Να πας ρε παικταρά και να αφήσεις ένα λουλούδι και μια συγγνώμη

Να πας ρε παικταρά και να αφήσεις ένα λουλούδι και μια συγγνώμη
Photo Credits: INTIME

Ο Κώστας Τσίλης «πιάνει» τον Λιβάι, αλλά αφήνει για πολύ λίγο την ΑΕΚ κατά μέρος

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Στην επόμενη διακοπή για τα ματς των εθνικών, ο Λιβάι θα ταξιδέψει κάπου στην άλλη μεριά του Ατλαντικού, για να παίξει με το Τρινινταντ στα προκριματικά για το Παγκόσμιο Κύπελλο του Κατάρ. Έτσι όπως έχει διαμορφωθεί η διαδικασία, δεν αποκλείεται και η ομάδα του να τα καταφέρει. Άλλωστε με τον Λιβάι να κάνει τα μαγικά του, όλα μπορούν να συμβούν. Επομένως μπορεί το επόμενο καλοκαίρι, να τον δούμε να κάνει τα κόλπα του, ανάμεσα στους κορυφαίους ποδοσφαιριστές του πλανήτη.

Και επειδή το ποδόσφαιρο αγαπάει πολύ τα τυπάκια που κάνουν στην μπάλα ότι μπορεί να κάνει ο Γκαρσία, το πιθανότερο είναι πως μια παρουσία του σε μουντιάλ, έστω με μια μικρούλα εθνική όπως αυτή του Τρινιντάντ, θα τον απογειώσει. Διότι αν Ολλανδός σκάουτερ τρελάθηκε όταν είδε τον Λιβάι στο Τρινιντάντ στα πρώτα άγουρα ποδοσφαιρικά του χρόνια και τον πήρε αμέσως μαζί του, φανταστείτε τι πανηγύρι θα γίνει όταν θα τον δουν τώρα τόσες χιλιάδες ποδοσφαιράνθρωποι.

Αυτή βεβαίως είναι η φωτεινή πλευρά της ιστορίας. Διότι εκτός όλων των άλλων, ο Λιβάι έχει σταθεί τυχερός. Θα μπορούσε να μην είχε αυτό το χάρισμα με την μπάλα. Ή ακόμα και μ’ αυτό το χάρισμα και μ’ αυτό το ταλέντο, τα πράγματα να είχαν κυλήσει στραβά και να μην τον είχε εντοπίσει ποτέ Ολλανδός σκάουτερ. Άλλωστε μια από  τις πρώτες ποδοσφαιρικές ακαδημίες στην οποία ο Γκαρσία κλωτσούσε την μπαλίτσα του, έκλεισε λόγω τεράστιων οικονομικών προβλημάτων. Και εκεί θα μπορούσε να είχε στραβώσει και για τον Λιβάι, η υπόθεση ποδόσφαιρο.

Αν λοιπόν συνέβαιναν όλα αυτά, που δεν ήταν διόλου απίθανο, η μοίρα του Γκαρσία σε μια μικρή χώρα της Καραϊβικής όπως το Τρινιντάντ, μπορεί να ήταν εντελώς διαφορετική. Ίσως τελικά να κατέληγε στο Κατάρ, να συμμετείχε στο Μουντιάλ, αλλά όχι ως ποδοσφαιριστής και πρωταγωνιστής. Ενδεχομένως να ήταν ανάμεσα στους χιλιάδες εργάτες από κάθε γωνιά του πλανήτη, που έχουν συρρεύσει στο Κατάρ για να δουλέψουν στην κατασκευή των γηπέδων για το Παγκόσμιο κύπελλο. Ανάμεσα στους χιλιάδες που χρειάστηκε να ταξιδέψουν πολλά χιλιόμετρα μακριά από την πατρίδα τους, για να βρουν τρόπο όχι να ζήσουν, αλλά απλώς να επιβιώσουν.

Απ’ αυτούς τους χιλιάδες, οι (τουλάχιστον) 6,5 δεν θα γυρίσουν ποτέ σπίτι τους. Διότι σύμφωνα με δημοσίευμα του Γκάρντιαν, έχουν σκοτωθεί τουλάχιστον 6,5 χιλιάδες εργάτες από τότε που ξεκίνησαν τα έργα για την κατασκευή των γηπέδων και των εγκαταστάσεων που θα φιλοξενήσουν το Μουντιάλ. Και ακόμα αυτά τα έργα δεν έχουν ολοκληρωθεί. Επίσης οι περισσότεροι απ’ αυτούς τους 6,5 χιλιάδες, δεν σκοτώθηκαν σε εργατικά ατυχήματα. Οι θάνατοί τους αποδίδονται στις άθλιες συνθήκες εργασίες και διαβίωσης. Ατελείωτες ώρες δουλειάς κάτω από καυτό ήλιο, χωρίς κανένα μέτρο προστασίας και διαμονή σε κοντέινερ χωρίς κανέναν κανόνα υγιεινής.

Οι περιγραφές αλλά και οι αριθμοί είναι έτσι κι αλλιώς από μόνοι τους ανατριχιαστικοί. Εξίσου όμως ανατριχιαστικός, είναι και ο τρόπος που τοποθετήθηκε επί του θέματος, αξιωματούχος της ΦΙΦΑ. Η συχνότητα των ατυχημάτων στις κατασκευές για το Παγκόσμιο κύπελλο, είπε, είναι πολύ χαμηλή σε σχέση μ’ άλλα αντίστοιχα πρότζεκτ σ’ όλο τον κόσμο. Σε ελεύθερη μετάφραση δηλαδή, παντού στον κόσμο πεθαίνουν εργάτες πάνω σε σκαλωσιές, πλακωμένοι ή πετσοκομμένοι από βαριά μηχανήματα, εξαντλημένοι από τις ατελείωτες εργατοώρες και στοιβαγμένοι σε κοντέινερ, αλλά εδώ έχουμε θάψει λιγότερους απ’ άλλα έργα. Επομένως είμαστε τουλάχιστον ήσυχοι, παίζει να είμαστε και ευχαριστημένοι για το «κατόρθωμα» μας.

Βεβαίως στον κόσμο της ΦΙΦΑ, των μπάτζετ, των μονοπωλίων, των υπερκερδών, τα πράγματα είναι απλουστευμένα. Το νούμερο των 6,5 χιλιάδων νεκρών εργατών, αξιολογείται το ίδιο, ίσως και λιγότερο, μ’ αυτό των 6,5 (εκατοντάδων) χιλιάδων δολαρίων. Αν για να γίνει το έργο που θέλουμε, πρέπει να «ξοδέψουμε» 6,5 δις δολάρια αλλά και 6,5 χιλιάδες ανθρώπινες ψυχές, let it be. Και αν καταφέρουμε να κάνουμε το έργο ξοδεύοντας 1 δις δολάρια λιγότερο και μια «ψυχή» λιγότερη απ’ ότι σ’ άλλα έργα, είμαστε πετυχημένοι. Αν δε, καταφέρουμε να μειώσουμε τα 6,5 δις δολάρια στα 5,5 δις, ακόμα και αν αυτό σημαίνει πως θα αυξήσουμε τους νεκρούς από 6,5 σε 7,5 χιλιάδες, τότε είμαστε ακόμα πιο πετυχημένοι. Ίσως και ευτυχισμένοι.

Αυτός είναι ο κόσμος αυτού του συστήματος. Αυτό δυστυχώς είναι πλέον και το Μουντιάλ, διότι αυτό είναι πλέον και το ποδόσφαιρο. Φυσικά για όλο αυτό οι τελευταίοι που φταίνε, είναι οι ποδοσφαιριστές. Και δεν μειώνει στο ελάχιστο την τεράστια επιτυχία και μαγκιά να καταφέρει ένα παιδί σαν τον Λιβάι, να φτάσει μέχρι και το Μουντιάλ. Μακάρι να πάει ο παικταράς στο Κατάρ και να λάμψει σαν αστέρι που είναι. Αλλά όταν πάει, ας μην λησμονήσει να αφήσει ένα λουλούδι στη μνήμη αυτών των 6,5χιλιάδων εργατών που «έφυγαν» για να μπορέσει να γίνει το Μουντιάλ και που κάποιοι εξ’ αυτών σίγουρα ήταν και από το Τρινιντάντ, ίσως και φίλοι του ή συγγενείς του. Και εκτός από το λουλούδι, να τους πει και μια συγγνώμη εκ μέρους όλων μας.

Μια συγγνώμη που όταν θα ξεκινήσει το Μουντιάλ, θα ξέρουμε ακόμα και τι ώρα πηγαίνει για κατούρημα ο τρίτος τερματοφύλακας κάθε μιας από τις εθνικές που θα συμμετέχουν, αλλά δεν θα ξέρουμε ούτε ένα όνομα απ’ αυτούς τους 6,5 χιλιάδες εργάτες που σκοτώθηκαν στα έργα. Μια συγγνώμη που έχουμε επιτρέψει να επικρατεί ένα σύστημα που αναγκάζει χιλιάδες να αφήσουν τον τόπο τους για να ψάξουν για μια θέση στον ήλιο, ένα σύστημα που από την (μετα)μνημονιακή Ελλάδα μέχρι το πρότυπο ελεύθερης αγοράς Κατάρ, βάζει σωρηδόν ανθρώπους στην μηχανή του κιμά για να βγάλει κέρδη. Μια συγγνώμη που ακόμα δεν έχουμε κάνει τίποτα, ώστε αυτοί οι 6,5 χιλιάδες νεκροί εργάτες στα έργα για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022, να είναι οι τελευταίοι.

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X