Αν σταθεί όρθια στην Λάρισα, ίσως υπάρχει παράθυρο αισιοδοξίας για την συνέχεια

Η κοινή ποδοσφαιρική λογική λέει πως στο αγωνιστικό έχουμε μπροστά μας δυσκολίες, μπορεί και ακόμη περισσότερες απ’ όσες έχουμε αντιμετωπίσει ως τώρα. Όσο ακραίο και να φαίνεται αυτό με βάση όσα έχουμε βιώσει, πιστεύω πως ισχύει.

Σε κάθε περίπτωση, το ματς της ΑΕΚ την Κυριακή στην Λάρισα, είναι ένα «σταυροδρόμι». Είναι το τελευταίο, πριν η ομάδα για πρώτη φορά μετά από καιρό, πάρει κάποιες ανάσες. Από την άποψη πως ακολουθεί για πρώτη φορά ένα διάστημα χωρίς αγώνα μεσοβδόμαδα. Και είναι ευκαιρία για ανασύνταξη, πιο στοχευμένη δουλειά από τον προπονητή και μια δυο ακόμη επιστροφές από το μέτωπο των τραυματιών.

Το θέμα είναι όμως πως θα μπει η ΑΕΚ σε αυτό το διάστημα. Αυτό θα καθοριστεί από το τι θα κάνει την Κυριακή. Ή θα κερδίσει τον χρόνο που χρειάζεται και για την ψυχολογική ανασύνταξη ή θα μπει πολύ πιο βαθιά στην εσωστρέφεια και την κρίση.

Κάθε ματς είναι σημαντικό για την ΑΕΚ

Πρώτα απ’ όλα από δω και πέρα κάθε ματς είναι σημαντικό. Στην ΑΕΚ πίστευαν στο τέλος του 2020 πως δεν υπήρχαν πια στόχοι, εκτός από το κύπελλο, αλλά ο υπολογισμός για μια ακόμη φορά δεν ήταν σωστός. Ο Άρης δεν παρουσιάζει προϋποθέσεις για να ποντάρεις σε «ξεφούσκωμα», ο δε Παναθηναϊκός πλέον είναι ισότιμος ανταγωνιστής. Και σε έχει κερδίσει ήδη στο πρώτο γύρο.

Οι διαφορές ανάμεσα στις ομάδες που διεκδικούν τις θέσεις της Ευρώπης είναι αυτή τη στιγμή οριακές βαθμολογικά. Κάθε πόντος λοιπόν θα παίξει ρόλο. Αυτή είναι μια πτυχή, που αφορά όλα τα ματς από δω και πέρα και σίγουρα κι αυτό στην Λάρισα.

Αλλά το συγκεκριμένο έχει κι άλλη πτυχή. Η ΑΕΚ μπορεί να έχει δείξει μια ανοχή στις συνεχόμενες αποτυχίες, η οποία προκαλεί προβληματισμό για την ψυχολογία και την νοοτροπία που έχει κυριαρχήσει πλέον, όμως το συγκεκριμένο ματς έχει Κούγια. Εδώ λοιπόν – κακώς για μένα γιατί δεν μπορεί να έχει ιδιαιτερότητες για την ΑΕΚ κάποιο ματς στο οποίο δεν παίζει με ΟΣΦΠ, ΠΑΟ ή ΠΑΟΚ-, μια πιθανή αποτυχία δύσκολα θα περάσει έτσι. Ακόμη κι αν δεν προκαλέσει αντιδράσεις που θα γίνουν ορατές άμεσα, ενδεχομένως να δημιουργήσει στο μυαλό των υπευθύνων μια συγκεκριμένη προδιάθεση για αποφάσεις που θα παρθούν στην συνέχεια. Αν υπάρχουν πράγματα που παραμένουν στην κατηγορία των μη ανεκτών αυτή την περίοδο στην ΑΕΚ, σίγουρα ένα από αυτά είναι να μη μπορέσει να νικήσει ούτε τον Κούγια. Που εκτός των άλλων είναι και τελευταίος στο πρωτάθλημα.

Θα δυσκολευτεί στη Λάρισα η ΑΕΚ

Είναι η πιθανότητα νίκης η μεγαλύτερη αυτή τη στιγμή; Δεν μπορώ να το πω με βεβαιότητα. Η ΑΕΚ του Μανόλο Χιμένεθ με ομάδες σαν την Λάρισα και σε καλύτερη κατάσταση να ήταν αυτή την περίοδο και με όλες τις επιλογές στην διάθεση της, θα δυσκολευόταν σε κάθε περίπτωση. Το ίδιο θα γίνει και τώρα λογικά, σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό, καθώς λείπουν κομβικοί παίκτες στο κέντρο και στην άμυνα, υπάρχουν επίσης πολλοί που έχουν θέμα ενέργειας κατά τα λεγόμενα του ίδιου του Μανόλο.

Και είναι και η ψυχολογία, που σε ένα ματς που ο αντίπαλος σίγουρα θα είναι «ντοπαρισμένος» σε αυτό το επίπεδο, αυτή την στιγμή αποτελεί μειονέκτημα για την ΑΕΚ. Δηλαδή το ερώτημα είναι κυρίως αν η ομάδα αυτή την στιγμή είναι έτοιμη να παίξει και ξύλο.

Έχει πίσω της τρεις «λευκές» ισοπαλίες σερί στην Λάρισα κι αυτό κάτι λέει. Με τρεις διαφορετικούς προπονητές. Το μόνο που κάνει διαφορά, είναι πως αυτά τα τρία ματς έγιναν στο «χωράφι» του AEL FC Arena. Στο «Αλκαζάρ» είναι καλύτερα πολύ τα πράγματα, αλλά έχουμε και τις μετεωρολογικές προβλέψεις για το Σαββατοκύριακο που προβληματίζουν.

Πάντως αν η ΑΕΚ με οποιονδήποτε τρόπο φύγει από την Λάρισα με τους τρεις βαθμούς, για πρώτη φορά μετά από καιρό θα υπάρχει λόγος να δεις λίγο πιο αισιόδοξα τα πράγματα. Θα έχει δώσει λίγο χρόνο στον εαυτό της ψυχολογικά, θα έχει μπροστά της ένα διάστημα στο οποίο θα υπάρχουν πράγματα που θα μπορούν να δουλευτούν στην προπονητική καθημερινότητα, θα έχει να περιμένει κομβικούς παίκτες όπως Σάκχοφ και Σβάρνα.

Σταματάω εδώ, γιατί βλέπω πως τρώω πολύ κράξιμο για την επιμονή μου να στέκομαι στην απουσία του Σβάρνα. «Προσβάλλεις την ΑΕΚ να λες ότι λείπει ο Σβάρνας» και τέτοια.

Ο επαρκής ή μη Σβάρνας και η άμυνα της ΑΕΚ

Κοιτάξτε, δική μου δουλειά δεν είναι να γράφω με το θυμικό ή μόνο με το θυμικό. Ούτε να κρίνω πράγματα που αφορούν το ποδόσφαιρο και μόνο, με βάση το πως βλέπω την διοίκηση. Για το επίπεδο του παίκτη μπορεί να έχει ο καθένας την άποψη του, αλλά νομίζω οι περισσότεροι θα συμφωνήσουμε πως ένα σημαντικό κομμάτι από την κριτική που δέχεται, αφορά την στήριξη που έχει από τον σύλλογο. Όπως συμβαίνει και με άλλους παίκτες.

Ο Σβάρνας λοιπόν μπορεί να είναι επαρκής, λίγο επαρκής ή καθόλου επαρκής για την ΑΕΚ που ονειρευόμαστε, αλλά στην ΑΕΚ που έχουμε, αυτός μαζί με τον Λάτσι, έκαναν το καλύτερο κεντρικό αμυντικό δίδυμο που έχουμε δει φέτος. Όλα τα καλά παιχνίδια στο διάστημα που έχει αναλάβει ξανά ο Μανόλο, είναι με αυτούς τους δύο πίσω και ο Σβάρνας είναι καλός. Οπότε δεν είναι τι θα πω εγώ ή ο καθένας, αλλά τι λέει το γήπεδο αυτή τη στιγμή. Το γήπεδο έχει πει πως αμυντική ισορροπία ως τώρα έχει υπάρξει μόνο με Λάτσι – Σβάρνα πίσω. Μακάρι από το καλοκαίρι και μετά να έχουμε τον Λάτσι… και την κλωνοποίηση του Φράνκο Μπαρέζι ή του Βέρτζιλ Φαν Ντάικ. Αλλά από αυτό που έχουμε τώρα, το καλύτερο που έχουμε δει είναι το συγκεκριμένο δίδυμο. Κι ο Σβάρνας είναι έλλειψη αυτή τη στιγμή, ας το πάρουμε απόφαση.

Αφού έπιασα τους στόπερ να πω και κάτι άλλο. Καιρό τώρα κράζουν τον Τσιγκρίνσκι όποτε παίζει. Όντως, είναι η πρώτη σεζόν που πραγματικά όποτε παίζει ο Τσιγκρίνσκι, φαίνεται πως είναι ένα χρόνο μεγαλύτερος από την προηγούμενη χρονιά. Παρόλα αυτά, ειδικά όταν παίζει με τον Νεντελτσεάρου, πρέπει να είσαι τυφλός για να μη δεις πως ό,τι σώζεται, σώζεται από αυτόν. Τελευταίο παράδειγμα το ματς της Τετάρτης με τον Βόλο, που πραγματικά ήταν ο μόνος που είχε κανονική παρουσία στο γήπεδο, από τους τέσσερις της άμυνας. Δεν μπορεί πια να είναι το πρώτο βιολί και ναι δεν μπορεί να έχει ρόλο λογικά εν όψει της επόμενης σεζόν. Αλλά δεν αξίζει να ισοπεδώνεται με την προσπάθεια και την εικόνα που έχει φέτος, όσο παίζει. Κάνει πολλά για την ομάδα, που μακάρι να τα έκαναν κι άλλοι.

Ηδη… αποτυχημένη η μεταγραφή του Νταντσένκο

Και κλείνω με τον Νταντσένκο. Έχουμε 12 Φεβρουαρίου. Ο παίκτης ήρθε ουσιαστικά στις 31 Ιανουαρίου. Σε αυτές τις 12 μέρες, τελείωσε. Είναι ήδη αποτυχημένη μεταγραφή, δεν κάνει, είναι παλτό, άχρηστος, πρέπει να απολογηθεί όποιος τον έφερε.

Ο Νταντσένκο μπορεί να είναι όλα αυτά, δεν ξέρω. Δε μου έχει γεμίσει το μάτι και μένα είναι η αλήθεια. Αλλά είναι παρανοϊκό, ισοπεδωτικό, απαράδεκτο, μέσα σε 12 μέρες να έχει κριθεί έτσι ένας παίκτης, μόνο και μόνο επειδή μισούμε αυτή την περίοδο όποιες επιλογές κάνει η ομάδα. Προσωπικά αρνούμαι να συμμετάσχω σε αυτό και σε καμιά περίπτωση δεν θεωρώ πως έχω δει κάτι από τον παίκτη που να με κάνει σίγουρο πως είναι μια αποτυχημένη κίνηση. Άλλο πρώιμος προβληματισμός, άλλο σιγουριά.

Σίγουρα με έχει προβληματίσει το γεγονός πως ο Χιμένεθ λέει αυτά που λέει και με κάνει να αναρωτιέμαι για το επίπεδο συνεννόησης εντός ομάδας, αλλά δεν μπορώ να καταδικάσω τον παίκτη. Το θεωρώ ανεπίτρεπτο κιόλας. Ανεξάρτητα από το αν θα δικαιωθεί ή όχι η άποψη που με ευκολία εκφράζουν οι περισσότεροι, αυτή τη στιγμή είναι αβάσιμο.

• ΑΕΚ
• λάρισα
• Μανόλο Χιμένεθ
• Ντμίτρο Τσιγκρίνσκι
• Όλεγκ Νταντσένκο
• Στράτος Σβάρνας