Η ΑΕΚ του Μελισσανίδη στο χθες, στο σήμερα και κυρίως στο αύριο!

Photo Credits: INTIME

Ο Πάνος Λούπος στο προσωπικό του blog, αναλύει τα... πάντα όλα για την ποδοσφαιρική ΑΕΚ

22/02/2021 | 0:01

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Θα ξεκινήσω από το ματς της ΑΕΚ με τον Αστέρα Τρίπολης, που είναι απλά ένα ακόμα… δέντρο, αλλά στο κύριο μέρος της σημερινής αρθρογραφίας, θα προτιμήσω να εστιάσω στο… δάσος.

Η ΑΕΚ, στο παιχνίδι με τον Αστέρα, άξιζε να πετύχει τουλάχιστον τέσσερα γκολ. Πέτυχε δύο με τον τρομερό Σιμάνσκι, είχε δοκάρι πάλι με τον Πολωνό, είχε και δύο φοβερές ευκαιρίες, από τις οποίες σώθηκε ο Αστέρας, με επεμβάσεις αμυντικών του, πάνω στη γραμμή του τέρματος. Είχε 19 τελικές εκ των οποίων τις 14 στην εστία. Έκανε συγκλονιστική προσπάθεια παρά τα προβλήματα και τις πολλές απουσίες, για να γυρίσει το ματς και να κάνει την ανατροπή. Ισχύουν όλα αυτά και κανείς δεν μπορεί να τα αμφισβητήσει.

Όπως όμως επίσης ισχύει ότι στο ποδόσφαιρο, δεν γίνεται σε κάθε ματς να πρέπει να βάλεις τρία και τέσσερα γκολ για να κερδίζεις. Δεν γίνεται, ρε παιδιά. Ε, δεν έβαλε αυτή τη φορά, η ΑΕΚ τρία γκολ και τελικά δεν κέρδισε. Τι άλλο να αναλύσεις, όταν ξεκινάει ένα ματς και στο 18′ είσαι ήδη στο 0-2, από δύο φάσεις που είναι εντελώς άφαντη η άμυνά σου; Εξαιρετική μετά η αντίδραση όλης της ομάδας, θα το πανηγυρίζαμε πάλι αλά Αλκαζάρ, αν το… κάρφωνε ο Σβάρνας ή ο Λιβάι στο 93′, αλλά όπως και να έχει, αυτή η άμυνα δεν παλεύεται.

Όπως και δεν παλεύεται, αυτό που έκανε η διοίκηση της ΑΕΚ, που ενώ έβλεπε από τις αρχές Νοεμβρίου ότι με αυτή την άμυνα δεν… πας πουθενά, επειδή πολύ απλά της λείπει ο «στόπερ Νο 1», δεν έκανε τίποτα τον Γενάρη για να διορθώσει αυτή την κατάσταση.

Περί Λιβάγια και Λυσάνδρου…

Πάμε τώρα και στο… δάσος, που ανέφερα και στον πρόλογο.Το γεγονός ότι μέσα σε ένα μήνα, ο ποιοτικότερος ποδοσφαιριστής της ομάδας, αλλά και το ικανότερο διοικητικό στέλεχος της τελευταίας πενταετίας, αποφάσισαν να μην συνεχίσουν στην ΑΕΚ προκειμένου να αναζητήσουν διαφορετικές προοπτικές στην καριέρα τους, ο καθένας φυσικά στο είδος του, μάλλον καταμαρτυρά (και αυτό) ότι κάτι δεν πάει καλά στην ομάδα.

Σαφέστατα και η ΑΕΚ είναι πάνω απ’ όλους και απ’ όλα και θα προχωρήσει και θα μεγαλουργήσει χωρίς τον οιονδήποτε παίκτη και το οιονδήποτε διοικητικό στέλεχος, μην παρεξηγηθώ. Αλλά δεν είναι καλό σημάδι, να θέλουν να φύγουν επειδή δεν καλύπτονται οι επαγγελματικές τους φιλοδοξίες. Και σημαίνει ότι σίγουρα κάπου πρέπει να φταίει και η ΑΕΚ.

Οφείλουμε να μην ξεχνάμε…

Η ΑΕΚ με τον Δημήτρη Μελισσανίδη στο τιμόνι, πέτυχε μέσα στην πενταετία 2013-2018, επικά κατορθώματα, που νομίζω πως όμοιά τους, ίσως και να μην μπορείς να βρεις σε άλλον σύλλογο, παγκοσμίως. Ξεκινώντας κυριολεκτικά από το μηδέν σε όλα τα επίπεδα, παίζοντας από τα… χωράφια της Γ’ Εθνικής και φτάνοντας σε κατάκτηση Κυπέλλου, σε κατάκτηση Πρωταθλήματος, σε ευρωπαϊκή πορεία με ρεκόρ σερί 14 αήττητων παιχνιδιών, με συμμετοχή σε όμιλο Τσάμπιονς Λιγκ.

Κι όλα τα παραπάνω, τα συνδύασε προχωρώντας παράλληλα το μεγαλύτερο όνειρο των απανταχού «Ενωσιτών», που χωρίς τον Μελισσανίδη, θα έμενε όνειρο απατηλό. Και δεν είναι μόνο αυτό, καθώς η ΑΕΚ έφτιαξε γραφεία και εκσυγχρονίζει και το προπονητικό της κέντρο. Και μην λησμονούμε ότι χάρη κυρίως στην ΑΕΚ του Μελισσανίδη, έπεσε και ένα ποδοσφαιρικό κατεστημένο δύο δεκαετιών και τα τελευταία χρόνια, στο ελληνικό πρωτάθλημα, επικρατεί στο τέλος ο καλύτερος, χωρίς να σημαίνει ότι έχουν εκλείψει εντελώς τα κακώς κείμενα.

Όλα τα παραπάνω δεν τα καταγράφω για να χρυσώσω κανένα… χάπι, αλλά αφενός γιατί οφείλουμε να μην τα ξεχνάμε και αφετέρου γιατί δεν ήταν καθόλου μα καθόλου εύκολο να συμβούν. Ήταν αποτέλεσμα οργάνωσης, ήταν αποτέλεσμα μεθοδικών κινήσεων, μα κυρίως νομίζω ότι ήταν αποτέλεσμα ατσάλινης αποφασιστικότητας και διάθεσης, από πλευράς του ίδιου του Μελισσανίδη.

Εστίασε σχεδόν αποκλειστικά σε γήπεδο και προπονητικό

Αυτή η ατσάλινη αποφασιστικότητα και η διάθεση του διοικητικού ηγέτη της «Ένωσης», νομίζω ότι μετά το πρωτάθλημα του 2018, εστιάστηκε αποκλειστικά στο θέμα του γηπέδου και του προπονητικού κέντρου. Και η ομάδα πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Δεν είναι δίκαιο να πούμε ότι εγκαταλείφθηκε, γιατί όπως είδαμε και το περασμένο καλοκαίρι, και κινήσεις έγιναν και χρήμα έπεσε.

Αλλά σίγουρα, περνώντας σε δεύτερη μοίρα, κάποιες καταστάσεις μοιραία αφήνονται και στην τύχη τους. Και σε συνδυασμό με το γεγονός ότι ο μεγάλος εχθρός, ανασυντάχτηκε, οργανώθηκε και όπως πράττει ιστορικά, είχε και το πολύ χρήμα, φτάσαμε 2,5 χρόνια αφότου η ΑΕΚ τον είχε βάλει από κάτω για τα καλά και είχε κάνει… τον Μποτία να κλαίει στα αποδυτήρια, να είναι σήμερα απο πάνω και μάλιστα με μεγάλη απόσταση σε πολλά επίπεδα από την «Ένωση». Αυτή είναι η πραγματικότητα.

Συνεχόμενα λάθη…

Από τη στιγμή που υπήρξαν και εξακολουθούν να υπάρχουν καταστάσεις που αφέθηκαν στην τύχη τους, οι συνεχόμενες λανθασμένες επιλογές δεν λένε να σταματήσουν, όπως και ο γενικότερος εγκλωβισμός της ΑΕΚ στα ίδια της τα λάθη.

Κάπως έτσι, το δεδομένα πολύ βαρύ για την ΑΕΚ του Μελισσανίδη, γεγονός, ότι έμεινε εκτός πρωταθλήματος από τον Δεκέμβριο για τρίτη σερί αγωνιστική σεζόν, αντί να αντιμετωπιστεί με έντονη αντίδραση μέσα στον Ιανουάριο, αντιμετωπίστηκε χαλαρά και με το σκεπτικό ότι… «τα κάναμε που τα κάναμε χάλια, ας πάμε τώρα έτσι μέχρι το τέλος της σεζόν και το καλοκαίρι βλέπουμε».

Γιατί κανείς (ΚΑΚΩΣ) δεν φανταζόταν στις γιορτές, ότι η ΑΕΚ θα κινδύνευε σήμερα, ακόμα και να μείνει εκτός Ευρώπης. Και επειδή πίστεψαν ότι ο Μανόλο Χιμένεθ θα έκανε… μαγικά. Το μόνο… μαγικό που έγινε όμως, ήταν ότι αυτή η ομάδα, με τη χειρότερη άμυνα των (πολλών) τελευταίων ετών, αντί να ενισχυθεί σημαντικά μέσα στον Ιανουάριο, αποδυναμώθηκε!!! Αυτό ήταν πραγματικά… μαγικό! Και αδιανόητο.

Ανασύνταξη και αναδιοργάνωση το καλοκαίρι

Τώρα πλέον, είναι δεδομένο ότι ενόψει της συνέχειας σε πρωτάθλημα και Κύπελλο, η ΑΕΚ θα πορευτεί, ποντάροντας και στην τύχη και στις συγκυρίες, αλλά και στο «όσα πάνε κι όσα έρθουν» ή αν το προτιμάτε διαφορετικά στο «όσα φάμε κι όσα βάλουμε».

Αλλά ανεξαρτήτως του που θα καταλήξει όλο αυτό στο τέλος της σεζόν, κι αν η ΑΕΚ θα κατορθώσει να πετύχει κάποιο στόχο, είναι σίγουρο ότι πρέπει να αλλάξει εντελώς φιλοσοφία και τακτική. Τώρα είναι η δική της ώρα, να ανασυνταχθεί και να οργανωθεί ως κλαμπ, γιατί στο ποδόσφαιρο του 2021, δεν μπορείς να πηγαίνεις στα.. κουτουρού!

Υ.Γ: Το παραπάνω blog γράφτηκε μεσημέρι Κυριακής, πριν από τη μεγάλη μάχη της ΑΕΚΑΡΑΣ στο χάντμπολ.