Ρέλφορντ: «Αυτό που μου άρεσε στην ΑΕΚ είναι ότι οι φίλαθλοι ήταν τρελοί»

Ρέλφορντ: «Αυτό που μου άρεσε στην ΑΕΚ είναι ότι οι φίλαθλοι ήταν τρελοί»
Photo Credits: INTIME

Ο πρώην παίκτης της ΑΕΚ μίλησε για το πέρασμά του από την ΑΕΚ

Ο Ρίτσαρντ Ρέλφορντ, ένας από τους καλύτερος σκόρερ που αγωνίστηκαν στο ελληνικό πρωτάθλημα, μίλησε στην κάμερα του gazzetta.gr και γυρίζει τον χρόνο στην δεκαετία του ’90 μιλώντας για το πέρασμά του από ΑΕΚ, Δάφνη, Παγκράτι και Ηράκλειο.

Απόσπασμα της συνέντευξης του Ρίτσαρντ Ρέλφορντ

Οι σημερινές του ασχολίες: «Είμαι ο master coach στο YMCA ενώ έχω και δική μου ακαδημία μπάσκετ στη Φλόριντα μαζί με τον Κένι Άντερσον ο οποίος έπαιξε μαζί μου στο ΝΒΑ. Είχα μια καλή καριέρα, μου άρεσαν όλα όσα έκανα, αλλά πλέον απολαμβάνω τον γιο μου. Είναι τελειόφοιτος στο λύκειο και ετοιμάζεται να πάει στο κολέγιο. Είναι καλός παίκτης. Δεν μου έχει λείψει το μπάσκετ, αλλά μου έχουν λείψει οι φίλοι μου.»

Ο γιος του και αν είναι το ίδιο σκόρερ όπως και εκείνος: «Όχι, δεν είναι. Όμως είναι καλύτερος σουτέρ, είναι all around παίκτης. Του αρέσει να δίνει ωραίες ασίστ και έχει κατά μέσο όρο 17-18 πόντους, 5-6 ασίστ και 4-5 ασίστ. Παίζει στις θέσεις ‘2’ και ‘3’ και είναι περίπου 1.90μ. τώρα. Όμως πιστεύω ότι θα φτάσει στα 2 μέτρα. Είναι αυτό που λέω στα παιδιά. Αν δουλέψετε στη συνέχεια ο Θεός θα αποφασίσει για το αν θα καταφέρετε να παίξετε στο ΝΒΑ. Υπάρχουν 300 παίκτες στο ΝΒΑ και για να καταφέρετε να φτάσετε εκεί χρειάζεται και αρκετή τύχη. Βέβαια ο γιος μου θα ήθελα πολύ να παίξει στην Ελλάδα. Με δουλεύετε; Εννοείτει ότι θέλω! Την επόμενη χρονιά που θα αποφοιτήσει θα προσπαθήσουμε να έρθουμε.»

Οι πρώτες του αναμνήσεις από την ΑΕΚ: «Αυτό που μου άρεσε στην ΑΕΚ είναι ότι οι φίλαθλοι ήταν τρελοί. Και για τους παίκτες, όπως εγώ που έφυγα από το Ισραήλ και το ΝΒΑ, είδα ότι οι φίλαθλοι στην Ελλάδα ήταν εκπληκτικοί. Και μου άρεσε το πώς μας συμπεριφέρονταν. Και είχαν την ίδια αντιμετώπιση από τον καλύτερο παίκτη της ομάδας έως και τον τελευταίο. Και ήταν αυτό που μου άρεσε περισσότερο…»

Το περίεργο περιστατικό με τον Τσόσιτς και τον Σάκλεφορντ: «Θυμάμαι που ήμουν μαζί με τον Φλάουερς όταν παίζαμε στην ΑΕΚ εκείνη την εποχή. Ετοιμαζόμασταν να αντιμετωπίσουμε την Καζέρτα στην Αθήνα και τότε είχαμε τον μεγάλο Γιουγκολάβο προπονητή, τον Τσόσιτς. Ηρθε και μας είπε ότι η ιταλική ομάδα με την οποία παίζαμε είχε τον Σάκλεφορντ: «Παιδιά θέλω να καταλάβετε ότι παίζουμε με μια ομάδα που έχει έναν σέντερ που έχει ύψος 2.43μ. Και εμείς αρχίσαμε να γελάμε γιατί γνωρίζαμε τον Σάκλεφορντ. Εντάξει και ο κόουτς το ήξερε απλά το είπε επίτηδες για να μιλάμε γι’ αυτό. Πραγματικά έχω εξαιρετικές μνήμες από την θητεία μου στην ΑΕΚ».

Αν έχει κρατήσει επαφές με παλιούς συμπαίκτες: «Ναι έχω κρατήσει επαφή με τον Αχιλλέα Δεμέναγα. Είχε έρθει και με είχε επισκεφτεί στη Φλόριντα. Μιλάμε μαζί συνέχεια. Θυμάμαι επίσης τον Γάσπαρη. Μου έχουν λείψει αυτά τα παιδιά.»

Ο δυσκολότερος αντίπαλος που αντιμετώπισε στην Ελλάδα: «Ο Φάνης (σ.σ. Χριστοδούλου). Εύκολο να το απαντήσω. Όταν έπαιζα στη Δάφνη κάναμε προπόνηση στο ίδιο γήπεδο. Και ήταν ο πιο σκληρός αμυντικός που αντιμετώπισα.»

Για τη θητεία του στη Δάφνη και το πρώτο ματς με τον Ολυμπιακό: «Ήταν η καλύτερη ανάμνηση που έχω από οποιοδήποτε άλλο παιχνίδι έχω παίξει στην Ευρώπη. Το ματς εναντίον του Ολυμπιακού όταν ήμουν στη Δάφνη. Είχαν μόλις υπογράψει τον Ροντ Χίγκινς από τους Σικάγο Μπουλς, αλλά εμείς εκτός από εμένα είχαμε και τον Μάικ Σμρεκ ο οποίος είχε αγωνιστεί στους Λος Άντζελες Λέικερς και είχε κατακτήσει το πρωτάθλημα. Όλοι μας έλεγαν για τον Πάσπαλιε, τον οποίο γνώριζα επειδή είχε παίξει την αμέσως επόμενη χρονιά από εμένα στο Σαν Αντόνιο. Ξέραμε ότι θα είναι δύσκολο. Όμως οι φίλαθλοι μας είχαν δώσει τρομερή ενέργεια. Γι΄αυτό και τους αγαπώ τόσο πολύ. Θυμάμαι ότι όλη την εβδομάδα περιμέναμε αυτό το παιχνίδι. Και θυμάμαι ότι είχαν ένα ακόμα νεαρό παιδί, τον Τάρλατς. Ελεγαν ότι θα γίνει draft στο ΝΒΑ, είχε ύψους 2.10 μέτρα και είχαμε ακούσει τόσα πολλά για εκείνον. Οπότε ήμασταν έτοιμοι για να παίξουμε. Μου αρέσει να βλέπω το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό στο youtube. Βλέπω και άλλα ματς από τα κολεγιακά μου χρόνια, αλλά όπως είπα αυτό είναι ένα από τα καλύτερα παιχνίδια μου στην Ευρώπη.»

Για το πριν που πήραν στη Δάφνη μετά από αυτή τη νίκη: «Στην Δάφνη, μετά που νικήσαμε τον Ολυμπιακό, ήρθε ο ιδιοκτήτης και έδωσε σε όλους 5.000 δολάρια μπόνους. Μετρητά! Ήταν ωραίο το συναίσθημα. Γιατί τότε πολλές ομάδες είχαν οικονομικά προβλήματα αλλά εμείς πήραν τα χρήματά μας και όλα τα μπόνους. Μόνο καλές αναμνήσεις από την Ελλάδα.»

Για το Παγκράτι και τους λόγους που δεν έμεινε η ομάδα στην Α1: «Στο Παγκράτι είχαμε πολυ καλή ομάδα, αλλά από ένα σημείο και μετά υπήρξαν οικονομικά προβλήματα. Ακόμη και αν εμείς πληρωνόμασταν κανονικά, κάποιοι Έλληνες παίκτες δεν πληρώνονταν. Και αυτό ήταν πρόβλημα που εμπόδισε την ομάδα να τα πάει καλύτερα. Γιατί από τη στιγμή που οι Έλληνες φίλοι μου δεν πληρώνονταν, εγώ δεν ήμουν χαρούμενος».

Για τα οικονομικά δεδομένα της εποχής: «Μιλούσα με εναν φίλο μου, τον Γκαρι Πλάμερ, ο οποίος με τη σειρά του έχει αγωνιστεί στην Ελλάδα (σ.σ. συγκεκριμένα στην Δάφνη). Ειμαι πολύ ευλογημένος και τυχερός γιατί σε όλη την καριέρα μου στην Ευρώπη, μόνο μια ομάδα δεν πλήρωσε όλα τα λεφτά του συμβολαίου μου. Και όταν λέω όλα τα λεφτά, εννοώ τα bonus τα οποία και δεν πήρα ποτέ. Η μοναδική ομάδα που είχα τέτοιο πρόβλημα ήταν η ΑΕΚ. Και γι’ αυτό έφυγα από την ΑΕΚ και πήγα στην Ισπανία την επόμενη χρονιά. Επειδή δεν μου είχαν δώσει όλα τα χρήματα που μου χρωστούσαν. Γι ‘αυτό και δεν επέστρεψα. Όλες οι άλλες ομάδες με πλήρωσαν κανονικά.»

Για το αν είχε προτάσεις από μεγαλύτερη ομάδα της Ελλάδας: «Δεν είχα προτάσεις αλλά είχα μιλήσει με όλους τους προπονητές του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού και είχαν μόνο καλά λόγια να πουν για εμένα. Όμως οι προπονητές επιλέγουν παίκτες που ταιριάζουν στο παιχνίδι τους. Προσωπικά θεωρώ ότι θα μπορούσα να παίξω στον Ολυμπιακό όταν είχαν τον Ουόλτερ Μπέρι. Και όταν πήραν τον Ρόι Τάρπλεϊ πίστευα ότι θα μπορούσα να ταιριάξω πολύ με αυτούς. Όμως έχουν τα δικά τους θέματα με τους Αμερικανούς που επιλέγουν για τις ομάδες τους.»

Για τον Ρόι Τάρπλεϊ: «Ήμασταν συμπαίκτες και συγκάτοικοι. Τα τέσσερα χρόνια που περάσαμε μαζί στο Μίσιγκαν, εκ των οποίων τα τρία ήμασταν συγκάτοικοι. Είχα μιλήσει στον Μαρκ Αγκουάιρ για αυτό. Νομίζαμε ότι αν δεν είχε όλα αυτά τα θέματα θα μπορούσε να ήταν ανάμεσα στους 50 καλύτερους παίκτες όλων των εποχών. Αρκεί να μην είχε όλα αυτά που περνούσε. Με τον Ρόι ήμασταν σαν αδέρφια. Με την κόρη του μιλάμε ακόμα και σήμερα. Ήταν εξαιρετικός παίκτης ο Ρόι και μας λείπει. Μάλιστα στα reunions που κάνουμε στο Μίσιγκαν, ο Ρόι είναι ο μοναδικός που λείπει…»

Για την πιο χαρακτηριστική ιστορία με τον Τάρπλεϊ: «Με τον Ρόι έχουμε τόσες πολλές ιστορίες. Θυμάμαι στην junior χρονιά μου ήμασταν νούμερο 1 στο κολεγιακό τουρνουά. Ο Ρόι είχε αργήσει να έρθει στο meeting και ο coach Φρίντερ που ήταν προπονητής εκείνη την περίοδο είχε θυμώσει πάρα πολύ γιατί ήθελε τους παίκτες να έρχονται στην ώρα τους. Ο Ρόι είχε αργήσει πέντε λεπτά. Ο Φρίντερ νευρίασε τόσο πολύ και χτύπησε τον τοίχο για να ξυπνήσουν όλοι. Στη συνέχεια ήρθε σε εμένα και στον Μπουτς Ουέιντ και ήξερε ότι είχαμε καλές σχέσεις με τον Ρόι και μας είπε: ‘Παιδιά σκέφτομαι να μην παίξουμε με τον Ρόι σε αυτό το παιχνίδι’. Και ήταν το παιχνίδι εναντίον του Αϊόβα Στέιτ οι οποίοι είχαν τον Τζεφ Χόρνασεκ που έπαιζε στην Γιούτα και στο Φοίνιξ. Και μας είπε ότι σκέφτεται να μην παίξει με τον Ρόι. Τότε γυρίσαμε και του είπαμε: ‘Coach είσαι τρελός;’ και μας εξήγησε ότι δεν ήθελε να τον ξεκινήσει στο ματς. Του απαντήσαμε απλά να μην τον ξεκινήσει γιατί δεν υπήρχε περίπτωση να παίζαμε χωρίς εκείνον».

Για τα προβλήματα που αντιμετώπιζε: «Κάποιοι λένε ότι ο Ρόι είχε προβλήματα με τα ναρκωτικά. Ο Ρόι Τάρπλεί δεν είχε πρόβλημα με τα ναρκωτικά. Έζησα μαζί του τρία χρόνια. Το πρόβλημά του ήταν το αλκοόλ. Αυτό ήταν το πρόβλημά του. Ήταν οικογενειακό το πρόβλημα γιατί έπινε και ο θείος του. Και το έλεγα στον κόσμο ότι δεν έχει πρόβλημα με τα ναρκωτικά. Όταν πέθανε, πέθανε από παγκρεατίτιδα. Είναι αρρώστια από το αλκοόλ, σου καταστρέφει το συκώτι.»

Για τον καλύτερο παίκτη που έχει δει στην Ευρώπη: «Ενας από τους καλύτερους παίκτες που έχω δει είναι ο Νικ Γκάλης. Για μένα ο Νικ ήταν φανταστικός. Θα μπορούσε να παίξει στο ΝΒΑ αλλά όπως λέω σε όλους, δεν χρειαζόταν να πάει στο ΝΒΑ. Ζούσε την ζωή του ΝΒΑ στην Ελλάδα οπότε δεν υπήρχε λόγος να έρθει. Λέω μια ιστορία σε όλους όταν πήρα τον τίτλο του πρώτου σκόρερ στην Ελλάδα. Με πήρε τηλέφωνο ο Γκάλης και μου είπε: ‘Ριτς φοβερή δουλειά. Εξαιρετική χρονιά’. Προσωπικά δεν είχα την ανάγκη να με παραδεχτεί κανείς, αλλά όταν με πήρε ο Νικ ήμουν πολύ καλά!»

Για το αν ο Γκάλης θα μπορούσε να ήταν πρωτοκλασάτος παίκτης στο ΝΒΑ: «Πιστεύω θα ήταν ένας καλός παίκτης. Μου θυμίζει πολύ τον Βίνι Τζόνσον που έπαιζε στους Πίστονς. Και αυτό διότι ο Νικ πετύχαινε τόσους πολλούς πόντους και δεν καταλάβαινες πώς το κατάφερνε. Και στο τέλος είχε 50 πόντους! Άλλωστε ήταν πολύ γρήγορος, πήδαγε πολύ ψηλά, σούταρε από πολύ ψηλά και θεωρώ ότι θα ήταν ένας πολύ καλός παίκτης στο ΝΒΑ».

Για τα όσα του έχουν λείψει από την Ελλάδα: «Μου έχει λείψει το φαγητό! Το φαγητό στην Ελλάδα είναι απίστευτο. Επίσης μου έχει λείψει επίσης το lifestyle στην Ελλάδα και οι παραλίες. Ειδικά στην Κρήτη ήταν απίστευτες. Μάλιστα αν με την ομάδα (σ.σ. Ηράκλειο) είχαμε παραμείνει στην Α1, τότε θα έμενα σε αυτήν την ομάδα για πάντα. Χωρίς να με ένοιαζε πόσα θα μου έδιναν. Τόσο πολύ μου άρεσε αυτό το μέρος.»

Για τα ελληνικά που θυμάται και το πιο αστείο σκηνικό που του είχε τύχει: «Θυμάμαι το «γεια σου, τι κάνεις, καλά»… Όμως να σου πω μια ιστορία όταν είχαν πρωτοέρθει στην Ελλάδα. Στα παιδιά της ΑΕΚ, επειδή στην Ελλάδα υπάρχουν πολλές όμορφες γυναίκες, είχα ρωτήσει πώς λένε το «σ’ αγαπώ» στα ελληνικά. Και ένας, δεν θυμάμαι ποιος τώρα, μου είχε πει «Ριτς, λες μαλ…ας». Ετσι λες «σ’ αγαπώ. Μαλ…ας». Και είδα μια κοπέλα σε μια καφετέρια και της είπα «Γεια σου μαλ…ας». Και εκείνη γύρισε και με κοίταξε σαν να μου έλεγε «θα σε χτυπήσω στο πρόσωπο». Και τα παιδιά ξέσπασαν σε γέλια.»

Για τον Γιάννη Αντετοκούνμπο: «Τον ήξερα πολύ πριν έρθει εδώ. Μου είχε πει για εκείνον ένας Έλληνας ατζέντης. Και τότε δεν ήταν καθόλου διάσημος. Και βλέπετε τώρα που έχει φτάσει. Έχει όλες τις δυνατότητες να γίνει ένας από τους καλύτερους πέντε όλων των εποχών. Για το ΤΟΡ-3 είναι δύσκολο. Πρέπει πρώτα να κερδίσει ένα πρωτάθλημα. Όμως στο ΤΟΡ-10, ΤΟΡ-5 μπορεί! Το μόνο που πρέπει να κάνει είναι να βελτιώσει το τζαμπ σουτ του. Αν αποκτήσει το σουτ, τότε δεν θα μπορεί να τον μαρκάρει κανείς παίκτης στο ΝΒΑ. Τώρα προσπαθεί να περάσει ανάμεσα από τοίχους που του στήνουν μπροστά του. Αν μπορεί να σουτάρει όπως ο KD θα είναι ο καλύτερος παίκτης του κόσμου. Από εκεί και πέρα θεωρώ ότι ταιριάζει απόλυτα στο Μαϊάμι. Τους λείπει ένα κομμάτι. Φανταστείτε στην ίδια ομάδα τον Μπάτλερ, τον Γιάννη και τον Αντεμπάγιο. Ω, Θεέ μου!»

Για το debate Τζόρνταν ή Λεμπρόν: «Ειλικρινά ο Τζόρνταν είναι ο καλύτερος παίκτης όλων των εποχών. Όμως αν μου πεις να παίξουν ένα ‘μονό’, τότε θα επιλέξω τον Λεμπρόν. Και αυτό για έναν λόγο. Δεν μπορείς να διδάξεις σε κάποιον να είναι 2.06 μέτρα. Και ο Λεμπρόν έχει την ίδια αθλητικότητα με τον Μάικλ που είναι 2 μέτρα.»

4x Προσφορά* χωρίς κατάθεση από την Betsson! *Όροι & Προϋποθέσεις. 21+ | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ
ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X