Ο Ηλίας, ο «Μήτσι», οι Κυριακές μας

Photo Credits: INTIME

Ο Κώστας Τσίλης αλλάζει εντελώς την ατζέντα, αλλά έχει τον... λόγο του

08/10/2020 | 0:01

Στοιχηματική εμπειρία… όπως θα ήθελες να είναι! Παίξε Νόμιμα - 21+ | ΑΡΜΟΔΙΟΣ ΡΥΘΜΙΣΤΗΣ: ΕΕΕΠ | ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΕΘΙΣΜΟΥ & ΑΠΩΛΕΙΑΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ | ΓΡΑΜΜΗ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΚΕΘΕΑ: 2109237777 | ΠΑΙΞΕ ΥΠΕΥΘΥΝΑ

Σκεφτόμουν πως μόνο η ΑΕΚ θα μπορούσε να αρχίσει τις μεταγραφές της με την απόκτηση ενός τρελόπιτσιρικά Νιγηριανού που δεν στέριωσε ούτε στις μικρές κατηγορίες της Αγγλίας και να τις κλείσει φέρνοντας εξτρέμ στα 25 του χρόνια, που τον τελευταίο 1,5 χρόνο έχει πετύχει 25 γκολ. Μόνο η ΑΕΚ θα μπορούσε στην πιο παράξενη μεταγραφική περίοδο στην ιστορία του ποδοσφαίρου, να κάνει την πιο ορθολογική ενίσχυση των τελευταίων χρόνων.

Ήθελα να γράψω πως η ΑΕΚ πήρε δυο παίκτες για τα άκρα της επίθεσής της, που μπορούν να αλλάξουν ολόκληρη την εικόνα του παιχνιδιού της, πήρε έναν σέντερ φορ που μπορεί να την στέλνει σε ευρωπαϊκούς ομίλους με γκολ απέναντι στους Γερμανούς στο 94’ και πήρε και τρεις αμυντικούς που μπορούν να την κάνουν επιτέλους ψηλή, δυνατή και aggressive. Αλλά παρόλα αυτά, η πιο χρήσιμη μεταγραφή θα αποδειχθεί αυτή του Σάκχοφ, ακόμα και αν θα είναι η πιο αθόρυβη απ’ όλες.

Όλα αυτά τα είχα βάλει στο τραπέζι, μέχρι που «έπεσα» πάνω στην ανάρτηση του Ατματσίδη στο facebook. Ανέβασε ένα βίντεο μέσα από το νέο γήπεδο. Στο βίντεο μιλούσε ο Μήτσι (Νίκος Κορομηλάς για τους ελάχιστους μη γνωρίζοντες). «Ήρθα μικρός. Έζησα ωραίες στιγμές, ας φύγω από την ζωή με αναμνήσεις γλυκές. Σ’ αγαπώ ΑΕΚ». Το βίντεο συνοδευόταν από την ανάρτηση του Ηλία. «Ο αδελφός μου ο Μήτσι. Μεγαλώσαμε εδώ μαζί και μαζί θα φύγουμε από εδώ. Από το σπίτι μας. Εδώ που την περιμένουμε ξανά, την ΑΕΚάρα μας».

Και έρχεται μια τέτοια ανάρτηση, τρεις τέτοιες κουβέντες, δυο τέτοιοι άνθρωποι, για να σου θυμίσουν τι είναι αυτό που πραγματικά λαχταρά ένας ΑΕΚτζής. Και αυτό που πραγματικά λαχταρά η ψυχή του, είναι το δικό του «σπίτι» του και τις δικές του Κυριακές του. Χωρίς το ένα να μπορεί να γίνεται, να μπορεί να υφίσταται, δίχως το άλλο. Και χωρίς αυτά τα δυο, τίποτε απολύτως δεν έχει νόημα. Ούτε για τον Ηλία, ούτε για τον Μήτσι, ούτε για κανέναν στην οικογένεια της ΑΕΚ.

Όλοι γουστάρουν τις μεταγραφές. Τρελαίνονται να έρχονται παικταράδες. Με πρώτους απ’ όλους τον Ηλία και τον Μήτσι που δεν μπορούν να δεχθούν την ΑΕΚ να μην μπαίνει στο γήπεδο και να σαρώνει. Έχουν ζήσει την ΑΕΚ με ομαδάρα, έχουν σηκώσει κούπες με την ΑΕΚ και θέλουν να βλέπουν την ΑΕΚ με ομαδάρα, να σηκώνει κούπες. Όμως αυτό που πραγματικά δίνει νόημα σ’ όλα αυτά, είναι αυτό το «σπίτι». Είναι το σημείο αναφοράς. Είναι η σταθερά σου. Είναι εκεί που φτιάχνεις αναμνήσεις όχι φευγαλέες και περαστικές.

Η ΑΕΚ έδωσε πίκρα με την απώλεια του κυπέλλου, έδωσε ενθουσιασμό με την πρόκριση επί της Βολφσμπουργκ, μετά απογοήτευση με την ήττα στο Περιστέρι, μετά πάλι χαρά με την μεταγραφή του Τάνκοβιτς την τελευταία στιγμή. Θα ξαναδώσει και ενθουσιασμό και πίκρα και απ’ όλα. Μπάλα είναι. Αυτό το «σ’ αγαπώ ΑΕΚ» ο Μήτσι δεν θα το έλεγε σε καμία νίκη, σε καμία πρόκριση, σε καμία μεταγραφή, έτσι όπως το είπε μέσα στο «σπίτι» μας.

Καμία Κυριακή, ότι και αποτέλεσμα και αν έχει κάνει η ΑΕΚ, δεν θα είναι σαν την Κυριακή που περιγράφει ο Άτμα με το «μεγαλώσαμε εδώ και μαζί θα φύγουμε από εδώ». Αυτή είναι η πραγματικότητα. Αυτό το βίντεο που έκανε ο Μήτσι μέσα στην Αγιά Σοφιά και αυτή η ατάκα του Ηλία που το συνοδεύει, είναι κατά βάθος αυτό που έχουμε όλοι στο μυαλό μας, ως οι δικές μας Κυριακές. Να ξαναμπούμε στο σπίτι μας και να τα ζήσουμε όλα. Όποια και αν είναι αυτά. Και ίσως αυτή θα είναι και η στιγμή, για να αγαπήσουμε και πάλι λίγο περισσότερες τις κιτρινόμαυρες φανέλες από μόνες τους. Χωρίς να εξαρτάται ποιος θα τις φοράει και τι θα μπορεί να κάνει.

Ξέρω πως κάποιοι μπορεί να τα θεωρείτε πως πήρατε υπερβολική δόση ρομαντισμού. Κάποιοι άλλοι, αν είχε κυλήσει διαφορετικά ο μεταγραφικός σχεδιασμός, σίγουρα θα βάζατε με το νου σας πως γίνεται επικοινωνιακός αντιπερισπασμός. Ίσως ακόμα και με τον Μήτσι και τον Άτμα στο κόλπο. Όμως ένα πράγμα μόνο. Τώρα που η ΑΕΚ πραγματικά έχει φτιάξει ένα ρόστερ που μοιάζει ικανό και να κάνει καλή δουλίτσα στην Ευρώπη αλλά και να διεκδικήσει το πρωτάθλημα μέχρι τέλους, ψάξτε λίγο μέσα σας και σκεφτείτε. Μήπως ακόμα και τώρα, αυτό που πραγματικά σας κάνει να ονειρεύεστε τις ιδανικές ΑΕΚοκυριακές, είναι ένα βίντεο και μια εικόνα, από το νέο γήπεδο.

Εδώ και περίπου τρεις εβδομάδες που επέστρεψα σε ραδιοφωνικό αέρα, κόσμος της ΑΕΚ τηλεφωνούσε με αγωνία για τις μεταγραφές κυρίως, αλλά και για τις ευρωπαϊκές μάχες. Ακόμα δεν έχει πάρει ο κυρ Γιάννης. Τηλεφωνούσε τακτικά εδώ και δυο χρόνια. Και ρωτούσε μόνο ένα πράγμα. «Πως πάει το γήπεδο ρε Κώστα; Είμαι 83 χρόνων και κάθε μέρα σκέφτομαι αν θα προλάβω να μπω. Δεν θέλω τίποτε άλλο. Να μπω ξανά στο δικά μας το γήπεδο και μετά θα φύγω ευτυχισμένος». Βάστα κυρ Γιάννη και πάρε με να σου μεταφέρω, αυτά που είπαν ο Άτμα και ο Μήτσι.

Και κάτι τελευταίο. Για χίλιους λόγους, ίσως και παραπάνω, θα ήταν τέλειο να κρέμαγε τα παπούτσια ο Κονέ, φορώντας την κιτρινόμαυρη φανέλα. Δεν ήταν γραφτό να γίνει και τώρα δεν έχει και νόημα να ψάξουμε τους λόγους. Αρκεί που το πρωτάθλημα μετά από 24 χρόνια, ήρθε και με το δικό του (μικρό ή ίσως και λίγο μεγαλύτερο) λιθαράκι. Επομένως ο Παναγιώτης έγινε αυτό που πάντα ήθελε να είναι. Εκτός από μέλος της οικογένειας της ΑΕΚ και κομματάκι της ιστορίας της.