The perfect (number) one

Η ΑΕΚ τις τελευταίες δυο εβδομάδες έχει παίξει τρια ματς. Ένα από το περυσινό ρόστερ και δυο με το νέο. Τον τελικό του κυπέλλου τον έχασε, κυρίως επειδή δεν έβγαλε νοοτροπία νικητή και τσαγανό. Το ματς πρωταθλήματος με τον Παναιτωλικό το κέρδισε κυρίως χάρη στην ποιότητα κάποιων παικτών της, όπως ο Μάνταλος και ο Λιβάγια και αφού πρώτα είχε πετάξει ένα ημίχρονο στα σκουπίδια λόγω λανθασμένες επιλογής σχηματισμού. Και το ευρωπαϊκό παιχνίδι με την Σεντ Γκάλεν, το κέρδισε και πάλι κυρίως λόγω ποιότητας από την μέση και μπροστά. Αφού πρώτα είχε βρεθεί να υποφέρει από εκεί ακριβώς που είχε «διαβάσει» πως ο αντίπαλος έχει δύναμη.

Όλα αυτά, είναι ανησυχητικά σημάδια. Ωστόσο είναι πολύ προφανές πως με τις αλλαγές που έχουν γίνει στο ρόστερ, η ομάδα χρειάζεται και να δουλευτεί πολύ περισσότερο επιθετικά και να στρώσει και να ρολάρει και να μάθει να παίζει επιτέλους με κανονικό εξτρέμ δεξιά, ίσως και μ’ έναν πιο τεχνίτη χαφ στην μεσαία γραμμή. Μέχρι πάντως να γίνει αυτό το ρολάρισμα, θα πρέπει να παίξει την (ευρωπαϊκή) ζωή της στο ματς της Πέμπτης με την Βόλφσμπουργκ. Εκεί η κουβέντα αλλάζει. Διότι όταν παίζεις για την ζωή σου, μπαίνεις στο γήπεδο για «πόλεμο». Αν το κάνει, έχει ελπίδα. Αν κριθεί το ματς εκεί, μπορεί η ΑΕΚ να περάσει. Αν κριθεί στον ρυθμό, προφανώς και θα κερδίσει η ομάδα που έρχεται από την Μπουντεσλίγκα.

Επανέρχομαι στα τρια ματς που έχει δώσει η ΑΕΚ τις τελευταίες 15 μέρες. Υπάρχει ένας κοινός παρανομαστής, που λέγεται Τσιντώτας. Στον Βόλο η ΑΕΚ έμεινε μέχρι το τελευταίο λεπτό στην διεκδίκηση του κυπέλλου, επειδή ο Τσιντώτας έβγαλε ένα τετ α τετ και ένα πέναλτι. Στο Αγρίνιο η ΑΕΚ πήρε τη νίκη, επειδή ο Τσιντώτας δεν επέτρεψε στον Παναιτωλικό να φέρει από το πέναλτι το ματς στα ίσια, ένα τέταρτο πριν την λήξη. Στο Σεντ Γκάλεν, η ΑΕΚ πήρε την πρόκριση, διότι στον φουρτουνιασμένο πρώτο ημίχρονο, ο Τσιντώτας έκανε κάποιες πολύ προφανώς δύσκολες αποκρούσεις και κάποιες άλλες που έμοιαζαν εύκολες, αλλά ίσως ήταν ακόμα πιο δύσκολες από τις προφανώς δύσκολες.

Με λίγα λόγια, ο Τσιντώτας ήταν το δίχως άλλο, ο mvp της ΑΕΚ σε τρια συνεχόμενα παιχνίδια. Ένα που έκρινε τίτλο, ένα που έκρινε ευρωπαϊκή πρόκριση και ένα που έκρινε νικηφόρα πρεμιέρα στο πρωτάθλημα. Όλα αυτά, περίπου 20 μέρες μετά από εκείνο το φιλικό με τον Ατρόμητο στο Ολυμπιακό Στάδιο. Που μου ήρθε τώρα εκείνο το φιλικό; Μετά από εκείνο το ματς, είχε πέσει στα κεφάλια μας καταιγίδα αιτήματος για μεταγραφή τερματοφύλακα που θα καλύψει το κενό του Μπάρκα, διότι με τον Τσιντώτα «η ΑΕΚ δεν πάει πουθενά». Το συμπέρασμα είχε βγει, διότι σ’ εκείνο το φιλικό ο Τσιντώτας είχε κάνει δυο – τρια στραβο-βολέ και δεν είχε μπλοκάρει σταθερά και μια σέντρα. Νομίζω πως είχε και ευθύνη στο γκολ του Ατρόμητου.

Ο οργανισμός ΑΕΚ θα μπορούσε να επηρεαστεί από εκείνη την «καταιγίδα». Άλλωστε μόλις είχε πουλήσει έναν τερματοφύλακα, πάνω στον οποίο είχε ποντάρει ως το απόλυτο πρότζεκτ κάτω από τα δοκάρια. Επομένως θα μπορούσε, θεωρητικά πάντα, να έχεις τις αμφιβολίες της για την επόμενη μέρα. Επίσης απ’ όλη αυτή την καταιγίδα, θα μπορούσε να είχε επηρεαστεί και ο ίδιος ο Τσιντώτας. Δεν είναι καθόλου εύκολο για κανέναν παίκτη γενικώς, να αισθάνεται την αμφισβήτηση. Πολύ περισσότερο εάν είναι τερματοφύλακας.

Όμως η αλήθεια είναι πως ο οργανισμός ΑΕΚ, όχι μόνο δεν επηρεάστηκε, αλλά απορρόφησε όλη αυτή την «καταιγίδα» αμφισβήτησης. Είναι πολύ ξεκάθαρο, πως ο Τσιντώτας δεν ήταν για την ΑΕΚ απλώς ο δεύτερος τερματοφύλακας που έγινε πρώτος, όταν αποχώρησε ο πρώτος. Ήταν (και είναι) ένα πρότζεκτ που προχωρούσε παράλληλα με το πρότζεκτ του Μπάρκα. Η ΑΕΚ επί της ουσίας προετοίμαζε δυο βασικούς τερματοφύλακες. Και όταν ο ένας πήρε μεταγραφή, ο άλλος πήρε την θέση του.

Το πιο σημαντικό απ’ όλα, είναι πως δεν φάνηκε να επηρεάζεται ο ίδιος Τσιντώτας. Ο φίλος μου ο Σπύρος από την Κέρκυρα νομίζω το έγραψε, πως «τερματοφύλακα που κάνει τέτοια έξοδο στις καθυστερήσεις στην Αυστρία ενώ παίζεται πρόκριση, μην τον φοβάσαι». Θα συμφωνήσω σίγουρα, αλλά θα προσθέσω πως όπως τότε αν είχε φύγει η μπάλα από τα χέρια του, μπορεί και να είχε τελειώσει από την ΑΕΚ, τώρα πολύ περισσότερο υπήρχε αυτός ο κίνδυνος, αν κάτι στράβωνε κυρίως στον τελικό του κυπέλλου.

Ο Τσιντώτας μπήκε για να γίνει αντί – Μπάρκας, με μουρμούρα αμφισβήτησης και σε παιχνίδια που η μπάλα έκαιγε. Τι έκανε; Αναδείχθηκε mvp. Όχι στο ένα αλλά και στα τρια. Θέλει πρώτον να έχεις τεράστια α…ντανακλαστικά. Δεύτερον να έχεις δουλέψει πολύ και με τον εαυτό σου αλλά και με τον προπονητή σου και ως εκ τούτου να έχεις εμπιστοσύνη και στα χέρια σου και στα πόδια σου αλλά και στην τακτική σου. Τρίτον να έχεις κίνητρο, που δεν είναι μόνο προσωπικό. Τι εννοώ;

Για τον Τσιντώτα η θέση του βασικού τερματοφύλακα στην ΑΕΚ, είναι κάτι παραπάνω από μια προσωπική δικαίωση και μια δική του επαγγελματική πρόοδος. Είναι η ευκαιρία να γίνει ο φύλακας, αυτού που αγαπάει. Σας μοιάζει ίσως ρομαντικό, ίσως υπερβολικό, ίσως βγαλμένο από μια άλλη εποχή. Σκεφτείτε όμως κάτι. Ο Τσιντώτας δουλεύει, παίρνει συμβουλές, περνάει άπειρες ώρες, με τον προπονητή του τον Χρυσόστομο Μιχαηλίδη, για τον οποίο η ΑΕΚ είναι το σπίτι του και με τον Ηλία Ατματσίδη, για τον οποίο η ΑΕΚ είναι η ζωή του όλη.

Είναι δεδομένο λοιπόν, πως εκτός από τακτικά ζητήματα, από τον τρόπο που θα πρέπει να βάζει τα πόδια του, τα χέρια του, την στάση του στα πέναλτι, ο Τσιντώτας έχει πάρει μέσα του και πολλά πράγματα που αφορούν την ΑΕΚ. Εννοείται πως δεν θα πουλήσει ποτέ οπαδιλίκι. Ούτε για αστείο δεν είναι τέτοιος τύπος. Ούτε καν συζητάμε περί αυτού. Αλλά εκτός από τις ικανότητες, στον Τσιντώτα μετράει πολύ και η νοοτροπία του. Εννοείται πως στην πορεία θα έρθουν ματς που δεν θα είναι mvp. Θα έρθουν και κακές βραδιές, που θα κάνουν κρότο, καθώς έτσι συμβαίνει με τους τερματοφύλακες. Όμως ευτυχώς αυτά τα τρία παιχνίδια, ήρθαν να αποδείξουν πως ο Τσιντώτας είναι αυτό που χρειάζεται η ΑΕΚ για την θέση του τερματοφύλακα της. Ιδανικότερο ίσως ακόμα και από τον Μπάρκα.

ΟΛΑ ΤΑ VIDEO ΣΤΟ ΕΠΙΣΗΜΟ ΚΑΝΑΛΙ ΤΟΥ ENWSI.GR ΣΤΟ YOUTUBE

• ΑΕΚ
• παναγιώτης τσιντώτας