Η τελευταία έξοδος

Πάμε λίγο να μπούμε σε μουντ αγωνιστικό. Η ΑΕΚ φέτος δεν κέρδισε στο ΟΑΚΑ ούτε τον ΠΑΟΚ, ούτε τον Ολυμπιακό. Και από τον Ολυμπιακό έχασε στο Καραϊσκάκη. Έχασε και από τον Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ.

Μπορεί να λέμε πως αν η ΑΕΚ είχε κάνει τα αυτονόητα και είχε κερδίσει τον Ατρόμητο (αντί να χάσει) και τον Βόλο (αντί να φέρει ισοπαλία), θα ήταν τέσσερις βαθμούς μακριά από την κορυφή και όχι εννέα. Όμως αν είχε κερδίσει τον Ολυμπιακό και τον ΠΑΟΚ, θα ήταν καβάλα στην κορυφή και θα αγνάντευε. Ένα το κρατούμενο.

Με την αλλαγή προπονητή, η ΑΕΚ συμμαζεύτηκε. Και συμμαζεύτηκε πολύ. Άλλαξε εικόνα, άλλαξε νοοτροπία. Άλλαξε και αποτελέσματα καθώς έκανε πέντε συνεχόμενες νίκες με ένα γκολ παθητικό. Όμως στο διάστημα αυτής της αλλαγής, έχει παίξει μόνο ένα ντέρμπι, με τον Ολυμπιακό στο Καραϊσκάκη. Και αυτό το έχασε με κάτω τα χέρια, από έναν σβηστό αντίπαλο. Προφανώς και τίποτα απ’ όσα έγιναν σ’ εκείνο το ντέρμπι, δεν μπορεί να τα χρεωθεί ο Χιμένεθ καθώς ήταν μόλις μια εβδομάδα στον πάγκο. Αλλά αυτό δεν αλλάζει το αποτέλεσμα. Δεύτερο το κρατούμενο.

Προσθέτοντας αυτά τα δυο κρατούμενα, είναι εύκολο να καταλήξει κανείς στο συμπέρασμα, πως το ματς με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, δεν είναι για την ΑΕΚ απλώς ένα σημαντικό παιχνίδι. Είναι το πιο κομβικό τεστ αυτής της αλλαγής που έχει γίνει και είναι η τελευταία ευκαιρία να αποδείξει η φετινή ομάδα, πως τώρα που συμμαζεύτηκε αγωνιστικά, μπορεί να πράγματι να κοιτάξει ψηλότερα. Κάτι σαν την ποδοσφαιρική εκδοχή του «τελευταία έξοδος Ρίτα Χέιγουορθ». Διότι για να ξέρουμε και τι λέμε, αυτό το ματς με τον ΠΑΟΚ, είναι όντως η τελευταία ευκαιρία της ΑΕΚ. Δεν θα έχει άλλη.

Κάποιος μπορεί να σκεφτεί πως με εννέα βαθμούς πλέον διαφορά από την κορυφή, είναι υπερβολικό να ανάγεται σε τόσο κομβικό αυτό το παιχνίδι στην Τούμπα. Δεν πάει έτσι το πράγμα. Η ΑΕΚ κάποια στιγμή, πρέπει να αποδείξει πως έχει μπει ξανά στον δρόμο της κανονικότητας και της φουλ ανταγωνιστικότητας. Ειδικά τώρα, που έχει γίνει η αλλαγή στον πάγκο και έχει αρχίσει να συμμαζεύεται η ομάδα. Και αυτό μπορεί να αποδειχθεί μόνο μέσα από αποτελέσματα απέναντι στους ανταγωνιστές για το πρωτάθλημα. Αλλιώς θα πρέπει να κουβεντιάζουμε πως ακόμα και με τα αγωνιστικά συμμαζέματα που έγιναν, τα πόδια της ΑΕΚ φτάνουν μέχρι και τη νίκη επί του Άρη.

Όμως μόνο νικώντας τον Άρη, ούτε πρωτάθλημα παίρνεις, ούτε καν κύπελλο. Άντε βαριά – βαριά, καμιά πρόκριση στον τελικό. Μέχρι εκεί. Και μιας και έπιασα και το κύπελλο που είναι ένας τίτλος που η ΑΕΚ φέτος κυνηγάει. Χωρίς να έχει κερδίσει μέχρι τώρα ούτε τον Ολυμπιακό, ούτε τον ΠΑΟΚ, ούτε και τον ΠΑΟ, αν δεν τα καταφέρει ούτε και τώρα με τον ΠΑΟΚ, δεν μπορώ να δω από πού και ως που θα παραμείνει η αισιοδοξία πως μπορεί να κερδίσει έναν εξ αυτών για να καταφέρει να φτάσει στην κατάκτηση του κυπέλλου. Για να εξηγούμαστε και να μην παρεξηγούμαστε. Πολύ καλές οι πέντε σερί νίκες και η ΑΕΚ της είχε ανάγκη. Πολύ καλή η νοοτροπία και η αγωνιστική εικόνα και το ένα γκολ παθητικό σε πέντε ματς. Αλλά κάποια στιγμή επιτέλους, θα πρέπει να πάρει και ένα μεγάλο παιχνίδι.

Πάμε και στο αγωνιστικό κομμάτι. Σ’ αυτό το κομμάτι, η νίκη επί του Άρη μπορεί να βοηθήσει στην προσέγγιση του παιχνιδιού με τον ΠΑΟΚ. Η επιλογή του Χιμένεθ με τρια χαφ σ’ εκείνο το ματς, είχε «κλειδώσει» τον αντίπαλο. Δεν είναι ίδιες ομάδες ο Άρης και ο ΠΑΟΚ. Όμως τον ΠΑΟΚ, όπως και τον Άρη, αν τον «κλειδώσεις» στο κέντρο μπορείς να του πάρεις το πάνω χέρι. Το έκανε στο περυσινό ματς στην Τούμπα ο Μαρτίνς και πήρε τη νίκη, δεν το έκανε στο ματς που έγινε πριν από δέκα μέρες και το μετάνιωσε. Νομίζω πως ο Χιμένεθ φτιάχνοντας το πλάνο του για το κυριακάτικο ματς, θα «διαβάσει» και αυτό του ΠΑΟΚ με τον Ολυμπιακό.

Ο Μανόλο είδε πόσο καλά λειτούργησε στο Χαριλάου η τριάδα της μεσαίας γραμμής και πόσο κομβική ήταν η παρουσία κυρίως του Σιμόες και του Γαλανόπουλου. Και έχει σ’ αυτή την φάση την πολυτέλεια, να αντικαταστήσει τον Κρίστιτσιτς που σ’ εκείνο το ματς δεν είχε βοηθήσει τόσο όσο θα χρειαζόταν στο δημιουργικό τομέα, μ’ έναν εκ των Σάκχοφ ή Σιμάνσκι. Που και οι δυο είναι σε καλή αγωνιστική κατάσταση. Ειδικά ο Πολωνός. Βεβαίως επειδή δεν αρκεί για την ΑΕΚ να «κλειδώσει» τον αντίπαλο αλλά θέλει και τη νίκη, αν τελικά ο Μανόλο πάει σε τριάδα χαφ, θα πρέπει τουλάχιστον από τους δυο εσωτερικούς μέσους, να πάρει πράγματα και στο δημιουργικό κομμάτι. Που δεν είχε πάρει από τον Κρίστιτσιτς στο Χαριλάου.

Βεβαίως στην περίπτωση που τελικά ο Χιμένεθ πάει με τριάδα στα χαφ, μένει εκτός ενδεκάδας σίγουρα ο Μάνταλος, ενδεχομένως και ο Λιβάγια. Αν θυμάμαι ωστόσο καλά, ούτε ο ένας, ούτε άλλος ήταν στο βασικό σχήμα στο Χαριλάου απέναντι στον Άρη. Και δεν ήταν διότι δεξιά η θέση είναι “κλειδωμένη” από τον Γκαρσία και αριστερά ο Μανόλο είχε προτιμήσει έναν πιο καθαρόαιμο εξτρέμ όπως ο Μαχαίρας. Κάτι εξάλλου απολύτως λογικό. Όταν θες να παίξεις με τριάδα στην επίθεση και έχεις παίκτες που έχουν μάθει να παίζουν στο αριστερό άκρο, οπως ο Μαχαίρας, όπως ο Τάνκοβιτς ή όπως ακόμα και ο Αλμπάνης, δεν έχει ποδοσφαιρική λογική να πηγαίνεις σε επιλογές μη ακραίων. Αφήστε που μέτρησε πολύ στο ματς στο Χαριλάου, το γεγονός πως ο Χιμένεθ έριξε στο γήπεδο στο δεύτερο ημίχρονο τον Λιβάγια και τον Μάνταλο.

Από την άλλη μεριά, ειδικά η παρουσία του Λιβάγια σ’ ένα ματς όπως το αυριανό, θα μπορούσε να δώσει πράγματα στο δημιουργικό κομμάτι. Σκεφτείτε πως στο κάκιστο ματς και του ίδιου και της ΑΕΚ στο Καραϊσκάκη, η τεράστια διπλή ευκαιρία με το δοκάρι, ήρθε από κάθετη πάσα του Κροάτη. Ωστόσο είναι δύσκολο να χωρέσει σε σχήμα με τριάδα στα χαφ. Αν πάντως συζητάμε για το επιθετικό κομμάτι του κυριακάτικου παιχνιδιού, δεν μπορώ να διανοηθώ πως η ΑΕΚ θα κάνει το ίδιο λάθος μ’ αυτό που έκανε στο ντέρμπι με τον ΟΣΦΠ στο Καραϊσκάκη. Σ’ εκείνο το ματς, ο Λιβάι είχε αντίπαλο τον Χόλεμπας.  Ούτε μια φορά δεν πέταξαν την μπάλα στον χώρο για να μπορέσει ο Γκαρσία να «τρέξει» τον αντίπαλο του. Ούτε μια. Υποθέτω πως δεν θα ξαναγίνει το ίδιο, τώρα που ο Λιβάι θα βρει, όπως φαίνεται, απέναντί του τον Βιεϊρίνια.

Πάντως όλα αυτά που κουβεντιάζουμε, έχουν νόημα αν δούμε ένα παιχνίδι με κανονική διαιτησία. Που δεν θα δώσει πέναλτι σαν το περυσινό, όταν έχει προηγηθεί πεντακάθαρο επιθετικό φάουλ πάνω στον Βράνιες. Που δεν θα μετατρέψει το άουτ σε κόρνερ στην τελευταία φάση του ματς, όπως πριν από δυο χρόνια. Και που δεν θα «πνίξει» πέναλτι μαρς σαν αυτό πάνω στον Σιμόες το 2016.

Και κάτι τελευταίο για τις μεταγραφές. Δεν χρειάζεται να επαναλάβω πως η ΑΕΚ έχει ανάγκη οπωσδήποτε από δεξί μπακ αλλά και από στόπερ. Αυτό που νομίζω χρειάζεται να διευκρινίσω, είναι πως ούτε για αστείο δεν πρέπει να κουβεντιάζουμε, πως τον Γενάρη δεν μπορείς να βρεις στην αγορά καλές περιπτώσεις. Διαχρονικά μερικές από τις καλύτερες μεταγραφικές κινήσεις της ΑΕΚ, έχουν γίνει Γενάρη. Δεν θα πάω σε Σαβέβσκι και Τσιάρτα. Τα τελευταία χρόνια, ο Γιόχανσον, ο Βράνιες και ο Σιμάνσκι, αποκτήθηκε Γενάρη. Και επειδή είμαστε ήδη 22 του μηνός, θυμίζω πως ο Αραούχο είχε έρθει στα τέλη του Γενάρη του 2017.

• blog
• super League
• ΑΕΚ
• Κώστας Τσίλης
• ντέρμπι
• ΠΑΟΚ
• ΤΟΥΜΠΑ