Χωρίς δανεικό η ΑΕΚ, μετά από πέντε χρόνια και υπάρχει λόγος…

Για πρώτη φορά, μετά από το καλοκαίρι του 2015 που ήταν η αμέσως προηγούμενη, το τελικό ρόστερ της ΑΕΚ στο ξεκίνημα μιας σεζόν, δεν περιλαμβάνει κανέναν δανεικό παίκτη.

Δεν το αναφέρω για να πω μπράβο, αυτό είναι το σωστό. Και οι δανεισμοί έχουν χρησιμότητα, ειδικά όταν συνοδεύονται από συμφωνίες με ρήτρα αγοράς, που να έχουν ρεαλιστική βάση. Κάποιες φορές, όταν δεν έχεις καταφέρει ως το τέλος να καλύψεις με κανονική μεταγραφή κάποιο βασικό κενό, το να το κλείσεις επίσης με δανεισμό, ακόμη και χωρίς προοπτική αγοράς, είναι μια διέξοδος.

Όπως για παράδειγμα ο ΟΣΦΠ με τον Βινάγκρε, που δεν μπορεί να τον αγοράσει βάσει της οψιόν που μπήκε. Αλλά θα τον έχει φέτος και θα κερδίσει σίγουρα χρόνο για να τα πάει καλύτερα στο ψάξιμο του για αριστερό μπακ, την επόμενη σεζόν.

Αραούχο και Πόνσε

Και η ΑΕΚ δεν έπαθε κανένα κακό με τον Αραούχο για παράδειγμα. Όλους μας στενοχωρεί πως δεν γινόταν να τον έχει και μετά το 17-18 ως δικό της πλέον, αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός πως έπαιξε αποφασιστικό ρόλο η παρουσία του, για να πάρει η ομάδα το πρωτάθλημα. Ακόμη και με «ξερό» δανεισμό.

Αυτό που και στενοχώρησε αγωνιστικά και «πείραξε» οικονομικά, ήταν για παράδειγμα ο Πόνσε. Ένας παίκτης με πολύ μεγάλη προοπτική, που όμως στις ομάδες στις οποίες είχε πάει δανεικός δεν βρήκε τις προϋποθέσεις για να αποκτήσει υπεραξία. Αυτό έγινε στην ΑΕΚ.

Η οποία όμως όπως αποδείχθηκε δεν ήταν σε θέση να προχωρήσει με την συμφωνία των 7 εκατομμυρίων, έστω και σε τμηματικές πληρωμές (που δεν θα ήταν σε δόσεις λιγότερες του 1,5 εκατ.), με αποτέλεσμα η Ρόμα λόγω της σεζόν που έκανε στην ΑΕΚ, να τον πουλήσει με 8 εκατ. στην Ρωσία και η Ένωση να μη κερδίσει τίποτα από την υπεραξία που δημιούργησε.

Ούτε ένας δανεικός γιατί…

Το γεγονός πως η ΑΕΚ δεν έχει φέτος δανεικό, το σημειώνω κυρίως γι΄ άλλο λόγο. Γιατί δείχνει ένα σκεπτικό. Πιστέψτε με, μπορούσε η ΑΕΚ να κλείσει φέτος κάποια από τα βασικά της κενά, με δανεισμό με κάποια οψιόν αγοράς. Υπήρχαν τέτοιες περιπτώσεις που συγκίνησαν, ακόμη και την τελευταία μέρα. Του Ντεσπότοφ, την τελευταία μέρα.Ωστόσο επειδή ο ποδοσφαιριστής μόνο δανεικός δινόταν και μάλιστα με μια ρήτρα αγοράς που δεν έδειχνε και μεγάλη όρεξη από την Κάλιαρι, να …παραχωρήσει έδαφος στην ομάδα που θα την έπαιρνε, πολύ γρήγορα οι αμφιβολίες για το τι έπρεπε να γίνει, έφυγαν. «Δεν θα πάρουμε πάλι έναν παίκτη από τον οποίο θα βγάλουν χρήματα άλλοι, αν πάει καλά», ήταν η ξεκάθαρη ιδέα.

Το σκεπτικό που κυριάρχησε ήταν να εξαντληθεί κάθε περιθώριο για να κλείσουν παίκτες τους οποίους η ομάδα πίστευε και θα ήξερε από την αρχή, πως θα μπορούσε να ποντάρει πάνω τους σε βάθος χρόνου. Με κορυφαίο παράδειγμα, την τελευταία μέρα τον Τάνκοβιτς. Τι είχαμε εδώ; Έναν παίκτη που ο τεχνικός διευθυντής ήθελε εδώ και πάρα πολύ καιρό, αλλά μετά από ένα σημείο είχε χαθεί το έδαφος για συνεννόηση με τους εκπροσώπους του.

Ο Ιβιτς ήξερε…

Όταν η ΑΕΚ άνοιξε πάλι …στο παρά πέντε το ζήτημα μιας ακόμη μεταγραφής, ήταν τυχερή για πολύ συγκεκριμένους λόγους. Οι χειρισμοί των εκπροσώπων του Τάνκοβιτς τον είχαν οδηγήσει στο να μείνει στην Χάμπαρμπι και μετά το τέλος του συμβολαίου του. Άλλαξε μάνατζερ (πλέον έχει τον ίδιο με τον Χουλτ), ο οποίος φρόντισε να κατοχυρώσει την ρήτρα απελευθέρωσης σε περίπτωση ενδιαφέροντος από ομάδα του εξωτερικού.

Ο Ιλια Ίβιτς τα ήξερε όλα αυτά κι όταν ήρθε η ώρα της ανάγκης να γίνει κίνηση για ακραίο, κατάλαβε πως ήταν η στιγμή να έρθει στην ΑΕΚ ο Τάνκοβιτς. Δικός της, με τετραετές συμβόλαιο.

Οι δανεισμοί είναι χρήσιμοι με όλες τις προϋποθέσεις που αναφέραμε και πιο πάνω, αλλά προτεραιότητα πρέπει να είναι η εξασφάλιση με δικούς σου παίκτες.

Η ΑΕΚ φέτος το έβαλε αυτό στο προσκήνιο και για έναν λόγο παραπάνω. Μετά από ένα σημείο, έγινε σαφές και στο μυαλό των υπευθύνων του σχεδιασμού, πως πλέον ήμασταν στην πρώτη από τις τρεις μεταγραφικές περιόδους, μέσα στις οποίες θα δημιουργηθεί η ομάδα που θα μπει στην «OΠΑΠ Arena».

• ΑΕΚ
• Ιλια Ιβιτς