ότι πραγματικά είναι.

Στην ΑΕΚ όμως, έχουμε συνηθίσει να τα περνάμε στα ψιλά. Να τα θεωρούμε τίποτα ή αδιάφορα ή ακόμα χειρότερα, να τα λογίζουμε ως αχρείαστα μνημόσυνα. Σας θυμίζω πως ο Μίμης Παπαϊωάννου έχει αναγνωριστεί από την Διεθνή Ομοσπονδία Στατιστικής και Ιστορίας του Ποδοσφαίρου, ο κορυφαίος Έλληνας ποδοσφαιριστής του 20ου αιώνα. Αμφιβάλλω πόσοι το θυμούνται. Αμφιβάλλω ακόμα και πόσοι το ξέρουν καν. Και δεν εννοώ μόνο από τους οπαδούς της ΑΕΚ. Πιστεύετε πως αν κάτι τέτοιο είχε συμβεί με παίκτη του Ολυμπιακού ή του Παναθηναϊκού, δεν θα το είχαν μάθει ακόμα και οι Εσκιμώοι που δεν ξέρουν ούτε από ποδόσφαιρο, ούτε καν που βρίσκεται η Ελλάδα. Πιο γνωστό και πολύ πιο προβεβλημένο είναι πως ο Αλεξανδρής θα κλέψει ακόμα και το παιδί του στο τάβλι προκειμένου να κερδίσει, από την ανάδειξη του Μίμη ως κορυφαίου Έλληνα ποδοσφαιριστή του 20ου αιώνα.

Πουθενά η ΑΕΚ

Σκεφτείτε πως μέσα σ’ όλη την συζήτηση ανάμεσα σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό για το ποιος την έχει μεγαλύτερη την αντιπροσώπευση του ελληνικού ποδοσφαίρου στην Ευρώπη, δεν χωράει πουθενά η ΑΕΚ. Παρόλο που είναι η μοναδική ελληνική ομάδα που έχει φτάσει στην οκτάδα και των τριών ευρωπαϊκών διοργανώσεων. Αφήστε που, με τον τρόπο με τον οποίο γίνεται η κουβέντα τα τελευταία χρόνια για την ευρωπαϊκή παρουσία του Ολυμπιακού, που όντως είναι σημαντική, θαρρείς πως έχει κάνει δέκα φορές εντυπωσιακότερα πράγματα από την ΑΕΚ. Παρόλο που η αλήθεια είναι πως ακόμα δεν έχει καταφέρει να φτάσει, εκεί που έφτασε η ΑΕΚ. Ενώ στους ευρωπαϊκούς βαθμούς που έρχονται για την Ελλάδα την τελευταία πενταετία, στην συνείδηση της κοινής γνώμης, η ΑΕΚ μπαίνει στο ίδιο τσουβάλι με ΠΑΟ και ΠΑΟΚ, παρόλο που πριν τρία χρόνια είχε φτάσει μέχρι και τους «32».

Φυσικά τώρα κάποιος θα σκεφτεί, τι κάθεσαι και μας τα αραδιάζεις όλα αυτά, όταν χάνουμε το πρωτάθλημα με 20 βαθμούς διαφορά και κινδυνεύουμε να μείνουμε εκτός Ευρώπης. Πρώτον τα αραδιάζω πρώτα και κύρια γι αυτούς που βρίσκονται 20 βαθμούς διαφορά και που κινδυνεύουν να χάσουν την Ευρώπη, μπας και αντιληφθούν το βάρος της φανέλας και αναλογιστούν και το μέγεθος της αποτυχίας. Και δεύτερον διότι ότι και αν συμβαίνει, όσο στραβά και ανάποδα και αν έχουν πάει τα πράγματα, διάολε υπάρχουν χίλια πράγματα που κάνουν τον ΑΕΚτζή περήφανο. Για να μην πω χιλιάδες. Και ξέρετε κάτι, τίποτε απ’ αυτά και ποτέ, δεν το είχε δεδομένο ή πολύ περισσότερο χαρισμένο. Εξ ου και αξίζουν ακόμα περισσότερο.

Επιμύθιο…

Κάποτε ο Ντέμης είχε πει πως όποιος θέλει πρωτάθλημα, να γίνει Ολυμπιακός ή Παναθηναϊκός. Από μόνη της αυτή η ατάκα είναι τραγική, καθώς η ΑΕΚ πάντα θέλει το πρωτάθλημα. Μόνο που αυτό που είχε πει τότε ο Νικολαϊδης, ήταν πως λίγοι εξ ημών έγιναν ΑΕΚ λόγω των πρωταθλημάτων ή των κυπέλλων. Η προσφυγιά, η Φιλαδέλφεια, οι αξίες, ενιότε η μπαλάρα και οι παικταράδες, αλλά και αυτά τα σημαντικά και τα μεγάλα που κατά καιρούς πετυχαίνει με πολύ ιδρώτα και πολύ αίμα, είναι αυτά γεννούσαν, γεννούν και θα γεννούν ΑΕΚτζήδες. Και κάποια στιγμή, αυτά τα σημαντικά, θα πρέπει να παίρνουν την πραγματική (μεγάλη) τους διάσταση και την σωστή τους θέση. Πρώτα στην δική μας συνείδηση και μετά σ’ αυτή την υπολοίπων.

LIVE όλες οι ειδήσεις

Οι ειδήσεις του enwsi.gr στο Google News

ΡΟΗ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ ΜΠΑΣΚΕΤ ΓΗΠΕΔΟ ΧΑΝΤΜΠΟΛ ΒΟΛΕΙ ΕΡΑΣΙΤΕΧΝΙΚΗ
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X