Το βλέμμα της ΑΕΚ…

Μπορείς να πεις πάρα πολλά για την αυριανή μάχη κόντρα στον συγκεκριμένο αντίπαλο. Μπορείς να θυμηθείς ότι μέχρι το 2000, η ΑΕΚ ήταν η μοναδική ομάδα στην Ελλάδα που είχε περισσότερες νίκες από τον ΟΣΦΠ, συνολικά, σε όλα τα μεταξύ τους παιχνίδια, σε κάθε έδρα και για κάθε διοργάνωση.

Η ΑΕΚ που άντεξε και συνέχισε να ταπεινώνει τους «ερυθρόλευκους», ακόμα και στα πρώτα χρόνια της «παράγκας». Της κανονικής «παράγκας» και όχι αυτής, που για ψύλλου πήδημα, βαφτίζει ως τέτοια, ο ΠΑΟΚ. Και ύστερα ήρθαν οι… Δημητρόπουλοι, οι Ποντίκηδες και όλα τα άλλα «μπουμπούκια».

Μπορείς να πεις και να θυμηθείς τα ντέρμπι που έπαιρνε ο Νέστορας, ο Μίμης, ο Θωμάς, ο Ντέμης, ο Ηλίας, η αύρα και μόνο της Νέας Φιλαδέλφειας, η Σκεπαστή, ο κόσμος της ΑΕΚ. Τότε που έχαναν από την Δεκελείας. Μπορείς να θυμηθείς, ακόμα και μέσα στα επόμενα χρόνια, της παντοκρατορίας τους, όταν δεν επιτρεπόταν να τους νικήσει κανείς, ότι η ΑΕΚ τους νίκησε δύο σερί χρόνια μέσα στην… έδρα τους, την Ριζούπολη.

Μια σύγκρουση που είναι και ταξική

Ότι η ΑΕΚ τους νίκησε, ανήμερα Θεοφανείων με τις γκολάρες του Νάτσο, ότι η ΑΕΚ τους νίκησε με τον αείμνηστο πλέον Ντιόπ να ντριμπλάρει και το καπνογόνο, πριν δώσει την μπάλα και πει… «πάρε, βάλτο» στον Μπλάνκο. Μπορείς να θυμηθείς την «τεσσάρα» και το μεγάλο… γαμώτο, επειδή η ΑΕΚ τους λυπήθηκε και σταμάτησε.

Μπορείς να θυμηθείς τα επτά «γλέντια» μέσα σε δύο χρόνια, που ξεκίνησαν από την επιστροφή κιόλας της ΑΕΚ, στο πρωτάθλημα και στον τελικό Κυπέλλου του 2016 και κορυφώθηκαν στη χρονιά του πρωταθλήματος. Και φυσικά μπορείς να θυμηθείς και τις πίκρες και τις ατελείωτες σφαγές και τις μαύρες νύχτες.

Τίποτα άλλωστε δεν μπορεί να ξεχαστεί. Και δεν πρέπει και δεν γίνεται να ξεχαστεί, όταν μιλάμε για τη σύγκρουση δύο εντελώς διαφορετικών κόσμων, για μια σύγκρουση που είναι και ταξική. Άλλωστε, όπως υπερηφανεύεται ο ίδιος ο ΟΣΦΠ… «κράτος είναι ο Ολυμπιακός». Και η ΑΕΚ έχει μάθει να στέκεται απέναντι σε κάθε μορφής κατεστημένου.

Όλα τα παραπάνω βέβαια, αμφιβάλλω πολύ αν τα γνωρίζουν έστω, όσοι θα μπουν αύριο στο ΟΑΚΑ και θα φοράνε την κιτρινόμαυρη φανέλα. Και παρεμπιπτόντως, επειδή η ΑΕΚ αποδεδειγμένα τιμά και σέβεται και δεν ξεχνά την ιστορία, θα ήταν χρήσιμο όταν θα μπει στο σπίτι της, να μαθαίνει με κάποιον τρόπο σε όλους τους ποδοσφαιριστές της, σε ποιο σύλλογο έρχονται και όλα όσα εκπροσωπεί.

Για να επανέλθω λοιπόν στην ουσία, δεν νομίζω ότι γίνεται να στηριχτείς όσον αφορά στο αυριανό ντέρμπι, σε πράγματα που αφορούν στο παρελθόν και που έχουν σημαδέψει τις ψυχές του κόσμου της «Ένωσης». Είναι πολύ δύσκολο για κάποιους παίκτες (για να μην πω για όλους), ακόμα και να κατανοήσουν πόσο πολύ σημαντικό είναι για τον κάθε ΑΕΚτζή αυτού του πλανήτη, μια νίκη, κάθε νίκη επί του συγκεκριμένου αντιπάλου.

Το κλίμα…

Ξέρετε κάτι; Υπάρχει πάντα ένα κλίμα στην ΑΕΚ, που όταν μιλάς με κάποιους ανθρώπους εντός ομάδας, το αφουγκράζεσαι και αντιλαμβάνεσαι κάποια πράγματα. Όχι τα καθαρά αγωνιστικά που αφορούν ενδεκάδες και συστήματα, που σαφέστατα είναι πάρα πολύ σημαντικά. Αλλά κάποια που αφορούν έννοιες όπως η πίστη και το πάθος.

Για παράδειγμα στον τελικό του Κυπέλλου του 2016, μας διακατείχε μια τόσο μεγάλη βεβαιότητα για τη νίκη, λες και απέναντι στην ΑΕΚ, δεν ήταν ο ΟΣΦΠ. Στα δύο παιχνίδια πρωταθλήματος και στα δύο Κυπέλλου της σεζόν 2017-2018, αυτά τα στοιχεία, μας έκαναν να πιστεύουμε ακόμα και όταν… στράβωναν τα ματς με τον ΟΣΦΠ, ότι η ΑΕΚ θα τα γύριζε. Και τα γύριζε.

Αντιθέτως, την επόμενη σεζόν στο Φάληρο, όταν η ΑΕΚ προηγήθηκε με το γκολ του Πόνσε στο ημίχρονο και οι Πειραιώτες ετοίμαζαν τον αντικαταστάτη του Μαρτίνς, είχαμε τη βεβαιότητα ότι το παιχνίδι θα το γύριζε ο ΟΣΦΠ. Και φυσικά, η απαισιοδοξία μας, δυστυχώς επιβεβαιώθηκε.

Για να το κάνω ακόμα πιο λιανά, επειδή έχουμε την τύχη και την ευλογία να κινούμαστε στο περιβάλλον της ΑΕΚ, ξέρουμε πότε η ομάδα είναι καλά και πότε όχι. Και πολλές φορές, αποτυπώνεται αυτό και μέσα στα παιχνίδια.

Να σκέφτεται ο ΟΣΦΠ τον Καρίμ, τον Λιβάγια, τον Γκαρσία, τον Μάνταλο…

Υπάρχουν όμως και τα παιχνίδια εκείνα, που δεν σε οδηγούν εύκολα σε κάποιο συμπέρασμα. Δεν μπορείς να αφουγκραστείς τόσο ξεκάθαρα το κλίμα, σε μπερδεύει η ίδια η ομάδα. Ένα τέτοιο ματς, για παράδειγμα, ήταν ο πρόσφατος τελικός Κυπέλλου, όπου η εικόνα της ΑΕΚ, μας απογοήτευσε οικτρά σε σχέση με τις προσδοκίες μας.

Σύμφωνα με την αγωνιστική λογική, σαφέστατα και ο ΟΣΦΠ είναι το φαβορί για το αυριανό ντέρμπι. Μια αγωνιστική λογική, που δεν πηγάζει όμως από το ότι ο ΟΣΦΠ είναι ομάδα-φόβητρο, αλλά από το ότι η ΑΕΚ τον τελευταίο καιρό, τρομάζει. Όχι τους αντιπάλους, αλλά εμάς τους ίδιους. Και τον εαυτό της.

Ότι αγωνιστικό είχα να γράψω, το έγραψα και στην «ΩΡΑ» τις δύο προηγούμενες μέρες. Η ΑΕΚ έχει ποιότητα, έχει παίκτες και μπορεί να αναγκάσει τον ΟΣΦΠ να σκέφτεται πρωτίστως αυτούς και όχι ότι μπορεί να κάνει… πάρτι στην περιοχή της «Ένωσης».

Να υποχρεωθεί δηλαδή ο ΟΣΦΠ να σκέφτεται πρωτίστως τον Καρίμ, τον Λιβάγια, τον Γκαρσία, τον Μάνταλο, τον Ολιβέιρα και τον Τάνκοβιτς και δευτερευόντως την προβληματική αμυντική λειτουργία της ΑΕΚ.

Κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις, δεν χρειάζεται να μένουμε μόνο στην αρνητική της ΑΕΚ και να κλαίμε τη μοίρα μας. Τα ντέρμπι, άλλωστε, τα κρίνουν πολλοί διαφορετικοί παράγοντες και όχι μόνο ένας. Ο ΟΣΦΠ δεν είναι άτρωτος, κι όταν δέχεται πρώτος γκολ, δυσκολεύεται.

Πως θα μπει η ΑΕΚ

Αλλά, πέρα από το αγωνιστικό, νομίζω ότι είναι πάρα πολύ βασικό το πώς θα μπει η ΑΕΚ αύριο στο γήπεδο. Είναι διπλά δύσκολο να το πετύχεις, όταν και δεν είσαι καλά αγωνιστικά και λείπει και ο κόσμος σου από τις εξέδρες.

Κι όμως. Ακόμα και με όλα τα δεδομένα και με τη λογική και με τις προβλέψεις εναντίον της, ίσως αρκεί απλά, ένας όρκος τιμής στα αποδυτήρια, μια πορωτική ομιλία και κυρίως αετίσια βλέμματα που θα γυαλίζουν με το που θα βγει η ομάδα στο γήπεδο.

Μπορεί να φαίνονται γραφικά σε κάποιους όλα αυτά, αλλά δεν είναι. Βλέμματα που με το που θα τα δουν οι παίκτες τους ΟΣΦΠ, θα πουν… «ωχ, δεν θα είναι εύκολα τα πράγματα». Ίσως και να αρκεί κάτι τέτοιο για να γίνει το πρώτο βήμα, πριν ακολουθήσουν βέβαια και όλα εκείνα που πρέπει επιτέλους να γίνουν μέσα στον αγωνιστικό χώρο.

Υ.Γ.: Το πιο εντυπωσιακό από όλα, σε όσα συμβαίνουν πάλι εξωαγωνιστικά με τους ίδιους πρωταγωνιστές, είναι ότι κάποιοι… εντυπωσιάζονται! «Φοβερά πράγματα», «πρωτοφανή σκάνδαλα», «σοκαριστικές καταγγελίες» κι άλλα τέτοια… χαριτωμένα, διαβάζουμε και ακούμε από το βράδυ της Κυριακής! «Τρίχες κατσαρές», είναι το δικό μου σχόλιο, καθώς η μπόχα (τους) δεν προκαλεί πλέον καμία εντύπωση σε κανέναν νοήμονα φίλαθλο. Ή μήπως προκαλεί σε κανέναν εντύπωση, το επίπεδο του διαλόγου, των ανακοινώσεών τους, του επικοινωνιακού τους πολέμου; Σοβαροί να είμαστε. Αλλά, μας πιάνει το… γαμώτο, γιατί ναι μεν είναι πάρα πολύ σημαντικό για την ΑΕΚ που αποδεικνύει καθημερινά ότι ξεχωρίζει σε επίπεδο, σε ήθος, σε σοβαρότητα, αλλά θα μπορούσε αυτό να συνδυάζεται και με ένα αγωνιστικό επίπεδο που συνάδει με την ΑΕΚ.

• ΑΕΚ
• ανσαριφάρντ
• Ηλίας Ατματσίδης
• Θωμάς Μαύρος
• Ίσμαελ Μπλάνκο
• Καρέρα
• Κώστας Νεστορίδης
• λιβάγια
• Λιβάι Γκαρσία
• Μάνταλος
• μίμης παπαϊωάννου
• Νάτσο Σκόκο
• Ντέμης Νικολαΐδης
• ολιβέιρα
• ΟΣΦΠ
• ριβάλντο
• Τάνκοβιτς