Εχει ανηφόρα μπροστά και είναι μεγάλη

Ας ξεκινήσουμε από κάτι ευχάριστο. Σε όλη αυτή τη διαδικασία που βιώσαμε, το μοναδικό πραγματικά ευχάριστο για την ΑΕΚ είναι πως τουλάχιστον…τελείωσε για φέτος η ευρωπαϊκή υπόθεση. Μία κατάσταση που ξεκίνησε με χίλια όνειρα, κατέληξε να είναι ένας διαρκής εφιάλτης. Η ΑΕΚ αποδείχτηκε κατώτερη των προσδοκιών, δεν μπόρεσε σε καμία περίπτωση να δείξει πως άξιζε κάτι καλύτερο και έφυγε με το κεφάλι χαμηλά.

Επειτα από όσα είχαν συμβεί τις προηγούμενες μέρες, την ένταση και τα ξέσπασμα που υπήρξε από όλες τις πλευρές, φαινόταν πώς το ματς με τη Λέστερ είχε για την ΑΕΚ ξεχωριστή σημασία. Κυρίως για την αντίδραση που θα μπορούσε να βγάλει. Κάποιοι μπορεί να πίστευαν – μεταξύ αυτών και εγώ – πως δεν θα μπορούσε η ΑΕΚ με κοντράρει μία ομάδα από το επίπεδο της Premier League, ούτε υπό κανονικές συνθήκες.

Τα μόνιμα προβλήματα της ΑΕΚ

Ωστόσο, έτσι όπως είναι τα πράγματα ούτε περιθώρια χαλαρότητας υπήρχαν, ούτε δυνατότητα για να αντιμετωπιστεί με αδιαφορία αυτό το ματς. Ισως πάλι, κάποιος άλλος να θεωρεί πως ένα ματς κόντρα σε ομάδα τοπ επιπέδου του αγγλικού πρωταθλήματος, δεν είναι και απόλυτα ενδεικτικό για τα σημάδια αντίδρασης που μπορεί να βγάζει η Ενωση. Ειδικά προσμετρώντας τη δεδομένη δυναμική του αντιπάλου και τις απουσίες που είχε η ΑΕΚ.

Εγώ θα έλεγα πάλι, πως δεν γίνεται να προσπεράσουμε αυτό το παιχνίδι σαν να μην έγινε. Δεν μπορούμε να πούμε, ότι η ΑΕΚ δεν έπαιξε. Δεν μπορούμε να μη δούμε, ότι η ΑΕΚ εμφάνισε για ακόμα μία φορά τις αδυναμίες που τη χαρακτηρίζουν σταθερά από το ξεκίνημα της σεζόν. Ποιες είναι αυτές; Προσδιορίζονται σε δύο βασικούς άξονες που τη χαρακτηρίζουν σχεδόν απόλυτα. Από τη μία τα κωμικοτραγικά λάθη στην άμυνα που δίνουν εύκολες επιθέσεις στον αντίπαλο, τελικές φάσεις και γκολ που δεν χρειάζεται καν να κοπιάσει και από την άλλη, αδυναμία να εμφανίσει ένα ξεκάθαρο αγωνιστικό πλάνο μέσα από το οποίο θα μπορέσει να βρεθεί απέναντι σε φάση για γκολ και να δημιουργήσει απειλητικές καταστάσεις.

Μπορεί – και είναι αλήθεια – να πει κάποιος, ότι η Λέστερ ήταν ένας αντίπαλος που δύσκολα μπορούσε να αντιμετωπίσει η ΑΕΚ. Αλλά η πραγματικότητα επίσης είναι πως ο Απόλλωνας την Κυριακή θα είναι εύκολος ο Ολυμπιακός την Τετάρτη δύσκολος, ο Βόλος τη μεθεπόμενη Δευτέρα μία ομάδα σε…ντεμί κατάσταση. Το ζήτημα δεν είναι ποιοι είναι οι αντίπαλοι. Το ζήτημα είναι ποια είναι η ΑΕΚ. Πώς παίζει η ΑΕΚ αυτά τα παιχνίδια, πώς μπορεί να δείχνει σταθερή βελτίωση και να πείθει με την εικόνα της.

Αυτά δεν γίνονται πουθενά

Αυτή είναι η πραγματικότητα και αυτό είναι αλήθεια, ότι δεν το είδαμε στην Αγγλία. Ηταν φανερό νομίζω, μπορούσε να το καταλάβει εύκολα ο καθένας, πως υπάρχουν παίκτες χωρίς αυτοπεποίθηση. Χωρίς πίστη στις δυνατότητές τους, δίχως να έχουν σιγουριά στις κινήσεις τους. Τα λάθη που γίνονται μπορεί εύκολα να τα τρολάρεις ο καθένας και να πει, ότι αυτοί οι παίκτες δεν κάνουν να παίζουν στην ΑΕΚ. Πώς δεν είναι αρκετοί, πώς πρέπει να πάνε να παίξουν σε ομάδες επιπέδου Ατρόμητου, Παναιτωλικού και όποιας άλλης ομάδας να τραβάει η ψυχή σας να βάλετε.

Αλλά για να πούμε όλη την ιστορία, εγώ δεν έχω δει σε ομάδες αυτού του επιπέδου να υπάρχουν τέτοια λάθη. Δεν έχω δει πολλά «τσαφ» σαν του Σβάρνα πλέον ακόμα και στο επίπεδο της ελληνικής λίγκας, δεν έχω δει «τσαφ» σαν αυτό που έκανε προς το τέλος ο Μιτάϊ, δεν έχω δει κινήσεις όπως αυτή που κάνει ο Βασιλαντωνόπουλος απέναντι σε έναν πολύ καλό παίκτη όπως ο Μπαρνς μεν, αλλά που συνεχώς τον έβαζε μέσα στην περιοχή.

Και έρχεται μάλιστα σε συνέχεια όσων έγιναν την περασμένη Κυριακή, όταν ο Ζαγαρίτης έζησε το δικό του όνειρο κόντρα στον παίκτη της ΑΕΚ και κατάφερε να κάνει μία φάση που την έχει highlights στην καριέρα του και ίσως να του εξασφαλίσει και ένα καλό συμβόλαιο. Το θέμα, λοιπόν, είναι πως η ΑΕΚ μπορεί να βελτιωθεί και ατομικά ο κάθε παίκτης της. Φαινόταν από τις κινήσεις όλων και κυρίως του Καρέρα, πως προσπάθησαν περισσότερο.

Τα νέα στοιχεία

Ο Ιταλός έδειχνε, ότι ήθελε να ζήσει περισσότερο παιχνίδι, να είναι περισσότερο παρεμβατικός. Τρία διαφορετικά συστήματα άλλαξε κατά τη διάρκεια του ματς. Δεν ξέρω ποιο ήταν το καλύτερο, δεν ξέρω τελικά ποιο είναι αυτό που ταιριάζει στην ΑΕΚ. Ετσι κι αλλιώς από ένα σημείο και έπειτα – και ίσως να είναι ευτύχημα τούτο – η Λέστερ έριξε τελείως τις μηχανές στο ρελαντί. Φαινόταν πως δεν ήθελε να διαλύσει την ΑΕΚ, φαινόταν πως ήθελε να κρατήσει δυνάμεις και αρκέστηκε απλά στη διαχείριση του ματς.

Αν δεν υπήρχε μάλιστα αυτός ο δαιμόνιος Τούρκος Ουντέρ, ίσως να έβγαινε και το ματς δίχως φάσεις από ένα σημείο και έπειτα. Αυτή ήταν η πραγματικότητα που αντικρίσαμε. Η ΑΕΚ δεν μπόρεσε να δείξει ουσιαστική βελτίωση. Τα ίδια και τα ίδια προβλήματα, οι ίδιες αδυναμίες, που δεν ξέρω αν θα μπορέσουν να βελτιωθούν μέσα στα επόμενα ματς. Σαφώς βέβαια, κανένας από τους αντιπάλους που έχει να αντιμετωπίσει η ΑΕΚ ως το τέλος του 2020, δεν έχει τη δυναμικότητα και την ποιότητα της Λέστερ.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ

• Europa League
• ΑΕΚ
• Λέστερ
• Μάσιμο Καρέρα