Eνας τέτοιος άνθρωπος πως γίνεται ν' αποτύχει;

Eνας τέτοιος άνθρωπος πως γίνεται ν' αποτύχει;
Photo Credits: INTIME

Ο Γιάννης Σαντοριναίος σκιαγραφεί το προφίλ του Καίσαρα της ΑΕΚ στην πιο τρελή βραδιά...

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Οι περισσότεροι συμφωνούμε πως ο αγωνιστικός σχεδιασμός για την σεζόν 20-21 ολοκληρώθηκε με επιτυχία. Καλύφθηκαν ανάγκες και συμπληρώθηκαν θέσεις ώστε η ομάδα ν’ αναβαθμίσει και επιλογές ενδεκάδας εκτός από την δεξαμενή των εναλλακτικών στο γκρουπ.

Υπάρχουν ακόμη ζητήματα (κυρίως στα μπακ) αλλά για μία μεταγραφική περίοδο τόσο ασυνήθιστη όσο η transfer list στο καλοκαίρι του κορωνοϊου τα πράγματα κύλησαν πολύ καλά. Η ΑΕΚ πήρε τα πρώτα ονόματα από τις λίστες της. Από τον ακριβό Λιβάι Γκαρσία μέχρι την value for money απόκτηση του Τάνκοβιτς. Αγόρασε ότι ζήτησε από τον εαυτό της.

Η κριτική αφορά τους αισιόδοξους

Τώρα θα μιλήσει το γήπεδο στην γλώσσα του ποδοσφαίρου, ενός απρόοπτου αθλήματος που αποτελεί τον θρίαμβο των λαθών. Η ευθύνη λογικά μετατοπίζεται στους ώμους του Μάσιμο Καρέρα. Ο Ιταλός προπονητής δεν διέφυγε από την κριτική που δέχθηκε η ομάδα μετά τον χαμένο τελικό του κυπέλλου. Ούτε γλύτωσε από την πίεση που ασκήθηκε στην διοικητική πυραμίδα για τις μεταγραφικές αναγκαιότητες. Ούτε φυσικά ο ίδιος κρύφτηκε ή έψαξε δικαιολογίες μετά την άσχημη βραδιά στον Βόλο.

Να πούμε εδώ, πως η κριτική αποσκοπεί στην αποφυγή της επανάληψης των σφαλμάτων. “Οι κριτικοί επιφέρουν την βελτίωση, αυτοί είναι οι πιο αισιόδοξοι”! Μετέφερα σχεδόν αυτούσια την αναφορά που άκουσα στο καταπληκτικό ντοκιμαντέρ Social Dilemma (δείτε το). Ο κόσμος ήταν ο πιο απαιτητικός κριτής κι είχε δίκιο. Προσέξτε, δεν αναφέρομαι σ’ εκείνη την μερίδα που ψάχνει την ύπαρξή της ανάμεσα στην απαξίωση και στην ισοπέδωση αλλά στους οπαδούς με την άδολη αγάπη και την έκδηλη αγωνία. Κλείνει η παρένθεση κι επιστρέφουμε στον Καίσαρα.

Η D Day της ΑΕΚ

Ήλθε (σε μία περίοδο τρικυμίας), είδε (και μέτρησε κόσμο κι αντιδράσεις) και νίκησε (καθώς έδρεψε τις δάφνες από τον θρίαμβο απέναντι στην Βόλφσμπουργκ). Αυτή η νίκη ήταν η D Day της καινούργιας εκδοχής της ΑΕΚ. Δεν ήταν ακριβώς η απόβαση στη Νορμανδία αλλά το διακύβευμα αφορούσε την ευρωπαϊκή προοπτική της ΑΕΚ. Υπό αυτή την έννοια, η απόβαση ήταν συνδεδεμένη με τα γραφεία της Νιόν και την συμμετοχή της ΑΕΚ στην κλήρωση του Europa League.

Το τελευταίο διάστημα, με συζητήσεις στον περίγυρο της ΑΕΚ, έψαξα να βρω στοιχεία για το προφίλ του Ιταλού. Επαγγελματίας, ολιγαρκής, αποτελεσματικός στην δουλειά του αν σκεφτούμε πως διαχειρίστηκε την κρίση της αγωνιστικής επανόδου. Αλλά φαινόταν πως κάτι έλειπε. Το ψυχικό δέσιμο, το συναισθηματικό κοκτέιλ που μετατρέπει μία ομάδα σε μονάδα.

Εσπασε το σιδηρούν προσωπείον

Έτσι νόμιζα, τουλάχιστον… Βλέπετε ο Καρέρα δεν ψάχνει τον εύκολο εντυπωσιασμό, δεν έχει την ατάκα του λατρεμένου Μανόλο ούτε την εξωστρέφεια του μέντορα Κόντε στα πανηγυρικά στιγμιότυπα. Έμοιαζε κάπως απρόσιτος απέναντι στην επιτυχία, σχεδόν δωρικός… Ώσπου ο Ανσαριφάρντ με το γκολ στο 90+4 έστειλε κόσμο στο… τρελάδικο!

Στην διάρκεια της μετάδοσης για την ΕΡΑ ΣΠΟΡ, έψαξα με το βλέμμα, τον Ιταλό. Δεν μπορεί, σκέφτηκα, τέτοια πρόκριση να τον βρει ακουμπισμένο κάπου στον πάγκο. Κοίταξα, δεν ήταν στον πάγκο. Είχε κάνει δύο, τρία πελώρια βήματα, άνοιξε τα χέρια σαν φτερούγες και σωριάστηκε πέφτοντας στο έδαφος πάνω στον αρχηγό του!

Το σιδηρούν προσωπείον, έσπασε! Ήταν η στιγμή που ο Καρέρα φύσηξε ψυχή στο δημιούργημά του, η στιγμή που έγινε ένα με κάθε ΑΕΚτζή ανά την υφήλιο, που έκλαιγε, που γέλαγε, που χοροπηδούσε όπως ένα παιδί! Η χαρά δεν έχει ηλικία…

Ο Καρέρα παρατηρούσε

Όταν τελείωσε η υποχρέωση των συνεντεύξεων ο Καρέρα ήταν έξω από την θύρα των επισήμων. Βημάτιζε μ’ ένα τηλέφωνο να μοιράζεται τις σκέψεις του κι ένα τσιγάρο ν’ αργοσβήνει στα δάχτυλά του. Ζήτησε ένα λεπτό περιθώριο όταν ενημερώθηκε πως η ομάδα θα έβγαινε από τα αποδυτήρια για να γίνει ένα με την καρδιά του κόσμου που χτυπούσε δυνατά έξω από τον φράκτη του ΟΑΚΑ.

Μέσα στο πανηγύρι των οπαδών με τους ποδοσφαιριστές, τον παρατηρούσα. Έμεινε πίσω διακριτικά, ένα βήμα μπρος ένα πίσω και τα χέρια αμήχανα αγκάλιαζαν ένα χειροκρότημα που δεν εκδηλώθηκε ποτέ. Δεν γέλασε αλλά τα μάτια ήταν καρφωμένα στα καπνογόνα της ευτυχίας. Ρουφούσε κάθε στιγμή και μετά κοίταξε το ρολόι.

Φαντάστηκα πως θα ήθελε προσωπικό χρόνο, να ηρεμήσει με τα δικά του πρόσωπα, να γιορτάσει μόνος, να ρίξει τους σφυγμούς από το άγχος. Κι όμως, η βραδιά είχε συνέχεια. Ο ίδιος ζήτησε να πιει μία μπύρα με θέα την Ακρόπολη. Ο κόσμος χανόταν γύρω μας, αλλά εκείνος ήθελε να παίξει άλλη μία παρτίδα με τον χρόνο ατενίζοντας την αιωνιότητα του ιερού βράχου.

Δουλειά, άπειρη δουλειά

Σκέφτηκα πως έτσι διάλεξε να χαλαρώσει. Να πει δύο αστεία, να ξεχαστεί από την ένταση, να βυθιστεί στην γλυκιά μέθη της επιτυχίας… Πόσο έξω είχα πέσει φάνηκε όταν έβγαλε το τάμπλετ και τις πρώτες ρουφηξιές ακολούθησε η μελέτη του αγώνα. Έβαλε να δει ξανά τον χιτσκοκικό σενάριο της ΑΕΚ με την Βόλφσμπουργκ! Πως το φώναξε ο Στέφανος Τσιτσιπάς ύστερα από έναν χαμένο πόντο στο μπάκχαντ; Δουλειά, δουλειά, άπειρη δουλειά…

Αυτός, λοιπόν, είναι ο Ιταλός της ΑΕΚ. Δεν ξέρω αν το τελικό αποτέλεσμα δικαιώσει τις αγωνίες και τα ξενύχτια του. Είμαι όμως σίγουρος πως θα δώσει και την ψυχή του για να δει την ομάδα του να δραπετεύει από το ΟΑΚΑ (Νταχάου, είπαμε…) για να διαβεί με περηφάνια τις πύλες της Αγιάς Σοφιάς. Ένας τέτοιος άνθρωπος, που μόλις ήπιε από το μαγικό φίλτρο της πιο αγαπησιάρας ομάδας του πλανήτη, πως γίνεται ν’ αποτύχει;

ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΕΑ
ΜΕ ΤΗΝ ΥΠΟΓΡΑΦΗ ΜΑΣ
ΟΛΑ ΤΑ BLOGS
X