Μέγας μάγκας, αν το αφήσει πίσω του KAI αυτό

Παρακολούθησα ολίγον το ματς της εθνικής. Παρατήρησα πως ο κόουτς Φαν Σχιπ, επέλεξε στην βασική ενδεκάδα τον Μάνταλο και όχι και τον Φορτούνη. Αν δεν έχει τσακωθεί ο Ολλανδός προπονητής με τον αθλητή του ΟΣΦΠ για τίποτε κτηματομεσιτικά εκεί στα περίχωρα του Φορτ Σεντ Τζον του Καναδά, τότε πρόκειται για μια καθαρά αγωνιστική απόφαση. Προσέξτε, για να μην παρεξηγηθούμε. Προφανώς και δεν μπαίνω σε διαδικασία καμία σύγκρισης του Μάνταλου με τον Φορτούνη. Θα ήταν παράλογο για χίλιους λόγους. Σημειώνω απλώς την επιλογή.

Βεβαίως ο Φαν Σχιπ επέλεξε να δώσει στον Μάνταλο έναν ρόλο ακραίου. Ήταν ο ρόλος που είχε ο Μάνταλος και στην ΑΕΚ, στην προ Καρέρα εποχή. Και μια από τις πρώτες κινήσεις που έκανε ο Ιταλός, ήταν να δουλέψει μεθοδικά, για να βγάλει τον αρχηγό από τα άκρα και να του δώσει θέση στα χαφ. Θέση οκταριού. Η εικόνα της ΑΕΚ στα πλέι οφ, είχε δικαιώσει αυτή την επιλογή του Καρέρα. Το προχθεσινό ματς της εθνικής, δικαίωσε ακόμα περισσότερο τον Ιταλό. Ο Μάνταλος χαραμίζεται στα άκρα της επίθεσης και δεν πρέπει ποτέ να φεύγει από την θέση του εσωτερικού χαφ. Εκτός αν πρόκειται να κάνει το… δεκάρι. Που και σ’ αυτό, ενστάσεις έχω.

Θαρρώ πως για τον Μάνταλο, το αγωνιστικό θέμα είναι λυμένο. Το έχει λύσει ο Καρέρα και έχει βρει την θέση που ταιριάζει στον παίκτη περισσότερο από κάθε άλλη. Και από την οποία έχει την μεγαλύτερη επιρροή στο παιχνίδι της ΑΕΚ. Το ζήτημα πλέον για τον Μάνταλο, δεν είναι το αγωνιστικό. Είναι να μπορέσει να αφήσει πίσω του, όλο αυτό που έγινε με το ναυάγιο της μετακίνησης στην Αλ Νασρ, λίγες ώρες πριν μπει στο αεροπλάνο για να ταξιδέψει στο Ντουμπάι. Μπορεί κατόπιν να μας πήρε μπάλα η επικαιρότητα του τελικού (που δεν έγινε). Μπορεί για πολλούς να είναι η φάση «ότι έγινε, έγινε, χάλασε η μεταγραφή, προχωράμε».

Ακόμα και για την ΑΕΚ, η ζημιά είναι μόνο οικονομική. Στο αγωνιστικό κομμάτι, δεν θα χρειαστεί να μπει στην περίπλοκη διαδικασία αποΜανταλοποίησης του παιχνιδιού της. Στα μάτια τα δικά μου, ίσως και να ήταν καλύτερα για την ομάδα να γινόταν μια ανανέωση στα χαφ, με μια φρέσκια περίπτωση τύπου Γκαρσία. Αλλά ο προπονητής θεωρεί τον Μάνταλο ως πολύ σημαντικό εργαλείο συνολικά στην μηχανή της ΑΕΚ. Επομένως η ζημιά της μη μεταγραφής, είναι για την ομάδα μονάχα οικονομική.

Για τον Μάνταλο όμως, δεν είναι έτσι τα πράγματα. Είναι βαρύ όλο αυτό που έγινε και όπως έγινε. Βάλτε λίγο κάτω τα γεγονότα και μπείτε στην θέση του. Στο μυαλό του εδώ και πολύ καιρό, είχε ωριμάσει πολύ η ιδέα, να συνδέσει το όνομα του με την ΑΕΚ και να μπει στο νέο γήπεδο ως αρχηγός. Και έτσι είχε αποφασίσει να πορευτεί. Μέχρι που ήρθε η πρόταση από το Ντουμπάι. Μια πρόταση που του έδινε την ευκαιρία να βγάλει τα τριπλάσια χρήματα απ’ ότι βγάζει στην ΑΕΚ, αλλά και την ευχέρεια να επιστρέψει μετά από δυο χρόνια και να φορέσει ξανά τα κιτρινόμαυρα στην Αγιά Σοφιά.

Μπήκε στην διαδικασία να το σκεφτεί, να το ζυγίσει και τελικά να αποφασίσει να το κάνει. Απόφαση που, παρά τα ελκυστικά χρήματα, δεν ήταν καθόλου εύκολη. Για περισσότερους από έναν λόγους. Την πήρε αυτή την απόφαση, έφτιαξε τις βαλίτσες του, προετοιμάστηκε για μια εντελώς καινούργια ζωή από την Πέμπτη το πρωί που θα πετούσε για Ντουμπάι. Και Τετάρτη βράδυ όλο αυτό πήγε περίπατο, επειδή οι Εμίρηδες άλλαξαν γνώμη. Σκεφτείτε πως είναι, να ματαιώνεται μέσα σ’ ένα βράδυ η τεράστια αλλαγή στην ζωή σου, την οποία με δυσκολία αποφάσισες να κάνεις. Σκεφτείτε μέσα σ’ ένα βράδυ, να χάνεις τρία εκατομμύρια ευρώ. Εδώ εμείς χάνουμε πέντε ευρώ από ένα όβερ που δεν ήρθε και ρίχνουμε χίλιες κατάρες στον επιθετικό που έστειλε την μπάλα στο δοκάρι.

Δεν το γράφω φυσικά όλο αυτό, για να περιγράψω το μεγάλο δράμα που ζει ο Μάνταλος. Αλίμονο. Μεγάλο είναι το δράμα όλων εκείνων που συνθλίβονται στις μυλόπετρες του καπιταλισμού και πεινούν, διψούν, πεθαίνουν ή στην καλύτερη επιβιώνουν αλλά δεν ζουν. Αλλά στα στενά δεδομένα του μικρόκοσμου του (επαγγελματικού) ποδοσφαίρου, όλο αυτό που έγινε με τον Μάνταλο, είναι τρελά ζόρικο. Και είναι πολύ λογικό να τον έχει επηρεάσει ψυχολογικά και να καλείται να το αφήσει πίσω του, για να μπορέσει να συνεχίσει να κάνει αυτό που έκανε στην περυσινή σεζόν.

Σας θυμίζω, επειδή πολλοί το έχουν ξεχάσει, πως ο Μάνταλος έχει χρειαστεί να αφήσει πολλά και ζόρικα πίσω του, να σταθεί στα πόδια του και να συνεχίσει. Έχει περάσει από δυο συνεχόμενους χιαστούς. Υπάρχουν πολλοί ποδοσφαιριστές που μετά από έναν μόνο χιαστό, δεν γυρίζουν ποτέ οι ίδιοι παίκτες στο γήπεδο. Υπάρχουν επίσης πολλοί, που μετά από δυο χιαστούς, εγκατέλειψαν εντελώς το ποδόσφαιρο. Ο Μάνταλός όχι μόνο δεν εγκατέλειψε, αλλά πέρυσι έκανε και την πιο παραγωγική σεζόν στην καριέρα του. Άφησε λοιπόν πίσω του και τις δυο περιπέτειες με τους χιαστούς και συνέχισε. Όπως έχει αφήσει πίσω του και πολλά άλλα που έχουν συμβεί αυτά τα τελευταία έξι χρόνια και δεν έχουν γίνει βούκινο. Και θα είναι και μέγας μάγκας, αν αφήσει γρήγορα πίσω του και όλη αυτή την ιστορία με το ναυάγιο της μεταγραφής του.

Βεβαίως ο Μάνταλος είναι τυχερός σ’ ένα πράγμα. Όλη αυτή η στραβή με την ιστορία των Εμίρηδων, τον βρήκε μέσα στον οργανισμό της ΑΕΚ. Σ’ έναν οργανισμό που ο Μάνταλος αισθάνεται σαν σπίτι του, σαν οικογένεια του. Και έχει δίπλα του παιδιά όπως ο Λιβάγια, που από την πρώτη στιγμή τον πήραν από κοντά και ανέλαβαν να τον βοηθήσουν να αφήσει πίσω όλο αυτό που έγινε και να «φτιαχτεί» ξανά για όσα μπορούν να γίνουν από εδώ και πέρα. Κάτι που, το ξαναγράφω, έχει μεγάλη σημασία. Και έχει μεγάλη σημασία, διότι η ΑΕΚ έχει ανάγκη τον καλό Μάνταλο.

Για να ξεκαθαρίσουμε μια και καλή, ένα πράγμα. Ο Μάνταλος ούτε είναι, ούτε ήταν ποτέ, Λιβάγια. Δεν θα βάλει δηλαδή δυο γκολ στο Χαριλάου και θα πάρει μόνος του μια πρόκριση. Είναι όμως ένα εργαλεία – κλειδιά στην μηχανή της ΑΕΚ. Είναι ένας ποδοσφαιριστής, που έχει τεράστια επιρροή στο παιχνίδι της ομάδας. Ειδικά όταν παίζει στον ρόλο που του ταιριάζει περισσότερο. Επομένως είναι απαραίτητος για την ομάδα. Υπερ-απαραίτητος.

• ΑΕΚ
• Πέτρος Μάνταλος